|
Commissie voor de Binnenlandse Zaken, de algemene Zaken
en het Openbaar Ambt |
Commission
de l'Intérieur, des Affaires générales et de la Fonction publique |
|
van woensdag 25 maart 2009 Namiddag ______ |
du mercredi 25 mars 2009 Après-midi ______ |
La séance est ouverte à 14.16 heures et présidée par M. André Frédéric.
De vergadering wordt geopend om 14.16 uur en voorgezeten door de heer André Frédéric.
01 Vraag van de heer Gerolf Annemans aan de eerste minister over "de dienstwagens bij het kabinet van de minister van Justitie" (nr. 12046)
01 Question de M. Gerolf Annemans au premier ministre sur "les voitures de service du cabinet du ministre de la Justice" (n° 12046)
01.01 Gerolf Annemans (Vlaams Belang): Mijnheer de voorzitter, mijnheer de eerste minister, dit is maar een detail. Er zijn immers belangrijker zaken dan de prijzen van de dienstwagens.
Dit is iets dat tot de verbeelding van de mensen spreekt. Er zijn veel krantenartikels verschenen over de bescheiden Jo Vandeurzen, die als Genkenaar met een Ford rondreed, en nu samen met ons ziet dat die nochtans recente wagen door collega De Clerck wordt vervangen door een iets groter en somptueuzer model. Hoe zit het precies? Wordt die eerste Ford vervangen? Wat gebeurt er met die arme Ford?
Meer in het algemeen, is het geen goede gelegenheid om in de huidige crisistijd en begrotingstijden die, gelet op de berichten van gisteren, niet echt rooskleurig zijn, een symbolische daad te stellen wat betreft die dienstwagens? Dit blijft immers een symbolisch sterk tot de verbeelding sprekend item.
Volgens een rondvragen van Het Laatste Nieuws zou ook uzelf “azen” op een vervanging van uw voertuig dat nochtans, volgens de publieke opinie, een recente wagen is van de heer Leterme.
Verdient het geen aanbeveling om naar Antwerps voorbeeld - in Antwerpen heeft het schepencollege dat na de Visacrisis kunnen doorvoeren - niet alleen in Vlaanderen geproduceerde wagens te kopen, maar ook in maximumbedragen te voorzien voor de wagens waarmee de ministers rondrijden? Is het geen goede gelegenheid om daarover nu eens een debat te voeren?
01.02 Eerste minister Herman Van Rompuy: Mijnheer de voorzitter, collega’s, de jongste richtlijnen over het wagenpark van de secretariaats- en beleidsorganen van de regeringsleden staan in een dienstnota van 1 februari 2008.
Het gaat om het aantal wagens waarover het secretariaat en de beleidscel - in voorkomend geval ook de cel algemeen beleid - van een minister of staatssecretaris kan beschikken, de milieunormen, de budgettaire normen en de modaliteiten van aankoop en van huur.
Binnen die richtlijnen beslist elk regeringslid over de samenstelling van het wagenpark. Dat is zijn eigen bevoegdheid die we hem niet zullen afnemen. De FOD Kanselarij van de eerste minister ziet toe op de naleving van de richtlijnen. Iedere wijziging of vervanging in een wagenpark moet voorafgaandelijk aan de goedkeuring van de eerste minister worden voorgelegd die een beslissing moet nemen.
Het dossier is nog steeds in behandeling op de Kanselarij en werd mij nog niet voorgelegd. Specifieke vragen over het wagenpark van het secretariaat en de beleidscel van de minister van Justitie moet u tot hem richten.
Wat uw laatste suggestie betreft, ik wens die richtlijn te herbekijken.
01.03 Gerolf Annemans (Vlaams Belang): Mijnheer de voorzitter, mijnheer de eerste minister, ik dank u voor uw antwoord.
Het incident is gesloten.
02 Question de M. Georges Gilkinet au premier ministre sur "le plan de relance bis" (n° 12020)
02 Vraag van de heer Georges Gilkinet aan de eerste minister over "het herstelplan bis" (nr. 12020)
02.01 Georges Gilkinet (Ecolo-Groen!): Monsieur le président, monsieur le premier ministre, je souhaite vous interroger sur l'hypothèse d'un plan de relance bis et le rapport du Conseil supérieur des Finances est important à plus d'un égard à ce sujet.
À peine l'encre du plan de relance séchée, voilà que le gouvernement s’interroge sur l’opportunité d’un plan de relance bis. À ce propos, il a rencontré, il y a deux vendredis, quelques experts appelés à l’éclairer sur le contexte budgétaire et économique. Il est vrai qu’un second plan de relance pourrait compenser les faiblesses du plan initial. Il pourrait mener vers plus de sélectivité des aides, une prise en compte plus nette des enjeux environnementaux en vue d’un redéploiement économique durable.
Monsieur le premier ministre, j'en viens à mes questions.
- Quels sont les principaux enseignements de vos consultations?
- Le gouvernement planche-t-il sur un nouveau plan de relance? Si oui, n’est-ce pas un aveu d’échec par rapport au plan de relance initial?
- De quelle façon ce nouveau plan de relance tiendra-t-il mieux compte des enjeux climatiques et environnementaux en orientant notre économie vers plus de durabilité et de droits sociaux?
- Quels montants seraient-ils réservés pour ce nouveau plan de relance et dans quels délais pourraient-ils être libérés?
02.02 Herman Van Rompuy, premier ministre: Monsieur le président, cher collègue, lors de la présentation des résultats du dernier contrôle budgétaire le 20 février dernier, le gouvernement a déclaré qu'il, je cite: "devra suivre et évaluer de très près la situation en vue de nouvelles initiatives éventuelles dans le courant des semaines à venir afin de lutter contre la crise économique et ses conséquences sur l’emploi".
Dans ce cadre, le cabinet restreint a reçu le vendredi 13 mars, il y a 15 jours, le gouverneur de la Banque nationale, le président du Conseil supérieur des Finances, le Commissaire au Plan, le vice-président du Conseil supérieur de l’emploi et le président du Conseil central de l’économie. Ils ont commenté l’évolution économique ainsi que les perspectives économiques et budgétaires. Il ressort de leur présentation que l’évolution négative de la conjoncture grève sévèrement le déficit public structurel.
Hier est sorti le rapport du Conseil supérieur des Finances qui illustre, chiffres à l’appui, ce constat déjà fait le vendredi 13 mars.
Je tiens à souligner que le fonctionnement des stabilisateurs automatiques, d’une part, et les mesures prises à la fin de l’année dernière sous le gouvernement de M. Leterme, d’autre part, équivalent à un effort de relance d’environ 3,5% du PIB. C’est un effort tout à fait comparable à celui des autres États membres de l’Union européenne. Les chiffres qui ont été donnés lors du Conseil européen de jeudi et de vendredi dernier en témoignent également.
Dans les jours et les semaines qui viennent, le gouvernement continuera d’examiner, à la lumière du nouveau programme de stabilité qu’il faut introduire auprès de la Commission européenne, si des mesures de relance – moi je ne parle pas d’un plan de relance - peuvent éventuellement être prises et de quel ordre elles pourraient être.
On en a encore parlé ce matin et on continuera d’en parler la semaine prochaine. Je n’ai pas avec moi sauf dans le texte néerlandais, l'avis du Conseil supérieur des Finances relatif à des mesures additionnelles de relance.
Je cite: “Rekening houdend
met al die factoren moeten de overheden elke verzwaring van de schuldenlast
door nieuwe herstelmaatregelen die niet strikt gericht en tijdelijk zijn,
vermijden, afgezien van de verzwaring van de schuldenlast welke voortvloeit uit
het normale spel van de automatische stabilisatoren”. Je vous en ai parlé.
“Die verzwaring zou het gevolg kunnen zijn van maatregelen die niet strikt gericht en niet tijdelijk zijn, non-targeted, non-timely. De overheden moeten echter zo vlug mogelijk de budgettaire houdbaarheid herstellen en aldus een aanzienlijke voorfinanciering verzekeren van de budgettaire kosten van de vergrijzing”.
Le moins que l’on puisse dire est que le Conseil supérieur des Finances est réservé quant à des mesures non temporaires et dépourvues d’objectifs clairs.
Vous avez parlé de mesures qui renforcent la durabilité de notre économie. Avec mon collègue M. Magnette - j’en ai pris l’initiative moi-même - j’ai demandé au Conseil supérieur du Développement durable, au cas où des mesures de redressement seraient prises, de me faire des suggestions. J’attends ces dernières impatiemment pour les prochains jours. Si des mesures étaient prises, j’en tiendrais bien sûr compte.
02.03 Georges Gilkinet (Ecolo-Groen!): Je vous remercie pour cette réponse, monsieur le premier ministre. J’ai lu également attentivement l’avis du Conseil supérieur des Finances. Tout indique que l’on se trouve à la croisée des chemins: soit nous choisissons la voie de l’austérité et des diminutions de dépenses; le cas échéant, il conviendra de choisir lesquelles doivent diminuer. Je ne souhaite pas que la sécurité sociale en pâtisse. Soit nous choisissons la voie de l’investissement et de la réorientation de notre économie: nous croyons plutôt en celle-là. Il est positif de demander des suggestions au Conseil fédéral du Développement durable. Il en existe: en matière d’isolation des maisons, le travail ne manque pas dans notre pays.
Je vous invite également à éviter, avec votre gouvernement, des dépenses inutiles. Nous avons mis en évidence que la mesure ayant augmenté la déductibilité fiscale des chèques-repas, y compris pour les employeurs tout en n’ayant pas augmenté la valeur nominale des chèques-repas, aura un coût budgétaire important pour l’État, sans pour autant que ces dépenses aient contribué à une relance et à un soutien de notre économie. Je ne voudrais pas qu’après avoir dépensé l’argent de façon inconsidérée, il soit nécessaire d’opérer des coupes claires dans des budgets sociaux essentiels. Le réinvestissement et la réorientation de notre économie, même s’ils doivent conduire à des déficits temporaires, et même si les déficits existants sont importants, constituent notre vision.
Nous aurons l’occasion de vous interpeller à nouveau.
L'incident est clos.
03 Vraag van de heer Bart Laeremans aan de eerste minister over "een nieuw incident tussen de minister van Ontwikkelingssamenwerking en een Vlaams-Belanglid van de dienstreis van het Belgisch Overlevingsfonds te Benin" (nr. 12047)
03 Question de M. Bart Laeremans au premier ministre sur "un nouvel incident survenu entre le ministre de la Coopération au développement et un participant du Vlaams Belang à la mission du Fonds belge de survie au Bénin" (n° 12047)
03.01 Bart Laeremans (Vlaams Belang): Mijnheer de eerste minister, ik denk dat ik u niet moet herinneren aan het incident dat wij een aantal maanden geleden hebben gehad, in Rome, met minister van Ontwikkelingssamenwerking Charles Michel. We hebben het er nadien nog over gehad. Ik werd daar als commissievoorzitter nota bene uitgesloten van officiële activiteiten op de ambassade door toedoen van de minister. Daarvoor werden bovendien zelfs diensten van de Kamer misbruikt.
Vorig week heeft zich opnieuw een toch wel merkwaardig incident voorgedaan met minister Michel. Een delegatie van de Kamer was samen met de minister in Benin. Daar werd die, waarschijnlijk omwille van de financiële inbreng van dit land, in een of andere orde aangesteld tot commandeur. Hij was commandeur dans l’ordre du mérite du Bénin. Dat was blijkbaar een heel plechtig en heel groots gebeuren waarbij ook parlementsleden aanwezig waren. De minister van Buitenlandse Zaken van Benin heeft toen heel officieel alle parlementsleden van die delegatie gevraagd om in de rij te gaan staan en protocollair de minister van Ontwikkelingssamenwerking te feliciteren met zijn inauguratie. Wat gebeurde er? Voor de ogen van die buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders heeft minister Michel publiek de hand geweigerd van onze collega Francis Van den Eynde. Hij was zo beleefd om mee in de rij te gaan staan, terwijl hij ook had kunnen besluiten om die man niet te gaan feliciteren. Hij was zo beleefd zich te plooien naar dat soort geplogenheden en blijkbaar werd hij toen publiek zwaar geschoffeerd in de ogen van ministers en hoogwaardigheidsbekleders.
Het is de zoveelste keer dat we dit meemaken. Mijnheer de minister, een dergelijke arrogantie is werkelijk onaanvaardbaar en vernederend. Zoiets doet men niet in het buitenland. Ik wou u vragen of u dit soort hatelijkheden tegen delegatieleden van de Kamer aanvaardt in het buitenland door mensen van uw regering. Wat doet u of hebt u gedaan om de minister terecht te wijzen en dit soort incidenten in de toekomst te voorkomen?
03.02 Eerste minister Herman Van Rompuy: Mijnheer Laeremans, het is mij bekend dat vorige week een parlementaire delegatie in de werkgroep Belgisch Overlevingsfonds en de minister van Ontwikkelingssamenwerking, de heer Michel, in Benin waren. Over het voorval dat zich daar zou hebben voorgedaan tussen de minister en een parlementslid heb ik nog niet de gelegenheid gehad met minister Michel te spreken. Ik zal echter niet nalaten dat vrijdag in de marge van de Ministerraad te doen.
03.03 Bart Laeremans (Vlaams Belang): U bent heel diplomatisch in uw taalgebruik want u laat niet uitschijnen in welke richting u met hem zult spreken. Ik mag er eigenlijk toch van uitgaan dat u niet opgezet bent met dergelijke activiteiten en dat u ook duidelijk aan de minister te kennen geeft dat dit soort zaken geen herhaling verdienen, integendeel zelfs? Als mensen zich misdragen als minister, dan horen ze eigenlijk in de regering niet thuis. Als mensen niet de manieren of het diplomatiek fatsoen hebben om als minister op te treden, dan horen ze zeker op zo’n post niet thuis. Ze besmeuren niet alleen zichzelf, ze bewijzen heel het land internationaal een slechte dienst. Ze vertegenwoordigen ons land eigenlijk op een zeer onfatsoenlijke wijze. Ik hoop dat u laat merken dat dit nu toch wel echt de laatste keer is geweest.
L'incident est clos.
Het incident is gesloten.
04 Question de Mme Juliette Boulet au premier ministre sur "le renfort de l'aide belge en Afghanistan" (n° 12143)
04 Vraag van mevrouw Juliette Boulet aan de eerste minister over "het opvoeren van de Belgische hulp in Afghanistan" (nr. 12143)
04.01 Juliette Boulet (Ecolo-Groen!): Monsieur le premier ministre, je voudrais revenir à vos déclarations de vendredi en ce qui concerne l'Afghanistan, tenues à l'occasion d'un forum réunissant de grandes personnalités politiques européennes et américaines. Vous y avez fait la promesse que la Belgique fournirait une aide supplémentaire aux opérations internationales actuellement menées en Afghanistan.
Vous avez fait part de votre volonté de fournir un effort supplémentaire pour l'action internationale. Vous avez ajouté que vous alliez essayer qu'une contribution supplémentaire belge puisse être décidée avant le sommet de l'OTAN, qui aura lieu les 4 et 5 avril.
- Pourriez-vous préciser la nature de cette aide supplémentaire? Sera-t-elle civile ou militaire?
- Quels en seraient les objectifs?
- Quels seraient les délais de mise en place de cette aide? Quel est le calendrier prévu?
- Une stratégie de sortie de l'Afghanistan est-elle envisagée? Une date de fin est-elle prévue pour cette aide supplémentaire?
Cette décision a-t-elle déjà été discutée en Conseil des ministres ou du moins avec les ministres de la Défense, des Affaires étrangères ou de la Coopération au développement? Soumettrez-vous cette proposition à la Chambre?
04.02 Herman Van Rompuy, premier ministre: Mon intervention de vendredi dernier au Brussels Forum portait sur les relations transatlantiques, thème général du forum. Je peux d'ailleurs vous fournir mon texte, qui est fort équilibré et beaucoup plus critique que vous ne le croyez. Il a été notamment question de l'Afghanistan, qui est l'un des sujets d'actualité brûlants.
Dans mon discours, je me suis en effet exprimé très brièvement sur la contribution de la Belgique dans les termes suivants: "Je vais essayer qu'une contribution complémentaire belge, de nature civilo-militaire, puisse être décidée avant le sommet de l'OTAN prévu au début du mois d'avril". La nature de cet effort est donc bien précisée, puisque la connotation civile figurait dans mon discours.
Vous aurez aussi remarqué, comme toujours, la grande prudence de mes propos. Vous trouverez rarement en moi des opinions radicales. Je suis clair, mais jamais radical.
Sur le fond, il s'agit pour la Belgique de voir dans quelle mesure elle pourra participer à un effort supplémentaire de la communauté internationale. Le vice-président des États-Unis, Joe Biden, lors de sa récente visite à Bruxelles, m'a longuement exposé les vues de l'administration Obama. Cette entrevue s'est déroulée en compagnie de MM. De Crem, ministre de la Défense, et De Gucht, ministre des Affaires étrangères. M. Biden a appelé de ses vœux un effort collectif, sans pour autant dicter d'actions précises à ses partenaires. Cela illustre bien le changement de mentalité de la nouvelle administration américaine. Celle-ci propose que nous nous mettions d'accord sur une approche commune et que chacun participe ensuite aux efforts en fonction de ses possibilités propres. C'était le sens du message du vice-président Joe Biden.
La nouvelle approche se veut globale et plus intégrée. À côté des aspects purement sécuritaires, il faut aider l'Afghanistan à se prendre lui-même en charge en développant ses propres capacités. La priorité est à l'accompagnement du processus électoral en cours, mais aussi à un mélange d'actions de nature civile et multisectorielle, comprenant la formation des forces de police et de l'armée ou encore le développement d'infrastructures directement en rapport avec la population.
Le maître-mot est celui de l'"afghanisation" dans une perspective claire de sortie (exit strategy) à terme.
Un groupe de travail intercabinets se penche actuellement sur le dossier en vue d'une prochaine saisine par le Conseil des ministres restreint, le kern.
Je ne manquerai pas d'ailleurs d'informer, le cas échéant, le Parlement du suivi de ce dossier lors du briefing que je viendrai faire la semaine prochaine sur la préparation du sommet de l'OTAN qui se tiendra les 3 et 4 avril prochains.
On constate donc un changement très net dans la position des États-Unis. Je crois qu'il est tout à fait indiqué que la Belgique, si elle en a les moyens, si son gouvernement trouve en son sein un accord sur les initiatives à prendre, participe à cette nouvelle stratégie qui est, comme je viens de le dire, multisectorielle et qui contient un chapitre "exit". Ce chapitre constitue toujours le chapitre le plus difficile. Y aller c'est une chose mais en sortir, c'est souvent autre chose.
04.03 Juliette Boulet (Ecolo-Groen!): Monsieur le premier ministre, je vous remercie pour votre réponse.
Je n'étais pas présente vendredi soir. Je serai donc ravie de pouvoir lire les informations contenues dans votre intervention plus en détail.
C'est effectivement ce qu'on pouvait lire dans la presse les jours qui ont suivi. Vous pouvez constater que cela suscite bon nombre de réactions. En effet, beaucoup de questions sont inscrites à l'ordre du jour de la commission des Relations extérieures, à destination du ministre des Affaires étrangères et malheureusement pas à vous, sur ce sujet précis.
Il est important qu'on puisse prendre en considération la nouvelle stratégie de Barack Obama et Joe Biden.
Cela étant dit, j'ai été interpellée par votre volonté de prendre une décision avant le sommet de l'OTAN. J'avais l'impression que seuls des renforts militaires seraient prévus et que vous vouliez les annoncer lors du sommet de l'OTAN. J'entends bien que vous parlez de renforts civilo-militaires. C'est important.
Nous sommes bien entendu favorables à votre approche et plaidons depuis longtemps pour envisager de façon globale et multidisciplinaire le conflit en Afghanistan et en tout cas les pistes de résolution et de sortie de ce conflit.
Beaucoup de personnes haut placées, même dans le milieu militaire, ont insisté sur le fait qu'il n'était plus possible de sortir du conflit uniquement en envisageant la voie militaire. Il est temps que les gouvernements en Europe puissent coordonner leur volonté de rechercher une solution globale.
Cela fait des années qu'on parle d'"afghanisation" mais il y a peu de personnes qui l'envisagent vraiment et qui mettent réellement de mots derrière ce terme. Notre volonté est de pouvoir mettre en place un gouvernement stable et démocratique qui soit représentatif de toutes les ethnies. Telle est aussi la volonté d'Obama: envisager une porte de sortie démocratique et stable pour l'Afghanistan.
Je me réjouis et serai attentive aux prises de position du gouvernement belge sur l'Afghanistan, avant et après le sommet de l'OTAN.
Je suivrai donc avec attention les déclarations relatives au sommet de l'OTAN.
Het incident is gesloten.
Le président: M. Bonte ne nous fait pas l'honneur de sa visite. Les cieux sont déchaînés.
Est-ce la deuxième fois qu'il reporte sa question?
On m'indique que oui. N’étant pas excusé, son interpellation n° i281 est définitivement retirée. Les cieux sont avec nous.
Monsieur le premier ministre, je vous souhaite un bon après-midi.
Et Mme Turtelboom va nous rejoindre incessamment.
- mevrouw Sarah Smeyers aan de minister van Migratie- en asielbeleid over "de klacht van de advocaten over het uitblijven van de nieuwe regularisatiecriteria" (nr. 11818)
- mevrouw Sarah Smeyers aan de minister van Migratie- en asielbeleid over "het overleg met betrekking tot het migratiebeleid" (nr. 11991)
- mevrouw Leen Dierick aan de minister van Migratie- en asielbeleid over "de nieuwe acties in het kader van de regularisatieproblematiek" (nr. 12044)
- Mme Sarah Smeyers à la ministre de la Politique de migration et d'asile sur "la plainte des avocats relative à l'absence de nouveaux critères de régularisation" (n° 11818)
- Mme Sarah Smeyers à la ministre de la Politique de migration et d'asile sur "la concertation relative à la politique de migration" (n° 11991)
- Mme Leen Dierick à la ministre de la Politique de migration et d'asile sur "les nouvelles actions dans le cadre du problème des régularisations" (n° 12044)
05.01 Sarah Smeyers (N-VA): Mijnheer de voorzitter, mevrouw de minister, het heeft misschien niet veel zin de hele vraag af te lezen, ook gelet op de voorgeschiedenis van vanmorgen. Het blijkt nu dat de regering nog altijd niet tot een eensgezind standpunt is gekomen in verband met het regularisatiedossier. Ik weet niet of ik nog andere vragen kan stellen, maar mijn vragen zijn niet anders dan de vorige keer.
Zal er nog een consensus komen?
Hoeveel tijd zal dat nog vergen?
In welke richting zal het gaan?
Over welke aspecten wordt er concreet gesproken?
Waarom moet er zoveel onduidelijkheid zijn over wat toch zeer duidelijk in uw beleidsnota staat?
Ik kan mijn vraag volledig voorlezen, maar de geschiedenis is gekend. Er waren onder meer de klacht van universiteiten en de manifestaties van vorige week.
05.02 Minister Annemie Turtelboom: Mijnheer de voorzitter, collega’s, we hebben vanochtend geen akkoord bereikt in het asiel- en migratiedossier. De voorbije weken zijn er bilaterale gesprekken gevoerd tussen de premier, minister Arena en mijzelf in eerste instantie, in de hoop het dossier te deblokkeren. Economische migratie, verblijf door werk, u weet dat het een dossier is met heel veel aspecten. Daarom hebben wij deze ochtend met de kern beslist om de bilaterale gesprekken de komende weken voort te zetten. Ik voeg daar in alle eerlijkheid aan toe dat wij op dit ogenblik in het globale asiel- en migratiedossier nog geen akkoord hebben bereikt.
U verwees in uw vraag naar de dagvaarding van de twaalf advocaten. In het raam van de scheiding der machten lijkt het mij niet verstandig om me daarover uit te spreken. Ik laat dit dossier in handen van het gerecht. Discretie is de beste manier om tot een akkoord te komen. Dat zijn afspraken die de gesprekken in een kleine groep houden, hopend om zo in kleine stappen vooruit te gaan.
Ik zal niet ontkennen dat ik tegen een heel brede regularisatie ben. Dat vond ik gisteren niet, vandaag niet en ook morgen niet. Dit dossier gaat om de interpretatie die men geeft aan het regeerakkoord. Ik pleit er voor om daar geen ruime interpretatie aan te geven, dat is niet verstandig. Mensen krijgen alleen papieren maar geen toekomst.
05.03 Sarah Smeyers (N-VA): Ik begrijp ten volle dat u geen details kunt geven en dat het evenmin verstandig zou zijn om dat te doen.
In de pers is te lezen: hoe dichter de verkiezingen naderen, hoe moeilijker het is om tot een akkoord te komen.
Ik herhaal dat ik uw volharding het op prijs stel. Op dat punt zijn we het eens. Er moet geen brede regularisatie komen. Die mensen hebben een toekomst nodig. Het is een verkiezingsbelofte geweest, niet alleen van uw partij, en het is duidelijk dat de meerderheid van de bevolking deze piste verkiest. Ik hoop dat die er uiteindelijk ook zal komen.
Ik vrees dat de onderhandelingen nog een
lange weg te gaan hebben en dat het probleem pas na de Vlaamse verkiezingen, en
liefst voor de volgende verkiezingen, zal worden opgelost. Veel succes.
Het incident is gesloten.
06 Question de Mme Karine Lalieux à la ministre de la Politique de migration et d'asile sur "les procédures d'asile" (n° 11436)
06 Vraag van mevrouw Karine Lalieux aan de minister van Migratie- en asielbeleid over "de asielprocedures" (nr. 11436)
06.01 Karine Lalieux (PS): Monsieur le président, madame la ministre, afin de compléter ma récolte de données chiffrées sur les régularisations que j'ai entreprise depuis quelques semaines via les diverses questions que je vous ai adressées, j'aimerais encore vous poser les deux questions suivantes:
1) Quel est le nombre de personnes n'ayant pas été régularisées et dont les procédures d'asile pendantes durent depuis au moins trois ans pour des familles avec enfants et quatre ans pour des personnes sans enfant?
2) Quel est le nombre de personnes n'ayant pas été régularisées et dont les procédures d'asile clôturées ont duré au moins trois ans pour des familles avec enfants et quatre ans pour des personnes sans enfant?
Ces données sont importantes pour le dossier de régularisation.
06.02 Annemie Turtelboom, ministre: Monsieur le président, je souhaite tout d'abord insister sur le fait que les personnes qui entrent en ligne de compte pour une régularisation en raison d'une procédure d'asile déraisonnablement longue doivent évidemment introduire une demande à cet effet. Par cette demande, elles doivent attester de leur intérêt d'obtenir un titre de séjour en Belgique et signifier qu'elles résident toujours en Belgique. Il n'y a pas d'automaticité entre les deux procédures qui ont chacune leur finalité: la procédure d'asile vise l'obtention d'un statut de protection internationale, la procédure en application de l'article 9bis de la loi sur les étrangers vise l'obtention d'une autorisation de séjour et est donc seulement une procédure d'immigration.
En ce qui concerne les procédures d'asile déraisonnablement longues, seules les décisions favorables sont répertoriées. Il y a eu 4.995 décisions favorables, ce qui correspond à 8.369 personnes. Comme je l'ai déjà dit, la raison pour laquelle on ne répertorie que les décisions favorables est qu'il importe de pouvoir constater à quel degré les régularisations se traduisent en immigration.
06.03 Karine Lalieux (PS): Madame la ministre, vous comprenez bien que si je vous pose cette question, c'est parce que dans la déclaration gouvernementale, un des critères de régularisation concerne les personnes pour qui la procédure est très longue. Il est bien dommage qu'on ne dispose pas du nombre de refus. Le fait de ne disposer que des chiffres positifs ne correspond pas à une gestion logique de ce type de dossiers.
Les chiffres que vous m'avez donnés concernent-ils le total des décisions favorables ou uniquement les décisions favorables en fonction des deux critères?
06.04 Annemie Turtelboom, ministre: C'est le chiffre total.
06.05 Karine Lalieux (PS): Ne pouvez-vous pas me communiquer des statistiques sur base de critères particuliers?
06.06 Annemie Turtelboom, ministre: Si ma mémoire est bonne, je dirais 2.000 pour des raisons humanitaires. Je peux vous envoyer ces chiffres.
06.07 Karine Lalieux (PS): Je vous en remercie, c'est important.
06.08 Annemie Turtelboom, ministre: Il y en a 3 ou 4.000 pour raisons médicales et 2 ou 3.000 pour les longues procédures.
Il y a encore un arriéré de trois ou quatre ans en ce qui concerne les longues procédures. Ce sont les cas des "vaste beroepscommissies."
06.09 Karine Lalieux (PS): Je vous remercie donc de me faire parvenir les données chiffrées.
Le président: Vous pouvez faire parvenir ces documents au secrétariat de la commission.
L'incident est clos.
07 Vraag van de heer Peter Logghe aan de minister van Migratie- en asielbeleid over "de boycot van Vlaamse burgemeesters tegen uitdrijving" (nr. 11831)
07 Question de M. Peter Logghe à la ministre de la Politique de migration et d'asile sur "le boycottage organisé par des bourgmestres flamands opposés aux expulsions" (n° 11831)
07.01 Peter Logghe (Vlaams Belang): Mevrouw de minister, ik stelde u enkele maanden geleden al eens een mondelinge vraag betreffende bepaalde Vlaamse burgemeesters die er zich op beriepen dat ze geen namen en gegevens van uitgeprocedeerde asielzoekers meer doorspeelden aan de politiediensten. Op die manier zouden zij de goede werking van de politie verhinderen. U herinnert zich dat ik u vroeg om op te treden. U meldde op mijn mondelinge vraag dat er op dat moment geen Vlaamse burgemeesters bekend waren die zouden vervolgd worden, omdat er ook geen overtredingen waren gemeld op dat moment.
Mevrouw de minister, is die toestand ondertussen gewijzigd? Hebt u ondertussen weet van burgemeesters die weigeren om gegevens door te sturen naar de politiediensten?
Op welke manier wordt dat gecontroleerd? Ik meen te weten dat er toch verschillende politiediensten zijn in West-Vlaanderen die gevallen kennen waarin ze eigenlijk zouden moeten optreden, maar die niet kunnen optreden, omdat de gegevens door de burgemeester niet worden doorgespeeld.
Zou het niet nuttig kunnen zijn om bij elke weigering van asiel die door de dienst Vreemdelingenzaken aan de burgemeester wordt bezorgd met het oog op uitdrijving, een document bij te voegen waarop de burgemeester vermeldt op welke datum hij de politiediensten van welke gegevens in kennis heeft gesteld?
Ten slotte - en hierop mag u schriftelijk antwoorden of dit bij het verslag laten voegen -, hoeveel uitgeprocedeerden werden er sinds begin 2009 aan de verschillende gemeenten bekendgemaakt? Ik had liefst het aantal per gemeente of per stad, als dat voor u materieel mogelijk is.
07.02 Minister Annemie Turtelboom: Ik zal een stuk van het antwoord op een vraag van 4 juni 2008 herhalen. Het probleem van het al dan niet doorspelen van gegevens door de burgemeester aan de politie doet zich niet meer voor. Het systeem dat vandaag gehanteerd wordt, maakt dat immers niet meer noodzakelijk.
Voor de asielprocedure worden de asielbeslissingen en dus ook het bevel om het grondgebied te verlaten sinds februari 2008 betekend via een aangetekende zending en doorgestuurd naar het gekozen procedureadres van de betrokken vereniging. De gemeenten worden hierbij niet meer betrokken. Zij worden alleen nog van geïnformeerd dat het bevel om het grondgebied te verlaten, is opgestuurd.
De opdracht om over te gaan tot een adrescontrole, om na te gaan of de betrokken vreemdeling gevolg heeft gegeven aan het bevelschrift om het grondgebied te verlaten, wordt daarentegen wel gegeven aan de burgemeester. Toch worden tegelijkertijd ook steeds de betrokken politiediensten daarvan op de hoogte gebracht. Een probleem van informatie-uitwisseling tussen een burgemeester en een korpschef zou normalerwijs dus niet verhinderen dat de politie ook over de nodige informatie beschikt om op te treden.
Bij de dienst Vreemdelingenzaken is er een dienst die instaat voor de controle van de gemeenten, met betrekking tot het naleven van de vreemdelingenreglementering. Als een burgemeester weigert zijn of haar plicht te vervullen, dan maant de DVZ hem of haar aan de wettelijke bepalingen na te leven. Van dat aanmanend schrijven wordt steeds een kopie overgezonden aan de procureur des Konings en aan de gouverneur van de provincie.
Wat de laatste vraag betreft, van begin januari tot eind februari 2009 werden 492 bevelschriften om het grondgebied te verlaten aan de betrokkenen bezorgd. Een verdere opsplitsing per gemeente levert geen relevante gegevens op, omdat de effectieve woonplaats van de vreemdeling niet noodzakelijk dezelfde is als de gekozen woonplaats. Indien u alsnog cijfergegevens wenst inzake het aantal aangetekende zendingen per gemeente, dan kan ik u die wel bezorgen, maar aangezien het enige tijd vergt om de statistieken uit het systeem te halen, stel ik voor om u die gegevens schriftelijk te bezorgen.
07.03 Peter Logghe (Vlaams Belang): Mevrouw de minister, de asielbeslissingen worden dus naar het procedureadres gestuurd. De gemeente wordt daarin niet meer gekend, als ik het goed begrepen heb. Ik veronderstel dat er daarvan geen kopie naar de politiediensten gestuurd wordt.
07.04 Minister Annemie Turtelboom: Het bevelschrift om het grondgebied te verlaten, wordt aan de burgemeester gegeven. Toch worden tegelijkertijd ook steeds de betrokken politiediensten daarvan op de hoogte gebracht. Als er een communicatiestoornis zou zijn tussen beide, dan kan dat dus eigenlijk geen argument zijn.
07.05 Peter Logghe (Vlaams Belang): Ik dank u voor uw antwoord. Ik meen dat het volledig was.
Het incident is gesloten.
Le président: Chers collègues, les questions nos 9950 et 9923 de M. Bonte sont retirées en raison de l'absence de ce dernier pour la quatrième fois consécutive. Mme Genot étant absente, sa question n° 12120 est reportée.
Nous attendons quelques instants que le ministre de l'Intérieur nous rejoigne.
08 Question de Mme Karine Lalieux au ministre de l'Intérieur sur "le financement des six zones de police bruxelloises" (n° 11931)
08 Vraag van mevrouw Karine Lalieux aan de minister van Binnenlandse Zaken over "de financiering van de zes Brusselse politiezones" (nr. 11931)
08.01 Karine Lalieux (PS): Monsieur le ministre, la situation financière des zones de police devient de plus en plus problématique et, ce, pour l'ensemble des zones de police du pays. Ce furent d'abord les zones rurales les plus touchées et, depuis quelques années, c'est aux finances des zones urbaines d'être dans le rouge. Pour l'ensemble de la Belgique, on compte un déficit de 9 millions d'euros, dont 1,4 pour les seules communes bruxelloises!
Les causes semblent se trouver dans le financement même des zones car l'intervention du fédéral se calcule sur base de l'indexation liée à la santé et non pas sur l'indexation liée aux revenus. Cela pose bien évidemment des problèmes car la majeure partie du budget des zones est dédiée aux salaires du personnel de police qui ont connu des indexations successives. Par ailleurs, vous avez pris des mesures en faveur du personnel de police sans consulter les communes, ce qui va encore engendrer des coûts supplémentaires pour ces dernières.
Pour en revenir à Bruxelles, monsieur le ministre, d'après mes informations, le fédéral a décidé de combler une partie du déficit budgétaire à hauteur de 800.000 euros. Qu'en est-il des 600.000 euros restant que ne peuvent supporter seules les communes bruxelloises? Est-ce que l'État fédéral compte faire un effort supplémentaire?
Je tiens à rappeler que les zones de Bruxelles, de par le statut international de la ville, ont des besoins plus importants que d'autres zones. Vous savez à quel point les sommets européens requièrent la présence des forces de l'ordre. En tant qu'échevine de la Ville de Bruxelles, je peux vous dire que tout repose sur nous et que la police fédérale ne fait plus rien. Nous procurons même ses gardes du corps à M. Sarkozy!
Plus sérieusement, j'ai également lu dans la presse qu'un député bruxellois a lancé l'idée de la création d'une seule et unique zone pour Bruxelles, ce qui réduirait les coûts. Quel est votre avis sur le sujet?
De plus, monsieur le ministre, suite à une question de mon collègue Thiébaut sur le rapport des universités concernant la révision de la norme KUL, vous avez répondu que ce dernier était trop vague et ne pouvait être utilisé. Que comptez-vous faire maintenant en ce qui concerne la révision de cette norme qui semble aujourd'hui inadaptée, le budget bruxellois en déficit et l'indexation du financement des zones, conformément à l'indexation des salaires?
08.02 Guido De Padt, ministre: Chère collègue, tout d’abord, je tiens à dire qu’il y a un malentendu que j’ai déjà essayé de dissiper auprès de votre collègue Michel Doomst, sans succès semble-t-il. Ce déficit n’en est pas un! Il s’agit du montant correspondant au complément d’indexation de la dotation de base pour l’année 2008 devant encore être payé par l’autorité fédérale aux zones de police.
Depuis l’origine de la réforme, l’indexation intervient en deux phases: d'abord, lors de la définition initiale de la dotation de base sur la base d’une prévision de l’évolution de l’indice santé pour l’année à venir; ensuite, à l’issue de l’exercice concerné, on régularise par rapport à l’évolution effective de l’indice santé arrêté au mois de décembre de l’année considérée.
En la présente circonstance et en fonction de l’évolution de l’indice santé constaté en décembre 2008 pour opérer l’indexation complémentaire afférente à l’année 2008, il s’agit du montant global de 9 millions d’euros, dont 1,4 reviendra effectivement aux zones de police bruxelloises.
De manière totalement indépendante de ce mécanisme d’indexation, le gouvernement a décidé, fin de l’année dernière, de créditer les zones de police d’une allocation complémentaire unique et spécifique. Dans ce cadre, les zones de police bruxelloises ont déjà reçu un complément de subvention s’élevant à 800.000 euros. Le montant de 1,4 million d’euros et celui de 800.000 euros se cumulent et sont à la charge exclusive de l’autorité fédérale. Il ne saurait être question de déduire le second du premier pour conclure à un effort complémentaire sollicité des communes.
En une période budgétaire difficile, tous les facteurs de réduction des coûts sont naturellement les bienvenus. Une augmentation d’échelle des zones de police a pareil effet, la recherche scientifique le prouve. Plus le nombre de communes est important dans la zone de police, moins la contribution financière communale par habitant est importante. C’est la théorie économique. Cependant, vous savez qu’il y a d’autres contingences qui ont joué dans la définition des zones de police actuelles. Je constate qu’une nouvelle réflexion se tient à ce sujet au niveau local.
Je suis naturellement disposé à doter les autorités locales des outils nécessaires à cette réflexion ainsi que des dispositifs légaux et réglementaires qui pourraient s’imposer pour un nouveau découpage des zones de police. Mais le mouvement doit venir avant tout du niveau local.
La recherche scientifique que vous évoquez a conclu en faveur d’une approche désormais fonctionnelle du financement, ce qui suppose la disponibilité de données qui sont inexistantes aujourd’hui. Mon administration réfléchit actuellement aux modalités les plus opportunes pour la mise en place des dispositifs permettant de les recueillir.
08.03 Karine Lalieux (PS): Monsieur le ministre, je vous remercie pour cette réponse fort complète et pour la dissipation du malentendu existant entre les deux zones. Je transmettrai votre réponse.
Het incident is gesloten.
09 Question de Mme Karine Lalieux au ministre de l'Intérieur sur "le changement de local de la police fédérale des chemins de fer à Bruxelles" (n° 12064)
09 Vraag van mevrouw Karine Lalieux aan de minister van Binnenlandse Zaken over "het betrekken van andere lokalen in Brussel door de federale spoorwegpolitie" (nr. 12064)
09.01 Karine Lalieux (PS): Monsieur le président, monsieur le ministre, cela fait trois ans que la police fédérale des chemins de fer opère Gare du Midi depuis des locaux se trouvant dans un état d’insalubrité avancé, état dénoncé par la médecine du travail. Ces locaux étant condamnés à court terme, on pensait qu’un accord entre la SNCB et la police fédérale allait permettre aux agents chargés de la sécurité sur le rail d'opérer à partir d’un bâtiment conforme aux normes.
La SNCB a proposé de mettre à disposition de la police des chemins de fer, un bâtiment de 1.500 m² sur le site du Midi devant être rénové. Malheureusement, il semble que cet accord soit tombé à l’eau. La SNCB exigeait un loyer annuel de 280.000 euros, trop lourd à supporter pour la police fédérale, ce que je peux comprendre.
En conclusion, au lieu de bénéficier de locaux se trouvant au sein de la gare, la police des chemins de fer risque de se délocaliser à Etterbeek dans les anciennes casernes de la gendarmerie se situant à 30 minutes en métro des gares du Nord et du Midi. Cette situation ne pourrait qu'engendrer plus d’insécurité sur le site de la Gare du Midi car les délais d’intervention seraient beaucoup trop longs.
Je rappelle que la Gare du Midi est une des plus importantes de Belgique en termes de flux de voyageurs. Un grand nombre de touristes y passent et le taux de délinquance y est énorme. Il suffit de le demander aux hommes d’affaires à qui on a volé mallette ou valise.
Monsieur le ministre, j'ai plusieurs questions à vous poser à ce propos.
- Comment expliquez-vous les prix exorbitants de la SNCB? J’ai posé la même question à votre collègue ministre des Entreprises publiques.
- La SNCB n’a-t-elle pas conscience du renforcement de l’insécurité qu’engendrerait une délocalisation si importante? Son but n’est-il pas de se préoccuper de la sécurité de ses voyageurs?
La SNCB porte une lourde responsabilité lorsqu’elle demande 280.000 euros par an à une autre institution, publique elle aussi, il ne faut pas l’oublier!
À ce propos, il serait trop facile d’incriminer la seule SNCB car je rappelle qu’il est du ressort du fédéral de s’occuper de la sécurité dans les gares.
- Qu’envisagez-vous de faire pour que les services de police puissent assurer effectivement et efficacement la sécurité dans les gares? Si la situation reste en l’état, soit une délocalisation des locaux, la sécurité des voyageurs ne serait plus assurée.
- Des négociations ont-elles lieu avec la SNCB afin de trouver un accord à très court terme? En l'absence de consensus, ne pensez-vous pas qu’il y aurait lieu de trouver d'autres locaux à proximité de la Gare du Midi?
09.02 Guido De Padt, ministre: Monsieur le président, chère collègue, les responsables de la SNCB sont parfaitement conscients de ce que signifie la présence de la police des chemins de fer dans la gare ou ses environs immédiats pour la sécurité des voyageurs en faveur de laquelle ce service de police doit œuvrer.
De plus, je ne veux pas incriminer la seule SNCB. En commission du 18 mars, j’ai fait état d’une responsabilité partagée. Il est inexact d’affirmer que la sécurité des voyageurs serait compromise si la police des chemins de fer était temporairement transférée dans le complexe Géruzet d’Etterbeek. Un tel transfert implique toutefois que la police fédérale devra prendre un certain nombre de mesures pour réorganiser de manière adéquate les services de la police des chemins de fer et pour garantir la présence de son personnel dans la gare, comme c’est le cas aujourd’hui.
C’est pourquoi une meilleure solution transitoire est actuellement recherchée pour réduire au minimum ces désagréments d’ordre organisationnel. Lorsque je me suis rendu sur place le 12 mars dernier pour appréhender la situation, j’ai pu constater que les bâtiments proposés par la SNCB ne pouvaient être opérationnels dans un délai raisonnable moyennant un budget acceptable. C’est ainsi que d’autres solutions ont été examinées le vendredi 20 mars par les services de la police fédérale et de la Régie des Bâtiments. Un bâtiment situé à proximité de la Gare du Midi a même été visité à cette occasion.
Ces services mettent tout en œuvre pour trouver une réponse satisfaisante à bref délai, c’est-à-dire d’ici début avril, à la problématique de l’hébergement de la police des chemins de fer. Il faut, à cette fin, que l’infrastructure du bâtiment satisfasse à un certain nombre de conditions en ce qui concerne notamment l’installation d’un local discret pour l’interrogatoire des personnes arrêtées, l’aménagement des cellules, d’un parking pour les véhicules de service, d’un abri sécurisé pour stocker les armes de service et des raccordements aux réseaux de communication, etc.
Une solution se dessine peut-être dans un bâtiment situé à la place de Brouckère où les aménagements techniques nécessaires semblent pouvoir être réalisés dans un délai raisonnable.
Comme vous le constatez, je prends mes responsabilités, mais vous conviendrez aussi qu’il est temps que la SNCB œuvre au plus vite pour une solution définitive et structurelle. Il en va du bien-être des policiers concernés et indirectement du service rendu à la population.
09.03 Karine Lalieux (PS): Monsieur le ministre, je vous remercie de cette conviction. Il est clair que la responsabilité est partagée avec la SNCB. Pour l'image de la SNCB, il serait bon qu'elle héberge des policiers au sein de ses gares et non à l'extérieur et ce, dans les meilleures conditions. Je suis aussi pour le droit des travailleurs; n'en doutez pas!
J'entends que des solutions se dégagent. Je sais combien la situation est difficile: il faut aménager les cellules, etc. Si je vous ai bien compris, ils sont toujours à la gare et seront à Etterbeek en attendant l'aménagement de De Brouckère, ce qui prendra un certain temps: il s'agit bien de quelques semaines. Il conviendra donc de se montrer très attentifs: cette gare n'est pas la plus attractive en matière de délinquance, mais une présence policière est indispensable pour la sécurité de l'ensemble des voyageurs.
En même temps, j'en reviens au niveau communal. Les habitants ne distinguent pas les policiers communaux des policiers fédéraux, mais il ne faudrait pas qu'une fois encore, les polices locales de Bruxelles doivent compenser le fédéral et subissent toutes les remarques pour un accroissement de l'insécurité dans cette gare.
Het incident is gesloten.
10 Question de M. Xavier Baeselen au vice-premier ministre et ministre des Affaires étrangères sur "la sécurité de l'ambassadrice d'Israël et l'annulation d'une conférence à Thuin" (n° 11902)
10 Vraag van de heer Xavier Baeselen aan de vice-eerste minister en minister van Buitenlandse Zaken over "de veiligheid van de Israëlische ambassadrice en het afgelasten van een conferentie in Thuin" (nr. 11902)
10.01 Xavier Baeselen (MR): Monsieur le président, monsieur le ministre, l'ambassadrice d'Israël devait participer à une conférence organisée par le Centre d'action laïque de Thuin.
Finalement, cette conférence n'a pas eu lieu. Le bourgmestre a interdit cette venue, par un arrêté, en raison des menaces graves pour l'ordre public. Voilà qui me fait penser à des bourgmestres qui prennent des arrêtés municipaux pour interdire diverses manifestations ou spectacles sur leur territoire et qui se voient ensuite contestés par le Conseil d'État.
Bien que cette décision relève des compétences du bourgmestre, je m'interroge sur les circonstances qui l'entourent, donc sur les motifs de cette interdiction. Les menaces proférées témoignent en tout cas d'une montée de l'intolérance et de l'antisémitisme dans notre pays.
Monsieur le ministre, confirmez-vous les menaces proférées à l'encontre de l'ambassadrice d'Israël? Y a-t-il à ce jour des menaces particulières qui impliquent des renforts policiers pour assurer la sécurité d'évènements auxquels elle participerait? Des mesures complémentaires de protection de l'ambassade, en partenariat avec la police fédérale, ont-elles été prises? D'autres menaces de ce type sont-elles connues de vos services, ayant par exemple amené à l'annulation de conférences ou de déplacements de l'ambassadrice?
10.02 Guido De Padt, ministre: Monsieur le président, monsieur Baeselen, les risques recensés envers les intérêts israéliens et juifs en Belgique sont liés à différents facteurs importants: premièrement, la guerre qui a lieu à Gaza entre Israël et le Hamas, génératrice de vives tensions et de menaces envers ces intérêts; deuxièmement, les derniers messages de menaces des leaders d'Al-Qaïda envers Israël et troisièmement, la menace du Hezbollah libanais suite à l'assassinat d'un des ses hauts dirigeants militaires à Damas.
L'opportunité de la venue à Thuin de l'ambassadrice d'Israël dans le cadre d'une conférence au thème sensible "Israël, et après?" doit être envisagée dans ce contexte général, sans que des éléments spécifiques viennent étayer une menace particulière associée à cette visite.
Des demandes particulières de prise en charge de cet événement ont été formulées au niveau policier, en prolongement des mesures préconisées tant au niveau de l'ambassade que des intérêts israéliens et juifs en Belgique (présence importante de policiers en cas de manifestation ou de contre-manifestation, fouilles et contrôles pointus). En cas d'autorisation de cette conférence, un renfort policier interzonal et des moyens fédéraux spécifiques devraient être engagés.
Les mesures préventives et de sécurité prises à l'égard des intérêts israéliens et juifs sont et restent à un niveau élevé, tenant compte des facteurs géopolitiques actuels.
Le contexte général de la conférence (thème, choix du conférencier, présence possible de personnes pro-palestiniennes, environnement géopolitque, etc.) a conduit le bourgmestre de Thuin à ne pas autoriser cette conférence. La contribution d'un ambassadeur israélien à titre de conférencier est, du reste, très rare. Les déplacements réguliers de ces personnalités ne conduisent pas à des annulations de visites, ceux-ci s'effectuant en général sans grande publicité et sans thématique particulièrement sensible.
10.03 Xavier Baeselen (MR): Monsieur le ministre, je vous remercie pour votre réponse. Je constate qu'on en arrive, dans notre pays, à des situations particulières dues à une certaine remontée de l'antisémitisme. Des spectacles ou des conférences doivent être annulés en raison des éventuelles manifestations qu'ils pourraient provoquer. Cela ne relève pas directement de vos compétences, mais c'est à déplorer.
Het incident is gesloten.
11 Question de M. Xavier Baeselen au ministre de l'Intérieur sur "les informations à destination des citoyens européens pour les élections européennes" (n° 11992)
11 Vraag van de heer Xavier Baeselen aan de minister van Binnenlandse Zaken over "de informatie voor de Europese burger met het oog op de Europese verkiezingen" (nr. 11992)
11.01 Xavier Baeselen (MR): Monsieur le ministre, cette question porte sur les élections européennes.
Je vous avais interrogé voici quelques semaines sur les initiatives que la Belgique prendrait en vue d'informer les citoyens européens à ce propos. Vous m'aviez répondu qu'une brochure avait été conçue par vos services et qu'elle allait être mise à la disposition des communes qui les enverraient alors aux citoyens.
Fort de cette réponse, j'ai accompli mon devoir en tant qu'échevin de la Population de ma commune en écrivant à tous les citoyens européens qui y vivent pour leur signaler qu'ils pouvaient s'inscrire sur les listes et voter.
J'ai été surpris d'apprendre que plusieurs d'entre eux se sont présentés aux guichets de l'administration communale parce qu'ils avaient reçu du département de l'Intérieur une carton les invitant à participer à ces élections. Je trouve cela un peu dommage.
Si nous avions été avertis de cette initiative émanant directement des services de l'Intérieur, nous n'aurions pas envoyé un deuxième courrier et donc nous aurions évité des dépenses publiques inutiles, d'autant plus que vous aviez annoncé que c'était la seule information adressée aux citoyens européens.
J'avais interrogé le ministre des Affaires étrangères à ce propos. Il m'avait lui-même répondu que le gouvernement pourrait envisager d'écrire directement aux citoyens européens.
Bref, ce dossier a connu un "couac". Un courrier est-il parti à destination des citoyens européens sans que vous en soyez informé? En tout cas, j'aimerais bien obtenir quelques éclaircissements sur le nombre d'envois effectués par vos services et sur le coût de cette opération.
11.02 Guido De Padt, ministre: Je crois utile de rappeler tout d'abord que selon les termes de l'article 12 de la directive européenne 93/109/CE du 6 décembre 1993, les États membres ont l'obligation d'informer les ressortissants des autres États membres de l'Union européenne résidant sur leur territoire de la possibilité de s'inscrire comme électeur et de faire acte de candidature dans l'État où ils résident. À cet effet, j'ai fait établir un dépliant informatif qui a été transmis personnellement par l'intermédiaire des communes du Royaume aux ressortissants des 26 autres pays membres établis en Belgique. Ce dépliant comporte des informations sur le droit d'être électeur et de se porter candidat. Il contient en outre des informations générales sur les procédures de vote (traditionnel et électronique).
Le dépliant est accompagné du formulaire d'inscription à remettre à la commune de domicile au plus tard le 31 mars. Les dépliants ont en outre été transmis aux associations représentatives des ressortissants européens établis en Belgique et des exemplaires sont également à la disposition de toute autre association qui souhaiterait mener des actions dans ce domaine. Le coût des 965.000 exemplaires de ces dépliants s'élève à 19.250 euros hors TVA.
Par ailleurs, j'ai adressé un carton de rappel à chacun de ces ressortissants européens afin de les inciter à s'inscrire en masse comme électeurs dans leur commune de résidence, conformément à l'objectif de la directive européenne de 1993 que je viens d'évoquer. Pour rappel, cet objectif consiste à renforcer la citoyenneté européenne en permettant aux citoyens de l'Union qui ne résident pas dans leur pays d'exercer leur droit de vote et leur éligibilité aux élections du Parlement européen dans l'État membre où ils résident. Ce rappel fait expressément référence au courrier transmis par la commune et se limite à rappeler les formalités d'inscription pour être électeur le 7 juin 2009. le coût de l'envoi de ce carton est de 9.421 euros hors TVA.
Les deux campagnes d'information, le dépliant et le carton personnalisé sont des campagnes d'information complémentaires et ne font pas double emploi.
11.03 Xavier Baeselen (MR): Monsieur le ministre, il y a eu une certaine ambiguïté dans ce dossier. Quand j'ai interrogé le ministre des Affaires étrangères sur ce qui se faisait dans les autres pays de l'Union, il m'a remis un tableau très intéressant à ce sujet mais même le ministère des Affaires étrangères n'était pas au courant du fait qu'on écrivait personnellement à chaque citoyen européen. C'est bien, il faut diffuser l'information mais il y a eu un certain double emploi.
Par ailleurs, je ne sais pas si cela figure dans votre réponse écrite: le courrier de l'administration de l'Intérieur était-il rédigé uniquement en français et/ou en néerlandais? Oui, très bien. D'autres pays utilisent aussi l'anglais à destination de leurs ressortissants européens. Le ministre des Affaires étrangères a d'ailleurs souligné qu'on pourrait étudier cette piste à l'avenir.
En effet, les ressortissants européens ne connaissent pas forcément le français ou le néerlandais et, dans ce cas, l'anglais peut représenter un certain intérêt quand on s'adresse à eux. C'est une considération personnelle.
Het incident is gesloten.
Le président: M. Flor Van Noppen étant absent, je suis obligé de reporter sa question no 11886 sur l'absentéisme dans la police…
12 Vraag van de heer Michel Doomst aan de minister van Binnenlandse Zaken over "de identiteitsfraude" (nr. 11897)
12 Question de M. Michel Doomst au ministre de l'Intérieur sur "la fraude à l'identité" (n° 11897)
12.01 Michel Doomst (CD&V): Mijnheer de voorzitter, bedankt voor uw begrip.
Mijnheer de minister, in de strijd tegen identiteitsfraude werd een paar maanden geleden het project-Checkdoc gelanceerd. Via dat instrument kunnen verloren of gestolen identiteitsdocumenten onbruikbaar gemaakt worden. Via de website checkdoc.be is het mogelijk om wereldwijd te controleren of een document al dan niet geseind is. Ook kan men via de helpdesk van docstop de diefstal of het verlies van documenten eventueel melden.
Mijnheer de minister, in welke mate is die website ook actief bekend bij de gebruikers en wordt ze ook actief benut?
Is het de bedoeling om die website in de toekomst eventueel met andere mogelijkheden nog uit te breiden?
12.02 Minister Guido De Padt: Mijnheer Doomst, dat is een korte vraag en ik geef een kort antwoord.
De website werd gelanceerd in december 2008. Op 12 maart 2009 waren er bij benadering reeds 31.495 verificaties van documenten, wat heel veel is, door 4.360 verschillende gebruikers, wat volgens mij ook heel veel is in die korte periode van drie maanden.
Momenteel bekijkt mijn administratie de haalbaarheid om de website uit te breiden en nieuwe functionaliteiten te integreren. Daarbij mag men uiteraard geen afbreuk doen aan de toegankelijkheid van de website en het eenvoudig gebruik ervan. Door de toevoeging van te veel nieuwe functionaliteiten zou immers de bruikbaarheid of de utiliteitsgraad verloren kunnen gaan.
12.03 Michel Doomst (CD&V): Mijnheer de minister, ik zal mijn vragen wat langer maken in de toekomst.
Ik ben toch blij dat het inderdaad blijkbaar een efficiënt instrument is.
Ik denk, in het steeds maar groeiend internetverkeer, dat wij die faciliteiten zeker moeten uitbouwen om mensen rapper op het spoor van toch wel belangrijke documenten te krijgen. Dan volgen we het op de voet.
L'incident est clos.
De voorzitter: Nu komt er nog een korte vraag van de heer Doomst.
13 Vraag van de heer Michel Doomst aan de minister van Binnenlandse Zaken over "de politie-inzet bij voetbalwedstrijden" (nr. 11898)
13 Question de M. Michel Doomst au ministre de l'Intérieur sur "le déploiement des forces de police lors des rencontres de football" (n° 11898)
13.01 Michel Doomst (CD&V): Mijnheer de minister, de afgelopen jaren is er goed werk geleverd – dat blijkt uit de cijfers – om incidenten bij voetbalwedstrijden in de hand te houden. Uiteraard speelt de aanwezigheid van politiemensen daarbij veel meer dan vroeger een rol. Wanneer men de situatie analyseert, blijkt dat er een aantal anomalieën bestaat. Zo blijkt bijvoorbeeld dat er in Westerlo, weliswaar een vredelievende omgeving, 14 politiemensen worden ingezet, terwijl bij gelijkaardige clubs gemiddeld meer dan 50 politiemensen worden ingezet.
Op basis van cijfers van de dynamische risicoanalyse was het de bedoeling in de verschillende politiezones de burgemeesters met die cijfers te confronteren en na te gaan of men tot een efficiëntere inzet van de manschappen kon komen. Het was de bedoeling dat begin 2009 te evalueren. Er is zelfs met het oog op verbeterd stewarden van wedstrijden een wetenschappelijke studie besteld.
Kunnen uit die evaluatie al conclusies worden getrokken? Zijn de tegenstrijdigheden die er hier en daar in zitten, al opgelost? Kunnen er sinds die wetenschappelijke studie al stappen voorwaarts en mogelijke besluiten bekendgemaakt worden?
13.02 Minister Guido De Padt: De problematiek ligt me na aan het hart. Elke politieman bij een sportwedstrijd is er mijns inziens een te veel. Sportwedstrijden zijn immers een feest en geen vechtpartij.
Op basis van de ervaringen van de afgelopen jaren en van de gesprekken met de lokale verantwoordelijken, hebben mijn diensten een bijzonder omstandig document over de politie-inzet bij voetbalwedstrijden met aanbevelingen en verbeterpunten opgesteld. Die worden thans met de cel Integrale Voetbalveiligheid van de federale politie en de dossierbeheerders Voetbal bij de lokale politie afgetoetst.
Het doel is om op de rondetafelconferentie Voetbalveiligheid een met politieverantwoordelijken afgestemd geheel aan voorstellen te kunnen voorleggen en bespreken. De rondetafel zal na afloop van het voetbalseizoen, in juni 2009, onder mijn voorzittersschap plaatsvinden. Op dat moment zullen ook de cijfers van de politie-inzet voor het voetbalseizoen 2008-2009 bekend zijn. Pas dan kunnen de inspanningen van de afgelopen maanden, onder meer inzake sensibilisering en opleiding, worden beoordeeld.
De wetenschappelijke studie inzake stewards is nog lopende. De door de onderzoeksequipe opgestelde aanbevelingen van 19 maart 2009 werden besproken met de veiligheidsverantwoordelijken van de clubs uit eerste en tweede klasse. Definitieve conclusies zijn dus voorlopig nog onmogelijk. Het onderzoek van zes maanden loopt af op 15 april 2009.
13.03 Michel Doomst (CD&V): We moeten kennelijk uitkijken naar het einde van het voetbalseizoen. Dan kunt u wetenschappelijke studie combineren met onderzoekswerk. We wachten tot de kampioenenviering van de beste club in het land om de nodige conclusies voor de omkadering te trekken.
L'incident est clos.
- de heer Michel Doomst aan de minister van Binnenlandse Zaken over "grensoverschrijdende politiepatrouilles" (nr. 11899)
- mevrouw Leen Dierick aan de minister van Binnenlandse Zaken over "de inventarisatie van de criminaliteitscijfers in de grensregio" (nr. 12089)
- de heer Peter Logghe aan de minister van Binnenlandse Zaken over "een betere bestrijding van de grenscriminaliteit" (nr. 12127)
- de heer Bert Schoofs aan de minister van Binnenlandse Zaken over "de inventarisering van de criminaliteit in de grensstreek tussen België en Nederland" (nr. 12137)
- M. Michel Doomst au ministre de l'Intérieur sur "les patrouilles policières transfrontalières" (n° 11899)
- Mme Leen Dierick au ministre de l'Intérieur sur "l'inventaire des statistiques en matière de criminalité dans la région frontalière" (n° 12089)
- M. Peter Logghe au ministre de l'Intérieur sur "une meilleure lutte contre la criminalité frontalière" (n° 12127)
- M. Bert Schoofs au ministre de l'Intérieur sur "l'inventaire de la criminalité dans la région frontalière entre la Belgique et les Pays-Bas" (n° 12137)
14.01 Michel Doomst (CD&V): Sinds het begin van dit jaar zijn er in het grensgebied door Nederland en België gezamenlijke politiepatrouilles gestart die al gestalte hebben gekregen in joint hit teams. Mensen van de federale wegpolitie werken samen met het Nederlands korps voor de landelijke politiediensten. Het is de bedoeling ervaringen uit te wisselen en de inwoners van de streek ook beter ten dienste te zijn. In november is er ook een opleiding in Brecht gegeven om dat in de goede richting te duwen, wat allemaal past in het verdrag van Schengen om de samenwerking gestalte te geven.
Wat is de stand van zaken van de gezamenlijke patrouilles? Hoe wordt die samenwerking tot nu toe ervaren? Is het de bedoeling dit initiatief verder te zetten en eventueel zelfs uit te breiden?
14.02 Leen Dierick (CD&V): Mijnheer de minister, mijn vraag gaat ook over criminaliteit in de grensregio maar dan meer over de aanpak van de inventarisatie van de criminaliteitscijfers. Een efficiënte aanpak van drugscriminelen en rondtrekkende dadergroepen is mogelijk als alle betrokken politiediensten een duidelijk beeld krijgen van de criminaliteit in de hele grensregio. De Nederlandse en de Belgische politiekorpsen hebben elk hun eigen databanken en hun eigen criminaliteitscijfers. De criminelen vluchten uiteraard over de grens en het zou dus nuttig zijn als die gegevens bij elkaar worden gelegd zodat men gevatter kan optreden.
Is het de bedoeling dat de politiediensten in de grensregio’s toegang krijgen tot de verschillende gegevensbanken van de grensregio’s? Als die zouden worden opengesteld, rijzen er dan geen juridische en technische problemen? In welke mate is er reeds samenwerking op dit vlak op Europees niveau, bijvoorbeeld door de werking van Europol?
14.03 Peter Logghe (Vlaams Belang): Mijnheer de minister, ik zal uiteraard de vragen niet herhalen die de collega’s voor mij al hebben gesteld. Ik beperk mij tot de grenscriminaliteit in de Frans-Belgische grensstreek want daar gaat mijn eerste interesse naar uit. Waarom werd er gekozen voor een pilootproject met Nederland en niet voor de mijns inziens – enfin, wie ben ik natuurlijk – dringender noden in de grensstreek tussen Frankrijk en België waar het al een aantal jaren heel slecht gaat? Dan mijn vragen met betrekking tot de Frans-Belgische grensstreek. Wanneer zal men de samenwerking met de politie van Frankrijk in een hogere versnelling schakelen? Komt men daar ook toe? Wil men daar ook een uniform communicatienetwerk opzetten? Welke plannen heeft het beleid in die richting? Mijn laatste vraag geldt ook voor de Nederlands-Belgische grensstreek. Zal men de dienst luchtsteun van de federale politie, de helikopters, op risicovolle tijdstippen inschakelen? Zullen deze de achtervolging mogen inzetten op bijvoorbeeld Frans grondgebied?
14.04 Bert Schoofs (Vlaams Belang): Mijnheer de minister, met betrekking tot de aanpak van de drugscriminele en rondtrekkende dadergroepen zijn er gesprekken geopend tussen de federale regering en de Nederlandse overheid. Ik richt mij dus meer op de Belgisch-Nederlandse grensstreek, eigen streek eerst om het zo te zeggen. U deed een nogal straffe verklaring in de pers of zo kwam het althans over. U hebt gezegd dat u er geen praatbarak van wil maken en dat u voor de zomer concrete resultaten wil zien. Wel, de vraag is dan welke concrete resultaten u eerder op langere termijn wil zien in het kader van dit overleg en, uiteraard, welke concrete resultaten u bereikt wil zien tegen het zomerreces. Misschien kunt u dat ook even schetsen binnen de kadernota integrale veiligheid.
14.05 Minister Guido De Padt: Mijnheer de voorzitter, collega’s, op die vier vragen heb ik een iets langer antwoord.
Voorafgaandelijk, er bestaan geen specifieke gegevensbanken die de criminaliteitgegevens bevatten van feiten die zich aan de ene en de andere kant van de grens voordoen. In België is er op politieniveau één nationale gegevensbank, die onderworpen is aan precieze gebruiksvoorwaarden en waarover de politieambtenaren enkel beschikking hebben volgens een bepaald toegangsniveau dat wordt toegekend naar gelang van hun profiel.
Er bestaan in de grensstreken wel gemeenschappelijke centra voor politie- en douanesamenwerking. Zij vergemakkelijken en versnellen die informatie-uitwisseling tussen de Belgische politiediensten en andere staten die deel uitmaken van dat centrum.
Ik schets even de situatie. In de grensstreek met Nederland maakt België deel uit van zo’n centrum dat EPICC heet, namelijk het Euregionaal Politie-, Informatie- en Coöperatiecentrum. Het EPICC is gevestigd in Heerlen op het Nederlands grondgebied. Een van de taken is de verzameling, de analyse en de uitwisseling van gegevens aangaande grensoverschrijdende criminele fenomenen en de preventie van inbreuken of bedreigingen van de openbare orde en veiligheid.
Het bevoegdheidsgrondgebied van het EPICC te Heerlen strekt zich grotendeels uit over de grensstreek tussen België, Duitsland en Nederland en het wordt bemand door politieambtenaren van die drie landen.
Met mijn collega ter Horst, die ik verleden week in Den Haag bezocht, heb ik bijvoorbeeld afgesproken dat de politieautoriteiten halverwege dit jaar een gezamenlijke grensoverschrijdende analyse zullen maken. Nu bestaat die analyse enkel in de landen zelf, maar wij vragen dat er een gezamenlijke grensoverschrijdende analyse zou worden gemaakt. Op basis daarvan kunnen dan gezamenlijke prioriteiten worden vastgesteld. Overigens, dat is ook een aanbeveling geweest van het rapport-Fijnaut-De Ruyver. Ik ben er altijd vanuit gegaan, toen ik dat rapport in handen kreeg, dat het zo al gebeurd zou zijn, omdat ik dacht dat een rapport geënt zou zijn op een voorafgaande gemeenschappelijke analyse. Dat was in dezen niet het geval.
Eens die prioriteiten vastliggen, kunnen de gezamenlijke inzet van de Belgische en de Nederlandse recherchediensten en acties van de geüniformeerde politiediensten plaatsvinden.
Met Nederland en Luxemburg worden sinds meerdere jaren gemengde patrouilles georganiseerd op basis van het Benelux-politiesamenwerkingsverdrag van 8 juni 2004, dat expliciet in de nodige bevoegdheden voor de buitenlandse politieambtenaren voorziet. Precieze cijfers zijn echter niet beschikbaar. In april 2008 heeft de federale politie wel een enquête gehouden bij de 28 politiezones die aan Nederland of Luxemburg grenzen. Uit de antwoorden die 22 van de 28 zones terugstuurden, bleek dat zij in 2007 in totaal 83 gemengde patrouilles of controles organiseerde, waarvan 59 in de regio Baarle-Hertog-Baarle-Nassau.
Inzake de Frans-Belgische samenwerking worden gemengde patrouilles in de grensregio mogelijk gemaakt door het akkoord van Doornik van 5 maart 2001.
Op basis van dit principe werden in een eerste fase verscheidene gemengde patrouilles georganiseerd, wat de operationele diensten aan beide zijden van de grens toeliet om elkaar en elkaars manier van werken beter te leren kennen.
De actiemogelijkheden van de buitenlandse politieambtenaren blijven echter beperkt. Het Akkoord van Doornik voorziet namelijk expliciet erin dat de rol van de buitenlandse politieambtenaren beperkt blijft tot die van waarnemer.
Het verdrag van Prüm van 27 mei 2005, waarin zowel België als Frankrijk partij is, breidt bepaalde principes van het Akkoord van Doornik uit. Een daarvan is het concept van de gemengde patrouilles.
Door die uitbreiding biedt het de mogelijkheid om echte, operationele bevoegdheden toe te kennen aan buitenlandse politieambtenaren die deelnemen aan een gezamenlijke vorm van optreden.
Aan Belgische zijde bestaat er een duidelijke wil om de buitenlandse politieambtenaren operationele bevoegdheden toe te kennen. Er moet daartoe enkel nog een aanpassing gebeuren van de wet op het politieambt.
Aan Franse zijde daarentegen blijft het de vraag welke bevoegdheden werkelijk zullen worden toegekend aan buitenlandse politieambtenaren die deelnemen aan een actie op het Franse grondgebied, gelet op de beperkingen die de Franse Grondwet oplegt aan de uitbreiding van de bevoegdheden van buitenlandse politieambtenaren. In Frankrijk moet in voorkomend geval dus eventueel een grondwetswijziging worden doorgevoerd.
Wat Duitsland betreft, opent het Verdrag van Prüm eveneens de mogelijkheid om operationele bevoegdheden toe te kennen aan buitenlandse politieambtenaren die deelnemen aan gemengde patrouilles.
Wat Europol betreft, kan ik melden dat het niet volstaat dat de criminaliteit grensoverschrijdend is om dat orgaan de facto erbij te betrekken. De criminaliteitsvorm dient immers te vallen binnen de bevoegdheidscriteria van Europol, zoals de illegale handel in verdovende middelen, terrorisme enzovoort. Bovendien moet er sprake zijn van een georganiseerde criminele structuur die zich uitstrekt over ten minste twee lidstaten van de Europese Unie. Indien dat het geval is, kan Europol bij de zaak worden betrokken om, in overeenstemming met de nationale wetgeving, gegevens uit te wisselen.
Dat kan gebeuren via de Europolverbindingsofficieren, ELO’s, of door het opstarten van operationele analyses ter ondersteuning van onderzoeken, alsook via vergelijkend onderzoek in het informaticasysteem dat wordt gevoed door de verschillende lidstaten.
14.06 Michel Doomst (CD&V): Mijnheer de minister, bedankt voor het uitvoerig antwoord.
Ik denk dat het inderdaad belangrijk is dat we, in de plaats van dat we in het wild schieten, zicht hebben op de criminaliteitsaspecten waarop wij ons willen richten.
Ik maak op uit uw antwoord over de timing dat in het najaar een en ander duidelijk moet worden uit de gegevens die wij dan bij elkaar leggen.
Naar aanleiding van de berichtgeving over uw bezoek vorige week hebt u ook gezegd dat de communicatienetwerken niet niet echt op elkaar afgestemd zijn. Daarvoor zouden wij, mijns inziens, op korte termijn een oplossing moeten zoeken.
14.07 Leen Dierick (CD&V): Mijnheer de minister, ik dank u voor uw uitgebreid antwoord. Ik denk dat het Verdrag van Prüm nog niet in Belgische wetgeving is omgezet. Dat is toch een punt waarvoor wij aandacht moeten hebben. Dat zal ook ter sprake komen bij de evaluatie van de politiehervorming.
14.08 Peter Logghe (Vlaams Belang): Mijnheer de minister, ik dank u voor uw antwoord. Ik zal mij in mijn repliek beperken tot de vragen over de grensstreek Frankrijk-België.
Ik zal misschien wat uit de toon vallen, maar sinds 2001 is er eigenlijk niet zoveel gebeurd op het vlak van de bevoegdheden van onze politiemensen in Frankrijk. Ik ga ervan uit dat het antwoord op de vraag of de helikopters van de dienst Luchtsteun van de federale politie op risicovolle tijdstippen in Frankrijk worden ingeschakeld, negatief is. Ik betreur dat.
Ik hoor u zeggen dat Frankrijk inderdaad nog niet rond is met de omschrijving van de bevoegdheden van onze politieagenten op hun grondgebied. Het gaat om de veiligheid van onze mensen in de grensstreek, mijnheer de minister. Ik zou dus willen vragen dat u extra druk zet op Frankrijk om daaraan voort te werken.
Ik hoor u geen termijn noemen, dus ik veronderstel dat Frankrijk daar ook geen termijn op heeft willen zetten. Ik stel u toch voor om daarop een termijn te zetten. Het is een plaag in de streek. Het wordt tijd dat er een termijn komt en dat de bevoegdheden inderdaad kunnen worden uitgebreid. Ik neem nota van uw antwoord en ik zal de zaak verder opvolgen.
14.09 Bert Schoofs (Vlaams Belang): Mijnheer de minister, ik zal een kopie van het antwoord vragen, want met betrekking tot de concrete resultaten voor het zomerreces blijf ik een beetje op mijn honger zitten. Er zijn geen echte resultaten op het terrein blijkbaar, behalve dat een en ander in overleg is. Ik zal even het antwoord nakijken en tussen de regels proberen te lezen wat die concrete resultaten zouden moeten zijn.
L'incident est clos.
Le président: Les questions jointes de Mme Linda Musin (n° 11922) et Mme Josée Lejeune (n° 12105) sont transformées en questions écrites.
15 Vraag van de heer Michel Doomst aan de minister van Binnenlandse Zaken over "het geweld tegen hulpverleners" (nr. 11948)
15 Question de M. Michel Doomst au ministre de l'Intérieur sur "la violence contre les secouristes" (n° 11948)
15.01 Michel Doomst (CD&V): Mijnheer de minister, wat u gisteren hebt bekendgemaakt, met name dat tegenover agenten de gevallen van agressie steeds toenemen, blijkt ook uit de gegevens die door de commerciële omroep werden bekendgemaakt. Het aantal daden van agressie tegenover hulpverleners is vorig jaar opvallend gestegen. In de eerste helft van vorig jaar zou het aantal processen verbaal met 63% de hoogte zijn ingegaan, al zegt de federale politie daarover dat we die cijfers genuanceerd moeten bekijken, omdat de meldingen blijkbaar ook over bredere categorieën gaan. Notarissen worden bijvoorbeeld ook als hulpverleners omschreven, wat deels wel zo is maar daarover kan men discussiëren.
Kunt u over deze problematiek wat meer toelichting geven?
Moeten wij die cijfers nuanceren omdat er beroepen van algemeen belang in worden vermeld.
Welke maatregelen kunt u rond die problematiek nemen, binnen blijkbaar toch dat groeiend kader van agressie waar mensen die met een bepaald mandaat de straat op moeten tegen moeten ingaan?
15.02 Minister Guido De Padt: Om het algemene cijfer van het geweld tegen hulpverleners te duiden zal ik straks een lijst overhandigen. De term ‘beroepen van algemeen belang’ omvat heel wat beroepen. Ik som er een aantal op: arts, brandweerman, notaris, postbode, postbediende, apotheker, federaal minister, federaal parlementslid, burgemeester, schepen. Het siert ons natuurlijk. De lijst die ik gisteren heb voorgesteld in verband met slagen en verwondingen jegens een agent of officier van politie zal ik u ter informatie bezorgen.
De door u aangehaalde criminaliteitsgegevens hebben niet enkel betrekking op hulpverleners maar op een veel bredere groep van beroepen van algemeen belang die ten dienste staan van het publiek. Ik kan u tevens melden dat de problematiek van gewelddaden tegen personen met een openbaar ambt of mandaat, of die een taak van openbare dienst of algemeen belang waarnemen en in contact komen met het publiek, het voorwerp uitmaakt van een specifieke omzendbrief, de COL 3/2008 van het College van procureurs-generaal. Mijn departement heeft bijzondere aandacht voor de preventie van geweldpleging tegen personen ten dienste van het publiek. Ik denk aan artsen, apothekers en personeel van het openbaar vervoer. Voor de maatregelen voor deze risicoberoepen verwijs ik naar de antwoorden die ik op een eerder door u gestelde vraag heb gegeven, alsook naar mijn antwoord op een vraag van de heer Beke.
Ik heb het gisteren ten aanzien van de pers nog eens aangehaald. Misdrijven tegen wie dan ook zijn niet alleen een probleem van de politie, het is een algemeen maatschappelijk probleem dat begint in de wieg van elke deelnemer aan het maatschappelijke leven. Wij, als federale overheid, moeten daar op vlak van preventie, controle en repressie aandacht aan besteden. In deze kunnen veel actoren, ik denk aan burgemeesters, mee een oplossing bieden.
15.03 Michel Doomst (CD&V): Ik wil beklemtonen dat de burgemeesters inderdaad de hulpverleners bij uitstek zijn. Ik ben blij dat u hen in deze op de eerste plaats zet.
Tijdens de evaluatie van de politiehervorming zullen we dit punt ook moeten behandelen. Het zal onmogelijk zijn om alles vanuit die gezaghebbende maatschappelijke functies te regelen. De inbedding van ons federale werk, in die regionale materies van preventie, begeleiding, opvoeding, onderwijs, zal voor de toekomst de enige weg blijken om een aantal zaken op te lossen. Anders zal men ons hiermee blijven opzadelen, en die last zal uiteindelijk veel te zwaar worden.
Ik kijk uit naar de evaluatie van de politiehervorming. Dit is een van de componenten die de werking moet verbreden en de contactpunten met preventie, opvoeding en onderwijs zo goed mogelijk moet maken.
L'incident est clos.
16 Vraag van mevrouw Leen Dierick aan de minister van Binnenlandse Zaken over "de snelste adequate hulp van de brandweer" (nr. 11974)
16 Question de Mme Leen Dierick au ministre de l'Intérieur sur "l'aide adéquate la plus rapide des services d'incendie" (n° 11974)
16.01 Leen Dierick (CD&V): Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, in onze provincie Oost-Vlaanderen, is onlangs een stevige discussie losgebarsten over het nieuwe systeem van de snelst adequate hulp. Dat gebeurde naar aanleiding van een incident. Op zondag 15 maart werd de brandweer van Antwerpen opgeroepen om een autobrand te blussen aan het klaverblad van de E17 in Sint-Niklaas.
Op het hulpdienstenforum vragen brandweermannen zich luidop af wat eigenlijk het nut is van de snelst adequate hulp als men gewoon in het wilde weg brandweerkorpsen uitstuurt. Veel vrijwilligers dreigen dan ook gedemotiveerd te geraken. Wat Oost-Vlaanderen betreft, wordt het Kruibeekse korps, dat bijna uitsluitend uit vrijwilligers bestaat, door het nieuwe systeem getroffen. Het beroepskorps van Linkeroever dekt nu immers bijna het volledige grondgebied.
De plaatselijke brandweer erkent dat er bijsturingen nodig zijn, want het dubbel uitrukken van brandweerkorpsen moet grondig worden herzien. Het principe van de snelst adequate hulp is in elk geval een goede zaak, maar voor bijsturingen vatbaar.
Volgens enkele brandweerlui zit er een aantal fouten in het computerprogramma van de routeplanner van de 100-centrale in Gent. Die computers worden nu blindelings gevolgd en er is nog weinig plaats voor menselijke logica. Zo werd recent de ziekenwagen van Kruibeke opgeroepen voor iemand met hartproblemen op de markt in Berlare, goed voor een rit van 33 kilometer.
Waarschijnlijk hebt u ook weet van de fouten in het computerprogramma en de routeplanner. Hebt u er zicht op hoeveel fouten zijn vastgesteld sinds de inwerkingtreding van het principe van de snelst adequate hulp? Zijn er cijfers per provincie beschikbaar? Kunt u toelichting geven over de oorzaken die aan de basis liggen van deze fouten? Zijn er intussen al maatregelen genomen om dergelijke fouten in de toekomst te vermijden?
Graag had ik ook meer informatie over de stand van zaken van het eenvormige oproepstelsel. Welke inspanningen worden er geleverd om dat zo snel mogelijk veralgemeend in te voeren?
16.02 Minister Guido De Padt: Mijnheer de voorzitter, mevrouw Dierick, elk technologisch systeem kent zijn beperkingen en dient dus steeds te worden geëvalueerd en eventueel aangepast om zo optimaal mogelijk te kunnen functioneren. Ter zake blijft het echter steeds van belang dat er een menselijke controle wordt uitgevoerd, zeker wanneer het gaat over het uitsturen van hulp in noodsituaties, zoals een brand, wat u zelf ook hebt aangehaald. Dat is dan ook wat er in de realiteit gebeurt.
Problemen in het systeem deden zich inderdaad in een aantal gevallen voor, bijvoorbeeld bij incidenten die op een geblokkeerde weg of op een weg met eenrichtingsverkeer plaatsvonden.
Mijn diensten werken echter voortdurend aan de optimalisering van de technologie. In dat verband dient steeds voor ogen te worden gehouden dat een ingrijpen van een aangestelde in het voorstel dat de computer formuleert, steeds mogelijk blijft.
Voor alle duidelijkheid wens ik u mede te delen dat in het geval van het incident te Sint-Niklaas het 100-centrum de beschikbare gegevens heeft geraadpleegd en toegepast, teneinde de slachtoffers wel degelijk de snelste, adequate hulp te kunnen bieden. De voorgaande vaststelling lijkt mij het belangrijkste voor de burger in nood, zelfs wanneer zulks met zich brengt – dit ligt soms gevoelig – dat een vrijwilligerskorps daardoor in de praktijk een deel van zijn interventiegebied aan een beroepskorps dient af te staan. Ik begrijp dat het voorgaande element bij de verschillende korpsen gevoelig ligt. Er kan ook aan een pragmatische oplossing worden gewerkt. De pas opgerichte taskforces zijn daartoe het ideale instrument.
De FOD Binnenlandse Zaken heeft voorts geen kennis van eerdere problemen of fouten bij de selectie van de snelste, adequate hulp, ook niet in Oost-Vlaanderen.
De eenvormige oproepstelsels maken momenteel het voorwerp van een veranderingsproject uit, waarbij naar een eenvormig noodnummer 112, zoals door Europa opgelegd, wordt geëvolueerd. Voornoemde verandering verloopt gefaseerd.
De eerste fase is de nulmigratie en betreft de verhuis van de 100-centrale naar hetzelfde gebouw als de 101-centrale van de politie. De nulmigratie werd reeds uitgevoerd in de provincie Oost-Vlaanderen en zal nog in 2009 in de provincie Vlaams-Brabant plaatsvinden. De overige provincies zullen in de loop van 2010, 2011 en 2012 volgen.
Na de nulmigratie zal dan gefaseerd een verdere realisatie van het 112-project plaatsvinden, waarbij uiteindelijk dient te worden gekomen tot een situatie waarbij alle oproepen voor dringende brandweer- en politie-interventie en voor medische hulp op een uniform noodnummer 112 zullen worden gecentraliseerd.
16.03 Leen Dierick (CD&V): Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, ik begrijp uit uw antwoord dat elk technologisch systeem zeker in het begin een aantal kinderziekten vertoont. Wij moeten alleszins proberen kinderziekten zoveel mogelijk te vermijden want het ter plaatse komen van de hulpdiensten is immers een heel essentiële zaak. Wij kunnen ons op dat vlak dan ook weinig of geen fouten veroorloven.
Het is altijd beter dat er een dubbele oproep is dan dat er niemand ter plaatse zou komen. De dubbele oproep werkt echter uiteraard kostenverhogend. Daarmee moeten wij rekening houden. Vooral de vrijwilligerskorpsen komen later, maar ze komen wel ter plaatse en moeten dan ook worden vergoed.
Op dat punt moet dus ook eens naar een oplossing worden uitgekeken.
Voor ons zijn de vrijwilligerskorpsen heel essentieel en wij moeten die blijven ondersteunen. Het zou jammer zijn dat een en ander ten koste van hun motivatie gaat.
Het incident is gesloten.
Le président: La question n° 11986 de M. Weyts est reportée à sa demande, de même que son interpellation n° i299. M.Jambon étant absent, sa question n° 12003 est reportée.
17 Vraag van de heer Michel Doomst aan de minister van Binnenlandse Zaken over "de ministeriële omzendbrief betreffende de Taskforces" (nr. 12025)
17 Question de M. Michel Doomst au ministre de l'Intérieur sur "la circulaire ministérielle relative aux Task Forces" (n° 12025)
17.01 Michel Doomst (CD&V): Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, mijn vraag is iets actueler dan ik had ingeschat. Blijkbaar is de ministeriële omzendbrief betreffende de Taskforces door u ondertussen ondertekend. Ik begrijp dat, want de zaken gaan best vooruit.
Ik was vanmorgen aanwezig op een vergadering. Ook de zone West heeft aangegeven nog een grondig gesprek te willen voeren over de tegemoetkoming, alvorens van start te gaan. De provincie Vlaams-Brabant, met 1.050.000 inwoners, kan maar over 351.000 euro beschikken – het is altijd moeilijk om vergelijkingen te maken, omdat u drie normen als uitgangspunt hebt genomen – terwijl Luik, met minder inwoners, over bijna het dubbele kan beschikken, namelijk 680.000 euro.
Met alle respect – ik weet dat we ze hoog moeten inschatten – maar West-Vlaanderen kan toch ook beschikken over 926.000 euro. Wij weten dat u als norm het aantal zones, het aantal agenten en het aantal posten hebt genomen. Vanmorgen werd er vanuit de groep en door de gouverneur gepleit voor het minimum. Wij hebben twee zones en zitten waarschijnlijk het best in de geest van waar men naartoe wil, met name een zo stevig mogelijk uitgebreide zone.
Men vroeg het minimum, met name één officier, die het in acht tot negen maanden kan voorbereiden – negen maanden is een zeer vruchtbare periode –, een halftijdse administratieve kracht en één vierde human resources. Als ik het nog goed van buiten weet, kwam men aan 225.000 euro per zone, terwijl men eigenlijk slechts beschikt over 175.000 euro per zone. Ik denk dat ik het ook kan onderkennen, maar kunt u nog even toelichten welke normen u daarvoor hebt genomen?
Vlaams-Brabant leunt toch heel nauw aan bij Oost-Vlaanderen. Kunt u voor Vlaams-Brabant nog wat correcties aanbrengen? U moet anderen niet benadelen. Het is niet de bedoeling iemand voor te trekken. Voor zover ik kon waarnemen, had ik echter het gevoel dat men gewoon niet aan de minimumbezetting raakt om alzo iets te kunnen doen aan het werk dat de komende maanden voorligt. De reactie was zo hevig dat men in beide zones heeft gezegd dat, als dat niet het geval is, zij in de onmogelijkheid verkeren te starten.
17.02 Minister Guido De Padt: Mijnheer de voorzitter, ik zou het in de eerste plaats betreuren mocht de provincie niet willen meedoen aan iets wat toch heel belangrijk is, met name de hervorming van de civiele veiligheid, en mocht dit struikelen over financiële middelen. Binnen de partij, waartoe u behoort, collega Doomst, zal er toch al over gesproken zijn dat de financiële middelen, waarover de regering beschikt, momenteel niet groot genoeg zijn om bijkomende insteek te geven.
U weet ook – dat blijkt uit de rondzendbrief en de bijlagen daarbij – dat de maximumbedragen voor financiële steun werden berekend op basis van drie criteria. Er werd een onderscheid gemaakt tussen drie niveaus: zones met minder dan 9 posten, zones met minstens 9 posten en minder dan 700 agenten, en zones met minstens 9 posten en meer dan 700 agenten. Die berekeningswijze werd ook duidelijk gemaakt in bijlage 1 bij de rondzendbrief.
De ratio legis die gehanteerd werd, was dat de taskforce enerzijds vooral operationele opdrachten moet vervullen en anderzijds vooral een inventaris moet opstellen van de actuele toestand inzake materieel, personeel, risico’s, en dergelijke meer.
De werklast wordt in grote mate bepaald door het aantal posten en het aantal personeelsleden. Er werd geopteerd voor de criteria “aantal posten” en “aantal operationele personeelsleden.” Ik meen dat de criteria die men toepast niet afhankelijk mogen zijn van de provincie waarin men woont of van de gouverneur die aan het hoofd staat van die provincie. De criteria die worden toegepast moeten voor de tien provincies van het land gelden, meen ik.
Bovendien wil ik benadrukken dat deze criteria ertoe geleid hebben dat op basis van een objectieve parameter een verdeling van het budget over de verschillende zones gebeurd is, waarbij alle zones op dezelfde wijze behandeld werden. Een toekenning van bijkomende financiële steun op een eerder arbitraire wijze aan een of meer zones in het bijzonder, zou ervoor zorgen dat afbreuk wordt gedaan aan dat gelijkheidsbeginsel. Daarvoor heb ik de grootste schrik, want als daaraan afbreuk wordt gedaan kan men het einde van de klachtenregen niet inschatten.
17.03 Michel Doomst (CD&V): Mijnheer de minister, ik meen dat het begin van de moeilijkheid zit bij de keuze van het aantal zones per provincie. In dit geval heeft men ervoor gekozen zo ruim mogelijk te gaan. Dat zorgt in de startbezetting voor ongelijkheid. Het gaat dus om de keuze van de criteria volgens dewelke de gelden worden verdeeld. Het bedrag waarom het hier gaat, is 1,5% tot 2% van het totaal, meen ik.
Ik wil dus aandringen op een grondig gesprek daarover, en om eventueel met de andere provincies te kijken of met het aantal zones rekening kan worden gehouden. Het alternatief dat wordt voorgehouden is – daar gaan we – dat de gemeenten zouden bijleggen wat te kort is bij het opzetten van de taskforce. U begrijpt dat dit bij de betrokkenen argwaan wekt, want wij zijn nog maar pas bij de taskforce en nu al wordt er gevraagd of het niet mogelijk is dat de gemeenten het gat dichtrijden. Ik weet wel, we zitten in de sfeer van de Ronde van Vlaanderen, maar dat gat dichtrijden zou op dit ogenblik een kwalijk signaal zijn voor de rest van de politiehervorming.
L'incident est clos.
- de heer Michel Doomst aan de minister van Binnenlandse Zaken over "de schorsing van politieagenten" (nr. 12040)
- de heer Ludwig Vandenhove aan de minister van Binnenlandse Zaken over "een grotere democratische controle op de federale politie" (nr. 12114)
- M. Michel Doomst au ministre de l'Intérieur sur "la suspension d'agents de police" (n° 12040)
- M. Ludwig Vandenhove au ministre de l'Intérieur sur "un plus grand contrôle démocratique de la police fédérale" (n° 12114)
18.01 Michel Doomst (CD&V): Mijnheer de voorzitter, ik ben blij een vraag te kunnen stellen aan de heer De Padt als minister van Binnenlandse Zaken, maar ik vind het vooral beledigend voor de minister dat mijn naam met de zijne wordt verward.
Mijnheer de minister, recent werd de Brusselse korpschef voor minstens vier maanden geschorst. Hij is in staat van beschuldiging gesteld voor valsheid in geschrifte. Indien er een gerechtelijke beslissing valt, kan de schorsing worden verlengd. U hebt intussen bekendgemaakt dat u de tuchtprocedures tegen politiepersoneel absoluut zou willen versoepelen. De procedure is momenteel te log en werkt weinig bemoedigend voor degenen die er verantwoordelijk mee moeten omgaan. De geschorste personen blijven trouwens hun loon volledig ontvangen.
Graag kreeg ik wat meer uitleg over de schorsing. In welke richting meent u de tuchtprocedures te versoepelen?
Bent u bereid de situatie te bekijken, zodat de geschorste agenten voelen dat er iets is misgelopen?
18.02 Ludwig Vandenhove (sp.a): Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, collega’s, ik sluit mij aan bij collega Doomst.
Mijnheer de minister, ik ben blij dat ik u vorige week heb horen pleiten voor een versoepeling van de tuchtprocedures tegen politiepersoneel. Toen u zelf nog parlementslid was, was dat een van de conclusies van het Comité P die wij beiden deelden, naar aanleiding van de affaires die toen aan de gang waren en vandaag nog altijd niet zijn afgerond. Het verheugt mij dat u vorige week zelf hebt aangekondigd ter zake iets te willen doen.
Ik heb mijn vraag ook één of twee keer gesteld aan uw voorganger, die het op de lange baan heeft geschoven. Hij zei dat het een onderdeel moest zijn van het statuut van het politiepersoneel, dan al dan niet zou worden herzien.
Ik ga ervan uit dat u meent wat u vorige week zei en ik vraag u naar de concrete timing en de concrete aanpak. Plakt u er al dan niet een timing op?
Bij de beschouwingen, gemaakt door het Comité P naar aanleiding van de politieaffaires, werd gezegd dat er een heel duidelijk onderscheid is tussen de sociale controle op de lokale politie en de sociale en democratische controle op de federale politie. Denkt u, wat de tuchtprocedures betreft, een onderscheid te maken tussen de lokale politie en de federale politie? Wat denkt u van de conclusie dat de democratische controle op de federale politie zou moeten worden vergroot met betrekking tot de tuchtsancties? Nu is die in de praktijk immers onbestaande.
18.03 Minister Guido De Padt: Mijnheer de voorzitter, collega’s, tijdens de voorbije weken en maanden hebben we een aantal gebeurtenissen meegemaakt, die we wellicht in de toekomst nog zullen meemaken, omdat het mijn aanvoelen is dat de huidige tuchtprocedures iets te stroef zijn. Ik denk dat ook bij vele burgemeesters en korpschefs het gevoel leeft dat men niet meer op een goede manier sanctionerend kan optreden ten aanzien van politiemensen die over de schreef gaan. Daarom is het mijn aanvoelen dat er daaraan iets moet gebeuren.
U hebt ernaar verwezen dat de Federale Politieraad momenteel een analyse en evaluatie maakt van tien jaar politiehervorming, waarbij meerdere items, waaronder het tuchtstatuut, aan bod zullen komen. Ik hoop die evaluatie toch tegen 15 april in mijn bezit te krijgen.
Diverse actoren van de lokale en federale politie en van de gemeenten voelen tucht nog steeds als een knelpunt aan en zij vinden ook dat een herziening van het tuchtstatuut noodzakelijk is, vooral gelet op de administratieve last die een tuchtprocedure met zich brengt. De burgemeesters die hier om de tafel zitten, weten hoeveel paperassen komen kijken bij dergelijke tuchtprocedures.
Ik heb de Federale Politieraad verzocht om over hun algemene conclusies te kunnen beschikken. Dat is nu aangekondigd tegen 15 april. Ik hoop dat het geen 15 mei wordt, want dan zal ik mij eens echt kwaad moeten maken. Daarna zullen we het verslag natuurlijk moeten voorleggen aan het Parlement. De voorgestelde pistes uit het parlementair debat, onder andere inzake de aanpassingen aan het tuchtstatuut, kunnen op dat moment in overweging worden genomen.
De wet van 13 mei 1999 houdende het tuchtstatuut is van toepassing op de federale en lokale politie. Het is een onderdeel geweest van het eenheidsstatuut. Ik denk dat de uniformiteit van het tuchtstatuut over heel het land, ongeacht of men tot de federale of de lokale component behoort, bewaard moet blijven.
De tuchtwet bepaalt momenteel dat de persoon tegen wie een tuchtprocedure of opsporingsonderzoek loopt of voor wie een strafvervolging werd ingesteld en wiens aanwezigheid onverenigbaar is met het belang van de dienst, bij ordemaatregel voorlopig kan worden geschorst. De bevoegde tuchtoverheid spreekt de voorlopige schorsing uit - de burgemeester, het politiecollege of de minister van Binnenlandse Zaken - en kan beslissen dat die maatregel tevens een inhouding van wedde omvat van maximum 25 procent. De wet voorziet in die mogelijkheid, maar ik stel vast dat de inhouding weinig wordt toegepast. Ik besef ten volle dat bij een ordemaatregel de schuldvraag niet aan de orde is, maar dat neemt niet weg dat van de mogelijkheid meer gebruik moet en zal worden gemaakt. Als er echt bekentenissen zijn, als deze bekentenissen worden kenbaar gemaakt via een gerechtelijke autoriteit en als het om zware feiten gaat, dan mag men geen schrik hebben om de inhouding van 25 procent toe te passen wanneer er een ordemaatregel wordt getroffen.
Ik mag het misschien niet zeggen en ik zal het niet enten op één geval, maar ik heb er moeite mee dat mandaathouders nog in staat zijn om hun mandaat te behouden, zelfs nadat is gebleken dat zij echt over de schreef zijn gegaan en dus, door het niet neerleggen van hun mandaat de selectie van een nieuwe mandaathouder kunnen tegenhouden.
Dat is toch wel heel aberrant en moet misschien toch regelgevend aangepakt kunnen worden.
Wat nu de grotere democratische controle op de federale politie betreft, stel ik samen met u vast dat er heel wat controlemechanismen zijn. We hebben het comité P, de algemene inspectie, het controleorgaan inzake de gegevensbank, het intern toezicht, het Rekenhof enzovoort. Ik stel tevens vast dat er een democratische inbedding is: opdrachten, basisstructuur, essentiële statutaire aspecten, gezag- en beheersregels. Dat is allemaal door de wetgever vastgelegd in, onder meer, de Octopuswet.
Het basisplan voor de federale politie is het nationale veiligheidsplan dat werd goedgekeurd door de Ministerraad na advies van, onder andere, de federale politieraad. De parlementaire mondelinge en schriftelijke vragen over de politie zijn zeer talrijk, ondervind ik nu aan den lijve. Dat maakt toch ook een heel stipte democratische controle mogelijk. Ook de tuchtregeling, de deontologische code en de evaluatieregeling zijn bijkomende bakens.
Ik sta open voor suggesties en een debat ten gronde, maar twijfel er een beetje aan of we opnieuw iets extra moeten creëren. Ik ben er veeleer voorstander van het bestaande arsenaal te verbeteren en te optimaliseren, of zelfs te activeren. Heel concreet denk ik aan het volgende. Ten eerste, ik neem mij voor de deontologische commissie die bij KB werd opgericht, te dynamiseren. Tot op heden bracht die weinig of niks voort. Ik ga alvast naar de eerstvolgende bijeenkomst van die commissie om alvast dat pleidooi te houden.
Ten tweede, de denkoefening over een aanpassing van de tuchtwet is aan de gang. Dat wordt een parlementair debat, wat niet wegneemt dat ik mijn diensten al opdracht heb gegeven om nu reeds voorbereidend werk te verrichten. U weet dat dat geen gemakkelijke oefening zal zijn, omdat men daar ook te maken hebt met syndicaal overleg. Wanneer men bepaalde reacties ziet van sommige vakbondsverantwoordelijken, dan kan men nu al voorspellen dat het een heel moeilijke discussie zal worden.
Dit jaar komt er een gloednieuwe onderrichting in verband met de interne controle, die in de plaats zal komen van de oude circulaire POL 48 en ik vind dat dat niets te vroeg is.
Ik richtte recent bij ministerieel besluit van 11 maart een beleidsraad op, een mogelijkheid die tot op heden onbenut blijft. Ik wil even een out of the box view krijgen van een aantal mensen die het gegeven bekijken, evalueren en ons van advies dienen, omdat we nu te veel te rade gaan bij politiemensen zelf. De opdrachtbrieven van de mandaathouders moeten worden gefinaliseerd.
Ten zesde, het Parlement zou met die opdrachthouders op geregelde tijdstippen hoorzittingen kunnen houden.
Er is dus toch een marge. Ik sta open voor elk voorstel dat dienaangaande geformuleerd kan worden. Mijn aanvoelen is dat het Parlement daarbij nauw betrokken moet worden, omdat het over politie gaat en de politie is volgens mij heel belangrijk in onze maatschappij.
18.04 Michel Doomst (CD&V): Mijnheer de minister, ik dank u voor uw oprecht en doorleefd antwoord. Ik dank u ook voor de stimulans om in het Parlement nog meer vragen over de politie te stellen.
Men voelt aan dat de tuchtprocedures een probleem zijn, zowel op hoog niveau, in een aantal grote korpsen, als in kleinere korpsen. Collega’s zeggen mij dat zij er gewoon niet aan durven te beginnen. Men kan het vergelijken met een kleine die men wil straffen, maar men begint er niet aan, omdat hij veel lawaai zal maken. Dat is niet goed voor de goede werking. Wij moeten tijd nemen om, hopelijk kort na Pasen, vooral het "tuchtei" te leggen. Wij moeten daarvoor de tijd nemen. Wij mogen dat ei niet te snel leggen, wij moeten het met de gevoeligheid van de kip op de juiste plaats doen belanden.
18.05 Ludwig Vandenhove (sp.a): Mijnheer de minister, ik ben het eens met u – daarom heb ik ook mijn twee vragen tezelfdertijd gesteld – dat het tuchtstatuut voor de lokale en de federale politie hetzelfde blijft. De achtergrond van mijn andere vraag – dit had u goed begrepen – was dat de federale politie democratisch gecontroleerd moet worden. Ik denk dat wat zich op het niveau van de federale politie afspeelt eigenlijk ondenkbaar is in een lokale zone. Dat kan wel gebeuren, maar het komt veel sneller uit. Wij hebben daarvan in de voorbije weken bepaalde voorbeelden gezien.
Het is goed dat u een voorstel deed. Ik had zelf ook dat idee. Los van alle organen die er zijn – dat zijn natuurlijk organen die optreden op het ogenblik dat er iets fout gelopen is –, moeten wij, en u als minister natuurlijk, veel meer impact hebben op de federale politie, qua beleid. Het zou niet slecht zijn dat, bijvoorbeeld, de korpschef om de zes maanden in de commissie voor de Binnenlandse Zaken van het Parlement verslag zou uitbrengen over zijn werkzaamheden, zodat wij in alle openheid daarover vragen kunnen stellen.
In de lokale zones is de democratische en de sociale controle op de politiemensen zeer hoog. Dat is goed. Wij moeten proberen, zonder dat we nieuwe structuren oprichten - want dat is zeker mijn pleidooi niet – om bij de federale politie, waar de sociale controle moeilijker is, de democratische controle te verhogen. Ik denk niet aan de oprichting van een nieuw orgaan. Ik denk dat wij dat beter door het Parlement laten doen. Wij moeten, bijvoorbeeld om de zes maanden, op een bepaalde manier verslag laten uitbrengen, niet alleen over het uitgevoerde beleid, maar eventueel ook over een aantal interne zaken, zodat de kans kleiner wordt dat er zaken gebeuren zoals de recente incidenten. Wij moeten daarover goed nadenken en zeker geen nieuwe organen oprichten. Het Parlement en de commissie zijn het geëigende orgaan daarvoor.
Het incident is gesloten.
L'incident est clos.
Le président: La question n° 12041 de Mme Lejeune est transformée en question écrite.
- de heer Dirk Van der Maelen aan de minister van Binnenlandse Zaken over "een verhoorkamer van de Mossad op de nationale luchthaven" (nr. 12048)
- mevrouw Leen Dierick aan de minister van Binnenlandse Zaken over "de veiligheid op luchthavens" (nr. 12080)
- M. Dirk Van der Maelen au ministre de l'Intérieur sur "un local d'interrogatoire du Mossad à l'aéroport national" (n° 12048)
- Mme Leen Dierick au ministre de l'Intérieur sur "la sécurité dans les aéroports" (n° 12080)
19.01 Dirk Van der Maelen (sp.a): Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, naar aanleiding van een getuigenis in P-Magazine heb ik u een veertiental dagen geleden een vraag gesteld met betrekking tot het veiligheidspersoneel van de luchtvaartmaatschappij El Al.
Intussen werd ik gecontacteerd door een tiental mensen met gelijkaardige getuigenissen. Het is volgens mij overduidelijk dat de getuigenis in P-Magazine geen alleenstaand geval is.
Twee weken geleden heb ik u gevraagd welke acties het veiligheidspersoneel wel en niet mag ondernemen om de veiligheid van hun vluchten te waarborgen. Ik heb u ook gevraagd naar het akkoord met El Al. U stelde dat u te weinig tijd had gekregen om een volledig antwoord te geven op mijn vragen en dat u een onderzoek zou bevelen. Ik had daar op zich geen probleem mee. Mijn eerste vraag is of u de resultaten van dit onderzoek kunt toelichten.
U verklaarde twee weken geleden dat fouilleren niet toegelaten is. Uit de verschillende getuigenissen die ik inmiddels heb binnengekregen, blijkt dat de mensen wel degelijk werden gefouilleerd. Mijn tweede vraag is dan ook of u actie kan of zal ondernemen opdat dit niet meer zou gebeuren?
U verklaarde twee weken geleden ook dat het apart nemen van betrokken personen in een lokaal wordt ingegeven door de wil om hun privacy te waarborgen. Mensen worden apart genomen om vragen te stellen met betrekking tot hun inlichtingenformulieren. De betrokken personen hebben dit alleszins niet zo ervaren. Volgens hen moesten ze zich daar uitkleden en werd hun bagage en kleding nauwkeurig onderzocht. Dat gaat veel verder dan het stellen van veel vragen. De ene keer was er wel een politieagent aanwezig, een andere keer niet. Mijn laatste vraag is dan ook welke maatregelen u kan en zal nemen om ervoor te zorgen dat in die lokalen niets meer gebeurt dat niet door de beugel kan.
19.02 Leen Dierick (CD&V): Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, mijn collega heeft de feiten al voldoende geschetst.
Ik heb een aantal heel concrete vragen. Wie is bevoegd voor de veiligheidscontrole op de luchthavens? Wat is precies de rol van de politie hierin? Hoe verloopt de controle in de regionale luchthavens? Hoe verloopt het toezicht op die controles in de regionale luchthavens en wie is hiervoor bevoegd?
19.03 Minister Guido De Padt: Mijnheer de voorzitter, collega’s, deze vraag werd al eens gesteld in de plenaire vergadering, mogelijk met een antwoord van de heer Schouppe.
19.04 Leen Dierick (CD&V): Ja, ik stelde die vraag al.
19.05 Minister Guido De Padt: Welnu, het heeft natuurlijk geen zin dat constant dezelfde vragen worden gesteld over hetzelfde item, waarvan uit het antwoord toch zal blijken dat mijn departement er maar heel zijdelings bij betrokken is. Maar ik zal u het antwoord voorlezen.
De veiligheidscontrole op de nationale luchthaven en de regionale luchthavens, zowel van de passagiers als van hun bagage en van colli’s, is gebaseerd op Europese veiligheidsvoorschriften en valt onder de respectievelijke luchthavenuitbaters onder het toezicht van het directoraat-generaal Luchtvaart dat toebehoort aan het departement Mobiliteit.
Zo valt de veiligheidscontrole op de nationale luchthaven onder de bevoegdheid van de Brussels Airport Company, die daarvoor een beroep doet op Securair.
De federale luchtvaartpolitie is bevoegd voor de politiezorg in en rond de luchthavens, met inbegrip van de paspoortcontrole. Wat de veiligheidscontrole aangaat, treedt zij enkel op in geval de controlediensten een misdrijf melden, of bij een incident inzake openbare orde.
Het vervoerscontract waarover ik tijdens de vorige keer sprak, betreft enkel het ticket dat gekocht wordt door de reiziger. Dat ticket geeft een contractuele verbintenis met de luchtvaartmaatschappij. Voor het eventueel akkoord dat er bestaat met El Al dien ik u door te verwijzen naar de collega van Mobiliteit, zoals ik daarnet al even aangegeven had.
Indien El Al aanwijzingen heeft dat een fouille dient te gebeuren, zal dat verlopen zoals afgesproken in de vergadering van 11 maart jongstleden. De fouilles van personen zullen gebeuren door een bevoegd personeelslid van de luchtvaartinspectie. Fouilles van bagages zullen gebeuren door een bevoegd personeelslid van de luchtvaartinspectie of onder zijn onmiddellijk fysisch toezicht. Beide fouilles gebeuren dus door de luchtvaartinspectie zelf.
Tijdens de vergadering van 11 maart werden er afspraken gemaakt met een veiligheidsverantwoordelijke van El Al, de exploitant van de luchthaven, de verantwoordelijke van het directoraat-generaal Luchtvaart, de veiligheidsverantwoordelijke van de luchthaven, de federale politie en het crisiscentrum. Die afspraken zullen strikt opgevolgd worden.
In de Kamercommissie van 18 maart kondigde ik al aan dat mijn collega van Mobiliteit tekst en uitleg zal geven over wat er ter zake onder zijn verantwoordelijkheden valt. Voor het antwoord dien ik u dan ook naar hem te verwijzen.
Mijnheer Van der Maelen, ik kan u nog zeggen dat ik ondertussen al contact heb gehad met mevrouw Cecile Harnie, die mij ook al gemaild heeft om haar verhaal te doen. Ik heb dat ook bezorgd aan de bevoegde diensten die bezig zijn met het onderzoek van dat dossier, waarvan ik trouwens ook gehoord heb dat verschillende onderzoeksinstanties ermee bezig zijn die wellicht ook op de geëigende manier verslag zullen uitbrengen van de resultaten van dat onderzoek.
19.06 Dirk Van der Maelen (sp.a): Mijnheer de minister, om u niet om de veertien dagen, of zelfs om de week, te moeten lastigvallen met die problematiek, zou ik willen vragen – ik zal ook een brief schrijven aan uw collega Schouppe – dat u ons een seintje geeft als dat soort van afspraken die jullie aan het maken zijn en de lopende onderzoeken afgerond zijn, en dat u ons de antwoorden geeft op papier of dat wij dan een nieuwe vraag indienen, zodanig dat wij u niet om de week of om de veertien dagen moeten vragen hoe het daarmee staat.
19.07 Minister Guido De Padt: Geen probleem.
19.08 Dirk Van der Maelen (sp.a): Dank u wel.
19.09 Leen Dierick (CD&V): Mijnheer de minister, ik zal u ook niet meer elke week lastigvallen hierover. Over andere dingen misschien wel, maar hierover hebben we nu toch voldoende duidelijkheid.
Ik denk dat het wel belangrijk is dat we in het oog moeten houden dat de controle op de regionale luchthavens even sterk is als op de nationale luchthaven. Ook het toezicht op die controles moet op dezelfde manier worden uitgevoerd. Het veiligheidsrisico is namelijk bij allen even sterk.
L'incident est clos.
20 Vraag van de heer Jef Van den Bergh aan de minister van Binnenlandse Zaken over "de controle op de rij- en rusttijden bij ongevallen met vrachtwagens" (nr. 12053)
20 Question de M. Jef Van den Bergh au ministre de l'Intérieur sur "le contrôle des temps de conduite et de repos en cas d'accident impliquant des poids lourds" (n° 12053)
20.01 Jef Van den Bergh (CD&V): Mijnheer de minister, mijn vraag gaat over de controle op de rij- en rusttijden bij ongevallen met vrachtwagens. Het aandeel van het zwaar goederen- en personenvervoer in verkeersongevallen valt niet te onderschatten. Om adequate preventiemaatregelen te kunnen nemen, is het belangrijk te weten wat juist de oorzaken zijn van dergelijke ongevallen. Mijnheer de minister, u als voormalig voorvechter van de ongevalanalyse kan daarvoor niet ongevoelig zijn.
Het niet respecteren van de rij- en rusttijden zou een belangrijke rol spelen bij die ongevallen. Het gaat hier slechts om een vermoeden, aangezien er geen statistische gegevens voorhanden zijn om hierover echt harde uitspraken te doen.
De controles uitgevoerd naar aanleiding van ongevallen vallen onder de bevoegdheid van de politiediensten. Het antwoord van staatssecretaris van Mobiliteit Etienne Schouppe op mijn vraag hierover stelt dat, terwijl op autosnelwegen de controle van de tachograaf bij ongevallen een standaardprocedure is voor de wegpolitie, op het werkterrein van de lokale politie dergelijke controles niet of nauwelijks mogelijk zijn. De lokale politie zou niet of onvoldoende beschikken over de nodige uitrusting en ook de opleiding van het personeel laat blijkbaar te wensen over om effectief en efficiënt dergelijke controles uit te voeren.
Door het ontbreken van specifiek cijfermateriaal is het onmogelijk om analyses op te stellen over de impact van het niet respecteren van de rij- en rusttijden op ongevallen. Dat is bijzonder jammer in het kader van een adequaat preventief verkeersveiligheidsbeleid. Ik ben ervan overtuigd dat u het daarmee volmondig eens zult zijn.
Mijnheer de minister, ik zou van u graag het volgende vernemen.
Ten eerste, behoort de controle op het respecteren van de rij- en rusttijden in het kader van een ongeval met zwaar vervoer tot een van de zes basisfunctionaliteiten van de politie?
Ten tweede, waarom beschikken de lokale politiezones niet over de nodige uitrusting noch de vereiste opleiding om dergelijke controles uit te voeren?
Ten derde, kunnen de middelen uit het Verkeersveiligheidfonds hiervoor aangewend worden? Indien niet, ziet u een andere mogelijkheid ziet om de lokale politie van de nodige middelen te voorzien?
Ten vierde, overweegt u om de federale wegpolitie een ondersteunende rol te laten spelen wanneer er zich een ongeval met zwaar vervoer voordoet op het terrein van de lokale politiezones? Of ziet u andere pistes om de lacune in de ongevallenstatistieken weg te werken?
20.02 Minister Guido De Padt: Collega Van den Bergh, het is inderdaad heel aangenaam in de commissie nog even over mobiliteit en verkeer te kunnen spreken, want dat gebeurt niet veel.
De controle op de rij- en rusttijden bij ongevallen met vrachtwagens maakt deel uit van de taken van de lokale politie, wat normaal is, zowel betreffende de functionaliteit recherche als de nieuwe zevende functionaliteit verkeer, die binnenkort via een koninklijk besluit zal worden geofficialiseerd.
In het nationale veiligheidsplan 2008-2011 blijven de onaangepaste snelheid, het rijden onder invloed, door het rode licht rijden, de veiligheidsuitrusting en de veiligheidsrisico’s van het vrachtvervoer de prioritaire aandachtsdomeinen. Die prioriteiten dienen voor de 196 lokale politiezones te worden opgenomen in hun eigen zonaal veiligheidsplan 2009-2012, waarbij natuurlijk rekening wordt gehouden met de lokale karakteristieken.
De politiezones die de prioriteit tot controle van het goederenvervoer hebben aangehouden, hebben in het algemeen geïnvesteerd in geschikt materiaal en opleiding van hun medewerkers. Dat kunnen zij overigens ook doen via de toelagen van het Verkeersveiligheidsfonds.
Ik herinner eraan dat het investeringsbeleid op lokaal niveau totaal onafhankelijk wordt bepaald door de bevoegde lokale besturen. Ik beschik ter zake niet over een injunctierecht. Bovendien zou het ongepast zijn uitrustingen aan te leveren die niet zouden worden benut, gezien het ontbreken van een prioritaire nood.
De lokale politie kan, via de DirCo’s, de directeurs-coördinatoren, op het niveau van het gerechtelijk arrondissement steeds een beroep doen op de steun van de federale politie. Die steun is veelzijdig en kan betrekking hebben op de ingebruikname van controle-uitrusting voor tachografen, de steun bij geplande controleacties en de vaststelling bij verkeersongevallen op een weg die valt onder de bevoegdheid van de lokale politie.
20.03 Jef Van den Bergh (CD&V): Mijnheer de voorzitter, ik dank de minister voor zijn antwoord.
L'incident est clos.
21 Vraag van mevrouw Leen Dierick aan de minister van Binnenlandse Zaken over "het terugvorderen van te veel betaald loon aan politiebeambten" (nr. 12055)
21 Question de Mme Leen Dierick au ministre de l'Intérieur sur "la récupération d'indus versés à des fonctionnaires de police" (n° 12055)
21.01 Leen Dierick (CD&V): Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, mijn laatste vraag gaat over het terugvorderen van te veel betaald loon aan politiebeambten.
Bij het uitbetalen van het loon aan de leden van de politiediensten bestaat er een mogelijkheid dat er te veel loon wordt uitbetaald, bijvoorbeeld de voorafbetaling van het loon van een politiebeambte die in disponibiliteit valt, waarbij het loon tot 60% wordt teruggebracht. In dat geval zal een terugvordering gebeuren van het te veel betaalde loon. Nochtans bestaat er hier enig verschil. De verjaringstermijn op lokaal niveau bedraagt tien jaar, terwijl die op federaal niveau slechts vijf jaar bedraagt. Bovendien is het uiteindelijk de werkgever die zal bepalen of hij al dan niet het te veel betaalde loon zal terugvorderen.
In het kader van het eenheidsstatuut vraag ik mij af of deze verschillen wel verdedigbaar zijn. Hoeveel gevallen van onterechte betalingen werden er reeds vastgesteld bij de federale politie en bij de lokale politie? Hoeveel gevallen van terugbetaling zijn er momenteel lopende?
21.02 Minister Guido De Padt: Mijnheer de voorzitter, collega Dierick, wat uw eerste vraag betreft, het volgende. De door de gemeente of de politie - afhankelijk van de eengemeentezone of de politiezone - ten onrechte uitbetaalde sommen zijn voorgoed vervallen aan degenen die ze hebben ontvangen, als de terugbetaling daarvan niet gevraagd is binnen de termijn van tien jaar, en zulks bij toepassing van het Burgerlijk Wetboek. Bij contractuele tewerkstelling gelden andere specifieke termijnen.
Bij de federale politie worden de verjaringsregels toegepast zoals bepaald in artikel 106 van de gecoördineerde wetten op de rijkscomptabiliteit en andere wetgeving. Hierin wordt bepaald dat de ten onrechte uitbetaalde sommen verjaren na vijf jaar, te rekenen vanaf de eerste januari van het jaar van de betaling.
Of men die regels moet rekenen tot het eenheidsstatuut, is veeleer een academische kwestie. De verschillen tussen lokale en federale verjaringsregels dateren niet van gisteren. Ik neem aan dat de federale politie niet zal aandringen op een aanpassing, terwijl de gemeentepolitie misschien wel zal aandringen op een aanpassing, maar dan eventueel van het Burgerlijk Wetboek, waarbij men zich beter en dichter kan aligneren op de federale politie. Ik neem aan dat op het optrekken van vijf naar tien jaar, heel wat syndicaal protest zou kunnen volgen.
De door het secretariaat van de geïntegreerde politie gebruikte applicatie schuldbeheer laat niet toe om een overzicht van alle tot op heden vastgestelde onterechte betalingen op te stellen. Zij gaat niet zo ver terug in de tijd. Ik kan u wel zeggen dat er op dit ogenblik, wat de federale politie betreft, 1.208 geactiveerde schulden zijn. Dat zijn schulden voor dewelke een aflossingsplan loopt. Wat de lokale politie betreft, zijn er 2.398 geactiveerde schulden, waarvoor dus ook een aflossingsplan loopt.
21.03 Leen Dierick (CD&V): Mijnheer de minister, het zijn inderdaad geen regels van gisteren, maar daarom is dit nog niet onbelangrijk en mogen we het ook onder de loep nemen. Ik blijf het vrij bizar vinden dat die ongelijkheid er is. Of dit nu al of niet behoort tot het eenheidsstatuut of academische prietpraat is, we moeten dat toch bijschaven, want het blijft een ongelijkheid. We moeten streven naar uniformiteit tussen de lokale en de federale politie. Ik vind het ook een beetje raar dat het afhangt van de werkgever of men al dan niet moet terugvorderen. Men moet toch streven naar zo weinig mogelijk willekeur tussen de verschillende werkgevers onderling.
21.04 Minister Guido De Padt: Een parlementair initiatief kan misschien soelaas brengen, mevrouw Dierick.
21.05 Leen Dierick (CD&V): We zullen ons best doen.
L'incident est clos.
Het incident is gesloten.
Le président: Les questions jointes n° 12088 de Mme Musin et n° 12104 de Mme Lejeune sont transformées en questions écrites.
22 Vraag van de heer Peter Logghe aan de minister van Binnenlandse Zaken over "de elektronische identiteitskaarten" (nr. 12093)
22 Question de M. Peter Logghe au ministre de l'Intérieur sur "les cartes d'identité électroniques" (n° 12093)
22.01 Peter Logghe (Vlaams Belang): Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, ik kom nog even bij u terug.
De voorbije maanden worden, zoals u natuurlijk weet, door steeds meer steden en gemeenten nieuwe eID-kaarten of identiteitskaarten met de befaamde chip uitgereikt, waarmee allerlei elektronische toepassingen mogelijk zijn of zouden mogelijk zijn en die in de toekomst nog meer mogelijkheden zouden bieden.
Ik verneem links en rechts niettemin klachten over de identiteitskaarten. Ik heb bijvoorbeeld een aantal klachten ontvangen van tandartsen, die er zich over beklagen dat zij de klantgegevens die via de chip in de identiteitskaart leesbaar moeten zijn, niet kunnen lezen. Een aantal tandartsen vermoedt dat de chip uit de kaart is gevallen.
Ik hoor ook andere klachten over de chip. In heel wat gevallen zou de chip blijkbaar gemakkelijk uit de kaart vallen. Ook in de pers is van voornoemd probleem melding gemaakt.
Mijnheer de minister, mijn concrete vragen aan u zijn de volgende.
Ten eerste, hebt u een zicht op het elektronisch gebruik van de nieuwe identiteitskaart? Hebt u al weet van bepaalde beroepsverenigingen die de nieuwe kaart gebruiken om klantgegevens in te voeren?
Ten tweede, wat is er aan van de problemen met de chip? Hoe kan trouwens worden vastgesteld dat er materieel gezien geen chip meer op de eID-kaart zit? Kan de gebruiker dat voelen of zien?
Ten derde, draait de burger zelf op voor de vervanging van de identiteitskaart ingeval de chip eruit verdwenen is? Kan de burger wel verantwoordelijk worden gesteld voor schade die misschien wel door de producent werd veroorzaakt? Hoe zit het met de verantwoordelijkheid ter zake? Wat is uw stelling in dat verband?
Ten slotte, als een burger vaststelt dat de chip inderdaad verdwenen is en hij dus bij het gemeentehuis een nieuwe kaart moet afhalen, draait hij dan op voor een tweede uitgave, met name voor de aanschaf van een nieuwe identiteitskaart?
22.02 Minister Guido De Padt: Mijnheer de voorzitter, collega Logghe, einde 2008 waren er - ik sta ook nog verbaasd over de cijfers – 400 toepassingen die gebruikmaakten van de eID. De belangrijkste overheidstoepassingen zijn Mijn Dossier, dat is het opvragen van documenten, en Tax-on-web, de belastingaangifte. Verschillende professionele organisaties maken eveneens gebruik van de eID. Dit is bijvoorbeeld het geval in de bank- en verzekeringsector. Ik verwijs naar de banken Keytrade, Centea, Argenta, Delta Lloyd en dergelijke - zonder reclame te willen maken. Ook bij sommige notarissen, bij De Post, in de informaticasector, in de commerciële sector - bijvoorbeeld eBay - en bij bepaalde mutualiteiten die ik niet zal noemen wordt de eID toegepast. Er zijn, merkwaardig genoeg, 400 toepassingen en dat is een goede zaak.
Met problemen met de chip verwijst u wellicht naar het loskomen ervan. De chip is verborgen onder de voor het oog zichtbare goudkleurige contactplaat. De burger kan het verlies van de chip duidelijk vaststellen wanneer de goudkleurige contactplaat waarmee de chip verbonden is niet meer aanwezig is op de kaart. De burger zal dan een holte in zijn kaart opmerken.
De technische productiefouten worden, zoals contractueel bepaald, terugbetaald door de kaartproducent. Hetgeen men beschouwt als een productiefout is geëvolueerd doorheen het eID-project geëvolueerd. Enkele maanden geleden werd hiertoe de procedure gevolgschade opgemaakt. Dit houdt in dat de burger vergoed kan worden voor geleden schade ten gevolge van een productiefout bij de eID, mits voorlegging van de originele bewijsstukken. De kaart wordt niet terugbetaald als uit onderzoek blijkt dat de fout het gevolg is van het onzorgvuldig gebruik ervan door de burger. Er wordt dus niet aangeraden daaraan te prutsen of daaraan met een mesje te krabben.
De eID met chip wordt uitgereikt sedert 2004. Eind januari 2009 waren er in België 7.813.228 elektronische identiteitskaarten in omloop. Er werden tot op heden twee keren problemen vastgesteld met de kwaliteit van de elektronische identiteitskaart waarbij de oorzaak volledig lag bij de productie van de kaarten. In 2005 is bij één lot kaarten slechte lijm gebruikt om de chip vast te kleven. In 2006 is bij een ander lot de uitholling voor de chip foutief uitgevoerd. Binnenlandse Zaken is niet verantwoordelijk voor deze productiefouten. De producent van de kaarten heeft zich dan ook bereid verklaard om de foutief gemaakte kaarten te vergoeden. Op deze twee productiefouten na zijn er mij geen andere gelijkaardige problemen bekend.
Met de invoering van de kwaliteitsbarometer worden de voorkomende problemen overigens nauwgezet geregistreerd en opgevolgd. De kwaliteitsbarometer laat bijvoorbeeld toe het verband te leggen tussen de gevallen van losgekomen chips en een bepaalde periode van het jaar, om dan, in samenwerking met de leverancier van de kaarten, de eventuele oorzaken van het loskomen te duiden en te verbeteren. Ik kan u verzekeren dat alle nodige acties ondernomen worden om de kwaliteit van de kaarten die aan de burgers worden afgeleverd te verzekeren en desgevallend te verbeteren.
22.03 Peter Logghe (Vlaams Belang): Mijnheer de minister, ik dank u voor uw zeer omstandig antwoord. Ik heb daaraan weinig toe te voegen.
Het zou misschien wel goed zijn om bij het uitreiken van de elektronische identiteitskaart de raad te geven aan de mensen om hun origineel bewijsstuk te houden en niet weg te werpen, want het zal daarvan afhangen of men opdraait voor de aanschaf van een nieuwe kaart, als er zich problemen voordoen. Ik ben tevreden over uw technische uitleg betreffende het eventueel verdwijnen van de chip.
Het incident is gesloten.
Le président: La question n° 12116 de M. Henry est reportée à sa demande.
23 Question de M. Josy Arens au ministre de l'Intérieur sur "le Conseil d'État" (n° 12159)
23 Vraag van de heer Josy Arens aan de minister van Binnenlandse Zaken over "de Raad van State" (nr. 12159)
23.01 Josy Arens (cdH): Monsieur le président, monsieur le ministre, il y a deux mois, nous avons auditionné ici l'auditeur principal et le premier président du Conseil d'État. Ils nous ont fait part des problèmes qu'ils rencontraient au niveau du retard dans les décisions concernant le contentieux administratif. Ils nous ont également dit qu'il ne fallait pas espérer, dans la situation actuelle, voir une amélioration importante se dessiner d'ici cinq ans.
En matière d'urbanisme, par exemple, il n'est pas rare qu'une commune rende sa décision six, sept ou huit ans après l'octroi de l'acte. Vous savez aussi bien que moi ce que cela veut dire. L'entreprise qui s'est installée dans votre commune a déjà, entre-temps, dû faire face à des intérêts supplémentaires car les risques étaient plus grands vu cette requête au Conseil d'État. On constate que des entreprises ne s'installent plus dans certaines communes parce qu'elles ont peur du risque qu'elles encourent suite à cette problématique.
Ce délai est beaucoup trop long et est de nature à causer de graves préjudices à toute une série d'acteurs: communes, investisseurs, maîtres d'ouvrage.
Monsieur le ministre, j'espère que vous êtes bien au courant de cette problématique.
Qu'envisagez-vous pour résorber cet arriéré? On nous a clairement dit que d'ici cinq ans, cela n'irait pas mieux. À ce moment, le Conseil d'État espère pouvoir remettre un arrêt après un an et demi, ce qui est encore énorme pour ces actes administratifs.
Dans d'autres pays, il y a des chambres de première instance pour les actes administratifs. D'autres formules sont possibles.
Monsieur le ministre, que comptez-vous faire?
23.02 Guido De Padt, ministre: Monsieur le président, monsieur Arens, depuis de nombreuses années, le Conseil d'État doit faire face à un nombre important d'affaires à traiter dans le cadre de ses compétences relevant du contentieux administratif, plus particulièrement en ce qui concerne l'urbanisme.
En cette matière, la progression du contentieux est en partie liée à la complexité et au caractère très changeant de la législation relative à l'urbanisme et à l'aménagement du territoire qui relève de la compétence des Régions.
Je vous rappelle qu'à votre demande, la question de l'arriéré accumulé par le Conseil d'État en matière d'urbanisme a déjà été abordée par les chefs de corps lors de la réunion de la commission de l'Intérieur de la Chambre du 4 février dernier. Lors de cette réunion, le premier président de ce haut collège a déclaré être conscient de cette problématique tout en précisant que l'objectif serait de résorber l'arriéré en cette matière dans un délai de 5 ans, de façon à pouvoir statuer à l'expiration d'un délai d'un an à un an et demi à compter de l'introduction de l'affaire.
Vous pouvez dès lors constater que le Conseil d'État met tout en œuvre pour résorber l'arriéré considérable auquel il est confronté. Il ne pourra toutefois être remédié que progressivement à la situation. Je ne doute pas que l'objectif d'une résorption complète puisse être atteint d'ici quelques années.
Le président: Bonne question. Bonne réponse. Bonne réplique, monsieur Arens.
23.03 Josy Arens (cdH): Monsieur le ministre, j'essaye de réfléchir à une amélioration de la situation.
Ne pourrait-on imaginer de créer une chambre spéciale au Conseil d'État? Comme vous l'avez dit, ainsi que l'auditeur principal et le premier président au sein de cette commission, la législation est devenue très complexe au niveau des Régions.
Personnellement, je le dis franchement, je défends les premières instances à un autre niveau. Je reste convaincu que ce serait de loin la meilleure des formules, celle qui peut évoluer le plus rapidement et qui permet de rendre l'arrêt très rapidement.
Le problème reste en effet toujours le même. Une entreprise introduit une demande de permis de bâtir. Vous savez qu'il y a deux possibilités de requête, la requête en suspension et celle en annulation. Souvent, la requête en suspension est prononcée trois ou quatre mois après, mais c'est le reste de l'affaire qui continue à menacer l'entreprise. Un délai de six, sept ou huit ans est inacceptable.
J'estime que nous, les politiques, devons nous occuper de la justice aussi, de son organisation en tout cas. C'est notre mission.
Nous devons absolument trouver d'autres formules pour améliorer les délais car les citoyens qui introduisent des requêtes sont de plus en plus nombreux. La législation est de plus en plus complexe. Je le répète, je suis convaincu que nous devons trouver d'autres formules.
Het incident is gesloten.
La réunion publique de commission est levée à 16.52 heures.
De openbare commissievergadering wordt gesloten om 16.52 uur.