IC717_FIN.doc

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

cdH

centre démocrate Humaniste

CD&V

Christen-Democratisch en Vlaams

ECOLO

Ecologistes Confédérés pour l'organisation de luttes originales

Front National

Mouvement réformateur

N-VA

Nieuw-Vlaamse Alliantie

Parti socialiste

sp.a-spirit

Socialistische Partij Anders Sociaal progressief internationaal, regionalistisch integraal democratisch toekomstgericht

Vlaams Belang

VLD

Vlaamse Liberalen en Democraten

Abréviations dans la numérotation des publications :

Afkortingen bij de nummering van de publicaties :

DOC 51 0000/000 Document parlementaire de la 51e législature, suivi du n° de

base et du n° consécutif

DOC 51 0000/000

Parlementair stuk van de 51e zittingsperiode + basisnummer en
volgnummer

QRVA

Questions et Réponses écrites

QRVA

Schriftelijke Vragen en Antwoorden

CRIV

version provisoire du Compte Rendu Intégral (couverture verte) CRIV

voorlopige versie van het Integraal Verslag (groene kaft)

CRABV

Compte Rendu Analytique (couverture bleue)

CRABV

Beknopt Verslag (blauwe kaft)

CRIV

Compte Rendu Intégral, avec, à gauche, le compte rendu inté-
gral définitif et, à droite, le compte rendu analytique traduit des
interventions ; les annexes se trouvent dans une brochure
séparée (PLEN: couverture blanche; COM: couverture
saumon)

CRIV

Integraal Verslag, met links het definitieve integraal verslag en
rechts het vertaalde beknopt verslag van de toespraken; de
bijlagen zijn in een aparte brochure opgenomen
(PLEN: witte kaft; COM: zalmkleurige kaft)

PLEN

séance plénière

PLEN

Plenum

COM

réunion de commission

COM

Commissievergadering

MOT

motions déposées en conclusion d'interpellations (papier beige) MOT

moties tot besluit van interpellaties (beigekleurig papier)

Publications officielles éditées par la Chambre des représentants
Commandes :
Place de la Nation 2
1008 Bruxelles
Tél. : 02/ 549 81 60
Fax : 02/549 82 74
www.laChambre.be
e-mail :

publications@laChambre.be

Officiële publicaties, uitgegeven door de Kamer van volksvertegenwoordigers
Bestellingen :
Natieplein 2
1008 Brussel
Tel. : 02/ 549 81 60
Fax : 02/549 82 74
www.deKamer.be
e-mail :

publicaties@deKamer.be

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

SOMMAIRE

INHOUD

L'avenir de l'Union européenne De quelle
Europe avons-nous besoin?

De toekomst van de Europese Unie Welk
Europa hebben wij nodig?

Orateurs: Herman De Croo, président de la
Chambre des représentants,

Philippe

Mahoux, sénateur, premier vice-président du
Comité d'avis fédéral chargé des questions
européennes, Guy Verhofstadt, premier
ministre, Patrik Vankrunkelsven, sénateur,
Thierry Giet, président du groupe PS,
François Roelants du Vivier, sénateur, Dirk
Van der Maelen, président du groupe sp.a-
spirit, Herman Van Rompuy, Guido
Tastenhoye, Christian Brotcorne, sénateur,
Marie Nagy, Geert Lambert, Mia De Vits,
Députée au Parlement européen, Hilde
Vautmans

Sprekers: Herman De Croo, voorzitter van de
Kamer van volksvertegenwoordigers, Philippe
Mahoux, senator, eerste ondervoorzitter van
het Federaal Adviescomité voor de Europese
Aangelegenheden, Guy Verhofstadt, eerste
minister, Patrik Vankrunkelsven, senator,
Thierry Giet, voorzitter van de PS-fractie,
François Roelants du Vivier, senator, Dirk
Van der Maelen, voorzitter van de sp.a-spirit-
fractie, Herman Van Rompuy, Guido
Tastenhoye, Christian Brotcorne, senator,
Marie Nagy, Geert Lambert, Mia De Vits,
Europees parlementslid, Hilde Vautmans

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

RÉUNION COMMUNE DU COMITÉ

D'AVIS FÉDÉRAL CHARGÉ DES

QUESTIONS EUROPÉENNES, DE

LA COMMISSION DES RELATIONS

EXTÉRIEURES ET DES

COMMISSIONS HOMOLOGUES

DU SÉNAT

GEMEENSCHAPPELIJKE

VERGADERING VAN HET

FEDERAAL ADVIESCOMITÉ VOOR

DE EUROPESE

AANGELEGENHEDEN, DE

COMMISSIE VOOR DE

BUITENLANDSE BETREKKINGEN

EN VAN DE HOMOLOGE

COMMISSIES VAN DE SENAAT

MERCREDI

OCTOBRE

2005

Après-midi

______

van

WOENSDAG

OKTOBER

2005

Namiddag

______

De vergadering wordt geopend om 14.30 uur door de heren Herman De Croo, Philippe Mahoux en Karel
Pinxten, voorzitters.
La séance est ouverte à 14.30 heures par MM. Herman De Croo, Philippe Mahoux et Karel Pinxten
présidents.

01 L'avenir de l'Union européenne De quelle Europe avons-nous besoin?
01 De toekomst van de Europese Unie Welk Europa hebben wij nodig?

Herman De Croo, président: Mes chers collègues, nous vous accueillons, M. le président Mahoux et moi-
même, à cette réunion que j'espère être intéressante et qui a une formule quelque peu nouvelle.

Wij hebben geprobeerd een nieuwe formule toe te passen voor deze vergadering van de Senaat en de
Kamer, in die zin dat wij aan onze fracties in de twee assemblees hebben gevraagd welwillend te zijn en
een werknota voor te bereiden.

Ces notes de travail, que les groupes ont bien voulu préparer, se trouvent dans une farde de presse mise à
la disposition de tous les membres et de la presse, que je remercie d'ailleurs pour l'intérêt qu'elle porte à
nos travaux.

Ik wil dus vragen dat men ofwel zijn nota gebruikt als basis, of eventueel die nota becommentarieert, al is
men natuurlijk vrij zijn ideeën hier naar voren te brengen.

Vergeet niet dat in de Europese Raad van 16 en 17 juni een verklaring werd aangenomen over het verdere
verloop van de ratificatie van het Verdrag. Ik vermoed dat de eerste minister daar nog op zal terugkomen.

Dans cette déclaration, on avait demandé qu'un débat ait lieu dans les pays pour maintenir, avec la tension
nécessaire, le débat et les ambitions européennes.

Ik meen dat het de moeite loont dat wij die proef hier vandaag, onder ons, voortzetten. Wij zijn zeker en
vast bijna rond, wat België betreft, met de goedkeuring van de Verdragen. Enkele van onze parlementen
zijn er wel nog mee bezig.

Het zou ons genoegen doen mochten wij hier een kernachtig goedgespierd debat krijgen.

Je voudrais terminer sur une note d'optimisme européen.

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

La semaine dernière, à Londres, j'ai agi à la COSAC en m'opposant à ce mur permanent des lamentations
qu'on entend en Europe.

Collega's, ik resumeer kort. U moet zich eens bedenken dat Europa 1% van het bnp kost. Van die 1% gaat
dan nog 0,4% naar landbouw. Als men dan ziet wat met 1% van het bnp van onze landen gedaan werd,
gedaan wordt en kan gedaan worden - voor een groot aantal van de lidstaten gaat het over de euro, voor
een groot aantal van de lidstaten gaat het over Schengen en hiermee spreek ik slechts over twee
uitschieters -, dan moet men ook het positieve bekijken dat reeds werd gerealiseerd in Europa.

C'est ce message que je voudrais communiquer à notre commission.

Mais, avant que notre premier ministre ne prenne la parole, je demande au président Philippe Mahoux de
dire un petit mot, s'il le veut bien.

Philippe Mahoux, président: Ceci s'inscrit dans un débat beaucoup plus large.

J'attire l'attention sur un passé relativement récent: trois jours de débats organisés sur des thèmes
différents et européens dans nos assemblées, simultanément à plusieurs réunions des comités d'avis qui
invitent des représentants de la société civile en même temps que les interlocuteurs sociaux. Ces débats
existent.

Le débat d'aujourd'hui est un débat au sein duquel les groupes parlementaires s'expriment, où les partis
expliquent leur vision de l'Europe. Si on veut répondre au souhait de celles et ceux qui pensent qu'après le
vote négatif des populations de France et des Pays-Bas, il y a intérêt à relancer le débat européen, pas
simplement au niveau des parlements mais aussi et principalement au niveau de la population, ce débat
doit se tenir et doit être considéré comme l'ouverture à un débat plus large.

Herman De Croo, président: J'accueille tout le monde, nos collègues du Sénat et de la Chambre, ainsi
que nos collègues du Parlement européen.

Ik heet u allen welkom en het is de eerste minister die als eerste het woord voert.

01.01 Guy Verhofstadt, premier ministre: Monsieur le président,

chers collègues, je voudrais tout d'abord remercier les présidents de
la Chambre et du Sénat d'avoir organisé ce débat. Cette initiative
s'inscrit dans ce qui a été convenu au sein de ce parlement après le
Conseil européen de juin. Il s'agit donc d'un premier débat. Mais ce
n'est, selon moi, qu'un début. Nous nous trouvons, en effet, dans une
période de réflexion qui vient seulement de commencer. Je tiens
d'ailleurs à remercier tous les groupes politiques pour les notes qu'ils
ont rédigées en vue de ce débat.

Où en est la discussion concernant l'avenir de l'Europe? Comme vous
le savez, un sommet informel aura lieu la semaine prochaine. Il est en
pleine préparation.

Il y a déjà quelques jours, lors de ma déclaration de politique fédérale,
j'ai déclaré que l'Europe risquait de rater le train qui mène à la
nouvelle ère et que les référendums tant en France qu'aux Pays-Bas
ont précipité l'ancien continent dans une crise de confiance qui touche
les différents Etats membres.

Par ailleurs, comme vous le savez, le Conseil européen n'est pas
encore parvenu à un budget pluriannuel, ce qui a contribué à encore
détériorer le climat au sein de l'Union européenne.

01.01

Eerste minister

Guy

Verhofstadt: Dit debat is maar
een eerste stap. Zoals ik al gezegd
heb, dreigt Europa de trein die
naar een nieuw tijdperk leidt, te
missen. De referenda in Frankrijk
en Nederland hebben het oude
continent in een vertrouwenscrisis
gestort. Voorts zorgt het ontbreken
van een akkoord over de
meerjarenbegroting voor een
verslechtering van het klimaat in
de Europese Unie.

Wat bedoel ik essentieel met het missen van de trein van het nieuwe L'Union européenne a besoin d'un

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

tijdperk? Welnu, het is duidelijk: na de mislukking van het referendum
in Frankrijk en in Nederland, ook na de mislukking van de eerste
ernstige poging om tot een meerjarenbegroting te komen voor de
Europese Unie, kunnen we gerust zeggen dat we nood hebben aan
een nieuw elan, een nieuwe hervorming voor de Europese Unie. Dat
was trouwens al de grote les na het verdrag van Nice, ook al de les
die er ons toe leidde om een conventie op te richten en om samen
een ontwerp van Grondwet op te stellen. Trouwens laten we dat
maar eerlijk bekennen , wij hebben in de Europese Unie allemaal
heel veel tijd en energie gestoken en geïnvesteerd in die Grondwet.
Ondanks de tekortkomingen van die Grondwet hebben wij er ook
alles aan gedaan om dat ontwerp van Grondwet te ratificeren.

Mijn hoop die ik zou willen uitdrukken dat is het eerste statement,
politieke verklaring die ik namens de regering zou willen afleggen , is
dat in ons land binnenkort het volledige ratificatieproces afgerond zou
zijn. Niet dat wij daarmee het ontwerp van Grondwet definitief redden,
want dat hangt niet van ons alleen af. Er zijn vijfentwintig lidstaten die
moeten ratificeren. Maar ik denk wel dat, indien wij kunnen ratificeren,
wij op die manier de kritische massa sterker kunnen maken van de
landen die achter die Grondwet staan. Nog veel belangrijker dan het
pure, simpele, formele feit van de ratificatie van de Grondwet, zullen
wij op die manier ook een signaal geven dat er wel degelijk een grote
groep landen is binnen de Europese Unie die verder wil gaan met de
Europese integratie. Meer nog dan alleen maar een formele daad,
een juridische akte van goedkeuring en ratificatie, betekent dit dat ons
land zich schaart achter en behoort tot de grote groep van lidstaten
van de Europese Unie die, in tegenstelling tot wat vandaag een beetje
in de mode is en te vaak wordt herhaald, zich schaart achter de
noodzaak om verder te gaan met de Europese eenmaking en met de
Europese integratie. Die groep is trouwens groter dan vandaag
vermoed wordt door de buitenwereld. Ik denk dat het zeer belangrijk
is dat wij afgesproken hebben dat op het einde van het Oostenrijks
voorzitterschap, zijnde op het einde van de reflectieperiode,
conclusies uit dat debat zouden worden getrokken.

Mijnheer de voorzitter, in elk geval wil ik ook heel duidelijk zeggen dat
ik geen voorstander ben van de pick-and-choosebenadering, die
vandaag opgeld maakt. Het gaat dan over de benadering die zegt dat
wij de Grondwet kunnen uiteenrafelen en dat wij daar dan zomaar
links en rechts een of ander element kunnen uitpikken dat wij graag in
werking zouden zien treden.

Mij lijkt het niet de juiste methode om er links en rechts een element
uit te nemen, omdat we daardoor het globale beeld verliezen en het
perspectief, het einddoel dat wij nastreven, verloren dreigt te gaan.

Dan rijst de vraag, die we vandaag samen moeten behandelen,
waarover de reflectieperiode dan wel gaat en waarvoor de
reflectieperiode, die enkele maanden geleden door de Raad werd
opgestart, dient.

De reflectieperiode moet, mijns inziens, betrekking hebben op
verschillende niveaus.

nouvel élan après le résultat
négatif des référendums en
France et aux Pays-Bas et après
l'échec du projet de budget
européen pluriannuel. C'est
d'ailleurs la nécessité d'un tel élan
qui avait donné lieu à la rédaction
de la Constitution européenne
dans laquelle nous avons investi
beaucoup de temps et d'énergie.

Je vous livre donc d'emblée ma
première déclaration politique
importante du jour : la Belgique
souhaite que la procédure de
ratification de la Constitution
européenne soit menée à terme le
plus rapidement possible. Cela ne
permettra peut-être pas de sauver
la Constitution mais il s'agira d'un
signal important destiné à montrer
clairement qu'un groupe important
de pays entend réaliser
l'intégration et l'unification
européennes.

Il y a quelques mois, l'Union
européenne a appelé à une
période de réflexion. L'objectif est
d'aboutir à des conclusions
importantes à l'issue de la
présidence autrichienne. En ce qui
me concerne, je ne suis
absolument pas partisan d'une
approche à la carte, dans le cadre
de laquelle certaines dispositions
seraient supprimées de la
Constitution alors que d'autres
seraient ignorées. Une telle
approche contribuerait à annihiler
toute perspective.

La période de réflexion doit porter
sur plusieurs niveaux.

Ce sera une période de réflexion à plusieurs niveaux, d'abord au
niveau européen mais également au sein des Etats membres. Cette
réflexion démarre petit à petit. Comme vous le savez, le Parlement

Die reflectieperiode moet
betrekking hebben op
verschillende niveaus: ze moet

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

européen élabore actuellement des propositions qui devraient
déboucher, début janvier, sur une résolution concernant l'avenir de
l'Union européenne. Vous savez également que certains Etats
membres ont eux aussi entamé ce débat, cette réflexion, chacun à sa
façon. La Commission a, quant à elle, fait une première contribution à
la réflexion et a communiqué dernièrement son plan D: "Démocratie,
Dialogue, Débat". C'est certainement une bonne chose et elle y avait
d'ailleurs été invitée par le Conseil européen car, en effet, nous
aurons besoin plus que jamais, dans cette période de réflexion, de
démocratie, de dialogue et de débat.

zowel op het Europese niveau als
in de lidstaten zelf worden
gevoerd. Het Europees Parlement
werkt op dit ogenblik aan
voorstellen, die begin januari in
een resolutie betreffende de
toekomst van de Europese Unie
zouden moeten uitmonden. Een
aantal lidstaten hebben het debat
al gestart. De Commissie van haar
kant heeft haar plan D voor
democratie, dialoog en debat
meegedeeld.

Mijn mening en de mening van de Belgische regering is dat het over
veel meer moet gaan dan alleen maar daarover. Het is namelijk een
kwestie van nadenken over de democratie in Europa, van een debat
in Europa en van een dialoog in Europa.

De reflectieperiode moet veel ruimer zijn en veel dieper gaan, om de
heel eenvoudige reden dat wij vandaag in Europa niet zozeer te
maken hebben met het dreigende mislukken van een ratificatieproces
van een ontwerp van Grondwet. Wij hebben naar onze overtuiging
vandaag veeleer te maken met een diepe vertrouwenscrisis in Europa
en in de Europese instellingen.

De meest recente Eurobarometer, die normaal altijd heel positief is,
over de gemoedsgesteldheid van de Europeanen ten opzichte van de
Europese instellingen bewijst dat. Slechts 44% van de ondervraagde
personen spreekt nog zijn vertrouwen uit in de toekomst van Europa
en in de Europese instellingen. Dat cijfer is nog nooit zo laag geweest
sinds de start van de Eurobarometer een tijd geleden.

De centrale vraag die volgens ons opgeld maakt in de
reflectieperiode, is dus hoe we de vertrouwenscrisis kunnen
aanpakken. Eerst en vooral moet worden erkend dat er een
vertrouwenscrisis is en niet alleen zomaar een formeel mislukken van
een aantal referenda over een ontwerp van Grondwet. De centrale
vraag tijdens de reflectieperiode moet echter zijn hoe we de crisis van
het vertrouwen kunnen aanpakken, die zo manifest tot uiting komt in
de meest recente Eurobarometer die werd gepubliceerd.

Er moeten een aantal stappen worden gezet. De eerste stap die moet
worden gezet dat is ook de boodschap die ik zou volgende week
willen meenemen naar de informele Raad van Europa , is dat eerst
en vooral een aantal misverstanden met betrekking tot Europa uit de
weg moeten worden geruimd en moeten worden weggewerkt. Het zijn
hardnekkige misverstanden, waarvoor wij, politici van de nationale
lidstaten, ook deels verantwoordelijkheid dragen. Wij houden ze
immers te vaak en te veel in stand. Dat gebeurt niet zozeer bij ons in
België, maar zeker in vele, andere lidstaten van de Europese Unie.

Het eerste misverstand is dat Europa ongelooflijk veel kost. Dat is een
onwaarheid. De burger betaalt vandaag aan Europa immers ongeveer
een veertigste van wat hij betaalt aan de nationale lidstaten. Als we
namelijk de begroting van de Europese Unie bekijken en ze
vergelijken met de nationale begrotingen, dan komen we ongeveer uit
op een veertigste.

Il ne suffit pas, durant la période
de réflexion, d'échanger des idées
sur la démocratie en Europe. Le
débat doit être plus profond.
L'Union est en effet menacée par
l'échec éventuel du processus de
ratification du projet de
Constitution européenne mais
aussi par une large crise de
confiance vis-à-vis de l'Union
européenne et de ses institutions

Le dernier eurobaromètre le
prouve : 44 % seulement des
citoyens européens croient encore
en l'avenir de l'Europe et des
institutions européennes. C'est le
chiffre le plus bas depuis le
lancement du baromètre. La
période de réflexion doit être axée
sur la question centrale de savoir
comment aborder au mieux cette
crise de confiance. Plusieurs
étapes sont nécessaires.

Il convient tout d'abord de dissiper
une série de malentendus
persistants à propos de l'Europe.
Ainsi, l'Europe n'est absolument
pas aussi coûteuse qu'on le
prétend : le citoyen paie en
moyenne 1/40

de ce qu'il verse à

son État membre. Par ailleurs,
l'Europe est bien plus qu'une
belle-mère qui se mêle de tout.
Nous devons aussi nous mettre
davantage à l'écoute du citoyen, et
de manière plus directe, pour
découvrir les raisons de sa
méfiance et l'objet de ses craintes.

Ensuite, il faut poursuivre le travail
pendant la période de réflexion.
Celle-ci ne peut être un temps

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

Het is een feit dat we meer moeten communiceren. Veertig procent
van de fiscaliteit, de parafiscaliteit en van de middelen van de burgers
gaan naar de overheden van de nationale lidstaten. Dat is 1% van het
bruto binnenlands product van de hele Europese Unie.

Tweede misverstand is volgens mij het feit dat we duidelijker moeten
communiceren waarmee Europa wel of niet bezig is. Vandaag heeft
men de indruk vaak is dit juist, maar vaak is dit ook fout dat
Europa alleen een big brother is die zich met alles inlaat. Dat beeld
moeten we rechtzetten. De lidstaten hebben hierin een bijzondere
verantwoordelijkheid, want het zijn vaak de lidstaten die Europa
gebruiken, of moet ik zeggen misbruiken, als zondebok voor het eigen
falen.

Daarnaast dit is het derde misverstand dat we moeten wegwerken
moeten we meer direct en intens luisteren naar de Europese inwoner,
de Europese burger en de vraag waarom hij wantrouwig is en
waarvoor hij angst heeft wanneer we het hebben over de Europese
Unie. Dit is een eerste manier waarop wij die reflectieperiode willen
invullen, namelijk als een oefening om een aantal misverstanden met
betrekking tot de Europese Unie, zoals die zich de voorbije jaren
hebben ontwikkeld, recht te zetten.

Tweede wijze waarop wij die reflectieperiode willen invullen, is dat die
periode evenmin een vacuüm mag zijn. Het mag geen periode zijn
waarin niets meer gebeurd en niets meer wordt beslist, in de zin van:
we moeten reflecteren over de toekomst van Europa; dus moeten we
Europa nu een tijdje in de koelkast zetten en moeten we de actie van
Europa herleiden tot een standstill, een status-quo. De tijd staat niet
stil en dus kan ook Europa niet stilstaan. Er moet daarom ook tijdens
de reflectieperiode voort worden gewerkt aan een aantal concrete
realisaties, zodat de burgers wel degelijk zien dat er een toegevoegde
waarde van de Europese Unie uitgaat.

Ten derde dit is de meest belangrijke boodschap die ik vandaag in
mijn verklaring zou willen meegeven bij de inleiding van het debat -,
de reflectieperiode moet, naast het wegwerken van misverstanden en
het niet laten verzanden in een vacuümperiode, in de eerste plaats
worden gebruikt om duidelijke keuzes te maken. We moeten met
Europa keuzes durven te maken, keuzes die de voorbije 10, 15, 20
jaar niet gemaakt zijn in de Europese Unie.

Ik had het daarover al even in de federale beleidsverklaring. De
positie van de Belgische regering is duidelijk. Wij willen in dit debat
komen tot een keuze voor meer Europa en niet minder Europa. Wij
willen komen tot een keuze voor een politiek Europa, dat een echte
economische en sociale strategie kan ontwikkelen in de toekomst en
niet louter verwordt of verzandt tot een vrijhandelszone. Wij willen
komen tot een politiek Europa, dat een waarlijk buitenlands beleid kan
voeren en dat een echte Europese defensie kan opbouwen. Kortom,
wij denken dat tijdens of aan het einde van de reflectieperiode de
keuze moet worden gemaakt voor een sterk politiek Europa, dat de
voedingsbodem kan wegnemen voor de angsten die de burger
vandaag in Europa heeft door betere resultaten voor te leggen aan die
burger.

Met andere woorden, ons standpunt bij de aanvang van de

mort pendant lequel on ne décide
de rien. Il est important que le
citoyen discerne la valeur ajoutée
de l'Union.

Le principal objectif de la période
de réflexion consiste cependant à
opérer des choix clairs. Le
gouvernement belge souhaite un
choix pour plus d'Europe, pour une
Europe politique qui puisse mettre
en oeuvre de vraies stratégies
économiques et sociales sans être
réduite à une simple zone de libre-
échange, qui soit en mesure de
mener sa propre politique
étrangère et qui soit dotée de sa
propre force de défense. Une
Europe politiquement forte pourrait
résoudre les problèmes qui
inquiètent les citoyens en affichant
de meilleurs résultats.

Il est illusoire de penser que
l'Union puisse poursuivre dans la
voie qu'elle a empruntée, en se
bornant à reprendre des éléments
du passé et en lançant quelques
projets.
Il faut trouver une solution pour
améliorer les perspectives
financières. Derrière chaque choix
financier, il y a en effet un choix
politique. La planification
financière pluriannuelle est
importante pour l'Europe. Il ne faut
pas lésiner sur les moyens.

Le projet d'Union européenne et
d'intégration européenne a besoin
d'un nouvel élan. Nous plaidons
pour davantage d'Europe, mais il
s'agira sans doute aussi d'une
autre Europe: une Union forte, qui
apporte des réponses concrètes
aux besoins des citoyens.

Les tâches primordiales de
l'Europe sont la politique
étrangère, la défense, l'espace
européen de justice et de sécurité
ainsi que la stratégie sociale et
économique. Sur le plan socio-
économique, deux grands défis
nous attendent: la globalisation et
le vieillissement de la population.
Si les États membres se
développent selon des critères de

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

reflectieperiode luidt dat degenen die denken dat de vertrouwenscrisis
in Europa hersteld kan worden door gewoon de zaken te hernemen
zoals in het verleden of door gewoon een aantal nieuwe projecten op
te starten die dan meestal op intergouvernementele leest geschoeid
zijn, vergissen zich. De laatste weken en maanden is de toon binnen
de Europese Unie vrij klaar, vrij eenvoudig: Europa zit wel in een
crisis, maar we zullen, heel eenvoudig, een aantal nieuwe projecten
opstarten, meestal intergouvernementele, die wel wat het vertrouwen
zullen wekken van de burger, en daarmee komen we wel uit die
vertrouwenscrisis met Europa. Volgens ons is dat noodzakelijk, maar
absoluut niet voldoende om die vertrouwenscrisis te overwinnen. Dat
zal in elk geval niet volstaan.

Naar onze overtuiging moeten de volgende zaken in het debat worden
ingebracht.

Eerst en vooral, we moeten dringend werk maken van een oplossing
voor de financiële perspectieven, want indien het probleem van de
meerjarenbegroting niet dringend opgelost geraakt, dan kunnen we
het wel vergeten om te praten over waar we met Europa heen
moeten. Die financiële perspectieven zijn namelijk niet alleen
financiële perspectieven, maar ook politieke perspectieven. Achter
elke financiële keuze staat ook een politieke keuze over welke richting
we met Europa uitgaan.

Die financiële meerjarenplanning is, denken wij, van groot belang voor
Europa. Als wij ambitieus willen zijn met Europa en met de Europese
Unie, dan moeten wij in voldoende financiële middelen voorzien en
uiteraard niet krenterig zijn. Een akkoord over de financiële
perspectieven moet volgens ons een aanzet bieden voor een nieuwe
financiële behandeling van de Europese Unie, namelijk een definitieve
regeling van eigen middelen, die komaf kan maken met wat wij nu
meemaken in de Europese Unie, met name de destructieve discussie
over nettobetalers, netto-ontvangers en rebates allerhande die vanuit
het verleden bestaan of nu zouden worden ingevoerd.

Nog belangrijker dan het debat en een uitkomst over de financiële
perspectieven, lijkt ons de noodzaak om een nieuw elan te geven aan
het project van de Europese Unie en van de Europese integratie. Dat
nieuw elan moet leiden tot méér Europa en niet tot minder Europa en
wellicht tot een ander Europa.

Ik bedoel een andere, een sterkere Unie die concreet een antwoord
kan bieden aan de verzuchtingen van de burger en meer resultaten
kan opleveren voor de burger.

Daarom moet Europa zich, ons inziens, toespitsen op volgende taken:
buitenlands beleid, defensie, de Europese ruimte voor justitie en
veiligheid en last but not least een Europese sociale en economische
strategie. Ik ga even dieper in op elk van deze kernopdrachten voor
Europa.

Ten eerste, de sociale en economische strategie. Europa zou een
antwoord moeten kunnen bieden op de twee grote uitdagingen
waarvoor we op dit ogenblik staan, in casu de globalisering en de
vergrijzing. De basis voor de strategie is convergentie. Met
convergentie bedoel ik niet harmonisering maar het uitstippelen van
sporen, van paden en wegen met aan de linkerkant een boord minima

convergence, il doit être possible
de mettre en place une économie
compétitive sans recourir au
dumping social. En matière de
politique étrangère et de défense,
il faut, eu égard à la débâcle en
Irak, parler d'une seule voix. Enfin,
un espace européen de justice et
de sécurité peut contribuer à la
lutte contre la traite des êtres
humains et contre d'autres formes
de criminalité internationale.

La question est de savoir si nous
assumerons ces tâches avec tous
les États membres actuels et
futurs de l'Union européenne.
Notre avis est que c'est en effet
souhaitable mais si cela devait
s'avérer impossible, les États
membres qui veulent avancer en
ce sens devront collaborer sur une
base structurelle, et non plus à la
carte comme par le passé. Je
pense dans ce cadre aux pays de
la zone euro et aux pays qui
veulent en faire partie. En 2006,
j'aimerais qu'un sommet
rassemble les chefs de
gouvernement des pays de la
zone euro pour entamer la
réflexion sur ce sujet.

Opter pour un renforcement de
l'Europe, de préférence avec une
Constitution et avec tous les États
membres, c'est aussi consentir à
augmenter les efforts en faveur
des investissements en Europe.
Je me réjouis dès lors que nous
ayons pu commencer ce débat
aujourd'hui avec tous les groupes
et j'espère qu'il pourra contribuer à
alimenter celui qui commencera
jeudi prochain au Royaume-Uni.

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

en aan de rechterkant een boord maxima die toelaat een coherente
politiek te voeren ook inzake sociale bescherming, fiscaliteit en
belastingen; kortom, convergentiecriteria volgens dewelke de lidstaten
zich in de toekomst dienen te moderniseren en te ontwikkelen.

Op die manier kunnen we van de Europese economie opnieuw een
economie maken die competitief wordt zonder dat ze automatisch in
sociale dumping zou vervallen of verzeilen.

Ten tweede, een Europees buitenlands beleid met hieraan gekoppeld
een Europese defensie. Dit hebben we absoluut nodig na het debacle
van Irak, na de schande in de Balkan waar de VS eerst moest
optreden vooraleer de Europese Unie in beweging kwam en zou
toelaten met een stem te spreken. Hiervoor is ook een Europese
defensie nodig. Een Europees buitenlands beleid is ondenkbaar
zonder een Europese defensie.

Ten derde, een Europese ruimte voor justitie en veiligheid die veel
beter dan dit heden het geval is, toelaat problemen zoals
mensenhandel, grensoverschrijdende criminaliteit en
terrorismedreiging aan te pakken.

We kunnen niet rond de vraag heen binnen welk kader en met wie we
dat zullen doen. Zijn we in staat dit met het Europa van 25 te doen?
Morgen wordt het het Europa van 27, overmorgen dat van het Europa
van 28 lidstaten. Indien de Balkanlanden zullen toetreden wordt het
het Europa van 31 tot 33, ik laat het cijfer even in het midden. Vraag
is wat en met wie we dit uitvoeren.

Onze stelling is dat we dit moeten trachten te doen met alle leden van
de Europese Unie. Indien dit niet mogelijk blijkt te zijn, moet het
gebeuren met degenen die vooruit willen en een avantgarde willen
zijn. We moeten dit met die landen op structurele basis doen, niet à la
carte en de situatie waarin de Europese Unie thans in verzeild is
geraakt en enerzijds bepaalde landen meedoen aan de euro-zone,
anderen aan Schengen, om niet te spreken van andere
samenwerkingsverbanden die we de voorbije jaren hebben opgericht.
Dit geeft niet alleen een zeer slecht imago aan de Europese Unie,
maar het ondermijnt tevens de actiemogelijkheden ervan. Er is
immers niet een Europese Unie maar telkens verschillende Europese
integratiemodellen naargelang de themata en de acties die ontwikkeld
worden.

Er is niet een Europese Unie, maar er zijn telkens verschillende
Europese integratiemodellen naargelang de thema's en de acties die
ontwikkeld worden. Daarom hebben wij ervoor gepleit en pleiten wij
ervoor dat er, minstens met de landen van de eurozone of met alle
landen die ook in de toekomst bereid zijn om tot de eurozone toe te
treden, daarvoor een structurele basis zou ontwikkeld worden. Ik heb
er een aantal dagen geleden voor gepleit, u weet dat en ik herhaal dat
vandaag, om een top van de regeringsleiders van de eurozone bijeen
te roepen in 2006 om een start te nemen met de reflectie daarover.
Die reflectie zou ook een gelegenheid zijn om te kijken naar onze
toekomstige samenwerking.

Het antwoord daarop is meer Europa. Om te besluiten zeg ik
nogmaals dat ik dit het liefste heb met de Grondwet en met iedereen.
Kiezen voor meer Europa is echter ook kiezen voor meer

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

inspanningen en meer investeringen voor Europa. Dat is de reden
waarom ik heel tevreden ben en het heel sterk toejuich dat wij
vandaag dit debat met alle fracties hier kunnen hebben. De uitkomst
van dit debat kan immers ook een leidraad en een steun betekenen
voor het debat dat volgende week donderdag nabij Londen in Groot-
Brittannië daarover begint.

Voorzitter Herman De Croo: Ik dank u, mijnheer de eerste minister.

Samen met mijn collega's, de heren Mahoux en Pinxten, stel ik de
volgende afgesproken volgorde van de sprekers voor, die voor hun
fractie zullen spreken.

De heer Vankrunkelsven neemt het woord, gevolgd de heren Giet,
Roelants du Vivier, Van der Maelen, Van Rompuy, Tastenhoye,
mevrouw Nagy en de heer Lambert die ik evenwel nog niet heb
gezien.

Tijdens de eerste ronde krijgt een spreker van elke fractie het woord,
fractie na fractie, waarna we in een ruimer debat zullen terechtkomen.
Ik zou vragen dat men zich "gespierd en gebald" houdt.

Mijnheer Vankrunkelsven, u begint.

01.02 Patrik Vankrunkelsven (VLD): Mijnheer de voorzitter, ik wil

namens mijn fractie inderdaad een aantal opmerkingen maken. De
premier heeft er inderdaad op gewezen dat er toch wel een politieke
crisis is en dat er een reflectiemoment aangebroken is. Wij zouden
ervoor willen pleiten dat in het kader van de bestaande verdragen
zonder Grondwet kan het natuurlijk niet anders de Commissie toch
de lead zou nemen om een aantal unfinished business af te werken.
Er zijn een aantal projecten op stapel gezet, op een aantal terreinen
die ook de premier heeft aangehaald, en wij zouden willen vragen dat
daarvan toch verder werk wordt gemaakt.

Zoals terecht gesteld wordt, zit de Europese bevolking ook in een
crisis wat haar verhouding met Europa betreft. Als 44 procent nog
vertrouwen heeft, is dat inderdaad zeer weinig. Het is misschien een
beetje contradictoir dat men bij de referenda in Nederland en Frankrijk
tegen de Grondwet heeft gestemd, hoewel die Grondwet precies de
bedoeling had om sneller en concreter te kunnen werken binnen de
Europese Unie.

Ik denk dat de bevolking wenst dat er werk wordt gemaakt om
welvaart te garanderen, om de vergrijzing te kunnen aanpakken en
om jobs te creëren. Europa moet zijn rol spelen in het debat over de
globalisering, dus ook in het buitenlands beleid meer zijn
verantwoordelijkheid opnemen.

Het is in de eerste plaats aan de commissie om hier de kar te trekken.
De nieuwe commissie moet toch ongeveer klaar zijn met de
studieronde. De core business van Europa is in de eerste plaats
economie en het creëren van jobs en het doorvoeren van
grensoverschrijdende vereenvoudigingen. De commissie moet vooral
daarvan werk maken om de rol van Europa in de wereld te kunnen
spelen.

We hebben daar een aantal concrete voorstellen over die we hier

01.02 Patrick Vankrunkelsven

(VLD) : L'Europe traverse une
crise politique. C'est pourquoi un
moment de réflexion s'impose. La
confiance de la population
européenne dans l'Europe s'est
ébranlée et la Constitution
européenne, qui aurait pu
renforcer l'Union, a dès lors
malheureusement été rejetée.

Dans le cadre des traités
existants, la Commission devrait
finaliser toute une série de projets
inachevés. La population souhaite
qu'on crée et qu'on maintienne
plus de prospérité et que l'Union
prenne plus de responsabilités en
matière de politique étrangère.

La nouvelle Commission devrait
plus ou moins avoir terminé son
tour d'horizon et doit
principalement s'atteler au
redressement de l'économie et à
la création d'emplois.

Tout d'abord, un accord relatif au
budget pluriannuel est
indispensable à la conduite d'une
politique. Il convient d'appliquer les
règles adaptées du pacte de
stabilité et de croissance. La
directive relative aux services doit

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

vandaag in de discussie willen gooien.

Eerst en vooral is er natuurlijk de discussie over de
meerjarenbegroting. Dat is een van de crisismomenten. Het gaat om
het financieel kader tussen 2007 en 2013. We nemen aan dat daar
een ambitieus plan kan gerealiseerd worden. We wensen een
typische unfinished business dat de aangepaste regels van het
stabiliteits- en groeipact strikt zouden worden gevolgd. Ook de
dienstenrichtlijn behoort daartoe. We weten dat er ook in ons land
heel wat discussie en twijfel is omtrent deze dienstenrichtlijn, maar
toch moeten we vaststellen dat 70 procent van de jobs die in Europa
kunnen gecreëerd worden, net binnen die dienstensector gelegen is.
Door de huidige moeilijkheden die er bestaan tussen de verschillende
landen, hebben we nood aan een echte marktopening. We zouden als
VLD, mits natuurlijk rekening te houden met een aantal gevoelige
sectoren zoals de gezondheidssector, toch willen vragen dat aan deze
dienstenrichtlijn verder uitvoering wordt gegeven.

Tweede concreet punt is dat het zevende kaderprogramma voor
onderzoek en technologische ontwikkeling binnenkort zou worden
aangenomen. Het is evident dat in deze globaliserende wereld
research & development een belangrijk element is voor Europa, een
sterkte is van Europa om in deze kenniseconomie vooruitgang te
boeken. Ook daar moet Europa dus tot meer coördinatie komen. Een
heel concreet punt gaat over de REACH- richtlijn, het afstemmen van
enerzijds de chemische industrie en anderzijds de
gezondheidsbezorgdheden daaromtrent. Ik denk dat heel wat
belangwekkende industrie in Europa wacht op deze richtlijn om zich
verder te kunnen ontwikkelen. Er is ook het Haags programma. De
VLD vindt dat Europa een echt gemeenschappelijk asielbeleid zou
moeten uitwerken, dat bijvoorbeeld ook het uitreiken van visa zou
moeten geharmoniseerd worden. Dat zou ook al een signaal zijn dat
Europa, wat betreft globalisering en buitenlands beleid, werkelijk als
een blok kan optreden.

Ik heb dan nog een aantal concrete punten. Een groot probleem in
Europa blijft natuurlijk transport, communicatie in het algemeen. Ook
daarover werd ooit een groot witboek opgesteld dat de verschillende
transportlijnen in Europa wou uitbouwen. We stellen ook vast dat dit
witboek een klein beetje dode letter blijft. Wij opteren er als VLD voor
dat, wil de economie in Europa aantrekken, de problemen op het vlak
van transport zouden worden weggewerkt. Een uitbouw van
transeuropese netwerken, zowel over de weg, over het spoor, over
het water is daartoe absoluut noodzakelijk.

Wat betreft de positie van Europa in de wereld weet u allen dat de
VLD al heel lang gepleit heeft voor de afbouw van exportsubsidies.
We willen dan ook een echt proactieve houding in de DOA-
onderhandelingen binnen de WTO. Europa kan zich niet meer
wegsteken achter de Verenigde Staten nu de Verenigde Staten zelf
een heel belangrijke stap hebben gezet om een gevoelige
vermindering van deze exportsubsidies voor te stellen. In dat kader
vragen wij ook aan de Belgische regering dat binnen de Europese
Unie zeer sterk zou worden gepleit voor de afbouw van alle
exportsubsidies en dat betekent ook dat op de markt van de
landbouwproducten vooruitgang wordt geboekt, niet het minst op het
vlak van het suikerdossier.

être appliquée, car il s'agit de
70 % des nouveaux jobs
potentiels. Le septième
programme-cadre pour la
recherche et le développement
technologique doit être adopté.
Dans le domaine environnemental,
la directive REACH doit être
adoptée car l'industrie chimique
attend les directives en matière de
santé. Concernant la Justice et
l'Intérieur, des aspects du
programme de La Haye doivent
être mis en oeuvre. Une politique
commune en matière d'asile et de
visas est impérative.

Il existe un livre blanc sur la
communication et le transport qui
est toutefois resté lettre morte. Le
développement de réseaux
transeuropéens, qui sont
absolument indispensables, doit
progresser.

La position de l'Europe dans le
monde doit être renforcée par la
réduction des subsides à
l'exportation. L'Europe ne peut
continuer à se cacher derrière les
États-Unis, après que ceux-ci ont
montré eux-mêmes leur volonté
de réduire les subsides à
l'exportation. Le VLD entend
plaider avec force au niveau
européen en faveur de la
suppression de ces subsides, y
compris en ce qui concerne les
produits agricoles et surtout le
sucre.
L'Europe a toujours pris ses
responsabilités dans le domaine
du changement climatique, mais le
système des droits d'émission doit
être affiné.
En ce qui concerne la politique
étrangère, le citoyen attend une
intervention rapide d'une Europe
jusqu'à présent invisible.

Les États membres doivent rester
en mesure de former des groupes
de base pour renforcer le
processus de prise de décision,
principalement dans les régions où
certains États membres veulent
s'engager davantage que d'autres.

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

Wat betreft de klimaatveranderingen denken wij dat Europa steeds
zijn verantwoordelijkheid heeft genomen. Daar kunnen we nog verder
vooruitgang boeken. Als liberale partij geloven wij dan ook in de
verfijning en de uitbreiding van de emissiehandel die in dat aspect een
belangrijk wapen is om verder progressie te kunnen maken.

De premier heeft erop gewezen dat de burger verlangt dat wij
internationaal een belangrijke rol spelen als Europa. Ook in het kader
van de hulp bij rampen denken wij dat Europa vaak tekortschiet en
vaak onzichtbaar is bij grote rampen zoals bijvoorbeeld de tsunami.
Wij stellen voor of wij vinden dat een sterke en snelle Europese
interventiecapaciteit moet ontwikkeld worden. Wij vragen ook dat er
kerngroepen zouden opgericht worden om bijvoorbeeld naar gebieden
in de wereld te gaan zoals Centraal-Afrika waar al te weinig interesse
voor is; dat er binnen Europa met die landen die vooruit willen,
groepen worden gevormd. Dat kan best onder leiding van de hoge
vertegenwoordiger Solana met ook inbreng van de Commissie, maar
natuurlijk met die lidstaten die echt hun nek willen uitsteken.

Op die manier menen wij dat als er werkelijk concrete stappen
worden gezet in het bestaande kader waar we vooruitgang kunnen
boeken, Europa ook bij de publieke opinie terug in een beter daglicht
kan gesteld worden. Wat betreft de politieke vooruitgang moeten we
misschien een adempauze in acht nemen, maar op economisch vlak
en op de andere vlakken die ik genoemd heb, moeten werkelijk
concrete stappen worden gezet in de dossiers die nu klaarliggen en
alleen nog moeten worden afgerond.

Des actions concrètes peuvent
donner une meilleure image de
l'Europe auprès des citoyens.
L'évolution politique doit à présent
être mise temporairement en
veilleuse.

01.03 Thierry Giet (PS): Monsieur le président, monsieur le premier

ministre, chers collègues, les "non" français et hollandais ont plongé
l'Union européenne dans une crise profonde. Il ne faut pas nier la
réalité et faire semblant que rien ne s'est passé. Il ne faut donc pas
minimiser ces "non".

On ne peut mettre les "non" des deux Etats au frigo en espérant que
cela passe alors que ces rejets du projet de constitution expriment
autant de désarroi, d'inquiétude. Ils révèlent une grande insécurité
d'existence, une peur du chômage, un sentiment d'incompréhension.
La seule réponse possible doit, dès lors, être responsable, forte et
compréhensible.

Dès maintenant, nous devons relancer un débat démocratique sur la
nature, les objectifs de la construction européenne et, sans doute,
poser à nouveau la question de savoir quelle Europe nous voulons.

Si, lors de la création de la CECA, la Belgique était tiraillée entre une
approche fédéraliste ou confédéraliste de la construction européenne,
lorsqu'il s'est agi de mettre sur pied la Communauté économique
européenne, le doute a fait place à un engagement sans faille pour
une Europe fédérale.

Notre pays a soutenu avec force la méthode communautaire basée
sur le triangle formé par la Commission, le Parlement européen et le
Conseil des ministres.

Au nom de la paix, on a privilégié une approche à petits pas qui
préconisait un approfondissement de l'interdépendance économique
entre six Etats. On a créé des institutions et une méthode de travail

01.03 Thierry Giet (PS): De

verwerping van het ontwerp van
Grondwet door Frankrijk en
Nederland heeft de Europese Unie
in een diepe crisis gestort. Die
reactie weerspiegelt de
ongerustheid en
bestaansonzekerheid waarmee
onze bevolkingen te kampen
hebben. Daarom moeten we een
democratisch debat openen over
de doelstellingen van de Europese
constructie en ons daarbij
afvragen welk soort Europa wij
willen.

Na het getalm waardoor het
tijdperk van de EGKS werd
gekenmerkt, heeft België duidelijk
voor een federaal Europa
gekozen. Ons land was
voorstander van een
communautaire methode, gestoeld
op de Commissie, het Europees
parlement en de Ministerraad.
Dankzij deze voorzichtige en
progressieve benadering zijn de
zes staten economisch nauwer
gaan samenwerken en werden
instellingen opgericht en

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

qui ont repoussé avec succès les tentations de guerre barbare et
meurtrière.

Tous les démocrates de notre pays ont toujours voulu dépasser une
approche utilitariste de l'Europe. Nous avions et nous avons je le
pense encore une vision fédéraliste de l'Europe. Pendant plus d'un
demi-siècle, nous avons pesé sur le tour que prenait l'Union
européenne. Nous avons soutenu l'élargissement de son champ
d'action.

Aujourd'hui, nous sommes loin de la mise en commun de nos
productions d'acier et de charbon.

De l'Acte unique aux Traités de Maastricht et d'Amsterdam, on est
passé d'une Europe souvent appréhendée en termes de marché à
une Europe plus politique dotée de compétences qui, de la politique
étrangère à la sécurité intérieure en passant par la citoyenneté,
semblent bien s'inscrire dans une vocation fédérale.

Sur le plan institutionnel, nous avons soutenu un renforcement du
pouvoir du Parlement européen, l'extension du vote à la majorité
qualifiée au Conseil, une augmentation des compétences exclusives
pour la Commission en insistant plus particulièrement sur les
politiques sociales et fiscales.

L'Europe est-elle toujours celle que notre pays à voulu construire?
L'Europe est-elle toujours celle que tous les partis démocratiques de
notre pays ont soutenue, une Europe gage de paix? Oui, sans doute.
Une Europe qui améliore le niveau et la qualité de vie de ses
citoyens? Oui. Mais le "oui" que l'on pouvait avancer il y a 15 ans doit
aujourd'hui être nuancé parce que la grande pauvreté réapparaît
massivement dans notre pays.

Une Europe qui soutient ses entreprises et participe à la création des
richesses? Oui, sans conteste. Nos entreprises ont aujourd'hui
acquis, grâce au marché intérieur et à ses 400 millions de
consommateurs, une dimension mondiale. Mais quid de la
redistribution de cette richesse?

Une Europe de la solidarité et de la redistribution justement?
Certainement, mais plus comme elle l'a été jusqu'il y a peu encore.
Demandons à nos collègues issus des pays de l'Est de répondre à
cette question. Avec des budgets rabotés, avec une volonté de
certains Etats de contribuer le moins possible, le soutien au
développement des régions les plus fragiles n'est pas comparable
aux politiques qui ont mené au miracle espagnol ou irlandais.

Une Europe sans frontières? Sans aucun doute. Pour les jeunes
Européens, l'Europe est certainement un village. Plus de contrôle,
une facilité de s'installer et d'étudier partout en Europe.

Une Europe qui soutient le plein emploi? Non, certainement pas. On
reste là dans l'incantation.

Une Europe qui garde comme objectif ultime l'Etat providence? Non,
certainement pas.

Nous sommes convaincus que nous souffrons aujourd'hui d'une

werkmethodes aangenomen die
garant staan voor de vrede.

De Belgische democraten hebben
dan ook een utilitaristische
benadering van Europa afgewend.
Europa kan zich verder
ontwikkelen en de Verdragen van
Maastricht en Amsterdam hebben
Europa, met zijn bevoegdheden en
federale roeping, op de politieke
wereldkaart geplaatst.

Op institutioneel vlak waren wij
voorstander van meer macht voor
het Europees parlement, de
uitbreiding van de stemming met
gekwalificeerde meerderheid in de
Raad en meer exclusieve
bevoegdheden voor de Commissie
met de nadruk op het sociale en
fiscale beleid.

Beantwoordt dit Europa aan het
project en aan de verwachtingen
van de democratische partijen van
ons land?

Ja, als we aan de stijging van de
levensstandaard van onze
medeburgers denken. Rekening
houdend met de armoede die in
ons land weer de kop opsteekt,
moeten we dat antwoord echter
nuanceren.

Een overtuigd ja, als we denken
aan de mondiale dimensie van
onze bedrijven. We moeten ons
echter afvragen hoe het met de
herverdeling van de rijkdommen is
gesteld.

Kan het solidaire en herverdelende
Europa zich nog verder ontplooien
en de nieuwe migranten uit het
Oosten opvangen? Is een
herhaling van het Spaanse en het
Ierse wonder mogelijk met
ingekrompen budgetten en met de
wens van bepaalde lidstaten om
hun bijdragen steeds meer te
beperken?

Het Europa zonder grenzen is een
feit, maar van een volledige
tewerkstelling is zeker geen
sprake.

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

insuffisance, d'une timidité et d'une frilosité européennes. Nous avons
créé la monnaie unique et, pour y parvenir, nous avons renoncé à
notre souveraineté monétaire. L'indépendance de la Banque centrale
et la rigidité du Pacte de stabilité en ont été les conditions. Mais une
partie des Etats membres a malheureusement renoncé à ce moment
à mettre sur pied, en face d'une banque et d'un pacte, un
gouvernement économique. Le pacte traque les déficits. Un
gouvernement économique aurait pu penser redistribution.

Avant le déferlement de la pensée de l'école de Chicago, l'économie
de nos Etats était basée sur trois grands axes, à savoir l'action des
finances publiques pour atténuer les chocs, une bonne protection
sociale afin d'éviter la pauvreté mais aussi de soutenir la
consommation et des hauts salaires pour également soutenir la
demande et la croissance. Aujourd'hui, deux nouveaux maîtres mots:
marché et profit. Ce sont les lois d'une école qui ont essaimé dans le
monde entier, qu'une technocratie peut faire respecter mais qu'un
projet politique peut remettre à sa place.

Notre projet politique est-il de permettre à un marché d'être vertueux
et de maximiser le profit ou notre projet politique est-il d'utiliser
l'économie pour assurer le bien-être de tous, pour construire une
société prospère et solidaire? Ces questions ne sont pas caricaturales
car, aujourd'hui, l'Europe souffre d'une absence de projet politique.
L'Union européenne est devenue un marché intérieur organisé par
des règles de concurrence, bien plus qu'une communauté politique de
citoyens réunis par un pacte social et un gouvernement commun.

Aujourd'hui, des Etats se replient sur leurs questions intérieures et la
Commission manque d'inspiration. Depuis son installation en
novembre 2004, la Commission n'a presque pas déposé de
propositions d'harmonisation nouvelles. Les idées concrètes et
politiques manquent à la Commission européenne. Afin de légiférer
moins mais mieux, disait le président Barroso, la Commission a
même proposé fin septembre de retirer 70 projets de directives et de
règlements jugés soit dépassés, soit coincés dans la mécanique
communautaire, soit nuisant à la compétitivité des entreprises.

Cette pratique est un signal inquiétant dès lors qu'elle consacre la
dérégulation de l'Union européenne. Le malheur actuel de cette Union
réside notamment dans cette dérégulation continue qui entraîne un
changement de considération des citoyens eux-mêmes. Il y a une
dizaine d'années, le discours européen promouvait la nécessité d'un
bon niveau de vie des citoyens afin d'atteindre une bonne économie
et une bonne compétitivité européennes. Les politiques étaient
d'ailleurs dirigées dans ce sens.

Aujourd'hui, le discours est complètement inversé car il consacre la
priorité économique des politiques européennes. Tout est calculé et
décidé uniquement en termes de compétitivité et de position
économique face aux grandes puissances de ce monde. Il est évident
qu'il faut garder à l'esprit que sans une économie forte, le niveau de
vie ne pourrait être élevé pour chacun. Cependant, le clivage
économie/social ne peut se faire au détriment des droits des citoyens
européens. Le renversement de ce discours entraîne le constat
inacceptable que de citoyens, les Européens sont passés aux yeux de
certains au statut de consommateurs. Les décideurs auraient-ils
oublié qu'ils sont également sujets de droits? Je crois donc qu'un

De eenheidsmunt, de
onafhankelijkheid van de Centrale
Bank en het keurslijf van het
Stabiliteitspact hebben de lidstaten
er niet toe aangezet een
herverdelend economisch beleid
te voeren.

Vroeger was de economie in onze
landen gestoeld op de openbare
financiën en op een voldoende
sociale bescherming om de
armoede te bestrijden en het
verbruik en de hoge lonen en
zodoende de vraag en de groei -
op peil te houden. Vandaag spelen
de wetten van markt en winst op
wereldschaal.

Ons politieke project wil gebruik
maken van de economie om het
welzijn van eenieder te verzekeren
en om aan een welvarende en
solidaire samenleving te timmeren.
Europa gaat vandaag gebukt
onder een gebrek aan politieke
projecten, terwijl de Europese Unie
een interne markt georganiseerd
door concurrentieregels is
geworden, dit ten koste van een
politieke gemeenschap van
burgers verenigd door een sociaal
pact en een gemeenschappelijke
regering. De lidstaten plooien zich
op zichzelf terug en de Commissie
is niet langer geïnspireerd. Sinds
haar aantreden heeft ze bijna geen
nieuwe voorstellen tot
harmonisering ingediend. De
Europese Commissie kampt met
een gebrek aan concrete en
politieke ideeën. Ze stelde zelfs
voor 70 ontwerpen van richtlijn en
verordening in te trekken, waarbij
als reden werd aangevoerd dat
minder, maar beter wetgevend
werk moet worden verricht.

Dat is een teken aan de wand:
zodoende bevestigt de Commissie
immers de deregulering van de
Europese Unie, waardoor de
burgers anders tegen die Unie
gaan aankijken.

Heel anders dan in het verleden

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

changement de mentalités est nécessaire. A côté de l'économie, il y a
l'emploi, le social, l'environnement, la qualité de vie des Européens.

La construction de l'Union européenne telle que nous la connaissons
depuis la fin des années 80 n'est pas étrangère à cette situation. La
Communauté européenne est marquée depuis la relance de
l'intégration européenne par la réalisation du Marché unique et de
l'Union monétaire. Elle est marquée par une asymétrie fondamentale
entre les politiques de la concurrence relevant de l'Union et les
politiques sociales censées en corriger les effets néfastes qui restent
de la compétence des Etats membres.

Une réponse à cette asymétrie pense sans doute avoir été donnée la
semaine dernière par la commissaire Wallström, dont vous faisiez
état, monsieur le premier ministre, qui a lancé son plan D comme
démocratie, dialogue et débat. Un projet qui se dit complémentaire
aux initiatives et programmes déjà engagés par la Commission en
matière de promotion d'une citoyenneté européenne active.

Ce plan s'inscrit dans le fil du plan d'action relatif à la communication
sur l'Europe et vise à améliorer la manière dont la Commission
présente ses activités à l'extérieur. Ce n'est sans doute pas tout à fait
ce que demandent nos citoyens à savoir une politique de
communication de l'Union européenne simple et meilleure.

Je crois que nos citoyens réclament une union politique et solidaire,
une communauté qui se construit dans le respect de leurs droits et
dans la recherche de l'amélioration constante de ceux-ci. Il est donc
urgent que la Commission prenne ses responsabilités politiques dans
ce contexte de crise. Ce n'est pas de la communication ou de la
poudre aux yeux que nos citoyens réclament mais des décisions
concrètes.

Et nous considérons que la responsabilité européenne de la
Commission doit être assumée à propos de deux problèmes majeurs
et inacceptables. Tout d'abord, l'absence de projet politique ou la
renonciation à celui-ci dans le développement de l'Union qui semble
se résumer désormais à l'organisation d'un vaste espace marchand.

Ensuite, la faiblesse du contrôle politique et démocratique sur bon
nombre de décisions prises et l'absence de lieu de débat préalable
aux grandes orientations.

Tout en restant de fermes partisans de la méthode communautaire,
nous pensons qu'elle n'est défendable que si la Commission préserve
et remplit sa mission première, à savoir représenter l'intérêt général
des citoyens de l'Union, au nom d'un projet politique intégrateur et
indépendant des intérêts nationaux et des rapports de force au sein
des Conseils.

A défaut, l'absence de contrôle politique se fait cruellement sentir et la
faible légitimité des orientations choisies apparaît. Ainsi, l'on peut
presque parler d'abus de pouvoir dans le chef de la Commission
tantôt par l'excès avec lequel elle l'exerce, tantôt par la complaisance
volontaire avec laquelle elle renonce à le faire, sachant pertinemment
qu'aucune autre institution n'est habilitée à prendre des initiatives à sa
place.

legt het Europese discours de
prioriteit niet langer bij de
levenskwaliteit van haar burgers,
maar wel op het economische
vlak.
Het belang van een sterke
Europese economie kan natuurlijk
niet worden ontkend, maar een en
ander mag niet ten koste gaan van
de rechten van de burgers, in wier
ogen Europa in dat geval immers
onaanvaardbaar zou worden.

Sinds de Europese integratie eind
jaren 80 een nieuwe impuls kreeg,
kwam in de Europese
Gemeenschap de eenheidsmarkt
en de monetaire unie tot stand en
ontstond een asymmetrie tussen
het concurrentiebeleid op het
Europese niveau en het sociale
beleid van de individuele lidstaten.

Als antwoord daarop kwam
Europees commissaris Margot
Wallström met plan D voor
democratie, dialoog en debat. Dit
project komt naast de initiatieven
en de programma's van de
Commissie terzake, kadert in de
communicatie over Europa en
moet de externe communicatie
van de Commissie verbeteren.

Een beter communicatiebeleid zal
echter de burgers die een politieke
en solidaire unie wensen en een
gemeenschap die hun rechten
vrijwaart, op hun honger laten.

Volgens ons is de Commissie
verantwoordelijk voor twee
belangrijke problemen. Enerzijds
wordt de ontwikkeling van de Unie
niet langer gedragen door een
politiek project en gaat het zo te
zien om niet meer dan de
organisatie van een grote
economische ruimte.

Anderzijds is de communautaire
methode enkel verdedigbaar als
de Commissie het algemeen
belang van alle burgers van de
Unie vertegenwoordigt, in naam
van een integrerend politiek
project dat los staat van de
nationale belangen en de

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

Ceci dit, il faut rester honnête et la pierre ne doit pas uniquement être
jetée sur la Commission européenne car la responsabilité du vide
politique doit être partagée et les Etats membres sont également en
grande partie coupables de se laisser aller.

Depuis de nombreuses années, la Commission n'avance plus
notamment par manque d'ambition politique des leaders des Etats
membres, par un repli national croissant et une explosion du respect
de la souveraineté nationale dans un grand nombre de domaines. Les
Etats ainsi ne donnent plus les impulsions nécessaires à faire avancer
la machine communautaire dont les mécanismes de fonctionnement
sont déjà enrayés.

Sans projet politique, la machine communautaire ne peut que se
déréguler. Les Etats membres, en l'absence d'initiatives de la
Commission, doivent reprendre le leadership pour ne pas laisser
l'Europe sombrer dans l'anarchie. Nous pouvons par exemple
envisager la création d'une avant-garde d'Etats membres qui
avanceraient plus rapidement dans l'intégration européenne. Basée
sur l'Eurogroupe, cette avant-garde permettrait d'accompagner
l'Europe, de l'accompagner de véritables politiques économiques et
sociales. Nous en avons besoin car nous savons le prix de la
concurrence entre les Etats sur le plan fiscal, social et
environnemental.

Nous devons absolument organiser la gouvernance de l'Europe pour
garantir que la croissance européenne serve la cohésion sociale et la
protection de l'environnement. De plus, cette avant-garde pourrait
aussi initier des coopérations renforcées dans d'autres domaines qui
sont essentiels à la construction politique de l'Europe. La coopération
policière, la coopération judiciaire, les relations extérieures ou la
défense. A chaque fois que cela est possible, monsieur le premier
ministre, la Belgique doit forcer les progrès en Europe, c'est ce que
nous avons toujours fait au cours de l'histoire dans un seul objectif:
améliorer le sort de chacun.

Chers collègues, nous considérons que les Etats membres et les
institutions de l'Union européenne doivent impérieusement porter leur
contribution pour répondre à plusieurs défis:

- orienter les choix politiques et les réformes à venir en promouvant
un modèle de développement économique qui intègre les
problématiques sociales et protège la gestion ou la régulation
collective de l'intérêt général;
- répondre, ensuite, à l'insécurité d'existence dans laquelle se trouvent
les citoyens européens qui attendent avant toute chose une réponse
efficace de l'Union face aux difficultés qu'ils rencontrent;
- lutter contre l'inter-gouvernementalisme, en défendant une
construction institutionnelle et un fonctionnement fondé sur les
politiques communes et des efforts de convergence et de solidarité
entre Etats;
- assurer le fonctionnement et le contrôle démocratique de l'Union en
organisant un meilleur équilibre entre les institutions, notamment en
revalorisant encore le rôle du Parlement afin de permettre à celui-ci
de pallier les insuffisances de la Commission.

En conclusion de ce qui précède, les groupes PS de la Chambre et
du Sénat souhaitent qu'en se prévalant du rôle fondateur de la

krachtsverhoudingen binnen de
Raden. Zoniet is het gebrek aan
politieke controle schrijnend en
komt de zwakke legitimiteit van de
gekozen beleidslijnen aan de
oppervlakte. Ook de lidstaten zijn
grotendeels verantwoordelijk voor
het politieke vacuüm. De
Commissie moddert al jarenlang
aan, met name omdat de leiders
van de lidstaten een gebrek aan
politieke ambitie vertonen, de
landen zich steeds meer op
zichzelf terugplooien en almaar
meer respect voor de nationale
soevereiniteit op een groot aantal
gebieden eisen. Zonder politiek
project kan de Europese machine
alleen maar ontregeld geraken.
Wij kunnen bijvoorbeeld
overwegen een voorhoede van
lidstaten te vormen, gebaseerd op
de Eurogroep, die sneller zou
vorderen met de Europese
integratie, vooral dan op
economisch en sociaal gebied. Wij
moeten absoluut werk maken van
een Europees bestuur om te
garanderen dat de Europese groei
de sociale cohesie en de
bescherming van het milieu ten
goede komt. Die voorhoede zou
ook versterkte
samenwerkingsverbanden kunnen
opzetten in andere domeinen die
van essentieel belang zijn voor de
politieke eenwording van Europa,
zoals de politiële samenwerking,
de justitiële samenwerking, de
buitenlandse betrekkingen en de
defensie. België moet blijven
ijveren voor Europese vooruitgang
met als enig doel de situatie van
alle burgers te verbeteren.

De lidstaten en de instellingen van
de Europese Unie staan voor
diverse uitdagingen. Ten eerste
moeten de politieke keuzes en de
hervormingen een economisch
ontwikkelingsmodel volgen waarin
de sociale problemen zijn
opgenomen en dat het collectieve
beheer of regeling van het
algemeen belang beschermt. Ten
tweede verwachten de Europese
burgers een efficiënt antwoord van
de Unie op de

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

Belgique et du statut de témoin des objectifs initiaux, le gouvernement
puisse défendre les points de vue et propositions, notamment lors du
sommet du 27 octobre prochain.

Il serait souhaitable que:

- le parlement et le gouvernement s'engagent à repenser les lieux
institutionnels de débat avec la population sur les grands enjeux et
objectifs du développement européen, notamment en organisant des
débats parlementaires formalisés et réguliers ouverts à la société
civile et à la population, dans la perspective d'ailleurs du souhait émis
par la Commission dans sa communication consacrée au plan D;

- le parlement et le gouvernement s'engagent à assurer un contrôle
très attentif de la subsidiarité en associant en permanence les
parlements de tous les niveaux de pouvoir, sans a priori quant aux
répartitions formelles des compétences dès lors que les initiatives
européennes peuvent précisément mettre à mal l'exercice de
compétences réservées;

- le gouvernement s'engage à établir des contacts bilatéraux et
multilatéraux avec les pays de l'Eurogroupe, afin d'envisager
d'organiser une concertation permanente entre eux dans la
perspective de défendre des positions communes et d'éventuelles
coopérations renforcées si cela s'avère nécessaire;

- le gouvernement s'engage également à faire rapidement rapport de
ces contacts bilatéraux et multilatéraux au parlement, qu'il s'engage à
défendre, jusqu'à l'obtenir, l'organisation régulière et systématique
des réunions du Comité économique et social, qu'il s'engage à
proposer aux autres Etats membres de redynamiser le dialogue social
européen pour aboutir à des négociations et des accords concrets qui
seront ensuite coulés dans des textes législatifs européens en attirant
l'attention des Etats sur leur intérêt particulier à mobiliser tous les
acteurs dans la relance de la construction européenne et du
développement économique de l'Union;

- le gouvernement s'engage enfin à défendre la tenue de sommets
tripartites réunissant les partenaires sociaux, la Commission et la
présidence du Conseil en exercice au moins deux fois par an et dont
l'ordre du jour devrait être ouvert aux propositions des partenaires et
interlocuteurs sociaux.

Churchill a dit en 1946, lors de son discours à l'Université de Zurich:
"Que l'Europe se lève!". Ces quelques mots ont enclenché un
mécanisme unique au monde, à savoir, l'Union européenne.
Aujourd'hui, à l'instar de ces mots qui ont lancé l'intérêt pour l'Europe,
nous pourrions dire: "Que l'Europe se relève!"

bestaansonzekerheid. Ten derde
moet het intergouvernementalisme
worden bestreden door
institutionele eenmaking en door
te streven naar gelijkgerichtheid
en solidariteit tussen de staten. En
ten slotte moet de democratische
werking en controle van de Unie
worden verzekerd door de
instellingen beter in evenwicht te
brengen.

De PS-fracties van de Kamer en
de Senaat vinden het wenselijk dat
het Parlement en de regering
opnieuw nadenken over
institutionele fora voor debatten
met de bevolking en dat ze
strenge controlemechanismen
voor de subsidiariteit insteelen. De
regering moet bilaterale en
multilaterale contacten aanknopen
met de landen van de Eurogroep
om permanent onderling overleg
te organiseren, om
gemeenschappelijke standpunten
te verdedigen en eventueel
hechtere
samenwerkingsverbanden uit te
denken. De regering moet verslag
van die contacten uitbrengen aan
het Parlement. Ze moet regelmatig
en systematisch vergaderingen
van het Economisch en sociaal
comité organiseren om alle
betrokkenen weer achter de
Europese eenmaking te
verenigen. Ze moet het houden
van minstens twee tripartiete
topontmoetingen per jaar, waarop
de sociale partners, de Commissie
en het voorzitterschap van de
Raad samenkomen, verdedigen.
De agenda van die
topontmoetingen moet openstaan
voor de voorstellen van de sociale
partners en onderhandelaars.

In 1946 zei Churchill: "Moge
Europa opstaan!". Vandaag
zouden we kunnen zeggen "Moge
Europa heropstaan!".

01.04 François Roelants du Vivier (MR): Monsieur le président,

monsieur le premier ministre, chers collègues, je me félicite que ce
débat ait lieu. Au mois de juin, le premier ministre avait anticipé le
plan D et c'était une excellente initiative qui va permettre, à travers

01.04 François Roelants du

Vivier (MR): De organisatie van
dat debat waaruit politieke
akkoorden maar ook politieke

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

l'ensemble des groupes politiques c'est ma conviction profonde ,
non seulement de retrouver un consensus sur un certain nombre de
domaines mais aussi de souligner les lignes de fracture qui existent.
C'est cela la vertu du débat politique; c'est bien entendu de montrer
également les différences qui existent dans la société à travers les
représentants politiques.

La politique a donc un rôle très important à jouer, et comme le disait
très justement le chef de la diplomatie polonaise de l'époque, Adam
Rotfeld, au lendemain de l'échec du Sommet de Bruxelles, l'Union
européenne n'est pas une firme multinationale qui nécessite des
gestionnaires efficaces mais un immense et unique projet politique
qui requiert un leadership et l'Union européenne manque, à présent,
d'un tel leadership.

Aujourd'hui, la preuve est faite qu'on ne peut plus faire progresser le
projet européen pour les citoyens, sans les citoyens. C'est maintenant
le devoir du politique de relever le défi lancé par les Européens.
Donnez-nous une Europe qui crée la prospérité et nous
enthousiasme, qui nous mobilise et dont nous soyons fiers ici et dans
le monde!

Aussi, dans le cadre du débat sur l'avenir de l'Union européenne
organisé aujourd'hui, le Mouvement réformateur a souhaité proposer
un certain nombre de pistes de réflexion qui ont l'ambition de
s'inscrire dans une approche dynamique, volontariste et réaliste. Les
quatre priorités, voire les urgences, que nous proposons de retenir
sont les suivantes.

Première urgence: renouer le dialogue, dialoguer et, avant tout, être à
l'écoute. Il faut entendre les questions de ceux qui pensent que
l'Europe s'est trop longtemps construite à l'insu des citoyens et y
répondre. C'est aussi expliquer, parfois dédramatiser, sans doute
aussi dénoncer les mythes et les erreurs, déjouer les malentendus et
lever les ambiguïtés. Nous ne ferons pas l'économie d'une
clarification sur les compétences de l'Europe, sur ce qu'elle fait et
peut faire mais aussi sur ce que l'Europe ne fait pas et ce dont elle n'a
pas à s'occuper. Rassurer et aider à comprendre la portée du projet
sans démagogie. A ce titre, il faut soutenir les déclarations du
président de la Commission s'engageant à organiser un dialogue
avec les citoyens.

Deuxième urgence: adopter un cadre budgétaire. Il convient de
dégager rapidement un accord pour les perspectives financières
2007-2013. L'absence d'un tel cadre pénalise, en particulier, les
nouveaux Etats membres. L'Europe a besoin d'un budget dynamique
et crédible permettant, notamment, la mise en oeuvre des objectifs de
Lisbonne.

Troisième urgence: concentrer nos efforts sur l'adoption de projets
législatifs. L'Europe n'est pas paralysée; elle continue à fonctionner.
Les institutions sont en état de marche et le Traité de Nice, si
imparfait soit-il dans une Europe élargie, permet néanmoins à
l'Europe de progresser. Certes, le processus de décision à 25 serait
facilité si la Constitution entrait en vigueur. Néanmoins, des directives,
des règlements et des décisions continuent à être adoptés en matière
d'environnement, de santé, de recherche, de protection des
consommateurs, de lutte contre le terrorisme et de crime organisé.

breuken zullen voortvloeien,
verheugt mij. De Europese Unie,
die een immens en uniek politiek
project is, heeft allereerst
leadership nodig en dat is eigenlijk
wat nu ontbreekt. Het Europees
project, dat niet meer kan
evolueren zonder de burgers,
moet welvaart voortbrengen en
ervoor zorgen dat zijn burgers
daar trots op zijn.

Voor de MR zijn er verschillende
prioriteiten voor de toekomst van
de Europese Unie.

Ten eerste moet de Unie naar
haar burgers luisteren en hun
vragen beantwoorden waarbij ze
alle dubbelzinnigheden moet
opheffen teneinde hen zonder
demagogie gerust te stellen.

Een begrotingskader dient voor de
jaren 2007-2013 te worden
uitgestippeld om met name de
doelstellingen van Lissabon te
halen en om de nieuwe lidstaten
vooruitzichten te bieden.

De Unie, die niet lamgelegd is,
dient wetgevende projecten aan te
nemen. De inwerkingtreding van
de Grondwet zou het
besluitvormingsproces met 25
leden weliswaar vergemakkelijken.
Niettemin worden nog altijd
richtlijnen, verordeningen en
besluiten op verschillende
gebieden zoals

leefmilieu,

gezondheid, terrorismebestrijding,
enz. goedgekeurd.

De communautaire methode blijft
voor ons de beste garantie voor
het institutioneel evenwicht en de
eerbiediging van het beginsel van
de gelijkheid van alle lidstaten.

Europa moet zijn politieke roeping
in de wereld waarmaken en de
veiligheid zowel binnen als buiten
zijn grenzen verzekeren. Om die
doelstelling te bereiken, moet een
actiever industrieel beleid worden
gevoerd, dat voluntaristischer is op
het stuk van het wetenschappelijk
onderzoek, want de industriële

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

Nous voulons donc rappeler notre attachement à la méthode
communautaire qui reste le garant de l'équilibre institutionnel et du
respect du principe d'égalité entre les Etats membres.

Quatrième urgence: redonner sens et contenu à l'Europe politique.
L'Europe a vocation à jouer un rôle de premier plan dans le monde et
à assurer la sécurité tant à l'intérieur qu'à l'extérieur de ses frontières.
Le développement d'une véritable Union politique est plus que jamais
indispensable et ce projet devra se manifester à travers quelques
préoccupations essentielles. Tout d'abord, l'Europe doit poursuivre
une politique industrielle active ainsi qu'une action plus volontariste en
matière de recherche, d'innovation et de grands réseaux
d'infrastructures. La compétitivité industrielle est essentielle pour notre
économie. Ainsi, dans l'esprit des pères fondateurs, il faut que l'Union
prenne en main une série de secteurs porteurs tels que l'industrie
spatiale, la chimie, la pharmacie, les biotechnologies, les technologies
de l'environnement afin qu'elle puisse devenir un acteur de premier
plan dans ces domaines choisis. Le programme de positionnement
par satellite Galileo ou le consortium Airbus sont là pour montrer que
quand cette volonté industrielle existe, cette volonté industrielle
commune, le succès est au rendez-vous. Comme le disait le
professeur Magnette: "En un mot, il s'agit de démontrer que l'Union
n'est pas seulement un instrument de construction du marché mais
qu'elle use de tous les moyens d'action publique pour atteindre ses
objectifs de croissance et de plein emploi".

Le fonctionnement du marché intérieur de l'Union est primordial. La
volonté politique doit viser l'adoption rapide d'une série de textes
législatifs européens tels que:

- la directive relative aux services qui est essentielle pour la
croissance et l'emploi en Europe. Les services représentent 70% du
PNB des Etats membres et constituent le moteur de la croissance
européenne. Leur libre prestation à travers l'Union devrait permettre
une croissance de 2% du PNB et la création de 2,5 millions d'emplois.
Pour être acceptable, le nouveau projet de directive devra tendre à
garantir explicitement, pour les travailleurs détachés, le respect des
normes de travail au-delà des règles minimales, exclure du champ de
la directive les services d'intérêt général financés publiquement et
éviter toute possibilité de dumping social ou de baisse de normes
sociales;

- la directive-cadre sur les services d'intérêt général incluant des
modifications aux dispositions sur l'établissement des prestataires et
la prestation temporaire de services, et intégrant une harmonisation et
une reconnaissance mutuelle à un niveau élevé en matière sociale,
encourageant la réflexion en cours dans le cadre d'un Livre blanc sur
les services d'intérêt général.

En outre, il est essentiel d'insister sur l'importance de la recherche et
l'innovation technologique qui doivent rester au premier rang des
priorités européennes. La croissance passe indiscutablement par la
recherche. A cet égard, il est essentiel de développer les instituts de
recherche européens, d'assurer une meilleure coopération et
coordination entre les différents centres européens de recherche et
d'améliorer également la mobilité et les modalités de séjour des
chercheurs en créant par exemple un visa scientifique européen. De

concurrentiekracht is van
essentieel belang voor onze
economie. Door een prominente
speler te worden in sectoren zoals
de ruimtevaartindustrie, de
scheikunde, de farmacie, de
biotechnologie en de
milieutechnologie zal de Unie
aantonen dat zij gebruik maakt
van alle actiemiddelen om de
doelstellingen inzake de groei en
de volledige werkgelegenheid te
bereiken.

De werking van de interne markt
van de Unie is van primordiaal
belang. Een aantal Europese
regelgevende teksten moeten
dringend worden aangenomen.
Dat is het geval voor de richtlijn
betreffende de diensten,
aangezien de diensten goed zijn
voor 70 procent van het BNP van
de lidstaten en de motor van de
Europese groei uitmaken. Een
vrije dienstverlening in de Unie in
haar geheel zou een groei van 2
procent van het BNP mogelijk
maken en 2,5 miljoen nieuwe
banen kunnen scheppen. Dat
geldt ook voor de kaderrichtlijn
betreffende de diensten van
algemeen belang.

Wetenschappelijk onderzoek en
technologische innovatie, die de
economische groei in de hand
werken, moeten een Europese
prioriteit blijven. Daarom moet
werk worden gemaakt van een
ontwikkeling van de Europese
onderzoeksinstituten, een betere
samenwerking tussen en
coördinatie van de diverse
Europese centra, een grotere
mobiliteit van de vorsers, de
oprichting van Europese
innovatiepolen en de opvang van
vorsers uit landen van buiten de
Unie.

Op sociaal vlak bestaat de
uitdaging erin, conform de
Lissabon-strategie, het
economisch en het sociaal aspect
zo goed mogelijk met elkaar te
verzoenen.

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

plus, la création de pôles européens de l'innovation devra être mise
en oeuvre et l'Union devra veiller à développer une politique
volontariste d'accueil des chercheurs des pays tiers.

Dans le domaine social, comme le rappelait dernièrement la ministre
française déléguée aux Affaires européennes, l'enjeu de la
conciliation de l'économie et du social est au coeur de la stratégie de
Lisbonne et le débat que nous avons et que nous aurons entre
Européens n'est pas de choisir entre l'économique et le social mais,
au contraire, de mieux savoir comment les concilier.

Si, dans la mise en oeuvre de la stratégie de Lisbonne, il faut veiller à
maintenir l'équilibre et la cohérence entre ces objectifs sociaux,
économiques et environnementaux, la défense du modèle social et
économique européen exige avant tout de répondre à la réelle
faiblesse de la compétitivité et du taux d'activité en Europe. Seule une
économie forte permettra une politique sociale généreuse susceptible
de réduire par le haut les écarts de développement économique et
social au sein de l'Union. L'objectif du plein emploi et de la cohésion
sociale doit être mis sur le même pied que la stabilité monétaire et la
croissance économique. Les priorités doivent être désormais axées
sur l'emploi, la protection sociale, la lutte contre l'exclusion en
favorisant l'intégration sociale, l'accès aux soins de santé pour tous, la
garantie d'un système de retraite viable. Il convient donc de réformer
les systèmes de protection sociale compte tenu de l'évolution de nos
sociétés et les Etats doivent davantage s'échanger leurs expériences.
Il s'agit d'un véritable défi auquel les Etats membres sont tous
confrontés. En effet, le chômage, le vieillissement de la population, le
financement de la sécurité sociale sont des problèmes communs à
l'ensemble des Etats membres.

C'est pourquoi un débat européen en association avec les partenaires
sociaux devrait être envisagé, notamment sur les thèmes suivants:
- lutter davantage contre le faible taux d'emploi et le taux élevé de
chômage en augmentant le taux d'emploi des jeunes, des femmes et
des travailleurs âgés;
- favoriser la mise en oeuvre de formations tout au long de la vie;
- mettre en place des politiques macroéconomiques stables;
- soutenir l'investissement et particulièrement investir dans la
recherche, la formation, l'éducation et le développement.

En matière d'environnement, l'Union européenne a été pionnière et
novatrice. Son leadership mondial s'est manifesté à plusieurs reprises
dans ce domaine, singulièrement en matière de stratégies visant à
lutter contre les changements climatiques. Aussi l'Union européenne
doit maintenir son rôle et poursuivre la bataille entreprise pour le
développement durable.

Aujourd'hui pourtant, le bât blesse dès lors qu'il s'agit de l'application
effective du droit de l'environnement. C'est pourquoi nous proposons
que l'Agence européenne de l'environnement se voie accorder un rôle
d'inspection et de contrôle, à l'image de l'inspectorat européen de la
pêche.

L'Europe doit également assurer l'indépendance et la sécurité de ses
approvisionnements énergétiques 70% de ses besoins sont
importés , ce qui passe par une relance des combustibles non
fossiles, mais il est surtout essentiel qu'un plan européen

De verdediging van het Europees
sociaal en economisch model
vereist dat een antwoord wordt
geboden op de zwakke
concurrentiekracht en de lage
activiteitsgraad in Europa. Enkel
dankzij een sterke economie kan
een gul sociaal beleid worden
gevoerd. De doelstellingen
betreffende de volledige
tewerkstelling en de sociale
cohesie moeten dezelfde prioriteit
krijgen als de muntstabiliteit en de
economische groei. De systemen
van sociale bescherming moeten
worden hervormd, rekening
houdend met de evolutie van de
samenleving, en de lidstaten
moeten hun ervaringen op dat vlak
uitwisselen.

Er zou een Europees debat
moeten komen, waarbij de sociale
partners worden betrokken, over
de strijd tegen de hoge
werkloosheidsgraad en de nodige
investeringen in onderzoek,
opleiding, onderwijs en
ontwikkeling.

Op milieuvlak nam de Europese
Unie het voortouw. Ze moet haar
inspanningen inzake duurzame
ontwikkeling voortzetten. Wij
stellen voor dat het Europese
Milieuagentschap een inspectie-
en controlerol zou worden
toegekend, naar het voorbeeld van
het Europese inspectoraat van de
visvangst.
Europa moet ook zorgen voor de
onafhankelijkheid en de veiligheid
van de energiebevoorrading.
Daartoe moet opnieuw gebruik
worden gemaakt van niet-fossiele
brandstoffen. Daarnaast is het
essentieel dat de Europese Raad
een Europees plan voor de
energie-infrastructuur goedkeurt.
Alleen de Europese Unie kan
voldoende gewicht in de schaal
leggen om als gelijke de dialoog
aan te gaan met de partners in
een multipolaire wereld. Een sterk
Europa brengt ook meer
evenwicht in de transatlantische
betrekkingen. Europa moet eerder
kiezen voor invloed dan voor

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

d'infrastructure énergétique soit adopté par le Conseil européen.

Quant à la vocation de l'Europe dans le monde, dans un monde
multipolaire, seule l'Union européenne a la taille critique pour établir
un dialogue d'égal à égal avec ses grands partenaires. Une Europe
forte contribue aussi à la vitalité d'un lien transatlantique équilibré,
nécessaire à la stabilité du monde et fondé sur une relation de
coopération et de confiance avec les Etats-Unis, auxquels nous
sommes liés par tant de valeurs communes.

L'Union européenne doit défendre ses intérêts et faire entendre sa
voix dans le monde. Elle s'assigne plus un rôle d'influence que de
puissance, de prévention que de coercition, de persuasion que de
sanction, d'acteur politique que de compétiteur militaire.

Pour ce qui est de l'élargissement, il est trop perçu comme une fuite
en avant que rien ne pourrait interrompre et qui échapperait à tout
contrôle politique. Il faut donc clarifier les limites de l'élargissement de
l'Union européenne au nom de la capacité d'absorption.

Car, s'agissant des frontières de l'Europe, il est vain d'ignorer les
craintes dûment exprimées de l'opinion à cet égard. Le plus grand
élargissement que l'Europe ait jamais connu a été ressenti comme
bâclé, avec pour seul argument la nécessité historique de le réaliser.
Sa raison d'être n'est pas en cause, ni son aboutissement. Mais sa
dimension, à la fois géographique et en termes de population, le
niveau de vie inférieur à la moyenne européenne de la quasi-totalité
des dix pays candidats nécessitaient sans doute une approche plus
prudente et un accompagnement plus étroit.

D'ailleurs, comme le disait récemment Renaud Dehousse, lors du
symposium sur "L'avenir de la Constitution européenne" au Parlement
européen, l'élargissement qui constituait le point de départ du Traité
constitutionnel a été traité comme un problème technique alors qu'il
soulevait une question politique majeure: celle des ambitions de
l'Europe élargie.

Faute d'avoir été expliqué, il a été source de craintes diffuses qui ont
alimenté l'argumentaire des partisans du non.

Parallèlement au processus d'adhésion, il est nécessaire d'établir un
partenariat dans le cadre d'une participation au marché unique,
formule inspirée de l'Espace économique européen en vigueur avec
la Norvège et l'Islande. Ce partenariat doit constituer une formule
suffisamment attractive pour permettre à l'Union européenne de
continuer à susciter une envie de réformes dans son voisinage.

En matière d'actions extérieures, l'Union doit permettre aux
Européens de répondre aux menaces et aux défis de notre temps,
dont l'ampleur exige des réponses collectives mises en oeuvre avec
cohérence par les Etats et les institutions compétentes de l'Union.
Etant donné l'étendue de son spectre d'activités internationales,
l'Union est un acteur global dont les limites sont tracées par la
souveraineté des Etats et sa dépendance en matière de sécurité vis-
à-vis de l'OTAN.

Au-delà de nos partenaires traditionnels, l'Union européenne doit se
montrer plus ambitieuse vis-à-vis des acteurs régionaux qui jouent un

macht, voor preventie dan voor
dwang, voor overtuiging dan voor
bestraffing, voor de rol van politiek
speler dan voor die van militair
concurrent.
De uitbreiding wordt te veel als
een vlucht vooruit gezien. Het
heeft geen zin de vrees die
daaromtrent bij de publieke opinie
leeft, terzijde te schuiven. Zoals de
Renaud Dehousse al zei, heeft
men de uitbreiding als een
technisch probleem aangepakt en
werd geen rekening gehouden met
de ernstige politieke vragen die ze
opwierp.

Parallel aan het toetredingsproces
moet een partnerschap worden
uitgebouwd in het kader van de
deelname aan de interne markt.
Dat partnerschap moet voldoende
aantrekkelijk zijn, zodat de
Europese Unie van haar kant
inspirerend kan werken voor
hervormingen in haar buurlanden.

Wat het extern beleid betreft, moet
de Unie haar burgers in staat
stellen de bedreigingen en
uitdagingen van onze tijd het hoofd
te bieden. Die eisen immers een
gemeenschappelijk,
gecoördineerd antwoord van de
lidstaten en de bevoegde
instellingen van de Unie. De Unie
is een wereldspeler die de
soevereiniteit van de individuele
staten eerbiedigt en die niet uit het
oog verliest dat zij, wat de
veiligheid betreft, van de NAVO
afhangt.

Bovendien moet de Unie
ambitieuzer optreden ten aanzien
van regionale actoren zoals Zuid-
Afrika, Brazilië, China en India.
Daartoe moet zij de nodige
institutionele instrumenten
verwerven. Wij vragen dat België
initiatieven zou nemen, met name
door de oprichting van een
Europese dienst voor extern beleid
te vervroegen. Naast die ratificatie
zou een informeel mechanisme
sommige lidstaten de kans bieden
om zich rond de hoge
vertegenwoordiger voor het GBVB

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

rôle grandissant sur la scène internationale, tels que l'Afrique du Sud,
le Brésil, le Chine et l'Inde. Pour atteindre ces objectifs ambitieux,
l'Europe doit se doter des outils institutionnels adéquats. La
ratification de la Constitution européenne permettra de regrouper un
certain nombre de compétences dans les mains du ministre des
Affaires étrangères, hors coopération au développement et commerce
extérieur, et d'introduire timidement la majorité qualifiée dans le
processus de décision.

Mais rien n'empêche d'anticiper ce moment. Nous suggérons que la
Belgique prenne l'initiative de cette proposition. La création d'un
service européen pour l'action extérieure peut être également
anticipée par rapport à la ratification définitive de la Constitution. En
dehors de celle-ci, un mécanisme souple et informel devrait permettre
à des pays membres, particulièrement concernés par une
problématique internationale, de se regrouper autour du haut
représentant pour la PESC et de la présidence.

Enfin, l'Union européenne doit répondre de façon cohérente et rapide
aux catastrophes naturelles telles que la famine, la sécheresse, les
pandémies ou encore les atteintes à l'environnement. La création
d'une force européenne de sécurité civile, envisagée après le
tsunami, ou une force rapide d'action humanitaire, ou encore la mise
en place d'un service civil européen en seront l'expression la plus
concrète.

Nous voici donc, messieurs les présidents, monsieur le premier
ministre, chers collègues, à la croisée des chemins du projet
européen. Ou moins d'Europe et le retour aux égoïsmes nationaux et,
partant au déclin économique, ou plus d'Europe et un avenir plus sûr
et prospère pour 450 millions d'Européens.

Herman De Croo, président: Je crois que c'est la première fois je
le disais à M. Mahoux que les groupes s'expriment en tant que tels.

en het voorzitterschap te
hergroeperen.

Ten slotte moet de Europese Unie
snel reageren op natuurrampen
zoals hongersnood, droogte,
pandemieën en aanslagen op het
milieu. De oprichting van een
Europese macht voor de
burgerveiligheid of voor
humanitaire acties en de invoering
van een Europese burgerdienst
zouden daar de meest concrete
uitdrukking van zijn.

Het is heel interessant wanneer zij hun positie en die van hun partij
kenbaar maken.

01.05 Dirk Van der Maelen (sp.a-spirit): Mijnheer de voorzitter,

premier, ik zal proberen in een tijdsbestek van 10 tot 15 minuutjes de
analyse te geven bij de situatie waarin de Unie zich bevindt. Van mij
wordt verwacht, en dat doe ik heel graag, om die analyse te maken
vanuit een linkse, alsnog pro-Europese fractie.

Het vertrouwen is dus zoek. Het zal zeker niet terugkomen met enkel
en alleen wat beter te communiceren of hier en daar wat te sleutelen
aan de institutionele machine Europa. Als het vertrouwen zoek is dan
betekent dit dat het vertrouwen er ooit is geweest. Bij de start van de
Europese constructie was er eenheid van visie tussen de leiders en
het volk. Die eenheid van visie kan ik samenvatten als volgt: ten
eerste, nooit meer oorlog op het continent,; ten tweede, jobs creëren
door het vergroten van onze markt en ten derde, een sociaal model
bouwen dat ervoor zorgt dat we niet meer de politieke en sociale
catastrofes van de jaren 30 kennen. Dat waren de drie punten
waarover de leiders en het Europese volk het toen eens waren.

Als er nu geen vertrouwen meer is dan is dit omdat er een breuk is
tussen wat het volk wil en wat de leiders aan het doen zijn. Ik denk dat

01.05 Dirk Van der Maelen (sp.a-

spirit) : Il est manifeste que la
confiance dans l'Union
européenne fait très largement
défaut. Les quelques tentatives
superficielles qui ont été
entreprises et les grandes
déclarations sur la volonté
d'améliorer la communication ne
font pas avancer les choses.

Au début de la collaboration
européenne, les six pays
fondateurs partageaient une
grande vision commune: ils ne
voulaient plus jamais de guerre, ils
voulaient développer le marché
économique pour créer de
nouveaux emplois et estimaient
indispensable de définir un modèle

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

wat we nu meemaken de gevolgen zijn van een zware constructiefout
in die Europese constructie. Die fout is heel eenvoudig dat al wat geld,
goederen en diensten betreft, bij meerderheid wordt beslist, terwijl al
de rest het politieke en sociale wat belangrijk is voor de mensen
bij unanimiteit moet worden beslist. In de club van 6, 9, 12, 15 of 25 is
er altijd wel een land dat niets moet weten over zaken die niet over
geld, goederen en diensten gaan.

Het Europa van vandaag is het succesverhaal vergeten van zijn
nationale staten van na de tweede wereldoorlog. Dat succesverhaal
was gebaseerd op sterke en actieve overheden die zorgden voor
publieke goederen zoals gezondheid, onderwijs, openbaar vervoer en
zo meer. Het is dankzij die interventie dat wij unieke verzorgingsstaten
in Europa hebben uitgebouwd. Het is daarom dat de discussie over
Europa vandaag naar het hart van onze beweging gaat. Het gaat over
de basisverwezenlijkingen van de sociaal-democratie. Ik definieer die
als de individuele emancipatie van zoveel mogelijk mensen. Dat was
niet mogelijk zonder wezenlijke collectieve keuzes. Het probleem is
dat Europa die collectieve keuzes in vraag aan het stellen is.

Als Europa dus blijft kiezen voor het eenzijdig vermarkten en
dereguleren en voor ja, ik durf het zeggen de ontmanteling van de
welvaartstaat, dan zal dit Europa nooit het vertrouwen van het
Europese volk krijgen. Als Europa wordt gepercipieerd door de
gewone mensen als een van de krachten van de globalisering en niet
als beschermingsmiddel tegen die globalisering, dan zal Europa nooit
het vertrouwen van de mensen kunnen krijgen.

Met andere woorden, als men in Europa ermee doorgaat om de
discussie over het Europees sociaal model te verengen tot een
discussie over groei, jobs en competitiviteit, dan zal dit Europa het
vertrouwen van de mensen niet krijgen. Dit Europa, het Europa van
de toekomst, moet ook sociale cohesie voorstaan. De discussie moet
gaan over een sociaal model als een essentiële factor van groei; over
de sociale en ecologische verantwoordelijkheid van ondernemingen,
over de efficiëntie van ons sociaal model, bijvoorbeeld inzake
gezondheidszorg, en niet het minst over herverdeling.

De sp.a-kamerfractie, verwacht dat de Europese Raad en de
Commissie initiatieven nemen om het vertrouwen te herstellen. Wij
verwachten dat zij op het einde van de reflectieperiode met een
actieplan komen. In dat actieplan moet voor ons een pact voor
Europese sociale dynamiek zitten. Dat betekent voor ons dat er een
consensus wordt gezocht en gevonden over drie elementen. Ten
eerste, een minimaal niveau van sociale bescherming die alle burgers
in Europa moeten krijgen. Ten tweede, de financiering van de sociale
zekerheidssystemen, bijvoorbeeld een meer soepele toepassing van
het stabiliteitspact voor de nieuwe lidstaten die willen investeren in
sociale zekerheid. Ten derde, het cruciaal element, de rol van de
overheid.

Een goede Europese agenda handelt volgens ons over twee
materies, namelijk over groei en jobs en over de modernisering van
onze sociale modellen. Ja, meer groei is nodig om meer jobs te
creëren. Hoe doe je dat? Wel, heel eenvoudig via een Europese
groei- en investeringsstrategie.

Even belangrijk is de hervorming van onze verzorgingsstaten en onze

social qui rendrait impossibles les
bains de sang qui avaient marqué
les années trente.

Force nous est d'admettre
aujourd'hui qu'il ne subsiste pas
grand-chose de cette grande
vision commune. Cette vision
commune souffre de la fracture
entre les aspirations des citoyens
et les décisions des dirigeants.
Cette fracture procède d'une
erreur dans la conception de
l'Union actuelle, où les décisions
qui concernent les capitaux, les
biens et les services se prennent à
la majorité, toutes les autres étant
prises à l'unanimité. Cette
procédure fait qu'il y a toujours
bien quelqu'un pour bloquer les
décisions.

L'Europe contemporaine a oublié
la période faste d'après la
Seconde Guerre mondiale. Celle-
ci reposait sur des gouvernements
forts, développant avec méthode
les États-providence en réalisant
pour ce faire des choix collectifs
majeurs. Aujourd'hui, ces options
sont remises en question.

Si l'Europe déconstruit à présent
l'État-providence et si le citoyen
lambda la considère plus comme
l'une des forces de la globalisation
que comme un moyen de
protection contre cette
globalisation, la confiance
reculera. L'Europe ne peut pas
ramener le débat relatif au modèle
social européen à un débat sur la
croissance, l'emploi et la
compétitivité. Nous espérons un
plan d'action comportant un pacte
sur la dynamique sociale
européenne, avec un consensus
sur trois points : un minimum de
protection sociale, le financement
du système de sécurité sociale et
le rôle des pouvoirs publics. Un
ordre du jour européen valable ne
porte pas seulement sur la
croissance et l'emploi, mais aussi
sur les modèles sociaux. Une
stratégie européenne de
croissance et d'investissement est
nécessaire, mais nous ne voulons

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

arbeidsmarkt. Wij, het linkse volk van Europa, willen geen neoliberale
hervormingen. Wij willen geen samenlevingen die meer flexibiliteit
opleggen zonder sociale zekerheid en zonder toegang tot fatsoenlijke
publieke voorzieningen. Voor ons is ook belangrijk een nieuwe relatie
tussen verzorgingsstaat en individu. Mensen hebben recht op
bescherming, maar moeten ook hun verantwoordelijkheid opnemen.

Ten slotte lijkt ons heel cruciaal dat in die nieuwe overeenkomst, in dit
nieuwe sociaal contract tussen Europa en zijn bevolking, er een einde
wordt gemaakt aan de deloyale concurrentie tussen lidstaten op het
sociaal en fiscaal vlak.

Als het Europa van de toekomst geen sociale en fiscale
fatsoennormen heeft, dan zal het ook nooit het vertrouwen van het
Europese volk kunnen krijgen.

Ik rond af. Wat beangstigt het volk van Europa? Dat zijn de grote
risico's die ons sociaal model bedreigen. Deze risico's hebben
volgens ons evenwel minder te maken met globalisering en vergrijzing
als wel met het voornemen van een rechterzijde die de internationale
competitiviteit als excuus gebruikt om te komen tot sociale afbraak en
het tolereren van een fiscale spiraal naar beneden. Europa is niet dat
onwezenlijke, onaantastbare iets. Europa moet, wat ons betreft, een
debat worden over een politiek project met duidelijke politieke keuzes.
Wij moeten dat aan het Europese volk voorleggen. Zij zullen moeten
kiezen tussen een links of een rechts Europa, zoals ze dat kennen op
het nationale vlak. Als we een discussie hebben over de invulling van
Europa tussen links en rechts, dan zal Europa leven en dan zal er een
kans zijn op het herstel van vertrouwen tussen Europa, het volk en
zijn leiders.

pas de réformes néolibérales
imposant plus de flexibilité sans
sécurité sociale et sans accès à
des infrastructures publiques
décentes. Nous voulons qu'il soit
mis fin à la concurrence déloyale
entre les États membres sur le
plan fiscal et social. L'Europe doit
se doter de normes de décence en
la matière.

La principale menace pour les
populations européennes, ce n'est
pas celle qui pèserait sur nos
systèmes de sécurité sociale mais
celle qui provient d'une certaine
droite qui tend à remettre en
cause les acquis sociaux. La
population doit choisir entre une
Europe de gauche ou de droite.
Seul le débat sur ce sujet pourra
restaurer la confiance de la
population.

01.06 Herman Van Rompuy (CD&V): Mijnheer de voorzitter,

mijnheer de eerste minister, dames en heren, het is geen origineel
woord maar het woord van Jean-Claude Juncker zindert nog na.
"Europa is in crisis". De vraag is of de Europese gedachte ofwel de
Europese instellingen in crisis zijn. Dat maakt een heel groot verschil.

Mocht de Europese gedachte in crisis zijn, is dat dramatisch. Samen
met de sociale markteconomie, de gedachte van milieu, is de
Europese eenmaking een van de drie leidende gedachten van de
voorbije 50 jaar, althans in de zin van maakbaarheid van de
samenleving. Een aantal ontwikkelingen overvallen ons, de
technologische evolutie, de globalisering, zelfs de vergrijzing. In
termen van het oude woord "maakbaarheid" zijn de sociale
markteconomie, de milieugedachte en de Europese eenmaking
gedachten die we met eigen handen hebben geconstrueerd. Mocht de
Europese gedachte in crisis zijn, dan is dat bijzonder erg.

Hoe staat het met Europa in the harts and minds van de mensen.
Naar aanleiding van het debat dat in de Kamer is gevoerd over de
Europese Grondwet, heb ik het reeds gezegd. De politiek dat is voor
Europa hetzelfde als voor de politiek in het algemeen is een
afweging tussen de idealen en de belangen. De idealen er werd
reeds op gewezen maar ik ga hierop niet verder in; het werd immers
al zo vaak gezegd zijn de idealen van democratie en vrede. Daar is
Europa om begonnen. De belangen zijn niet alleen de belangen van
de nationale staten, maar ook de belangen voor zover dit bestaat
van de burgers zelf, onder meer werkgelegenheid, sociale

01.06 Herman Van Rompuy

(CD&V) : Les institutions
européennes sont-elles en crise
ou la crise concerne-t-elle l'idée
européenne? L'unification de
l'Europe a constitué l'une des
ambitions majeures des dernières
décennies, avec l'économie
sociale de marché et la donne
environnementale. Il serait
dramatique de la laisser aller à
vau-l'eau.

L'Europe a toujours reposé sur la
mesure des intérêts et des idéaux.
Mais dans ce qui fait la plus-value
de l'Europe, le matériel l'emporte
largement sur l'idéal. Du reste,
l'idéal a avant tout été alimenté par
la crainte du communisme. P.H.
Spaak a dit un jour que Staline
était l'un des pères de l'europe. Il
est plus facile de réaliser un idéal
sous la menace. Entre-temps, ce
qui subsiste de cette menace et
l'intégration des dix nouveaux
États membres ne sont plus un

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

bescherming, veiligheid. Het is de tweede tendens, die van de
belangen en de toegevoegde waarde van Europa, die doorslaggevend
is en veel minder de idealen. Men kan dat betreuren maar het is een
feit.

Trouwens in de idealen zelf heeft een negatief gevoel een heel grote
rol gespeeld. Onlangs heb ik ergens een toespraak moeten houden
over de Europese cultuur. Kunt u zich dat inbeelden! Een vager
onderwerp bestaat bijna niet. Over de Europese cultuur zei Paul-Henri
Spaak: "Stalin is een van de vaders van Europa". Hij bedoelde
daarmee dat de Koude Oorlog en de dreiging van het communisme in
West_Europa een aanzet zijn geweest tot de Europese eenmaking.
Als men vandaag de naam Stalin uitspreekt, moet men goed om zich
heen kijken om zich ervan te vergewissen of iedereen het wel
verstaat. De heer Spaak bedoelde dat de dreiging en het negatieve
niet langer een factor van eenmaking in Europa is. Dat heeft nochtans
een heel belangrijke rol gespeeld. Het anti-amerikanisme kan niet
diezelfde mobiliserende factor zijn, althans niet op een duurzame
manier. Het kan factueel zijn naar aanleiding van bepaalde tragische
gebeurtenissen of dramatische beslissingen zoals we die de voorbije
jaren hebben gekend. Het is evenwel geen factor om tot Europese
eenmaking te komen, hoezeer sommigen dat ook willen uitspelen.

De moeilijkheid op dit ogenblik is dat men de Europese eenmaking
moet verantwoorden op basis van een positief project en niet als zich
afzetten tegen iets. Men moet de Europese eenmaking
verantwoorden als iets dat beantwoordt aan een overtuiging,
gebaseerd op goede wil en dat beantwoordt aan een
langetermijndenken. Dat is de moeilijkste opgave.

Ik vergelijk die opgave ook dikwijls in eigen kring met de opgave die
wij vandaag hebben als het gaat over de eindeloopbaan. Ik neem dat
voorbeeld dat geen onmiddellijke dreiging is. Begin van de jaren '80
hadden wij de dreiging van de Belgische frank en begin van de jaren
'90 hadden wij ook de monetaire dreiging. Nu moeten wij eigenlijk
beroep doen als het ware op de waarschuwing dat er zich binnen een
aantal jaren bepaalde ontwikkelingen zullen voordoen waarop wij
moeten anticiperen. Wij doen beroep op uw inzicht en uw afweging
tussen korte en lange termijn om ons te volgen.

Ik heb het nu niet over specifieke maatregelen, maar in het algemeen.
Dat is het moeilijkste. Het is het gemakkelijkste om onder druk of
onder dreiging iets tot stand te brengen. Het moeilijke is alleen te
werken met een positief project. Nogmaals, ik zou willen dat het
anders was, maar in de politiek is dat dikwijls zo. Men werkt met de
rug tegen de muur en de afgrond voor ogen als het ware.

Nu hebben wij een heel moeilijke opgave in de politiek omdat de
voorbije tien jaar die dreiging is afgenomen. We hebben de voorbije
tien jaar wel voor een stuk de restanten van die dreiging, met name
de uitbreiding naar de Midden- en Oost-Europese landen. Eigenlijk is
dat het groot Europees project van de laatste tien jaar geworden:
integratie van tien landen die de relieken zijn van de Koude Oorlog.
De laatste grote stap in de eenmaking is de euro geweest, die net op
de scheidingslijn van het einde van de Koude Oorlog en het begin van
een nieuw tijdperk is totstandgekomen.

Ik wou daarmee alleen zeggen dat de opgave vandaag moeilijker is

facteur.

Les gens veulent une autre
Europe, ce qui ne signifie pas que
l'idée européenne soit en crise. La
vraie raison de cette prétendue
crise réside dans la manière dont
les citoyens perçoivent la
construction européenne. Ils
assimilent l'européanisation à la
mondialisation et ressentent
l'élargissement comme une
menace. Nous devons leur
démontrer que l'UE leur offre une
plus-value.

L'incertitude qui s'est emparée des
citoyens découle surtout de
préoccupations socio-
économiques. Il est dès lors
essentiel que nous menions le
processus de Lisbonne à bien,
faute de quoi la base économique
sur laquelle repose notre modèle
rhénan s'érodera. Malgré une
composante communautaire
importante encore trop restreinte
a mon sens - cette tâche
incombera avant tout aux autorités
nationales. Seule la relance de
l'économie européenne pourra
conférer à l'Europe un nouvel élan.
Pour cela, nous devons nous
opposer aux tendances néo-
protectionnistes et nous efforcer
de résorber le retard accumulé
dans le processus de Lisbonne.
Nous devons réaliser qu'à terme,
l'État social actif ne pourra pas
subsister avec une croissance de
1,4 %, le taux enregistré ces
dernières années. Je crois que
nous avons besoin de réformes
qualitatives plus que de mesures
keynésiennes quantitatives. Cela
dépasse les traditionnel clivages
gauche-droite car, à long terme,
l'économique c'est aussi le social.

Une période de réflexion sur
l'avenir des institutions a
maintenant été instaurée. Il s'agit
d'une action positive, mais la
question se pose de savoir quel
est l'objectif de cette réflexion. Les
grands pays de l'Union

l'Allemagne, la France et le
Royaume Uni

traversent

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

dan de voorbije decennia in onze geschiedenis, omdat die externe
factor wat ontbreekt.

Het is ook een beetje gemakkelijk te zeggen, zoals ik dat al een paar
keer heb gehoord u hebt dat niet gezegd dat de mensen in de
eurobarometer of in referenda niet zeggen dat ze minder Europa
willen, maar dat ze een ander Europa willen. Men wou daarmee
zeggen dat er eigenlijk geen crisis is wat betreft de Europese
gedachte. Ik verwijs naar het begin van mijn uiteenzetting.

Ik betwijfel of dat eigenlijk wel juist is. Dikwijls heeft men meer nood
aan psychologie aan inzicht van wat in de hearts and the minds
van de Europeanen gebeurt naar aanleiding van Europese referenda
of naar aanleiding van andere gebeurtenissen, dan aan sociologie.
Men moet iets dieper graven naar de eigenlijke, waarachtige reden
van de crisis van de Europese gedachte in plaats van louter de
registratie van opiniepeilingen of van wat men links en rechts hoort.

De Europeaan van vandaag en zeker de West-Europeaan stelt de
mondialisering ik vind dat een beter woord dan globalisering en de
europeanisering bijna aan mekaar gelijk, hoe jammer dat dat dikwijls
ook is. Hij ervaart uitbreiding met tien landen, maar ook in de
toekomst met Turkije, als iets dat erg bedreigend is, of men dat nu
graag hoort of niet. Dat zijn de feiten. Het is onze opgave om aan te
tonen dat de Europese Unie ook voor de burgers in dat klimaat van
algemene, ontastbare dreiging en onzekerheid, een meerwaarde kan
bieden. Wat is de basis van hun onzekerheid, naast tal van andere
factoren? Die is van sociaal-economische aard.

Daarom is het Lissabon-proces van zodanig groot belang. Ook dat
heb ik al een paar keer gezegd, maar het is niet omdat men het een
paar keer zegt, dan men het niet mag herhalen.

Als wij niet kunnen aantonen dat dat proces, in Europees verband
gestart en met een Europese dimensie, succesvol kan zijn, dan
missen wij ik zal daar straks nog iets meer over zeggen eigenlijk
de verdere uitbouw en zelfs de versteviging van de economische
infrastructuur, waarop heel ons model, het Rijnlandmodel, is
gebaseerd.

De paradox van het verhaal is dat het Lissabon-proces hoe dan ook,
zelfs al is er een belangrijk communautair luik en zelfs al zou er een
belangrijker communautair luik aan te pas moeten komen dan thans
het geval is, in wezen een nationale materie zal blijven. Ik vind zelfs
dat dat op zichzelf niet zo slecht is, op voorwaarde dat de Europese
communautaire dimensie wordt uitgebreid. De paradox is dus dat
eigenlijk de nationale politieke overheden een belangrijke bijdrage
moeten leveren, elk vanuit hun verantwoordelijkheid, voor de
heropstanding van de Europese economie die op haar beurt de basis
zal zijn van een herstel van vertrouwen in de Europese instellingen.
De paradox is niet dat alleen vanuit de Europese Commissie of de
Europese Raad de basis kan worden verder gelegd van een
economische heropstanding; dat moet ook vanuit de nationale staten
komen.

Op dat vlak ben ik natuurlijk, zoals velen, bang als ik zie dat neo-
protectionistische tendensen zich bij regeringen de voorbije maanden
aan het manifesteren zijn. Indien wij er niet in slagen om dat

actuellement une période
d'incertitude au niveau de la
politique intérieure. Si on lance
maintenant des grandes idées, on
sait qu'il n'en résultera rien à court
terme. Il importe entre-temps de
restaurer la confiance en
débloquant certains dossiers
pendants, tels que ceux relatifs
aux dissensions au sein de
l'Organisation mondiale de la
santé et au budget pluriannuel.

Nous poursuivons la ratification de
la Constitution européenne au sein
de tous nos parlements, mais
nous devons admettre que ce
projet est provisoirement au point
mort, ce qui ne doit toutefois pas
nous empêcher de continuer à
travailler de manière constructive
dans le sens indiqué dans la
constitution. En l'absence d'un
mandat constitutionnel, il est
toutefois possible d'élaborer un
processus de prise de décision
similaire par la voie informelle et
par le biais d'accords et de
protocoles internes. Je ne vois pas
d'inconvénient à ce que l'on
récupère certaines dispositions de
la constitution tant que l'on
continue à poursuivre les mêmes
objectifs, à savoir aller dans les
sens de «plus d'Europe».

On plaide pour un renforcement
de la coopération, mais force est
de constater que les référendums
ont échoué dans certains pays
clés. Comment peut-on renforcer
la collaboration avec des pays qui
sont eux-mêmes hésitants? Je me
demande également si la zone
euro constitue un canal adéquat.
Si une coopération renforcée mais
à la carte peut contribuer à une
évolution européenne positive,
j'estime que nous ne devons pas
exclure cette possibilité dès le
départ. L'axe franco-allemand est
mis à l'épreuve par les
développements politiques
internes de ces pays, mais cela ne
signifie pas nécessairement qu'ils
ne reviendront pas à une bonne
entente. Cette entente doit
également être rétablie au sein du

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

Lissabon-proces, waarvoor wij een kolossale achterstand hebben,
zowel Europees als nationaal, tot een succes te maken, dan kan ons
model, dat zogenaamd de Europese droom is, the European dream
ik verwijs naar dat boek van Riskin niet blijvend onderstut of
ondersteund worden. Dan is onze specificiteit, een stuk niet volledig
van onze identiteit in de wereld verloren aan het gaan.

Ik zal het nog op een andere manier zeggen: het Rijnlandmodel kan
niet overleven met een economische groei, zoals wij die de jongste
vier jaar hebben gekend in België en in de meeste Europese landen,
van ongeveer 1,4%. Mathematisch gezien kan het niet een voldoende
financieringsbasis zijn om het sociale welvaartsmodel, waar wij zo
hard aan gewerkt hebben en dat in zo grote mate bescherming en
sociale veiligheid biedt aan de mensen, effectief en blijvend te
ondersteunen.

In mijn ogen is het meer een zaak van kwalitatieve hervormingen op
het vlak van arbeidsmarkt, op het vlak van diensten en producten, dan
van nieuwe inspuitingen onder de vorm van budgettaire tekorten of
monetaire kwantitatieve inspanningen onder de vorm van
renteverlagingen of toename van de geldmassa.

Wanneer we het hebben over hervormingen die nodig zijn, gaat het
veel meer over het kwalitatieve dan over kwantitatieve. De
keynesiaanse klassieke aanpak van begrotingstekorten en van
inpompen van geld zijn onvoldoende om duurzaam de economische
groei van de laatste vijf jaar van ongeveer 1,5% gemiddeld naar een
niveau te brengen dat voldoende is, zijnde tussen 2 en 2,5%.

Dat is de centrale opgave. Beeldt u zich immers in in welke crisis we
in elk van de lidstaten zouden terechtkomen, en bij uitbreiding in heel
de Europese Unie, wanneer we er niet in slagen voldoende
economische activiteit te creëren voor de werkgelegenheid en
voldoende inkomsten te genereren voor die sociale zekerheid.

Het is een gemeenplaats, een lapalissade, maar urgenter dan ooit. Ik
wil niet polemiseren met Dirk Van der Maelen, maar er bestaat een
andere definitie van het economische dan louter het economisme. Het
economische kan men ook definiëren als het sociale op lange termijn.
Dat is een meer positieve benadering dan elke individuele maatregel
in een bepaalde cataloog van rechts of van links te duwen.

Is het een crisis van de Europese gedachte of een crisis van de
instellingen? Als we het over de instellingen hebben, er is een periode
van reflectie. Mijnheer de eerste minister, u hebt het bij andere
gelegenheden ook gezegd en u hebt daarin niet eens ongelijk: een
reflectie, mais pourquoi faire? Op het einde van de reflectie moet er
uiteraard iets uitkomen.

Intussen maken we een moeilijke politieke periode door op Europees
vlak, al was het maar omdat een aantal grote actoren in een aantal
landen op dit ogenblik een heel onzekere periode meemaakt. In
Duitsland weet men niet wat de samenwerking tussen rechts en links
finaal zal geven. Mijnheer Van der Maelen, in sommige landen werken
die immers goed samen, zoals in België. In Duitsland weet men dus
niet goed wat de samenwerking tussen de christen-democraten van
CDU, die daar als rechts worden gecatalogeerd, en de sociaal-
democraten, met zich zal meebrengen. Wij weten niet hoe alles op dit

Benelux.

Je conclurai en plaidant pour qu'on
ne se perde pas dans des
discussions théologiques sur la
finalité de l'Europe et qu'on
continue à poursuivre
modestement, je dirais même
avec monotonie s'il le faut, dans la
voie tracée par la Constitution
européenne.

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

ogenblik in Frankrijk verloopt. Daar heerst een chaotische politieke
toestand, bij de meerderheid en zelfs bij de oppositie. Wij weten niet
wat een gebeurlijke aflossing van de wacht in Groot-Brittannië zal
betekenen.

Op dit ogenblik is het lanceren van grote initiatieven of grote ideeën
werken voor een termijn die niet voor de eerste twaalf maanden is,
omdat de gesprekspartners meer met zichzelf bezig zijn dan met het
Europees concept.

De reflectieperiode is aldus mede ingegeven, niet alleen door de
mislukkingen van de twee referenda in Nederland en in Frankrijk,
maar ook door de onzekere situatie in de drie bijna grootste landen
van Europa.

Hetgeen wel nodig is, is het volgende. U hebt er daarstraks op
gewezen en een aantal collega's heeft dat ook gedaan. In afwachting
moet men trachten om een aantal hangende dossiers zo goed en zo
kwaad als mogelijk te deblokkeren. Ik denk aan de
meerjarenbegroting. Ik denk aan het dispuut over de
Wereldhandelsorganisatie. Dat zal op zichzelf natuurlijk geen nieuw
elan teweegbrengen. Er zal in Europa geen trilling door de gelederen
gaan wanneer men zegt dat men een meerjarenbegroting heeft. Dat
is iets wat moet gebeuren. Het eventuele mislukken - en het is reeds
een keer mislukt - zal het vertrouwen nog verder doen afbrokkelen.
Het heeft eigenlijk tot gevolg het stelpen en indammen van negatieve
factoren, veeleer dan dat het een positief elan teweegbrengt.

Wil men werken aan meer Europa, dan moeten in de tussenperiode
eerst de hangende dossiers, die beletten dat wij op andere domeinen
verder gaan, kunnen worden afgewerkt. To pick up the pieces. Wij
moeten de brokstukken oprapen. Op zichzelf vind ik dat ook niet zo
erg. Karel Popper, waarschijnlijk de filosoof van de politieke
democratie in onze landen, zei dat de politiek piecemeal social
engineering is. Men moet stuk voor stuk en dag na dag met eigen
handen de problemen die zich voordoen, oplossen. Dat wil niet
zeggen dat men geen visie heeft, maar dat wil zeggen dat men bezig
is met - ik ga niet het woord goed bestuur gebruiken, want dat heeft
nu een heel vreemde connotatie gekregen -, het beheer van de zaak,
wat toelaat voort te werken met het oog op grotere projecten.

De meerjarenbegroting, de Doa-ronde en dergelijke meer zijn zeker
belangrijk op zichzelf, maar ze zijn nog belangrijker met het oog op
hervormingen die later plaats moeten hebben.

Laten wij het dan hebben over het institutionele aspect. De Europese
Grondwet is wat ze is. Wij zullen ze in alle parlementen goedkeuren.
Wij hebben meer dan gelijk om die daad te stellen. Men kan natuurlijk
doen alsof de Europese Grondwet nog een grote toekomst heeft
onder het motto "le cadavre bouge encore". Eigenlijk weten wij dat het
voor een bepaalde periode voorbij is. Dat wil niet zeggen dat de
ideeën daarin, de richtingen die daarin worden aangegeven, voorbij
zijn. Wij moeten ook dat voor ogen houden. De vraag is of wij niet met
creativiteit moeten werken aan wat wij in de Belgische context in de
jaren 70 de voorlopige gewestvorming noemden. Dat was een
systeem waarbij we de Grondwet niet konden wijzigen. Wij hadden
geen meerderheid voor bijzondere wetten, zoals wij nu ook geen
meerderheid hebben voor de Europese Grondwet. Ten voorlopige titel

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

- toen was dat in de nationale regering en zelfs in de Parlementen -,
deden wij toen alsof wij een definitief regime hadden.

Een aantal hoofdstukken daarvan - in die zin ben ik het niet helemaal
eens met wat u zegt, tenzij het zoals altijd een misverstand is -
zouden wij kunnen opnemen. Al zouden we niet voldoende
institutionele basis daarvoor hebben vastgelegd in een Grondwet en
in grondwettelijke verdragen, door interne afspraken, door protocollen
of door andere vormen die van meer informele aard zijn, zouden we
wel diezelfde gedragslijn kunnen hebben, diezelfde soort van
besluitvorming. Wellicht is dat een systeem dat ons toelaat een
overbrugging want het is niet meer dan een overbrugging te
verwezenlijken. In die zin vind ik niet dat stukjes nemen uit die
Grondwet op zich verkeerd is, zolang het maar altijd in de goede
richting blijft, als het altijd maar gaat in de richting van wat men met
een heel vaag woord omschrijft als "meer" Europa. Wij moeten dus
niet vies zijn van kleine, concrete stappen, zolang de oriëntatie die
men kiest altijd maar de goede oriëntatie is.

Wat met de versterkte samenwerking? U hebt er daarstraks ook
allusie op gemaakt en uw suggestie herhaald wat betreft de
Eurozone. Een van de problemen is natuurlijk dat de Europese
referenda mislukt zijn in twee kernlanden van de Unie, niet zomaar in
een aantal perifere landen die niet meespelen, maar in Frankrijk en in
Nederland, stichtende landen van de Europese Gemeenschap. Men
kan natuurlijk doen alsof men daar kan overheen stappen. Er hebben
natuurlijk nationale factoren een rol in gespeeld en zo meer en het is
niet alleen over de Grondwet gegaan. Ik heb u gezegd dat het over
veel meer ging dan dat, het ging eigenlijk over de Europese gedachte
zelf. Dat blijft echter een probleem als men versterkt samenwerkt met
landen. Mocht er bij ons een referendum zijn, ik zou nog niet zeker
zijn van het resultaat. Ik ben niet de enige die dat zegt.

Versterkte samenwerking met landen die op dit ogenblik grote
aarzelingen vertonen is iets dat niet zo vanzelfsprekend is. Dat wil niet
zeggen dat men het niet moet proberen te doen, meer bepaald wat
betreft de Eurozone; ik spreek immers niet over landen die daar ten
onrechte bijhoren en waarvan we achteraf vernamen dat ze eigenlijk
door budgettaire fraude lid werden van de Eurozone, want dat is wat
anders. Als het gaat over de Eurozone, gaat het eigenlijk in wezen
over de oude Europese landen. Daar is bij mijn weten geen enkel
Oost-Europees of Midden-Europees lid bij betrokken. Er is trouwens
een aantal landen dat daar niet wil in thuishoren en bij wie men
eigenlijk toch niet moet twijfelen aan de Europese gezindheid. Ik heb
het niet specifiek over Groot-Brittannië.

Of dat het goede vehikel is, dat is iets anders.

Ik vraag mij trouwens af, in dezelfde heel pragmatische benadering, of
men versterkte samenwerking, die men smalend à la carte noemt, op
voorhand moet uitsluiten, op welk terrein ook is en waar men ook kan
vooruitgaan. De eurozone is ook een vorm van versterkte
samenwerking. Daarbij is er zelfs sprake van een vorm van opting
out, want een aantal landen heeft geweigerd mee te doen. Welnu, ik
vraag mij af of wij op voorhand moeten zeggen dat een en ander niet
aan ons ideaal beantwoordt en wij daar niet aan meedoen. Als het
kan bijdragen tot opnieuw een evolutie in de juiste richting, dan zou ik
daar niet zo smalend over doen.

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

Intussen moeten wij ook proberen wij, ik doe alsof ik daar enige
zeggenschap in heb, het is dus echt pluralis majestatis maar in alle
betekenissen van het woord allianties die wat kreupel zijn of die
kreupel zullen worden, te herstellen of ervoor te zorgen dat ze niet
helemaal uit elkaar vallen. Ik weet dus niet of de Frans-Duitse as, die
onder Schröder en Chirac zo sterk was, zo vanzelfsprekend zal zijn
wanneer er een nieuwe Duitse regering komt. Nochtans is het
wezenlijk voor Europa dat Fransen en Duitsers zich goed met elkaar
blijven verstaan. Het kan natuurlijk zijn - la fonction crée l'organe,
zoals we het al dikwijls hebben meegemaakt - dat die samenwerking
met mevrouw Merkel en de grote coalitie in Duitsland even
voortreffelijk hoewel het in mijn ogen een andere richting had
mogen uitgaan verloopt als in het voorgaande.

De allianties in de Benelux, waar ook wat de klad in zit, ondanks alle
formele bijeenkomsten, moeten we, denk ik, herstellen, precies omdat
zij in het verleden zo belangrijk zijn geweest om verder te gaan in een
bepaalde richting.

Mijn pleidooi is dus bij wijze van slot geen pleidooi voor een
theologische discussie over wat de finaliteit is. Ik heb voldoende aan
de woorden meer Europa, in de zin van dat we verder gaan in de
richting van wat de Europese Grondwet heeft willen doen. Of men
daar een etiket op plakt of niet, is mij om het even. Ik heb dus geen
behoefte aan grote theologische discussie. Een bescheiden om een
woord te gebruiken dat in de mode is of zelfs een saaie aanpak
wat bijna een hype is lijkt mij ook voor Europa bijna een
aangewezen methode te zijn, opnieuw indien elke tussenstap eigenlijk
in de juiste richting gebeurt. Dan heb ik met heel veel tussenstappen
eigenlijk geen enkel ideologisch of pseudo-ideologisch probleem; dan
is dat "geëngrangeerd" en dan denk ik dat we de moeilijke periode die
we nu meemaken, eigenlijk op een nuttige manier kan overbrugd
worden.

01.07 Guido Tastenhoye (Vlaams Belang): Mijnheer de voorzitter,

collega's, het zal voor iedereen duidelijk zijn dat Europa zwaar ziek is.

Wie goed toekijkt, ziet ook dat er slechte heelmeesters bezig zijn.
Europa wordt inderdaad mismeesterd door een kleine bestuurselite
die ver van het volk staat en geen rekening wil houden met de mening
van de burgers.

De diagnose moet dan ook in alle klaarheid worden gesteld: de
Europese machtselite en de eurocratie die de Europese Unie
besturen, houden geen rekening met de realiteit op het terrein, met de
sociaal-economische en maatschappelijke draagkracht noch met de
publieke opinie.

Dat komt bijvoorbeeld sterk tot uiting in het proces van de uitbreiding
van de EU. Hoewel men zeer goed wist dat het Verdrag van Nice niet
geschikt is om een grote uitbreiding institutioneel goed op te vangen,
en op een ogenblik dat er allerminst zekerheid was over een
goedkeuring van een nieuw grondwettelijk verdrag voortspruitend uit
de Europese Conventie, opteerde men toch voor een big bang, voor
een uitbreiding met ineens tien nieuwe lidstaten, voornamelijk uit
Oost-Europa. Samen met anderen hebben wij tijdig gewaarschuwd
dat zo'n big bang niet de goede manier was om de zaken aan te

01.07

Guido Tastenhoye

(Vlaams Belang) : Alors qu'elle est
gravement malade, l'Europe est
mal soignée par une petite élite au
pouvoir qui ne tient pas compte de
la population et de la réalité socio-
économique et sociale. Bien que le
traité de Nice ne permette pas de
répondre d'un point de vue
institutionnel à un élargissement
important, on a opté pour un
élargissement `explosif' à dix pays
de l'ancienne Europe de l'Est.
L'approbation du traité
constitutionnel n'était pourtant pas
encore acquise à l'époque.

Le Vlaams Belang aurait préféré
une approche bien encadrée et
progressive. Un grand pays
agricole à la traîne comme la
Pologne aurait pu être assimilé
lors d'une deuxième phase

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

pakken.

Indien het van ons had afgehangen, dan hadden wij de uitbreiding
goed begeleid en waren wij in fases te werk gegaan. Men had er in
een eerste beweging een aantal landen kunnen bijnemen die er echt
klaar voor waren, om dan, na de integratie van die eerste golf, enkele
jaren later een tweede integratiebeweging op gang te brengen,
waarbij dan ook een groot en achtergebleven landbouwland als Polen
aansluiting zou kunnen vinden.

Men heeft echter voor de vlucht vooruit gekozen, met in 2007, over
een flink jaar dus, reeds de aansluiting van Roemenië en Bulgarije,
onderontwikkelde agrarische landen die daar absoluut niet klaar voor
zijn dat zal elke objectieve waarnemer moeten toegeven. Roemenië
en Bulgarije zouden ten vroegste rond 2012 mogen toetreden, over
vijf jaar dus.

Het probleem van de versnelde toetreding van voornamelijk Oost-
Europese landen heeft ook een rechtstreekse impact op de
financiering van de Europese Unie. Het is mede door de budgettaire
problemen die de versnelde toetreding van tien lidstaten met zich
meebracht, dat er in juni van dit jaar geen overeenstemming kon
worden bereikt over de meerjarenbegroting 2007-2013.

Een land als Groot-Brittannië, huidig voorzitter van de Europese Unie,
speelt daarin een perverse rol. Het land drong en dringt aan op een
versnelde integratie van nieuwe lidstaten, maar zelf blijft het
vasthouden aan zijn rebate, de vermindering van de toelage aan de
EU die ex-premier Margaret Thatcher in 1984 wist af te dwingen en
die nog altijd enorm doorwerkt.

Groot-Brittannië wil een zo los mogelijke en verwaterde Europese
Unie en voert daarmee mede de agenda van de Verenigde Staten van
Amerika uit, uiteraard ook in de kwestie van de mogelijke toetreding
van Turkije.

Na de mislukte referenda in Frankrijk en Nederland, waar de
Europese Grondwet met een duidelijke meerderheid werd verworpen,
had een tijd van bezinning, overleg, bevraging van de bevolking en
van matiging van de doelstellingen moeten optreden. Dat gebeurt
echter niet of toch erg onvoldoende.

"Het huis is niet klaar," zegt ex-Europees Commissaris Karel Van
Miert, "de fundamenten zijn nog erg wankel." Toch wil men het
Europese huis al verder opbouwen. "De bevolking is niet meer mee,"
stelt Karel Van Miert. De redenen waarom ook wij de Europese
Grondwet verwerpen, komen in belangrijke mate overeen met een
aantal kritische opmerkingen die ook in landen als Frankrijk en
Nederland werden gemaakt.

Het Vlaams Belang verwerpt de Europese Grondwet, omdat ze
Europa al te ver in de richting van een federale Staat drijft, omdat de
Unie te veel vreet aan de specifieke bevoegdheden van de lidstaten
in België ook van de deelstaten , omdat ze te ingewikkeld en te
ondoorzichtig is, omdat het democratisch deficit op vele vlakken
fenomenaal groot blijft, omdat wij een monster-Europa kordaat
afwijzen en omdat de Europese Unie een bureaucratische, ver-van-
ons-bed-show is en blijft.

d'intégration. L'adhésion dès 2007
de pays agricoles sous-
développés comme la Roumanie
et la Bulgarie constitue une fuite
en avant. Nous estimons que ces
pays ne peuvent entrer dans
l'Union qu'en 2012 au plus tôt.
L'adhésion accélérée entraîne par
ailleurs des problèmes
budgétaires, ce qui explique entre
autres pourquoi aucun accord n'a
été obtenu en juin 2005 sur le plan
pluriannuel 2007-2013. La
présidence britannique actuelle de
l'Union européenne joue un rôle
pervers car elle insiste sur une
intégration accélérée de nouveaux
États membres, alors que la
Grande-Bretagne tient quant à elle
beaucoup à son substantiel
`rebate'. Ce pays, encouragé en ce
sens par les États-Unis, souhaite
une Union aussi disparate et
affaiblie que possible.

Après les référendums français et
néerlandais, réflexion,
questionnement et modération
auraient dû être de mise, mais il
n'en a rien été. Selon l'ancien
commissaire Van Miert,
l'édification européenne est
bâclée. Nos observations
rejoignent dans une large mesure
les critiques qui ont également été
formulées en France et aux Pays-
Bas. La Constitution européenne
précipite l'Europe dans le
fédéralisme, érode les
compétences des États membres
et des entités fédérées et est trop
complexe et obscure. En outre, le
déficit démocratique reste trop
important. Nous ne voulons pas
collaborer à la poursuite du
processus de ratification dans les
parlements des entités fédérées et
nous déplorons l'absence d'une
consultation populaire et d'un
véritable débat parlementaire. La
primauté du droit communautaire
sur le droit des États a été
explicitement inscrite dans la
Constitution européenne. L'Union
peut même soutenir, coordonner
et compléter diverses
compétences régionales et
communautaires. Dotée en outre

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

Mijnheer de eerste minister, het is dan ook met grote verbazing dat wij
meemaken dat in België wordt gedaan alsof er niets is gebeurd. Er
wordt voortgegaan met de ratificatie in de diverse
deelstaatparlementen.

Wij wensen daaraan niet mee te doen en sommen enkele punten van
kritiek op.

Het Vlaams Belang betreurt dat in België over de Europese Grondwet
geen volksraadpleging werd gehouden. Bovendien stellen wij vast dat
er ook geen echt parlementair debat over de Europese Grondwet is
geweest. Wij betreuren dat.

Inhoudelijk willen wij ook stellen dat de voorrang van het recht van de
Europese Unie op het recht van de Staten uitdrukkelijk in de
Europese Grondwet wordt ingeschreven. De Europese Unie komt
zelfs op het terrein van de bevoegdheden die in ons land aan de
deelstaten, aan Gewesten en Gemeenschappen dus, werden
toegeschreven. Zo kan de Europese Unie ondersteunend,
coördinerend of aanvullend optreden inzake volksgezondheid,
industrie, cultuur, toerisme, onderwijs, jeugd, sport en
beroepsopleidingen. Dat zijn allemaal zaken die tot nu toe
bevoegdheden van de deelstaten waren.

Dat is heel fundamenteel. Het gaat hier immers over de verhouding
tussen het nationale en het Europese niveau. De absolute voorrang
van het Europees recht, gekoppeld aan de verdere verwerving van
bevoegdheden, maakt de Europese Unie machtiger dan ooit en doet
ons evolueren naar een echte federatie.

Wat de integratie van het handvest betreft, gaat het om een verdere
stap in de richting van een volwaardig federaal Europa en zeker niet
om de bescherming van de echte rechten en vrijheden tegenover het
officiële Europa.

Voorts is de Europese Grondwet onleesbaar en onbeheersbaar. Een
radicale verduidelijking, een vereenvoudiging van de bestaande
verdragen, is een absolute vereiste. Van een duidelijke
bevoegdheidsafbakening en van duidelijke grenzen is in de Grondwet
geen sprake. Geen enkel gebied of domein blijft door de Unie
onaangeroerd. De grote landen zullen meer macht krijgen ten koste
van de middelgrote en de kleine landen. De Grondwet betekent een
verdere opstap naar een werkelijke Europese federatie. Voor ons - en
dit is essentieel - moet de Europese Unie intergouvernementeel
blijven, een soort van losse confederatie dus, een
samenwerkingsverband tussen lidstaten, die hun eigen soevereiniteit
behouden, maar die ervoor kiezen om een gemeenschappelijke markt
tot stand te brengen en tevens beslissen om een aantal zaken
gezamenlijk te doen. Men denkt dan aan voor de EU zeer belangrijke
domeinen, zoals onder meer de macro-economie, de munt,
buitenlandse zaken, veiligheid en defensie, waar de voordelen van
een schaalvergroting en de Europese meerwaarde manifest aanwezig
zijn. Voor al het overige zou het subsidiariteitsprincipe in het begin
onverkort moeten gelden.

Met de voorgestelde Grondwet wordt geen enkele bevoegdheid terug
overgeheveld naar de staten, integendeel. De Grondwet bevat

de nouvelles compétences,
l'Europe devient une fédération à
part entière, investie d'un
remarquable pouvoir.

L'intégration de la charte est une
nouvelle étape sur le chemin d'une
Europe fédérale à part entière. La
Constitution est illisible. Les traités
doivent être simplifiés de manière
draconienne. De délimitations
claires des compétences, aucune
trace ! Les grands pays
bénéficient en outre d'un plus
grand pouvoir, et ceci au détriment
petits et moyens Etats membres.

Nous plaidons pour une UE
intergouvernementale, une
confédération souple d'États
membres souverains dans laquelle
les États opteraient pour un
marché commun et ne
collaboreraient que dans les
domaines dans lesquels cette
collaboration serait synonyme
d'avantages d'échelle et d'une
plus-value européenne manifeste.
La constitution proposée ne
retransfère aucune compétence
vers les États et il n'existe aucun
mécanisme qui le permette.
L'enseignement, la culture, le droit
du travail, la sécurité sociale, le
droit pénal, la police, la justice et la
fiscalité restent étroitement liés à
l'identité nationale et doivent, à
notre avis rester, sans discussion
possible, de la seule compétence
des États membres. La
construction d'un État providence
européen et d'un modèle social
européen n'est ni souhaitable ni
possible. Il est par ailleurs
impensable d'imaginer que nous
ne puissions plus décider de notre
propre politique d'immigration.

La constitution fait de l'UE une
personne morale à part entière, à
côté mais également au-dessus
des États. Les États perdent leur
droit de véto dans 63 cas. La
majorité qualifiée se substitue
souvent à la règle de l'unanimité.

L'adhésion de la Turquie
signifierait la fin de l'Union, au

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

evenmin enig mechanisme dat toelaat dat bevoegdheden terug naar
de staten keren. Wij kunnen dan ook niet akkoord gaan met een
Europese Unie die steeds meer bevoegdheden opslorpt en die steeds
dieper ingrijpt in de samenlevingen in de diverse lidstaten. Wij kunnen
alleen akkoord gaan met een unie die mag en moet tussenkomen in
grensoverschrijdende gebieden, waar een Europese aanpak logisch
en een Europese meerwaarde vanzelfsprekend is. Materies die nauw
verbonden zijn met de nationale identiteit als onderwijs, cultuur,
arbeidsrecht, sociale zekerheid, strafrecht, politioneel en justitieel
beleid en fiscaliteit, moeten onverkort bij de lidstaten blijven. In
tegenstelling tot de Europese Grondwet meent het Vlaams Belang dat
het gehele pakket van het sociaal beleid op het niveau van de
lidstaten moet blijven, omdat het nauw verbonden is met de nationale
kenmerken van de afzonderlijke staten.

Elke staat moet inzake sociale herverdeling haar eigen klemtonen
kunnen leggen. Dat betekent dat nationale regeringen hun eigen
socialezekerheidsstelsels moeten kunnen beheren in
overeenstemming met de specifieke, demografische, economische,
historische en culturele kenmerken van elk land afzonderlijk.

Wij zijn van mening dat de opbouw van een Europese welvaartsstaat,
van een Europees sociaal model en een gemeenschappelijke sociale
zekerheid onmogelijk en bovendien totaal onwenselijk is. Daar komt
nog bij dat wij door de goedkeuring van deze Grondwet onze
specifieke mogelijkheden verder zouden beperken om zelf ons eigen
immigratiebeleid te voeren en om zelf te bepalen wie wij al dan niet
toelaten tot ons stelsel van sociale zekerheid. Dat is voor ons een
weinig aanlokkelijk vooruitzicht. Zoals reeds gezegd, de Europese
Unie evolueert naar een heuse federatie en wordt een volwaardig
rechtspersoon die voortaan niet enkel naast, maar ook boven de
staten staat. De lidstaten verliezen in maar liefst 63 gevallen hun
vetorecht. De gekwalificeerde meerderheid, 55% van de lidstaten en
65% van de bevolking, komt in al te veel gevallen in de plaats van de
unanimiteitsregel.

Tot slot, collega's, geef ik u nog enkele beschouwingen mee over de
kwestie Turkije, die van levensbelang is voor het voorbestaan van de
Europese Unie. Turkije zal, als lid van de Europese Unie, tot de
ineenstorting van de Unie leiden, ofwel reeds tijdens de
onderhandelingen, dus nog voor de officiële toetreding, ofwel kort na
de toetreding. Het Vlaams Belang staat met deze mening niet alleen,
maar wordt daarin onder meer bijgetreden door grote Europese
staatsmannen zoals de Franse ex-president Giscard d'Estaing, de
Duitse gewezen bondskanselier Helmut Schmidt en onze eigen ex-
Europees Commissaris Karel Van Miert, een van de beste Europese
commissarissen ooit, met een lange staat van dienst.

In het VRT duidingsprogramma Terzake op 3 oktober was Karel Van
Miert dan ook ongemeen scherp en duidelijk. "Turkije bij de EU zal
Europa kapotmaken", zei Van Miert. Hij meende dat het hele avontuur
met Turkije zal eindigen op een drama. Ik laat Karel Van Miert even
aan het woord, ik citeer hem dus: "Als Turkije lid wordt, plus de
anderen die dan ook gaan aankloppen, dat zal niet lang duren, dan
krijgt men een vormloze, niet meer Europese, Unie.

Dat zal "Euro-Arabisch" zijn, vormloos en dat is inderdaad ook wat de
Britten willen. A looser and wider community. Dat wil zeggen, zo veel

cours des négociations ou très
rapidement après. Les grands
hommes d'Etat que sont MM.
Giscard d'Estaing, Schmidt et Van
Miert partagent notre point de vue.
Au cours de l'émission Terzake du
3 octobre 2005, M. Van Miert a
déclaré que l'issue de l'aventure
avec la Turquie sera dramatique. Il
craint l'avènement d'une Union
euro-arabe informe façonnée par
les Britanniques.

La Turquie ne doit pas adhérer à
l'UE mais peut en devenir l'un des
meilleurs voisins par le biais d'un
partenariat privilégié. Le premier
ministre cherche aujourd'hui à
nous rassurer en annonçant que
les négociations prendront encore
10 à 15 ans mais les Turcs
escomptent fermement faire partie
de l'Europe au 1er janvier 2014 et
feront tout ce qui est en leur
pouvoir pour faire progresser leur
dossier.

Nous savons tous que la pression
exercée par les Etats-Unis et la
Grande-Bretagne a été l'argument
décisif en faveur de la candidature
de la Turquie à l'adhésion à
l'Union européenne. Il est utopique
d'imaginer pour autant que les
musulmans turcs vont se
séculariser davantage. Au
contraire, si le pouvoir de l'armée
est réduit plus encore, ce qui est
une condition pour permettre à la
Turquie d'entrer dans l'Union, nul
ne sera plus en mesure d'imposer
la sécularisation.

En attendant, la liberté de la
presse est gravement bafouée en
Turquie. Le Code pénal turc
stipule par exemple que l'insulte à
l'identité turque est punissable. Or
la seule évocation du génocide
des Arméniens est considérée
comme une insulte. Et je ne
parlerai même pas de la torture, ni
de l'oppression des minorités
ethniques, ni du refus de
reconnaître Chypre. Comment un
tel pays peut-il être candidat à
l'adhésion?

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

mogelijk maar ook zo min mogelijk georganiseerd en dat gaat
faliekant aflopen." Wij denken dat Karel Van Miert hier nagels met
koppen heeft geslagen en wij staan daar vierkant achter.

Ons standpunt is klaar en duidelijk. Turkije mag en kan geen lid
worden van de Europese Unie maar kan via een bevoorrecht
partnerschap wel een van de beste naburen van Europa zijn. U
probeert ons nu te sussen, premier, en ons wijs te maken dat die
onderhandelingen nog zeker 10 tot 15 jaar zullen duren. Niets is
minder waar want de Turken rekenen erop om op 1 januari 2014 te
kunnen toetreden en dat is over amper 8 jaar als ik goed kan
rekenen. De Turken zullen er alles aan doen om de onderhandelingen
te doen opschieten.

De voornaamste reden waarom Turkije bij de Europese Unie moet, is
de grote druk die de Verenigde Staten van Amerika heeft uitgeoefend,
daarbij flink geholpen door de Britten. Condoleezza Rice belde nog tot
op het allerlaatste ogenblik met Oostenrijk, Cyprus en Turkije.

Het is onjuist dat Turkije als geseculariseerd moslimland zal
meehelpen aan het ontstaan van een soort verwesterde variant van
de islam. Integendeel, het omgekeerde zal zich voordoen. Nu reeds
zijn de moslims aan het radicaliseren in Turkije en als de macht van
het Turkse leger verder wordt ingeperkt als noodzakelijke voorwaarde
om tot de EU te kunnen toetreden, zal er van die secularisatie in
Turkije, die Ataturk in 1923 invoerde, niet zoveel meer overblijven.
Wie zal er dan die secularisatie nog opleggen als het Turkse leger het
niet meer kan doen?

Collega's, intussen wordt de persvrijheid en de vrijheid van mening in
Turkije nog steeds zwaar aan banden gelegd. Zo staat er in vage
bewoordingen in de nieuwe, onlangs aangenomen strafwet dat men
nog altijd personen kan vervolgen die de Turkse identiteit beledigen.
Dat betekent onder meer dat er niets mag worden gezegd over de
genocide die de Turken in 1915 pleegden op de Armeniërs, waarbij
1,5 miljoen van hen werden gedood. De bekende Turkse schrijver
Orhan Pamuk, zeg maar onze Hugo Claus, zal het geweten hebben.
Hij wordt momenteel gerechtelijk vervolgd omdat hij in een interview
naar deze genocide verwees.

Ik zou ook nog kunnen uitweiden over de folteringen, de martelingen
die nog steeds plaatsgrijpen in de gevangenissen en politiekantoren,
over de verdere onderdrukking van de etnische en religieuze
minderheden, maar ik moet mij hier beperken. Ik haal nog een feit
aan: Turkije weigert het EU-land Cyprus te erkennen. Meer nog, het
blijft een deel van Cyprus, het noorden, bezetten met een legermacht
van 40.000 soldaten. De Turken mogen zelfs een protocol tekenen
over een douane-unie met het Europa van de 25, eraan toevoegend
dat dat geen erkenning van Cyprus inhoudt. Hoe is het in godsnaam
mogelijk dat zo'n land kandidaat-lid kan zijn van de Europese Unie?

Wij aanvaarden geen dictaten die ingaan tegen de vitale belangen
van Europa. Turkije bij Europa maakt Europa kapot, zoveel is
duidelijk. De bevolking moet zich dan ook op een democratische
manier kunnen uitspreken over een fundamentele zaak zoals de
toetreding van Turkije tot de EU, en dat via een referendum in alle
Europese lidstaten. Frankrijk en Oostenrijk beslisten reeds zo'n
referendum te houden. Vanuit onze Vlaams-nationale en Europese

L'adhésion de la Turquie
signifierait la fin de l'Union
Européenne. Les citoyens doivent
pouvoir s'exprimer sur cette
adhésion dans le cadre d'un
referendum. Le premier ministre
est-il prêt à organiser une
consultation en Belgique?

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

reflex zullen wij dan ook blijven ijveren voor een referendum over de
toetreding van Turkije.

Tot slot, mijnheer de eerste minister, richt ik een vraag tot u. Bent u
bereid om ook in België een dergelijk referendum te houden op het
ogenblik dat Turkije zou kunnen toetreden tot de EU?

Herman De Croo, président: Doivent encore intervenir M. Brotcorne,
Mme Nagy en de heer Lambert. Tout le monde a les mêmes droits,
mais j'aimerais terminer nos travaux vers 17.30 heures.

01.08 Christian Brotcorne, (cdH): Monsieur le président, monsieur

le ministre, chers collègues, c'est peut-être à cause ou grâce à deux
rejets populaires que l'Europe retrouve un sens, en tout cas une
actualité dans les débats que nous menons. Et c'est heureux dans la
mesure où nos concitoyens se sont interrogés sur un modèle
européen qu'on croyait immuable et définitivement acquis. C'est à la
suite d'interrogations sur la dimension sociale et économique de
l'Europe que nous nous retrouvons dans cette enceinte. S'il est bien
que nous ayons ce débat ici, il ne faudra pas oublier de débattre
demain avec la société civile, les partenaires sociaux et les
parlements de nos entités fédérées.

Ce qui est dommage et ce que nous regrettons au cdH, c'est que le
rejet du Traité ne permettra pas, en tout cas à court terme, la mise en
oeuvre de certaines avancées démocratiques qui étaient contenues
dans ce projet. Mais les choses sont ce qu'elles sont et il faut à
présent agir concrètement pour l'Union européenne et mener une
réflexion de type institutionnel.

Monsieur le président, pour répondre à votre voeu, je vais concentrer
mon propos sur trois dimensions: les modalités institutionnelles de
l'intégration européenne, les politiques européennes que le cdH
souhaite voir mises en oeuvre prioritairement et enfin, pour rejoindre
les propos du précédent intervenant mais avec un autre point de vue,
les fondements de l'identité du projet européen.

Pour ce qui est des modalités institutionnelles de cette construction, il
faut retenir deux choses: d'une part, quel sera l'avenir du texte qui
était soumis à la ratification du parlement ou au référendum dans
certains pays et, d'autre part, quel est le rôle des parlements
nationaux?

Quel avenir pour le Traité? Nous avons peut-être péché par ambition
ou plus exactement par ambiguïté en qualifiant de constitution le texte
rédigé par la Convention. Nos citoyens ont attaché à cette appellation
une valeur symbolique et ont voulu comparer le texte avec ce que
sont nos constitutions nationales, y voir le même fondement alors que
ce n'était pas tout à fait l'objectif. Le résultat en est qu'il faudra
travailler sur un nouveau traité et que, dans le courant de l'année
2007, on aura peut-être un nouveau texte. Différents scénarios
circulent. Je voudrais revenir sur une des hypothèses et imaginer que
les parties I et II de l'actuel Traité soient réunies pour former un traité
dont on pourrait dire qu'il tend à instituer une Constitution pour
l'Europe et qu'on retire la partie III qui pourrait devenir un autre traité.
Cette partie a trait aux politiques à adopter ou qui pourraient être
adoptées et elle est plus que probablement à l'origine du rejet, en tout
cas en France et aux Pays-Bas.

01.08 Christian Brotcorne (cdH):

De verwerping van het verdrag in
twee lidstaten heeft het debat over
Europa een nieuwe impuls
gegeven. Het is een goede zaak
dat onze burgers vraagtekens
plaatsen bij een Europees model
waarvan men dacht dat het voor
eeuwig en definitief verworven
was. Naast het debat dat we
vandaag houden, moet er ook een
worden gevoerd met het
maatschappelijk middenveld, de
sociale partners en de
deelstaatparlementen.

De cdH betreurt dat door de
verwerping van het verdrag
bepaalde democratische
verworvenheden die in het
ontwerp besloten lagen voorlopig
althans niet in de praktijk kunnen
worden omgezet. Maar men moet
zich thans over de institutionele
vraagstukken buigen.

Op institutioneel vlak moeten we
ons afvragen hoe het verder moet
met de tekst die aan een ratificatie
door het Parlement of in andere
landen aan een volksraadpleging
was onderworpen. Door de tekst
als een grondwet voor te stellen
heeft men allicht te hoog gegrepen
of heeft men teveel verwarring
gezaaid. In 2007 zal er misschien
een nieuwe tekst voorliggen.
Volgens een werkhypothese zou
men de delen I en II van het
verdrag tot een Grondwet voor
Europa kunnen samenvoegen en
deel III dat in meerdere landen
tot de verwerping heeft geleid -
laten vallen om het vervolgens in
een apart verdrag op te nemen.

Dat zou de doorzichtigheid van de

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

Je crois qu'on aurait là une manière de travailler beaucoup plus lisible
et compréhensible en termes d'architecture institutionnelle.
Contrairement à ce que vient de dire l'intervenant précédent, je
soutiens totalement la position du premier ministre et je crois qu'en
Belgique nous devons aller jusqu'au bout de la ratification. Je
demande aux parlements qui ne l'ont pas encore fait et à ma
connaissance le Vlaams Parlement est le seul de ratifier cette
constitution. Ce serait une démonstration sans équivoque de la foi
dans la poursuite de l'intégration européenne.

Le second aspect institutionnel sur lequel je veux intervenir, c'est celui
de la voie parlementaire dans l'intégration européenne. Le non-traité a
illustré les difficultés inhérentes au débat sur les questions
européennes. Il faut faire entrer dans nos assemblées parlementaires
ce débat européen beaucoup plus franchement qu'actuellement.
Aujourd'hui, le contrôle parlementaire ne s'exerce ni dans les
parlements nationaux ni même au Parlement européen et c'est un
paradoxe. Si nos parlements nationaux débattaient, délibéraient,
contrôlaient d'un peu plus près les matières traitées à l'échelon
européen, on aurait alors la possibilité de rapprocher l'Europe du
citoyen à travers notre démocratie représentative.

Le développement d'une coopération interparlementaire à plusieurs
niveaux, notamment entre États, permettrait de défendre une culture
politique du débat et d'éviter notamment par ce biais une vision
doctrinaire ou abstraite de la construction européenne. Le cdH a déjà
travaillé sur la question, il est toujours disposé à le faire et il insiste sur
la mise en oeuvre la plus rapide du contrôle de subsidiarité par les
parlements nationaux. C'est l'un des points par lesquels nous
pourrons tenir compte de la critique souvent formulée d'un déficit
démocratique dans la construction européenne. Le renforcement des
liens entre les parlements nationaux et les institutions européennes et
des liens entre les parlements nationaux des États membres pourront
également aider à combler ce déficit démocratique.

Il faut développer au niveau parlementaire une coopération axée sur
l'échange d'informations, ce qui se fait déjà par le biais de
commissions communes où les parlementaires nationaux sont invités
aux commissions ainsi que dans le cadre des COSAC mais il faut
valoriser ce type de rencontres et les travaux qui y sont produits.

Le deuxième aspect de mon intervention d'aujourd'hui est une
interrogation sur le modèle de société et le type européen de société
que nous voulons. Il s'agit finalement de nous interroger sur les
objectifs de l'Union. C'est important, c'est peut-être même une des
plus grandes priorités. Nos citoyens sont en attente en matière de
sécurité. La création d'un véritable espace de sécurité, de liberté et de
justice est une véritable priorité.

Dans le même temps, nous devons nous souvenir que la coopération
dans ces matières touche aux compétences les plus sensibles de nos
sociétés démocratiques. L'essence du modèle européen est
effectivement d'être un modèle démocratique. On touche, dès lors,
aux principes fondamentaux de l'Etat de droit. En conséquence, il faut
avoir chaque jour l'attention particulièrement attirée sur l'équilibre
indispensable qui doit prévaloir entre les principes de sécurité et les
principes de liberté. Les principes commandés par l'un ne peuvent

institutionele architectuur ten
goede komen. In tegenstelling tot
de vorige spreker, sta ik volledig
achter de zienswijze van de eerste
minister en vind ik dat wij in België
de ratificatie volledig moeten
afronden. Ik vraag de parlementen
die dat nog niet hebben gedaan,
die Grondwet te ratificeren, als
bewijs dat wij geloven in de
voortzetting van het Europees
integratieproces.

Er moet veel meer op een open
manier over Europa worden
gediscussieerd in onze
parlementaire assemblees,
waardoor, via de beraadslagingen
over en de controle op Europese
aangelegenheden, de kloof tussen
Europa en de burgers zou
verkleinen.

Het cdH dringt aan op een snelle
tenuitvoerlegging van de
subsidiariteitscontrole door de
nationale parlementen, waardoor
het vaak aangeklaagde
democratisch deficit zou kunnen
worden weggewerkt. De
versterking van de banden tussen
de nationale parlementen en de
Europese instellingen en de
banden tussen de nationale
parlementen van de lidstaten zou
daar eveneens kunnen toe
bijdragen.

De uitwisseling van informatie, die
nu al plaatsvindt via
gemeenschappelijke commissies
waar de nationale parlementen
zowel in de commissies als in het
kader van de COSAC worden
uitgenodigd, moet worden
bevorderd.

Wij moeten ons afvragen welk
maatschappelijk model wij in
Europa willen, en dus welke
doelstellingen wij nastreven. De
totstandkoming van een echte
ruimte van veiligheid, vrijheid en
justitie is voor onze burgers een
prioriteit.

De samenwerking op dat vlak
heeft te maken met de meest

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

mettre en péril les principes commandés par l'autre.

Sur le plan international, je pense que les citoyens européens sont
également en attente. Ils comprennent, même si c'est parfois de
manière indirecte ou imperceptible, que l'Union a contribué, contribue
et contribuera encore demain à l'organisation d'un modèle
harmonieux de relations internationales. Ils savent qu'elle est capable,
par le choix qu'elle a fait de son modèle, d'assurer la promotion de la
paix et de la sécurité internationale, qu'elle défend le principe d'un
développement durable et qu'elle assume c'est fondamental ses
obligations pour atteindre les objectifs communs que nous nous
sommes fixés sous le nom d'objectifs du Millénaire.

La Justice et les Affaires intérieures, la politique étrangère de sécurité
commune sont effectivement des politiques essentielles pour les
citoyens. On constate, à la lecture du fameux plan D, que la
Commission entend bien en faire des priorités dans les mois qui
viennent. Certes, tout cela a son importance mais il est primordial et
le cdH en fait une priorité que le débat socio-économique constitue
vraiment l'élément crucial pour l'avenir de l'Union et pour permettre à
nos concitoyens de retrouver cette adhésion, qui paraissait si
naturelle à notre projet.

Je veux souligner trois éléments. Le premier concerne la stratégie de
Lisbonne. Je pense qu'il faut vraiment s'efforcer de l'appliquer. Même
si elle a été révisée, il faut donner, dans notre espace européen, la
priorité à l'innovation et à la recherche. Monsieur le premier ministre,
vous y avez fait référence, exiger la réussite de la stratégie de
Lisbonne, c'est exiger un accord ambitieux sur les perspectives
financières. La recherche et l'innovation constituent des défis
essentiels. Dans l'Union, les investissements dans la recherche sont
aujourd'hui encore inférieurs de près d'un tiers à ceux des Etats-Unis.
En Chine, l'investissement dans la recherche progresse de 20% par
an. Notre objectif de 3% du PIB investi dans la recherche, d'ici 2010,
est loin d'être atteint et les investissements européens, eux,
n'évoluent pas. Un accroissement de la recherche constitue un
facteur essentiel de la création de nouveaux emplois en Europe,
d'autres intervenants y ont fait référence.

Une approche intégrée des politiques communautaires concernant la
recherche et l'innovation est indispensable. Le niveau de concurrence
est tel qu'aucun Etat membre, seul, ne peut réussir. Il faut
nécessairement assurer une coordination entre les niveaux nationaux,
régionaux et européens. De façon générale, la stratégie de Lisbonne
devrait s'insérer dans une véritable politique européenne, dans le
souci d'une plus grande cohérence. A cet égard, monsieur le premier
ministre, permettez-moi d'épingler le fait que la Belgique n'ait pas
encore, selon mes informations, procédé à la désignation d'un
coordinateur-Lisbonne, ce qui me paraît pourtant être quelque chose
d'essentiel.

La stratégie de Lisbonne pourrait également devenir l'instrument
d'une réelle politique économique à l'échelle de la zone euro. Et c'est
le deuxième point sur lequel je souhaite attirer l'attention de notre
assemblée: l'importance de la coordination des politiques
économiques. Dans une économie européenne, qui est marquée par
de fortes externalités, des mesures adoptées dans un pays
influencent immanquablement la situation économique d'un autre

gevoelige bevoegdheden van onze
democratische samenlevingen.
We moeten de beginselen van
veiligheid en vrijheid voortdurend
tegen elkaar afwegen.

Op internationaal vlak zien de
Europese burgers in dat de Unie
bijdraagt tot de totstandkoming
van een harmonieus model van
internationale relaties doordat ze
haar verantwoordelijkheid
opneemt om de
milleniumdoelstellingen te
bereiken.

Justitie en Binnenlandse Zaken,
het gemeenschappelijk
buitenlands veiligheidsbeleid zijn
inderdaad van groot belang voor
de burgers. Bij het lezen van het
beruchte D-plan, stelt men vast
dat de Commissie in de loop van
de komende maanden er
ongetwijfeld prioriteit aan zal
verlenen. Het sociaal-economisch
debat is nochtans essentieel voor
de toekomst van de Unie.

Ik wil drie elementen benadrukken.
Ten eerste, we moeten de
strategie van Lissabon onverkort
uitvoeren. De Europese
investeringen in onderzoek
bedragen nog steeds maar een
derde van het bedrag dat de
Verenigde Staten hieraan
besteden. De Chinese
investeringen in onderzoek stijgen
jaarlijks met 20 procent. Onze
doelstelling om tegen 2010 3
procent van het BBP in die sector
te investeren is nog veraf en de
Europese investeringen groeien
niet. De Gemeenschappen
moeten op het vlak van onderzoek
en innovatie een geïntegreerd
beleid voeren. Ik wil erop wijzen
dat voor zover ik weet, België nog
geen coördinator voor de
Lissabon-strategie heeft
aangesteld.

Ten tweede zou ik de klemtoon
willen leggen op het belang van de
coördinatie van het economisch
beleid. We moeten nadenken over
de totstandkoming van een echt

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

Etat. Il est temps de réfléchir à la création d'un véritable pacte de
coordination des politiques économiques, éventuellement par le biais
d'accords sur le cadre budgétaire et fiscal ou sur les objectifs à
atteindre on pourrait par exemple imaginer qu'un de ces objectifs
est d'atteindre le plein emploi et il est évident que pour assurer cette
coordination, l'Union devrait disposer d'un véritable pouvoir en matière
fiscale. C'est un des éléments qui, dans la politique européenne fait
aujourd'hui, malheureusement, encore cruellement défaut.

Troisième point en matière socio-économique, la promotion de notre
modèle social européen. Une réflexion sur les modalités de la
solidarité européenne est indispensable parce que si cette solidarité
européenne s'affaiblit, c'est toute la construction européenne qui est
menacée. Promouvoir un modèle de société européen passe par une
réflexion sur le modèle social européen. Les fondements de ce
modèle social sont intrinsèquement liés aux valeurs sur lesquelles
s'est fondée notre société qui a vu notamment la promotion du droit
social, celui du dialogue des partenaires sociaux. On constate qu'en
matière de politique sociale, la diversité des préférences nationales
empêche encore trop souvent une trop grande intervention bénéfique
au niveau communautaire. La méthode ouverte de coordination
constitue un instrument important qui pourrait favoriser le
rapprochement des politiques d'emploi ou en matière de protection
sociale. Promouvoir cette véritable solidarité européenne par souci et
par une plus grande valorisation des instruments dont dispose l'Union,
notamment le dialogue social européen qui ouvre des perspectives
transnationales intéressantes.

Troisième et dernier point, la question de l'identité européenne, thème
à la mode. La Commission européenne, dans le cadre de son fameux
plan D, fait de l'identité européenne un thème-clef de la réflexion.
C'est un débat qui passe souvent par cette autre question: quelles
sont les frontières de l'Union? Il est de bon ton de débattre sur les
fondements de l'identité européenne. Qu'est-ce qui fait notre identité?
Est-ce la géographie? La religion? L'histoire? Il est assez
remarquable de constater qu'aucune de ces lectures n'apporte de
réponse définitive ni de fondement stable en termes d'identité. Il faut
rappeler, et rappeler sans cesse, notamment à certains esprits obtus,
que la construction européenne est tout autant le fruit de l'Antiquité
grecque que de l'Empire romain, de la culture judéo-chrétienne que
de la philosophie des Lumières, des influences germaniques
qu'arabes.

Je pense que la diversité de cet héritage culturel se reflète dans les
valeurs qui étaient inscrites au coeur du texte dont on voulait faire une
constitution et qui restent les fondements essentiels de notre projet:
respect de la dignité humaine, liberté, démocratie, égalité, Etat de
droit, respect des droits de l'homme, tout cela dans le cadre des
principes d'organisation de l'Union. Finalement, l'Union européenne
ne se définit-elle pas plutôt sur une base juridique qui renvoie à une
conception volontariste plutôt qu'essentialiste de l'identité politique?
N'est-ce pas d'un contrat que nous faisons naître notre modèle
européen auquel peuvent adhérer tous ceux qui se sentent à l'aise
avec les notions ou les valeurs n'ayons pas peur de les appeler
comme telles que je viens de rappeler à l'instant? De façon
générale, je pense que c'est vers cette conception-là que nous
devons aller pour parler de notre identité européenne.

coördinatiepact voor die
beleidsdomeinen. Om die
coördinatie te verzekeren, zou de
Unie over een echte bevoegdheid
in fiscale zaken moeten
beschikken.

Ten derde is een bezinning over
de modaliteiten van de Europese
solidariteit onontbeerlijk. Men stelt
vast dat wat het sociaal beleid
betreft, de diversiteit van de
nationale voorkeuren nog altijd
een te grote gunstige interventie
op communautair vlak verhindert.
In dat opzicht vormt de open
coördinatiemethode een belangrijk
instrument.

Ten slotte rijst de vraag naar de
Europese identiteit en de
afbakening van de grenzen van de
Unie. Wat bepaalt onze identiteit?
Onze geografische ligging, onze
godsdienst, onze geschiedenis?

Ik denk dat de diversiteit van die
culturele erfenis in de waarden die
aan de basis liggen van de tekst
die een grondwet moest worden,
weerspiegeld werd. Berust ons
Europees model niet op een
overeenkomst, waartoe al wie zich
in die waarden kan terugvinden,
kan toetreden? Het is vanuit die
opvatting dat we het over onze
Europese identiteit moeten
hebben. Anderzijds mogen we ook
het absorptievermogen van de
Unie niet uit het oog verliezen. Om
nieuwe leden te kunnen toelaten,
moet eerst de laatste uitbreiding
succesvol zijn afgerond.

Voor het cdH moet Europa een
model van verdraagzaamheid en
multiculturaliteit worden, een
ruimte van burgerschap gestoeld
op respect voor de culturele
diversiteit, de diverse religieuze en
filosofische overtuigingen en de
taalkundige diversiteit.

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

Par contre, il faut être attentif à la capacité d'absorption de l'Union,
quel que soit le nombre de ses prétendants sur cette base
contractuelle, car pour absorber de nouveaux membres, le cas
échéant, il faut avoir réussi le dernier élargissement.

Voilà, messieurs les présidents, monsieur le premier ministre, chers
collègues, ce que l'Europe est pour le cdH, et ce qu'elle doit devenir:
un modèle de tolérance et de multiculturalité, un espace de
citoyenneté, un espace de citoyenneté fondé sur le respect de la
diversité des cultures, des appartenances religieuses et
philosophiques, ainsi que de la diversité des langues qui sont vécues
comme un enrichissement permanent entre ceux qui les pratiquent.

01.09 Marie Nagy (ECOLO): Monsieur le président, je vais peut-être

prendre un autre ton que celui de mes collègues. Je pense vraiment
qu'il faut replacer la construction européenne dans une perspective
historique d'une tension assez claire entre les intérêts nationaux et les
intérêts de ceux qui se rendent compte que, dans le cadre de la
mondialisation et de la globalisation, l'échelle européenne pertinente
n'est pas celle des grands Etats mais celle d'un ensemble qui peut
effectivement jouer un rôle au niveau mondial, que ce soit en termes
de défense, de marchés économiques, de modèles culturels ou de
modèles socio-économiques. Je pense que cette tension était très
perceptible dans le compromis auquel les pays membres sont arrivés
à Nice, et qu'elle perdure parce qu'elle n'a pas été apaisée, mais je ne
pense pas que l'élargissement en soit la cause. Je ne souhaite pas
qu'on retombe dans l'idée que c'est à cause de l'élargissement que
les choses ne fonctionnent pas. Il faut se pencher sur le non au
référendum dans deux pays fondateurs car on pensait que les
problèmes viendraient d'ailleurs. On ne pensait pas qu'ils viendraient
de la France et des Pays-Bas.

Il faut lire les raisons pour lesquelles les gens ont voté non. Elles ne
sont pas univoques, mais extrêmement contradictoires. Tirer des
conclusions comme quoi il faut approfondir le modèle social européen
- ce qui est mon voeu - ou au contraire qu'il faut moins d'Europe, est
un peu prématuré à ce stade-ci, au vu des résultats.

On a plutôt intérêt - et des études sont menées dans ce but - à
essayer de comprendre le pourquoi du non. Mais il ne faut pas tomber
dans le catastrophisme. Ce n'est pas la fin de la construction
européenne, c'est un moment difficile, où l'on a raté l'occasion
d'adopter un traité meilleur que le traité actuel.

Mais le traité, tel qu'il a été adopté, est mort: on sait bien qu'il faut 25
oui, 25 ratifications, et que s'il en manque une ou deux, ce traité est
mort. Il faut donc peut-être réfléchir dans cette perspective. C'est
dans ce sens que je vous avais écrit, monsieur le président, mais
vous n'avez pas cru bon de répondre à ma lettre écrite avec ma
collègue Mme Durant.

Selon moi, il faut qu'en Belgique, on puisse avoir un débat, un vrai
débat, pas simplement un échange d'idées, aussi intéressant et
instructif soit-il. Il faut arriver à savoir, après les positionnements des
uns et des autres, où l'on va et quelle est la position du
gouvernement. Je déplore de ne pas avoir jusqu'à présent entendu
des choses très claires sur ce que sera le positionnement futur du
gouvernement, sur la manière précise de procéder, en suivant les

01.09 Marie Nagy (ECOLO): De

Europese eenmaking moet gezien
worden in haar historisch
perspectief, dat van een spanning
tussen de nationale belangen en
de belangen van hen die inzien dat
Europa niet moet streven naar de
afmetingen van de grote Staten,
maar wel naar een geheel dat iets
kan betekenen op wereldvlak. Die
spanning is nog steeds niet
verdwenen en dat kan volgens mij
niet aan de uitbreiding worden
toegeschreven. In dat verband
moeten we ons afvragen hoe het
`neen' van Frankrijk en Nederland
te verklaren valt.

De redenen waarom de mensen
neen hebben gestemd zijn niet zo
eenduidig. Het is in dit stadium
misschien voorbarig om
conclusies te trekken.

Het verdrag zoals het werd
aangenomen is echter dood en
begraven. Men moet daar
rekening mee houden. Ik had u
een brief in die zin geschreven,
mijnheer de voorzitter, maar u
heeft het niet nuttig geacht mij te
antwoorden.

Volgens mij moeten wij in België
een echt debat kunnen voeren
teneinde eenieders standpunt te
kennen.

Men vraagt zich eigenlijk af hoe er
een dergelijke kloof tussen de
bevolking en de beleidsmakers is
gegroeid. Wat is de rol van het
Parlement? Keurt men het plan D
als zodanig goed? Dat is uiteraard
een goed vertrekpunt.

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

propositions du Conseil européen et du plan 2 de la Commission pour
que la période de réflexion ouverte soit mise à profit pour permettre
un large débat à chacun des pays en associant tant les citoyens, la
société civile, les partenaires sociaux, les parlements nationaux, que
les partis politiques. Je trouve qu'il faudrait un vrai programme du
gouvernement disant comment on va le faire, à quelle échéance, avec
qui, comment, avec quel budget.

Si je suis un peu sceptique ou souriante sur cette question, c'est
parce que je me rappelle trop bien nos débats précédents, la
campagne d'information dérisoire et ridicule excusez-moi du terme
mais il est bien pesé - sur la ratification de la Constitution. L'histoire à
la radio où l'on ouvrait la porte, où il fallait s'essuyer les pieds; cela
n'avait aucun sens.

Et puis on se demande comment on a créé un fossé entre les
décideurs politiques et la population. Si on ne fait pas beaucoup
d'efforts pour populariser des idées, un jour ou l'autre ça se retourne
contre vous. Ici il s'agit de l'Europe, mais c'est le politique en général
qui a un problème. Ça mériterait d'être pris avec un peu plus de
réalisme: comment arrive-t-on à toucher les gens au sujet de
l'Europe, comment les informe-t-on via la télé, la radio, c'est-à-dire les
médias qui touchent véritablement la population? Quel est le rôle du
Parlement, monsieur le président? Et je m'adresse aux deux
présidents du Comité d'avis. Qu'est-ce que nous allons faire? Il y a le
plan D. L'approuve-t-on comme tel? S'inscrit-on dans ce plan? Que
fait-on? Certaines expressions ont été données mais elles n'étaient
pas toutes à visée opérationnelle. Ça mériterait que ce le soit plus. Je
pense que le plan D est une bonne base de départ.

Herman De Croo, président: Je vous interromps un instant. J'ai eu
quelque mal, je l'avoue, et M. Mahoux aussi, à faire faire des textes
par les groupes politiques - le Parlement est souverain, c'est la
première discussion ici, Sénat et Chambre , mais je crois qu'il était
important que les groupes politiques se positionnent, même si ce
n'est évidemment pas la fin des débats.

Herman De Croo, voorzitter: De
discussie is uiteraard nog niet
rond.

01.10 Marie Nagy (ECOLO): Je suis rassurée de l'apprendre, mais

je n'en doutais pas, excusez-moi.

01.10 Marie Nagy (ECOLO): Ik

ben gerustgesteld, maar ik
twijfelde daar niet aan!

Philippe Mahoux, président: Plus il y a de débat, plus on trouve
toujours quelqu'un pour dire qu'il n'y en a point. J'ai dit en
commençant que nous allons évidemment poursuivre. Mais le
problème ne serait-il pas, par rapport aux opinions qui s'expriment, de
considérer qu'à un certain moment, toutes les opinions ne sont pas
convergentes? Toutefois c'est la loi de la démocratie, et c'est normal
qu'il en soit ainsi.

Philippe Mahoux, voorzitter: De
diverse politieke fracties houden er
niet allemaal dezelfde standpunten
op na; dat is ook maar normaal.

01.11 Marie Nagy (ECOLO): En ce qui concerne la manière d'arriver

à trouver des propositions concrètes, si on a entendu les quatre
premières interventions, on voit bien qu'il n'y a pas de positions
convergentes sur le modèle à défendre. Le problème, monsieur
Mahoux, c'est que le gouvernement est celui qui négocie et ce sont
les composantes de ce gouvernement qui devront aller au Conseil
européen pour donner le sens dans lequel il faut aller. Je m'exprime
avec plaisir mais avouez que le débat pour le débat, ce n'est pas tout.
Il faut aussi arriver à la piste d'atterrissage et pouvoir faire une

01.11 Marie Nagy (ECOLO): Dat

klopt, maar het is de regering die
aan de onderhandelingen
deelneemt. Discussiëren is een
goede zaak, maar een en ander
moet uitmonden in een concreet
voorstel.

Men moet de tijd nemen om zich

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

proposition concrète, je prends cet exemple à dessein car c'est
d'actualité.

Je crois qu'il faut réfléchir. Il faut prendre le temps de se demander
quel est le rôle de l'Union européenne. Qu'est-ce que l'Union doit
faire? Qu'est-ce qu'elle ne fait pas mieux que les Etats? Qu'attend-on
d'elle? Quel est le débat sur le modèle socio-économique? Quelles
sont les politiques de cohésion qui peuvent être mises en oeuvre par
l'Union européenne?

Il y a des échéances politiques proches et importantes. Je pense au
Conseil informel qui aura lieu la semaine prochaine, dans lequel les
chefs d'Etats et de gouvernements vont se réunir pour débattre, selon
les dernières informations, sur ce modèle social européen et sur une
question délicate, la question du budget européen.

J'aurais voulu savoir quelle sera la position de la Belgique dans ce
domaine. Dans sa déclaration, le ministre n'était pas très clair. Je l'ai
interrogé à ce propos et il n'a pas cru important de répondre. Est-ce
que la Belgique va accepter, par exemple en ce qui concerne le
budget européen, la dernière proposition sur la table, que l'on sait
insuffisante parce qu'elle ne permet pas de contribuer au fonds
structurel de cohésion sociale de manière acceptable. De plus, j'ai
des réticences sur les options de M. Barroso, sur la stratégie de
Lisbonne aussi bien sur le plan social que sur le plan environnemental
qui n'est pas pris suffisamment en considération par la proposition de
la Commission. Mais on sait qu'avec le budget qui est sur la table,
même les domaines qui font un peu l'unanimité entre nous, par
exemple le domaine de la recherche, n'auront pas de budget
suffisant.

Il y a l'Europe théorique, telle qu'on la voudrait mais, concrètement,
quels que soient les discours des représentants de la majorité, quelle
est la position que la Belgique, pays fondateur et pro-européen et, on
la soutient pour cela, va défendre dans le cadre de ces échéances
importantes? De manière claire, quels sont les mandats donnés à nos
fonctionnaires et nos représentants chargés de préparer ces
rencontres?

Quelle est la position du gouvernement vis-à-vis des prises de
position extrêmement dérégulatrices de la Commission européenne
et de M. Barroso? Quand il s'exprime dans une grande conférence ou
à la radio, son modèle social n'est pas celui qui a été défendu par M.
Van der Maelen ou M. Giet.

Comment le gouvernement belge se positionne-t-il par rapport à ces
questions? Je sais qu'on utilise M. De Gucht d'un côté et M. Donfut de
l'autre mais en attendant, si la Belgique veut avoir du poids, il faudrait
un peu plus de cohérence. Autre chose qui n'est jamais très clair dans
les explications données, on en a un peu parlé: d'une part, le premier
ministre dit qu'il faudrait arriver à conclure le processus de ratification.
Petite parenthèse: il voulait que ce soit fait pour fin mai. Nous
sommes déjà fin octobre et il y a un parlement qui ne semble pas
faire diligence. J'ose espérer que ce n'est pas pour des raisons belgo-
belges et pour obtenir des accords entre les différents parlements et
qu'on ne manque pas d'une grande vision européenne.

D'une part, donc, on continue à vouloir poursuivre le processus de

af te vragen wat de rol van de
Europese Unie is. Zal België, met
betrekking tot de Europese
begroting, het jongste voorstel
aanvaarden, terwijl men weet dat
het ontoereikend is omdat het het
niet mogelijk maakt op een
aanvaardbare manier bij te dragen
tot het structureel fonds voor
sociale cohesie? Ik maak
voorbehoud bij de beleidskeuzes
van de heer Barroso, zowel op
sociaal gebied als op milieuvlak.
Wat is het standpunt van de
regering dienaangaande?

Enerzijds zegt de premier dat we
de ratificatieprocedure moeten
afronden, maar anderzijds wordt al
blijk gegeven van pragmatisme
door te stellen dat we aan
hechtere samenwerkingsmodellen
moeten werken. In welke
domeinen moet dat dan
gebeuren? Wat antwoordt u,
vanuit de gezichtshoek van de
Eurogroep, op beide eerder
gestelde vragen? Er is het
probleem van Frankrijk en
Nederland, die zich momenteel
niet erg duidelijk opstellen
tegenover de Europese
eenmaking. Hoe kunnen nieuwe
landen zich bij de eventuele
voorhoede aansluiten? Europa in
twee delen of de tweedeling van
Europa voortzetten is in alle
opzichten echt niet de beste
keuze.

In het kader van het huidige
verdrag kunnen de versterkte
samenwerkingsverbanden
onmogelijk worden gerealiseerd.
Dan werkt u buiten het
uitgetekende kader.
Ik zou ook meer klaarheid willen
over het standpunt van de heer
Barroso, die stelt dat met het oog
op de verdere totstandkoming van
de eenheidsmarkt, men moet
komen tot een eenheidsmarkt van
de diensten en dat de Bolkenstein-
richtlijn dus moet worden
goedgekeurd.
Pleit ons land ervoor dat het
principe van het land van
oorsprong uit de richtlijn moet

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

ratification et, d'autre part, on fait déjà preuve de pragmatisme en se
disant qu'il faut par ailleurs déjà travailler à des modèles de
coopération renforcée, d'avant-garde dans certains domaines. J'ai
entendu dans l'intervention de M. Giet quelles matières pouvaient
faire l'objet de ces avant-gardes: ce ne sont pas dans ces domaines
qu'il pourrait y avoir des difficultés. En effet, l'intégration, la politique
JAI répressive, ce n'est pas sur ces sujets-là que risque de surgir un
problème. C'est dans d'autres domaines qu'il y a des difficultés. Enfin,
il y a des problèmes partout parce qu'à vingt-cinq, il y a toujours un
problème quelque part. Plus précisément, quels sont les domaines,
monsieur le premier ministre, dont vous pensez qu'ils doivent faire
l'objet de ces coopérations renforcées?

Comment, en vous basant sur l'Eurogroupe, répondez-vous aux deux
questions posées précédemment? Il y a le problème de la France et
des Pays-Bas qui ne sont pas aujourd'hui dans une situation très
claire par rapport à la construction européenne. Et comment associe-
t-on de nouveaux pays à des avant-gardes éventuelles? En effet, il ne
faudrait pas travailler simplement en se disant qu'il y a les Quinze ou
les pays fondateurs et que les autres pays ne sont pas capables du
même type de réflexion sur une intégration plus forte, du moins pas
de la même manière et à la même vitesse. Couper l'Europe en deux
ou poursuivre cette coupure de l'Europe en deux, ce n'est vraiment
pas le choix le plus heureux dans tous les domaines.

J'aimerais savoir dans le cadre de quel mécanisme. En effet, dans le
cadre du Traité actuel, les coopérations renforcées sont pratiquement
impossibles à réaliser. Cela signifie que vous travaillez en dehors de
ce qui est prévu dans le Traité. Je voudrais vous entendre sur ce
sujet.

Je vous citerai un autre exemple pour lequel j'aimerais recevoir une
clarification de la position; c'est très important. M. Barroso dit bien
que, pour poursuivre la construction du marché unique, il faut en
arriver à présent au marché unique des services, et donc adopter la
directive Bolkestein.

Je pense que le Parlement européen a réalisé un travail important.
Cependant, lors des quatre premières interventions, il a été question
d'approches différentes: certains trouvent que certains
aménagements suffisent.

Quant à moi, j'ai deux questions précises à adresser au premier
ministre. La Belgique défend-elle, oui ou non, l'idée que le principe du
pays d'origine doit être enlevé de la directive? Il s'agit d'une directive-
cadre, la seule dans laquelle on travaillerait selon le principe du pays
d'origine alors que, pour toutes les autres directives-cadres, ce
principe n'est jamais appliqué. Cela crée une concurrence très
importante entre les pays. La Belgique mènera-t-elle la bataille sur le
pays d'origine et sur le champ d'application? Mais là, je reconnais que
le consensus des quatre intervenants me paraît plus facile à réaliser.

Enfin, je terminerai en disant que l'Europe est aussi victime de la
manière dont d'aucuns la présentent. Ce matin, j'entendais
Mme Onkelinx et M. Dewael interviewés à propos de la taxation des
sicav, sujet hautement populaire s'il en est. Quelle réponse a-t-elle été
donnée? Il s'agit d'une fausse réponse consistant à dire que cette
taxation était appliquée parce que la directive européenne les y

worden gelicht?

Ik zou willen besluiten met te
stellen dat Europa ook het
slachtoffer is van de manier
waarop het door sommigen wordt
voorgesteld. Alles wat negatief en
onpopulair is, krijgt de stempel
"Europese richtlijn", en de
positieve en aangename aspecten
zijn zogenaamd het werk van de
regeringen.

Ik wil besluiten met het vreselijke
beeld van mensen uit landen
bezuiden de Sahara die wanhopig
Europa trachten binnen te komen.
Dat beeld moet ons tot nadenken
stemmen, enerzijds over het
imago van beloofde land dat wij
verspreiden en anderzijds over het
soort Europa dat wij uitbouwen.

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

obligeait.

En fait, tout ce qui est négatif et impopulaire sera étiqueté "directive
européenne". Par contre, les aspects positifs et agréables seront dus
à l'action des gouvernements. Il me semble qu'il existe là une part de
responsabilité et que cela continue. C'est normal et de bonne guerre;
cependant, qu'on ne s'étonne pas alors de rencontrer des difficultés
par rapport à la compréhension de ce qu'est l'Europe et de ce qu'elle
a pu apporter en termes de bien-être, de paix et d'autres éléments;
les gens deviennent donc un peu sceptiques, en particulier les jeunes.
Ce phénomène apparaît un peu inquiétant pour quelqu'un, comme
moi, qui est convaincu que c'est en marchant dans une Europe plus
fédérale, plus unifiée, plus politique que l'on pourra améliorer les
conditions de vie non seulement de nos concitoyens, mais aussi
probablement d'autres parties du monde.

Je termine par l'image terrible de ces Subsahariens qui tentent
désespérément de venir en Europe.

Ce phénomène doit provoquer chez nous des interrogations sur le
type d'Europe que nous construisons et sur l'image que nous
donnons: terre de bien-être, malgré les inégalités très importantes et
certains aspects insupportables comme, par exemple, les 20 millions
de chômeurs, mais aussi forteresse et club fermé ne permettant pas
le dialogue avec des populations se trouvant à nos portes.

Ces deux réflexions permettent de voir concrètement que les
politiques européennes touchent les gens de très près.

Voorzitter Herman De Croo: Bedankt, mevrouw Nagy. Ik geef thans
het woord aan de heer Geert Lambert en daarna volgen kortere
interventies van mevrouw Vautmans en de heer Devlies.

01.12 Geert Lambert (sp.a-spirit): Mijnheer de eerste minister, ik

denk dat we hier vandaag werkelijk een interessant debat voeren. We
hebben het al een paar keer gezegd in de Kamer, ook ttijdens het
debat over de Europese Grondwet, dat we in dit huis in feite veel te
weinig over de Europese eenwording spreken. Het is dan wel leuk dat
we het in deze vergaderzaal over de grote lijnen hebben, maar in feite
lopen we constant achter als we in de eigenlijke commissies niet
constant met deze problematiek bezig zijn.

01.12 Geert Lambert (sp.a-spirit):

L'unification européenne n'occupe
pas la place qui lui revient dans les
débats. Un débat comme celui
d'aujourd'hui constitue une
initiative louable mais les
commissions devraient également
s'en préoccuper constamment.

Voorzitter Herman De Croo: In ons Reglement staat dat de
commissies zich eenmaal per maand over Europese problemen
zouden moeten buigen en bijkomend zijn er europromotoren, de
adviescommissie en de vaste commissie.

Herman De Croo, président: Le
règlement prévoit qu'une réunion
de commission par mois doit être
consacrée à l'Europe, sans oublier
les europromoteurs, la
commission d'avis et la
commission permanente.

01.13 Geert Lambert (sp.a-spirit): Daarover ging ik het nog hebben,

mijnheer de voorzitter.

De twee referenda in Frankrijk en Nederland hebben effectief
aangetoond dat we in een crisis zitten. De eerste minister heeft er
reeds naar verwezen: het is een crisis zonder voorgaande. Blijkbaar is
onze bevolking vergeten welke merites de Europese Unie ons heeft
gebracht. Ik behoor tot de generatie die nooit oorlog heeft gekend,

01.13 Geert Lambert (sp.a-spirit):

L'Europe est en situation de crise.
Les citoyens européens ont
manifestement oublié les mérites
de l'Union. La génération qui n'a
jamais connu la guerre semble
avoir oublié que l'Union
européenne est essentiellement

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

maar ik weet van mijn ouders en grootouders en uit
geschiedenislessen dat we altijd een strijdtoneel zijn geweest. Op
onze grond werden steeds oorlogen gevoerd.

De Europese Unie, die zogezegd gegroeid is vanuit een economisch
gegeven, maar in feite vanuit een politieke vredesgedachte, heeft
onze contreien gedurende al bijna 60 jaar behoed voor oorlogen.
Plots zijn we dat echter vergeten en zijn we in een soort panieksituatie
terechtgekomen. Hoewel: is dat allemaal zo plots? Ik ben daar niet
van overtuigd. Ik had het plezier mijn politiek leven te kunnen
beginnen als medewerker van een Europees parlementslid en ik
herinner mij de periode van onder andere het Verdrag van Maastricht.
Ook toen waren er lidstaten die in een referendum neen hebben
gezegd. Zelfs in lidstaten die toen ja hebben gezegd, waaronder
Frankrijk, was het met de hakken over de sloot. Het was een nipt ja.
Dat zijn wij blijkbaar vergeten.

De jaren '90 hebben een kentering veroorzaakt in de Europese
gedachte, en dat is niet zo verwonderlijk omwille van het feit dat de
Europese Unie nog altijd geen vanzelfsprekendheid is. Wij zijn geen
cultureel uniform geheel. Tezelfdertijd zijn we gelukkig ook geen
artificieel product. Europa bestaat en heeft historische wortels, maar
aan de andere kant is het een heel divers gegeven. Persoonlijk vind ik
dat ongelooflijk boeiend. Wat ons in de beginjaren van de Europese
Gemeenschap bond, namelijk de vredesgedachte en een gedachte
van solidariteit om ons te kunnen profileren en afzetten ten opzichte
van de Oostbloklanden, is weggevallen. We zijn er onvoldoende in
geslaagd een nieuw antwoord te formuleren.

Tezelfdertijd is de burger ik gebruik specifiek het woord `burger'
terecht veel meer volwassen geworden in zijn politiek. Men denkt en
wenst een verantwoording te krijgen voor elke constructie die de
politici bouwen. Ik was daarnet even afwezig, maar ik heb gehoord dat
u verwezen hebt naar de `te verwaarlozen' wil ik niet gebruiken
kostprijs van de Europese Unie: inderdaad, slechts 1% van het BNP,
slechts 1/40ste van wat we aan belastingen betalen gaat naar de
Europese Unie. Als we natuurlijk in het discours vervallen dat we altijd
teveel belastingen betalen, zal dat 1/40ste ook wel al teveel zijn.

De burger wenst het verhaal van de Europese eenwording te
begrijpen en wij slagen er onvoldoende in om dat naar buiten te
brengen.

De burger wordt immers geconfronteerd met een
globaliseringgedachte, waar hij op zich geen tegenstander van is. We
vinden het immers allemaal wel leuk om op een erg gemakkelijke
manier van de ene kant van de wereld naar de andere kant te kunnen
reizen. We vinden het ook allemaal wel leuk om nieuwe culturen en
nieuwe producten te kunnen ontdekken. Tezelfdertijd zijn we echter
ook vervallen in een angstprincipe in ons eigen huis.

Daarvoor ben ik eerlijk gezegd bang. De burger heeft, noch in
Nederland noch in Frankrijk, de Europese Grondwet weggestemd
omwille van het feit dat een co-decisieprocedure op een of ander
artikel niet mogelijk zou zijn. Daarmee heeft de burger zich niet
beziggehouden. Geloof dat niet. Hij heeft zich beziggehouden met de
vraag of hij zich in een globale wereld, waarvan de Europese Unie
vanzelfsprekend een exponent is, nog thuis kan voelen.

fondée sur un réflexe pacifique et
que c'est précisément cette Union
qui nous préserve de la guerre
depuis soixante ans déjà.

La population ne fait pas cette
nouvelle perspective sienne aussi
rapidement. Le traité de Maastricht
avait également été rejeté à
plusieurs reprises en son temps
par voie de référendum et n'a
finalement été adopté que sur le
fil. L'Union européenne ne
s'impose toujours pas comme une
évidence aujourd'hui. Elle ne
constitue pas une entité culturelle
mais heureusement pas
davantage un ensemble artificiel
étant donné ses racines
historiques.

Lorsque l'élan de pacifisme
unificateur et de solidarité fondé
sur l'opposition au bloc de l'Est a
disparu, aucune force d'unification
ne s'y est substituée. Le citoyen
est parallèlement devenu plus mûr
et souhaite une justification à
chaque construction envisagée
par les politiques.

Seulement 1 % du PNB et un
quarantième des impôts vont à
l'Union européenne. La somme
est dérisoire mais le citoyen
souhaite néanmoins une
explication claire pour la justifier.
Le monde politique ne réussit que
peu ou prou à fournir cette
explication.

Confronté à l'idée de la
globalisation, le citoyen en
apprécie les aspects positifs mais,
en même temps, en ressent de
l'angoisse. Les citoyens
néerlandais et français n'ont pas
rejeté la Constitution européenne
pour des raisons techniques mais
seulement parce qu'ils se
demandent s'ils pourront se sentir
bien dans un monde globalisé.

Le principe de subsidiarité est
fondamental. Il faut se demander
clairement quelle est la meilleure
décision à prendre et à quel

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

Mijnheer de eerste minister, zo kom ik op, wat mij betreft, een
fundamenteel principe van onze Europese Unie, namelijk het
subsidiariteitsbeginsel. Ik heb dat woord vandaag te weinig gehoord.
Binnen de Europese Unie moeten we, net zoals we ze hebben
gemaakt in ons eigenste land, de oefening blijven maken over de
vraag wat we op welk niveau het beste kunnen beslissen.

Mijnheer de eerste minister, u hebt terecht gezegd dat er te veel
Eurofabels, foute gedachten en foute verhaaltjes bestaan over wat de
Europese Unie allemaal is. Er bestaan echter verdomd ook een pak
correcte verhaaltjes over wat de Europese Unie op bepaalde
momenten is geweest.

Ik hoor bijvoorbeeld vandaag dat bepaalde kringen bezig zijn om de
koopjesperiode, de soldenperiode, te regulariseren door in de hele
Europese Unie dezelfde koopjesperiode te installeren. Ik maak me
dan de bedenking dat we in dat geval wel alle strijd kunnen voeren en
grote reclamebureaus kunnen engageren om de Europese gedachte
te verspreiden, we hebben dan echter in een trek duizenden mensen
hun jaarmarkt ontnomen. Op die manier ontstaat er een aversie tegen
de Europese Unie.

Ik ben het er volmondig mee eens dat we mogen en moeten strijden
voor een gemeenschappelijke, buitenlandse politiek. We moeten ik
volg u in uw redenering, mijnheer de eerste minister ervoor zorgen
dat de defensiepolitiek een Europese politiek is. We moeten er echter
tezelfdertijd echt wel zorg voor dragen dat de Europese droom geen
nachtmerrie wordt, wanneer we het hebben over het culturele beleid.

Ik zal het heel kort aanraken, omdat ik er in de commissie zelf nog
vragen over wil stellen.

Wanneer ik bijvoorbeeld verneem dat men binnen de Europese Unie
opnieuw vragen is beginnen stellen over het nut van de diversiteit aan
talen in onze instelling en aan de kosten voor de tolken in de
Europese Raad en in het Europees Parlement een mouw wil passen,
dan zeg ik dat men de mensen op die manier vervreemdt van de
Europese instelling. Zij willen immers uiteindelijk in hun eigen taal
worden bediend.

Ik ben daar bang voor en doe een immense oproep om aan die trend
niet toe te geven.

Ik kan enkel herhalen dat ik een enorme voorstander en partizaan ben
van de culturele diversiteit van Europa. Ik ben een voorstander van
een interculturele maatschappij, ook in ons eigenste land. Ik geloof
immers in de kracht en de vooruitgang die het stimuleren van
culturele uitwisseling kan veroorzaken. Dat neemt echter niet weg dat
we ervoor moeten zorgen dat mensen ook hun eigen culturele
beleving ten volle kunnen blijven waarderen.

Ik ga misschien wat snel, maar ik rond af. Zoals de heer Mahoux
daarnet zei, is dit een initieel debat, een start. We moeten hier de
krijtlijnen uittekenen.

De vraag is wat we met de Grondwet moeten doen. We kunnen dan
met grote plannen komen. Ik geloof niet daarin. Ik vind een

niveau elle doit l'être. On n'a que
trop propagé d'eurofables mais il
est indéniable aussi que de
nombreuses décisions
européennes touchent les gens et
suscitent l'aversion pour l'Union.
Nous devons certes oeuvrer à la
mise en place d'une politique
étrangère commune et une
politique de défense européenne
mais, parallèlement, ne pouvons
pas transformer le rêve culturel
européen en cauchemar.

En ce qui concerne la politique
culturelle, j'espère que l'on ne fera
aucune concession à ceux qui
voudraient remettre en cause la
diversité linguistique dans l'Union.
Une telle remise en cause ne
pourrait que rendre encore plus
étrangers les uns aux autres les
peuples européens. Je suis
partisan d'une grande diversité
culturelle qui n'empêche toutefois
pas chaque peuple de chérir sa
propre culture.

Après l'échec des tentatives
entreprises pour faire adopter une
Constitution européenne, une
période de réflexion a été
annoncée. En réalité, cependant,
on se demande seulement
comment faire la même chose
autrement. C'est une erreur.
Néanmoins, nous devons nous
garder de jeter par-dessus bord
les éléments positifs de la
Constitution car cela serait
dommageable pour le dialogue
entre les citoyens et les
institutions.

Je songe en tout premier lieu à la
réunion publique du Conseil.

Les citoyens ont en effet le droit
d'être informés des décisions
prises par l'ensemble des
gouvernements. Il est important de
se rendre compte que c'est nous
qui dirigeons l'Europe, et ceci,
avec nos représentants.

Je songe également à l'installation
de l'initiative citoyenne et au
renforcement du rôle des

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

bezinningsperiode wel mooi, maar toen ik op bezinning trok, was dat
om tot rust te komen en om nadien met een leeg hoofd opnieuw de
zaken aan te kunnen pakken. Hier is het geen bezinningsperiode. Het
is een periode waarin men nadenkt hoe men zal realiseren wat men
de vorige keer niet verkocht kon krijgen. Dat is een fundamenteel
foute benadering. Ik ben het ermee eens dat we niet kunnen pick and
choose. We hebben een verdrag genegotieerd, dat zijn fouten en
evenwichten had, maar dat vandaag niet meer ter tafel ligt.

Wanneer we straks met een nieuw verdrag naar de bevolking willen
gaan, mogen we het kind niet met het badwater weggooien. We
mogen bepaalde punten in het verdrag, waarvan ik in het verleden
echt wel partizaan was en waarmee we de dialoog tussen de
bevolking, de Europese instellingen en de politiek zouden versterken,
niet weggooien.

Ik wil drie specifieke punten aanraken. Ten eerste zijn er de openbare
raadsvergaderingen. Mijnheer de eerste minister, u zult het als
regeringslid misschien niet graag horen, maar als parlementslid en als
lid van de bevolking vind ik dat ik het recht heb om te weten wat onze
regeringen gezamenlijk beslissen. Al te vaak verschuilen we ons
achter Europa. Collega Mahoux heeft het daarnet aangehaald. Als we
altijd te snel het paraplusysteem toepassen en zeggen dat Europa
ons tot een en ander verplicht, kunnen we toch niet meer verlangen
dat de bevolking uiteindelijk nog enthousiast blijft over Europa. Al het
slechte kwam van de Europese Unie en nu vragen we dat men nog
warm zou lopen voor de Europese droom. We vergeten echter erbij te
vertellen dat wij, de verkozenen, zorgen voor de politieke
besluitvorming in de Europese Unie.

Ten tweede moet het burgerinitiatief mogelijk worden. Dat kan ook
zonder de Grondwet.

Ten derde, we hebben het al even gehad over de rol die de nationale
parlementen moeten spelen in de Europese besluitvorming. De
subsidiariteitstoets, die ingeschreven was in de Europese Grondwet,
zou kunnen worden gerealiseerd met interinstitutionele akkoorden.
Laten we dat toch echt overwegen.

Mijnheer de voorzitter, u verwees daarnet naar het bestaan van de
europromotoren. U zei dat we elke maand een debat zouden moeten
houden over de Europese besluitvorming, maar we doen dat niet. Wat
de europromotoren betreft, val ik niemand aan. Het is immers geen
individuele, maar een collectieve verantwoordelijkheid van de
nationale parlementen en van de deelstaatparlementen. Het zal u niet
verwonderen dat het mij na aan het hart ligt dat de
deelstaatparlementen een even belangrijke rol moeten kunnen spelen
in de Europese besluitvorming. Als u bijvoorbeeld Onderwijs bij ons
bekijkt, is het onverantwoord dat da enkel op nationaal niveau in
relatie met Europa voort zou worden behandeld.

Het is grappig wanneer ik in het ontwerpverslag over de
bezinningsperiode van de Europese Unie lees dat België al heeft
geratificeerd.

Men beseft ook daar niet dat er nog deelstaatparlementen zijn die dat
nog moeten doen. Onze taak als nationale en
deelstaatparlementsleden moet echt versterkt worden in de Europese

parlements nationaux. Le contrôle
de subsidiarité peut en effet aussi
être mis en place avec des
accords interinstitutionnels. Si
nous assistons aux débats dès le
début, nous ne pourrons plus
rejeter nos responsabilités. Et,
j'ajouterai encore qu'en ce qui me
concerne, je considère que les
parlements des entités fédérées
sont aussi importants que les
parlements fédéraux.

La réalisation de toutes ces
initiatives revêt, à mes yeux, une
importance capitale pour la
crédibilité de l'Europe auprès de
ses citoyens.

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

besluitvorming. Wij moeten van in het begin aanwezig zijn in de
debatten. Dat zal betekenen, en dat is dan fundamenteel en dat is dan
maar onze verantwoordelijkheid, dat wij ons niet meer kunnen
verschuilen achter het motto "Wij moeten van een ander". Wij worden
verkozen. Wij moeten de verantwoordelijkheid opnemen om
besluitvorming te maken. Als men dit niet doet, dan kan men van een
bevolking niet verlangen dat ze gelooft in instituten waarmee ze
uiteindelijk geen enkel uitstaans heeft, waarop ze geen enkele invloed
heeft, waar ze geen enkele poot in huis heeft.

Voorzitter Herman De Croo: Collega's, we hebben al de fracties
mogen aanhoren die zich op deze vergadering hadden voorbereid. Ik
dank hen hiervoor. Ik geef nu de gelegenheid aan mevrouw
Vautmans en mevrouw De Vits om het woord te nemen. Daarna kan
de eerste minister eventueel nog repliceren. Daarna zal ik deze heel
interessante vergadering afsluiten.

01.14 Mia De Vits (sp.a-spirit): Mijnheer de voorzitter, ik zal proberen

mijn betoog in telegramstijl te houden. Ik wens u te feliciteren met de
start van het debat. Barosso heeft een reflectieperiode aangekondigd.
Voor de Europarlementsleden begint deze reflectieperiode stilaan te
lijken op een periode waarin men niet meer nadenkt.

Op dit ogenblik behandelt het Europees Parlement heel weinig
wetgevende initiatieven die uitgaan van de Commissie. Hetgeen op dit
ogenblik gebeurt, zijn tweede lezingen van de vorige Commissie. Het
Europees Parlement overweegt zelfs in de komende dagen een debat
te voeren over de prioriteiten die wij zelf hebben om op die manier de
Commissie aan te porren met zaken op tafel te komen. Deze
parenthesis om u uit te leggen hoe de toestand momenteel is.

Normaliter moet de Commissie de leiding nemen en de motor zijn. Ik
geloof dat de Commissie zich verschuilt achter de Raad of anders de
zaken verwijst naar het Parlement. Twee mooie voorbeelden hiervan
zijn Reach en de Dienstenrichtlijn. Het is belangrijk hieraan toe te
voegen dat er momenteel gewerkt wordt aan intrekking van wetgeving
beslissingen terzake zijn reeds genomen zonder dat het
Parlement daarin gekend wordt. Het Parlement zal initiatieven nemen
om de motivering te krijgen van de grondslagen van de intrekking van
bepaalde richtlijnen.

Er is lobbying bezig tegen de rol die het Parlement speelt in het
wetgevend proces. Het is, mijns inziens, belangrijk de achtergrond
goed in te schatten.

Het debat dat er komt over beter wetgevend werk vind ik een zeer
politiek debat. Er zijn twee grote strekkingen: enerzijds degenen die
zo weinig mogelijk wetgevend werk willen en anderzijds de groep die
wenst na te denken over een vereenvoudiging en verbetering van het
wetgevend werk en de manier waarop de wetgeving tot stand komt.
De Commissie moet, mijns inziens, eens nagaan op welke manier
haar initiatieven op tafel komen. Nogmaals Reach en de
Dienstenrichtlijn zijn voorbeelden van hoe het niet moet.

We moeten onderzoeken welke problematieken en punten in
wetgeving moeten worden gegoten. De heer Lambert heeft het
voorbeeld van de solden gegeven. Inderdaad. Men moet mij eens
uitleggen hoe dit marktverstorend zou werken. Het zijn wel dossiers

01.14 Mia De Vits (sp.a-spirit): Je

félicite M. De Croo pour
l'organisation de ce débat.

Le nombre d'initiatives légales
émanant de la Commission
européenne elle-même est
dérisoire à l'heure actuelle. Le
Parlement envisage même
d'établir une liste de priorités pour
inciter la Commission à agir. Plutôt
que de prendre les commandes, la
Commission se retranche derrière
le Conseil ou refile les dossiers au
Parlement. En même temps, on
assiste à un lobbying intense
contre le rôle du Parlement dans
le processus législatif.

Voilà où en est l'Union
Européenne aujourd'hui.

Mener de grands débats ne
résoudra rien, pas plus que de
parler aujourd'hui du noyau-
Europe. Il pourrait s'ensuivre une
crise de confiance dans les pays
d'Europe orientale, déçus par
l'absence d'un marché de l'emploi
unifié et de perspectives
financières. Lorsque nous parlons
de délocalisation, ils le perçoivent
comme une agression.

Il faudra rétablir la confiance
prudemment et progressivement,
mais sans délai.

Pour commencer, les perspectives
financières, y compris au niveau
du fonds de globalisation, doivent

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

die op tafel komen.

Een ander probleem is de lage omzettingsgraad in heel wat lidstaten
van de richtlijnen.

Dit is de context momenteel. Hoe moet het verder? Men heeft in deze
commissie onderstreept dat de Duits-Franse as op dit ogenblik niet
bestaat. We weten niet hoe die zal evolueren. Veeleer dan grote
debatten te voeren, moet men stapsgewijs proberen het vertrouwen te
herstellen. Op dit ogenblik is het vertrouwen zoek zowel met de
Centraal-Europese landen als met onze bevolking. Daarom vind ik dat
men moet oppassen om nu de idee van een "kern Europa" te
lanceren.

Er is namelijk een stukje vertrouwenscrisis met de Centraal-Oost-
Europese landen, in die zin dat die bevolking zich bedrogen voelt. Zij
zegt: "Wij hebben geen financiële perspectieven. Van waar zal het
geld komen dat men ons beloofd heeft? Wij hebben geen
eengemaakte arbeidsmarkt op dit ogenblik."

Wij spreken over delokalisatie. Dat wordt in Centraal- en Oost-Europa
aangevoeld alsof we ons uiteindelijk tegen die landen richten.

Ik denk dus eerder dat men voorzichtig moet zijn met de lancering,
nu, van een kern-Europa.

Ik ben er meer voorstander van om stapsgewijze, binnen vrij korte
termijn, een aantal maatregelen te nemen die dat vertrouwen
herstellen. Ik denk dat die maatregelen hier aangehaald geweest zijn.

Ten eerste, het gaat om de financiële perspectieven, die voor het
einde van het jaar op tafel zouden moeten kunnen komen. Blair heeft
een zeer mooi discours gehouden voor het Europees Parlement. Ik
hoop echter dat hij niet alleen communicator is, maar dat er ook wat
op tafel komt en dat de ideeën die naar voren gebracht worden, en
die ik interessant vind voor de financiële perspectieven, ook op die
manier uitgewerkt worden.

Daarin moet er ook aandacht zijn, vind ik, voor het globaliseringfonds,
dat de sectoren in hun herstructurering moet helpen. Dat is een nieuw
idee. Op dit moment wordt er ook hier, in dit land, gesproken over
herstructureringen en wat er moet gebeuren met
loopbaanbegeleiding. Ik denk dat dat zich in Europa in het algemeen
voordoet en dat er in Europa geld op tafel zou moeten komen voor
een dergelijk globaliseringfonds.

Ten tweede, er zou steun moeten zijn van de Belgische regering voor
het groeiinitiatief dat de socialistische fractie op tafel legt en in oktober
bespreekt met de Ecofin-ministers. Wij hebben het erover dat de
arbeidsmarkt flexibeler moet worden en dat de activiteitsgraad moet
stijgen. De eerste vraag die gesteld moet worden, luidt: hoe zullen we
voldoende jobs hebben? Die vraag wordt op dit ogenblik binnen
Europa niet gesteld. Het gaat alleen over langer werken, over het
opkrikken van de activiteitsgraad. Zonder te zeggen dat er op dat vlak
niets moet gebeuren, vind ik dat die fundamentele vraag beantwoord
moet worden. Dat is de hele coördinatie van economisch en
budgettair politiek convergentiebeleid. Waarom zou de Euro-groep op
dat vlak niet vooruit kunnen gaan? Ik denk dat men niet moet spreken

être présentées à la fin de cette
année.

Il est également important que la
Belgique soutienne les initiatives
du groupe politique socialiste en
matière de croissance. En Europe,
le débat est exclusivement axé sur
l'allongement des carrières, alors
que la question essentielle est de
savoir comment nous allons créer
davantage d'emplois. Cette
question fondamentale n'est pas
posée au niveau européen.

Enfin, il faut élaborer les mesures
d'unification du marché. Je songe
en l'occurrence au marché des
services. Il y a deux tendances au
sein du Parlement européen, et
l'on ignore encore qui va
finalement emporter l'adhésion de
la majorité. Pour nous, ce sont les
règles du pays de destination qui
doivent être prises en compte pour
l'exercice d'une activité, tandis que
les règles du pays d'origine
doivent pouvoir être appliquées
pour l'accès.

Le temps est venu de mener le
débat sur le modèle social
européen, sans opter pour un
modèle spécifique, mais en
comparant les points forts des
différentes possibilités qui s'offrent
à nous. A cet égard, il convient de
prévoir un encadrement fiscal
minimal. Je me réjouis de
constater qu'un ministre hongrois
a récemment fustigé les pratiques
de dumping fiscal.

Enfin, j'appelle à ne pas pourrir
davantage encore l'atmosphère
qui entoure le débat sur l'adhésion
éventuelle de la Turquie. Plutôt
que de chercher à empoisonner
l'opinion publique, mieux vaudrait
examiner sereinement les
arguments qui plaident en faveur
d'une adhésion turque. L'intensité
du débat est telle qu'on en oublie
trop souvent que cette adhésion
ne sera pas possible avant 2014,
voire plus tard.

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

over het kern-Europa; volgens mij kan dat met de Euro-groep verder
worden besproken als de politieke wil er is.

Ten derde, de markt moet verder afgemaakt worden op verschillende
terreinen, zoals op financieel vlak, voor de telecom en op de
dienstenmarkt. Maar ik wil nogmaals aan de parlementsleden zeggen
dat wij momenteel in het Europees Parlement nog altijd met de twee
grote richtingen zitten, en dat er nog altijd niet uitgemaakt is welke
meerderheid daar gevonden wordt. Wij willen die dienstenmarkt
absoluut niet in een soort van protectionisme beginnen afschermen.
Daar waar het gaat over de uitoefening van een activiteit, zeggen wij
wel dat de regels van het land van bestemming moeten gelden. Als
het gaat over de toegang tot de markt, dan kunnen dat de regels van
het land van oorsprong zijn. Maar ook daarover is er momenteel geen
akkoord binnen het Europees Parlement. Het kan opnieuw een totaal
verkeerd signaal zijn voor de bevolking als dat verkeerd zou
uitdraaien.

Ten slotte, vind ik dat wij de tijd moeten nemen. Ik ben eigenlijk
tevreden dat de Top een informele Top geworden is. Een debat over
het sociale model moet gestart worden zodat er minstens een aantal
maanden de tijd genomen wordt, niet om één sociaal model te gaan
distilleren, maar wel de sterke punten uit de verschillende sociale
modellen die er zijn, samen met een minimale omkadering op het
fiscale vlak. Want wie spreekt over de sociale dimensie moet ook een
minimale omkadering hebben op Europees niveau op het fiscale vlak.

Ik ben dus heel tevreden dat een Hongaarse minister nu zegt dat de
dumping die bestaat op het fiscale vlak niet verder kan gaan. Ik meen
dat dit een nieuw geluid is, ook vanuit Centraal- en Oost-Europa, dat
misschien de zaak wat verder kan helpen.

Ten slotte wil ik zeggen: laten wij gebruikmaken, voorzitter, van de
komende periode om de juiste argumenten te geven, en niet het gif
dat nu gespuid wordt onder de bevolking inzake de
toetredingsonderhandelingen met Turkije. Laten wij uitleggen aan de
mensen wat de voordelen zijn van de start van de onderhandelingen.
Het einde daarvan is niet bepaald maar iedereen weet dat het niet kan
voor 2014 en dat het zelfs langer zal duren.

Waarom kan het niet voor 2014? Omdat de financiële perspectieven
normaal van 2007 tot 2014 moeten gaan. Dus, het kan niet voor die
datum en zelfs die datum is absoluut niet ergens ingeschreven als de
datum die wij moeten halen.

Het is belangrijk aan de bevolking uit te leggen wat de voordelen zijn
van de start van de onderhandelingen.

Voorzitter Herman De Croo: Dank u wel, mevrouw De Vits, voor uw
stem vanuit het Europees Parlement.

Mevrouw Hilde Vautmans, u bent de laatste die nu het woord neemt.

01.15 Hilde Vautmans (VLD): Mijnheer de voorzitter, mijnheer de

eerste minister, ik wil eigenlijk maar heel kort ingaan op drie puntjes
die in het debat ter sprake gekomen zijn: ten eerste, de Europese
defensie; ten tweede, onze taak op ontwikkelingsgebied en ten derde,
de parlementaire controle.

01.15 Hilde Vautmans (VLD): Je

partage totalement l'avis du
premier ministre concernant
l'importance cruciale que revêt le
développement d'un pilier

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

Mijnheer de eerste minister, u hebt terecht gezegd: de ontwikkeling
van een Europese defensie is eigenlijk essentieel in de ontwikkeling
van Europa. Ik meen dat collega Lambert daarop al heeft
gezinspeeld: wat is de meerwaarde? Collega Lambert, ik ken uw
leeftijd niet, maar wij hebben inderdaad geen oorlogen in ons land
meer gekend uiteraard wel nog binnen Europa: Kosovo ligt niet zo
ver en is niet zo lang geleden en uiteindelijk is dat toch een hele
grote verdienste van de Europese Unie.

Wat houdt dat voor mij in, die Europese defensie? Allereerst, mijnheer
de eerste minister, hoop ik dat er ooit een formele Top komt van de
ministers van Defensie, en niet langer die informele Top. Ten tweede,
hoop ik dat er een B-FAST komt, maar dan op Europees niveau, met
een snelle interventiecapaciteit. Ten derde, reken ik uiteraard op
Europese battle groups. En ten vierde, - en dat is toch wel heel
belangrijk; en het stond vandaag in ons nationale Parlement zeer
centraal is er het Europese Defensieagentschap. Deze ochtend
hebben wij in de commissie voor de Defensie de directeur van het
Europese Defensieagentschap op bezoek gehad, de heer Nick
Witney.

Hij heeft ons uitleg gegeven over de huidige stand van zaken van het
Europees Defensieagentschap. Iedereen kent het: een budget van 20
miljoen euro, 80 mensen die er werken en 24 landen. Zij focussen
zich eigenlijk vooral op research en development.

Wat zijn nu eigenlijk de grote problemen die dit essentiële element
voor de Europese defensie momenteel kent? Ten eerste, de relatie
tussen het agentschap en de Europese Commissie loopt zeer
moeilijk, zei de directeur. Ten tweede, en dat mag u niet verbazen, het
is heel moeilijk om alle Europese landen te motiveren om
gezamenlijk, dat wil zeggen op hetzelfde moment, hetzelfde materiaal
aan te kopen. Daar is dus toch nog wel wat werk aan de winkel. Ten
derde, en dat mag u evenmin verbazen, zal een aantal grote landen
met defensie-industrieën ik denk aan Frankrijk, Spanje en Italië
een stuk soevereiniteit opgeven om dit agentschap goed te laten
werken. De heer Whitney gaf een voorbeeld. Op Europees gebied
hebben we nu drie gevechtsvliegtuigen: de Rafal, de Grip en de
Eurofighter. Moesten ze 20 jaar geleden beslist hebben om samen te
produceren, het zou misschien heel wat rationeler, goedkoper en
efficiënter geweest zijn. Alleszins blijft het hoopvol. Ook al hebben
mensen weinig vertrouwen in de Europese Unie, toch zijn er studies
waaruit blijkt dat de mensen wel heel veel vertrouwen hebben in een
Europese defensie en zelfs liever een grotere ontwikkeling van die
defensie zouden willen zien, dan meer nationaal geld te geven aan
defensie.

Een tweede punt, mijnheer de eerste minister, is eigenlijk gekomen
door een debat dat we vanmorgen gehad hebben in de commissie
Buitenlandse Zaken met collega Armand De Decker en dat we vorige
week gevoerd hebben met de minister van Buitenlandse Zaken, Karel
De Gucht. Hoe moeten wij nu optreden anno 2005 tegen de
hongersnood? U bent zelf naar de millenniumtop geweest. Ik denk dat
ons land voor Niger heel grote inspanningen heeft gedaan. Wij
hebben ook de Europese commissaris voor
ontwikkelingssamenwerking. Wij denken dat het mogelijk moet zijn
dat er op Europees niveau iets komt om snel te interveniëren.

«défense» européen. A cet égard,
je plaide pour l'organisation d'un
sommet formel des ministres
européens de la Défense, pour la
mise sur pied d'une équipe
européenne d'intervention à
l'image de notre équipe B-Fast et
pour la poursuite du déploiement
de « battle groups » européens. Je
souhaite également attirer
l'attention sur les besoins et les
problèmes de l'Agence
européenne de défense. Cette
agence, spécialisée dans la
recherche et le développement, se
plaint de sa relation bancale avec
l'Union européenne et des
difficultés qu'elle éprouve à
motiver les 24 pays participants à
coordonner leurs achats d'armes
et à convaincre les grands pays à
renoncer à une partie de leur
souveraineté militaire.

Songeant aux récents événements
au Niger et aux 25 000 personnes
qui meurent de faim chaque jour
dans le monde, je préconise
l'instauration d'un outil
d'intervention flexible, permettant
de réagir résolument et
rapidement à tous les cas de
famines, où qu'ils se produisent
dans le monde.

Il faudra aussi modifier notre
Parlement fédéral sous certains
aspects si nous voulons continuer
de jouer notre rôle européen.
Ainsi, la tâche des europromoteurs
est totalement méconnue pour
l'instant. Je demande également
qu'on envisage la tenue, à
intervalles réguliers, d'un débat sur
les directives européennes et
qu'on s'intéresse aussi à la
question du test de subsidiarité.

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

Dagelijks sterven er 25.000 mensen aan de hongersnood. Dat is
meer dan door aids, malaria en dergelijke samen. Hongersnood is
nog altijd een probleem, vooral van zwart Afrika. Ik pleit ervoor dat
men daar creatief op zoek gaat, om ook daar een soort van
interventiestructuur op te zetten, om heel snel voedsel ter plaatse te
kunnen brengen.

Ten slotte, en dit punt kwamen tijdens het voorbije halfuur meermaals
ter sprake, de vraag hoe het nu moet in het nationale Parlement?
Zowel de heren Brotcorne en Lambert als uzelf, mijnheer de
voorzitter, hebben al aangehaald dat wij beschikken over
mogelijkheden, maar dat wij ze niet benutten. Wij beschikken
nochtans over europromotoren. Welnu, ik stel hier de vraag wie er
allemaal europromotor is en in welke commissie? Ik denk dat velen
het zelfs niet weten dat ze zelf europromotor zijn, laat staan van welke
commissie. Mijnheer de voorzitter, ik ben naar een vergadering van
de europromotoren geweest en ik kan u verzekeren dat sommige
mensen raar opkeken. Ik denk dat we de rol van de europromotoren
moeten versterken. Vervolgens meen ik dat u, in uw hoedanigheid
van voorzitter, bij de voorzitters van de commissie zou moeten pleiten
om eenmaal per maand, wat ons is toegestaan door het Reglement,
het Europees debat te voeren, liefst over de richtlijnen die op ons
afkomen.

Ten tweede, in uw hoedanigheid van voorzitter zou u er bij de
voorzitters van de commissie voor moeten pleiten om eenmaal per
maand, wat ons volgens het Reglement is toegestaan, het Europese
debat te voeren, liefst over de richtlijnen die op ons afkomen.
Uiteraard is het ook de bevoegdheid van de europarlementsleden. Wij
hebben hen om ons land te vertegenwoordigen en hun taak te doen.
Uiteindelijk moeten wij echter hun werk ook omzetten. Het zou dus
gewoon interessanter zijn om de evolutie op de voet te volgen.

Tot slot, mijnheer de voorzitter, u weet dat ik verslaggever ben
geweest van het debat over de subsidiariteittoets. Wij hebben in de
commissie voor de Infrastructuur de eerste test moeten doen. Ik kan
u verzekeren dat, als wij dat moeten doen voor elke regelgeving die
op ons afkomt, wij niks anders meer zullen kunnen doen in het
Parlement. Wij zullen dan de vragen en de wetsvoorstellen moeten
supprimeren. Het is een heel zware klus. Ik zie sommige mensen blij
knikken over de afschaffing van de parlementaire controle, maar
daaraan houden wij toch vast.

Het was echter een heel moeilijke oefening. Wij hebben in de
commissie gezocht en gezocht. Uiteindelijk moeten we eerlijk
bekennen dat we geen oplossing hebben gevonden.

Ik weet dat u ook ging spreken met de voorzitters van de
deelparlementen. Ik hoop dat er een oplossing uit de bus is gekomen.
Het is immers een heel moeilijk gegeven, dat niet zo makkelijk op te
lossen is.

Voorzitter Herman De Croo: Wij hadden een ruim debat. Ik herhaal
nogmaals dat ik het, zelfs indien het een tikkeltje academisch zou zijn
gebleken, met grote aandacht heb gevolgd.

J'ai écouté avec une grande attention les nuances et les expressions
des positions qui étaient fort intéressantes.

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

Monsieur le premier ministre, voulez-vous faire une brève réplique?

01.16 Eerste minister Guy Verhofstadt: Ik wil even kort repliceren.

Voorzitter Herman De Croo: Ik ken uw krachtdadigheid terzake.

01.17 Eerste minister Guy Verhofstadt: Ik geef een korte reactie op

een aantal uiteenzettingen.

Ik denk dat het goed is dat we dit debat hier vandaag voeren en dat
we het in de komende weken en maanden ook verder uitdiepen. Mijn
vrees is immers dat de crisis rond de grondwet, die nu al een aantal
maanden woedt, gewoon uitmondt in een intergouvernementeel
directoire binnen de Europese Unie. Dat is wat nu volop aan het
gebeuren is. Wat ook de kritiek is die men kan hebben, zoals de
vragen of we wel met alle landen verder moeten en of we de grondwet
of stukken van de grondwet moeten redden, dat is de voornaamste
bedreiging binnen de Europese Unie. Mevrouw De Vits heeft een
aantal feiten aangehaald die daar de perfecte illustratie van zijn.

Voor het ogenblik zegt men dat er een crisis is rond de grondwet,
maar dat dat niet belangrijk is. Belangrijk zou zijn om een aantal
projecten op te starten die met een intergouvernementele
samenwerking tot een goed einde worden gebracht. Het resultaat zal
zijn - en dat is tegen de belangen van Europa en tegen de belangen
van België in Europa - dat de communautaire, de gezamenlijke,
aanpak van sociale, economische, justitiële en buitenlandse
problemen, daaronder lijdt en eronderdoor gaat. Dat is de inzet van
wat we nu, volgende week, over enkele weken en maanden gaan
bespreken in Hampton Court.

Er is dus nood aan een duidelijke tegenstem. Dat kan en mag mede
door België georganiseerd worden, omdat er daarover in de Belgische
politieke wereld grote unanimiteit bestaat. Er moet gezegd worden:
neen, de toekomst van Europa ligt niet in een intergouvernementeel
directoire, maar in een verder uitdiepen van de gezamenlijke,
communautaire aanpak binnen een Europese unie die de federale
richting uitgaat. Dat mag vandaag bijna niet meer gezegd of naar
buiten gebracht worden.

Mijn andere vrees is de volgende. Men vraagt zich af wat men nog
van de grondwet kan redden. De vrees die ik heb, is dat, als men iets
redt, het allemaal intergouvernementele elementen zullen zijn en geen
communautaire. Men zal niet de uitbreiding van de bevoegdheden
van het Europees Parlement redden, maar wel de subsidiariteit. Men
zal niet de afschaffing van de unanimiteitsregel in een aantal
domeinen redden, maar misschien wel de voorzitter van de Europese
Raad, die ook een element is van de versterking van de rol van de
Europese Raad. Dat gaat men redden. Ik ben daar niet op tegen,
want het zijn wij die de subsidiariteit in de Verklaring van Laken voor
het eerst naar voren hebben gebracht.

Mijn vrees is echter dat, als we aan pick and choose of cherrypicking
gaan doen, men er juist de intergouvernementele elementen gaat
uitnemen. Luister maar naar wat men zegt wat er moet worden gered.
Het zijn al de intergouvernementele elementen die men wil redden en
geen enkel element dat de communautaire methode vooruithelpt, niet

01.17 Guy Verhofstadt, premier

ministre: Ma grande crainte réside
dans le fait que le malaise actuel à
propos de la Constitution
européenne ne mène à
l'instauration d'une sorte de
directoire intergouvernemental
pour la réalisation d'un certain
nombre de projets concrets. Une
telle évolution s'avèrerait
particulièrement dangereuse parce
qu'elle serait en contradiction avec
notre vision de
l'approfondissement du projet
européen dans le sens d'un
fédéralisme. La discussion sur la
Constitution européenne ne peut
pas, non plus, déboucher sur un
pick and choose aléatoire dans le
cadre duquel ce dont je suis
intimement convaincu

les

aspects communautaires seraient
délaissés au profit exclusif des
éléments intergouvernementaux.

Le débat sur l'avenir de l'Union
européenne est indissociablement
lié à la nouvelle image du monde
qui se dessine. Notre monde est
un monde de plus en plus
multipolaire dans lequel de
nouvelles grandes puissances
émergent, sur le plan d'abord
économique, ensuite politique et
enfin militaire. Si nous n'y prenons
garde, l'Europe risque de ne plus
jouer un rôle déterminant dans ce
monde en pleine mutation.

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

de bevoegdheden van de Commissie, niet de bevoegdheden van het
Europees Parlement en zeker niet de afschaffing van de
unanimiteitsregels, die we hadden verkregen in deel III van de
Grondwet.

Dat is mijn tweede vrees. Ik wilde die even veruitwendigen.

Ik kom dan aan mijn derde punt. De vraag die wij ons moeten stellen
gaat voor op vragen als de volgende. Wat gebeurt er met deze
Grondwet of met delen van deze Grondwet? Wat gebeurt er nu in de
komende weken? Kunnen wij een gezamenlijke politiek op gang
brengen? Welke rol willen wij dat Europa speelt? Men ziet de wereld
fundamenteel veranderen. Men ziet de wereld veranderen op politiek
vlak, op militair vlak en op economisch vlak.

Er is vandaag de dag één grootmacht. Dat is de Verenigde Staten van
Amerika. Dat is een grootmacht op economisch, politiek en militair
vlak. Er komen andere grootmachten op: China en India. Japan is dat
reeds een tijd, voorlopig alleen op economisch vlak, maar morgen ook
op politiek en militair vlak. Dat is de wereldorde van de toekomst. De
wereldorde van de toekomst is niet unipolair, maar is multipolair.
Europa zal in die multipolaire wereld echter geen rol spelen. Het
zullen andere grootmachten en groeipolen zijn.

Het is niet alleen economisch. Het begint economisch en daarna volgt
de politiek en daarna het militaire vlak. De vraag die wij ons moeten
stellen in deze multipolaire wereld, die verder zal ingevuld en
opgevuld worden, is welke rol wij nog spelen met Europa. De woorden
van Paul-Henri Spaak zijn natuurlijk de meest profetische woorden
ooit uitgesproken. Hij zei dat er in Europa alleen maar kleine landen
bestaan en geen grote en kleine meer. Er zijn degenen die beseffen
dat ze klein zijn en er zijn degenen die dat nog niet beseffen.

Wat is de rol van Europa? Kunnen wij economisch, politiek en militair
een rol spelen in deze toekomstige wereldorde? Dat is de vraag. Wij
hebben ook een bepaalde opvatting, een bepaald model.

Nous défendons des valeurs, des principes de démocratie, de droits
humains et de solidarité à l'intérieur de l'Union européenne. Tous les
fonds de cohésion, tous les fonds structurels expriment une
conception de solidarité à l'intérieur de l'Union européenne. Soit nous
continuons, nous demandons aux autres régions au niveau mondial
de prendre cela comme un modèle, soit l'Europe ne jouera pas le rôle
important que d'autres pays jouent aujourd'hui.

Aujourd'hui, cette question est fondamentale.

Pour aboutir à un bon résultat, il est nécessaire que plusieurs pays
travaillent dans le même sens. J'ai parlé de la zone euro parce qu'elle
existe et parce qu'elle permet d'éviter le problème de la participation
de la France ou des Pays-Bas. Dans le cadre de l'Eurogroupe, la
question est résolue puisqu'ils y participent.

Cette proposition est-elle dirigée contre quelqu'un? Pas du tout. Tout
le monde peut entrer dans l'Eurogroupe. Il faut simplement remplir les
conditions. Il est évident qu'en 2006 et en 2007, de nouveaux
membres de l'Union européenne entreront dans l'Eurogroupe. C'est
une bonne chose car cela signifie que la famille s'élargit.

We verdedigen waarden. Alle
cohesie- en structuurfondsen
getuigen van solidariteit binnen de
Europese Unie. We moeten zo
voortdoen en de andere regio's in
de wereld vragen dit voorbeeld te
volgen, anders zal Europa niet de
belangrijke rol spelen die andere
landen vandaag spelen. Ik heb het
over de eurozone gehad omdat we
hierdoor het probleem van de
deelname van Frankrijk of
Nederland kunnen omzeilen. Dit
voorstel is tegen niemand gericht.
Iedereen kan in de Eurogroep
stappen. Waarom de Eurogroep?
Omdat ik geloof dat we vooral
nood hebben aan een
economische en sociale strategie.

19/10/2005

CRIV 51

COM 717

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

Pourquoi l'Eurogroupe? Parce que je crois que nous avons surtout
besoin d'une stratégie économique et sociale. La meilleure instance
pour le faire est quand même la zone euro. On a une monnaie
unique, une zone monétaire mais on n'a pas de politique économique
et sociale.

Certains prétendent que nous avons la stratégie de Lisbonne.
D'accord, mais il s'agit d'objectifs, de comparaisons, d'analyses.
Aujourd'hui, avec les plans nationaux, nous effectuerons une fois de
plus des comparaisons. Par contre, quelle est la méthode utilisée?
Aucune méthode n'est prévue dans le processus de Lisbonne, c'est là
que se situe le problème. Dans le passé, on utilisait certaines
méthodes dans le marché unique: la réciprocité, la reconnaissance
mutuelle, le Pacte de stabilité. Ces méthodes nous ont permis de
créer la monnaie unique, la zone euro. Mais quelle est la méthode
européenne communautaire utilisée dans la stratégie de Lisbonne?
Elle n'existe pas.

Il faut en utiliser dans le processus européen et cette méthode doit
être la convergence. C'est d'avoir non pas une harmonisation pure et
dure, qui ne serait acceptée par personne dans l'Union européenne,
mais des valeurs minimales, maximales, des couloirs dans lesquels
les pays doivent se développer au niveau économique et social pour
avoir une stratégie cohérente tant à l'intérieur qu'à l'extérieur de
l'Union européenne.

Het proces van Lissabon voorziet
in geen enkele methode en dat is
juist het probleem. De beste
methode is die van de
convergentie.

Mijnheer de voorzitter, dit zijn wat mij betreft de drie belangrijkste
punten.

Laten we niet onderschatten dat dit een belangrijke periode is voor de
Europese Unie, met mogelijkheden en met gevaren. Degenen die
denken dat daaruit iets moois zal komen, dat daaruit een fantastische
bloem zal ontspruiten en dat we ons daarover geen zorgen moeten
maken, bewandelen een verkeerde weg.

Er zijn wel degelijk gevaren binnen de Europese Unie. De Europese
Unie kan een richting uitgaan die we niet hebben gewild bij de
stichting in 1957, noch bij de opeenvolgende hervormingen.

Als we een rol willen spelen op wereldvlak - politiek, militair en
economisch -, is verdere Europese integratie noodzakelijk. Als dat
kan, moet het met iedereen zijn, als het niet kan, dan toch minstens
met degenen die van nature uit samenhoren, met name de eurozone
en de Eurogroep. Die zal morgen worden uitgebreid met een aantal
nieuwe lidstaten die aan de voorwaarden voldoen. We staan aan de
vooravond van die uitbreiding.

Als we dat niet doen, lopen we uiteindelijk het gevaar te belanden in
een directoire binnen de Europese Unie. Die zal dan geen Europese
Unie meer zijn, maar een organisatie van Europese Staten zoals de
Tsjechische president - een van de lidstaten van de Europese Unie -
het heeft genoemd. Dat is totaal iets anders is dan de Europese Unie
die wij voor ogen hebben.

Nous vivons un moment important
qui comporte en effet bien des
dangers pour l'UE. Il se pourrait
que l'UE s'engage dans une voie
que nous n'avions pas voulue lors
de sa création ni lors des réformes
successives. Si nous voulons
jouer un rôle sur l'échiquier
mondial, nous devons poursuivre
l'oeuvre d'intégration européenne,
à tout le moins avec les pays de la
zone euro et ceux de
l'Eurogroupe, qui sera encore
étendu. A défaut, il finira par se
créer dans l'UE un directoire qui
deviendra ensuite une
organisation d'Etats européens. Et
nous serons alors bien loin de
l'objectif initial.

C'est dans cet esprit qu'il faut voir les perspectives financières. Mme
Nagy m'a demandé quelle était ma position. J'ai déjà expliqué à de
multiples reprises au Comité d'avis la position de la Belgique. Nous

Het is in dat licht dat men de
financiële vooruitzichten moet
bekijken. Wij willen zoveel

CRIV 51

COM 717

19/10/2005

CHAMBRE

-4

E SESSION DE LA

E LEGISLATURE

2005

2006

KAMER

-4

E ZITTING VAN DE

E ZITTINGSPERIODE

voulons un maximum de moyens. Nous voudrions même qu'ils soient
supérieurs, si possible, à ceux qui se trouvent aujourd'hui sur la table.
Mais il sera très difficile à l'Union européenne de mener ce débat.
Nous voulons aussi que des moyens propres soient développés au
sein de cette dernière. Je l'ai rappelé tout à l'heure à l'occasion de
mon introduction.

On parle de mondialisation. L'Europe est, selon moi, une réponse à
cette mondialisation. Lors des consultations populaires, on a eu
l'impression que la mondialisation et l'Europe c'était exactement la
même chose. Pour ma part, je pense que l'Europe est la bonne
réponse à la mondialisation pour la mener dans les meilleures
conditions possibles.

mogelijk middelen. Wij zouden
zelfs meer middelen willen dan
degene die vandaag ter tafel
liggen. Maar het zal voor de
Europese Unie zeer moeilijk zijn
om dat debat te voeren.
Bij de volksraadplegingen die
werden gehouden, had men de
indruk dat men de globalisering en
Europa over één kam schoor,
terwijl in mijn ogen Europa precies
een antwoord op de globalisering
biedt.

Nogmaals, ik denk dat dit de weg is. Ik wil vragen dat wij dit gesprek
de komende maanden en weken verder zouden kunnen voeren met
de Europese parlementsleden en met de leden van de
Adviescommissie.

C'est la voie que nous devons
suivre. J'espère que la discussion
à ce sujet se poursuivra.

Je plaiderai pour que nous continuions, au sein de la Commission,
cette discussion sur l'idée de convoquer en 2006 un sommet de
l'Eurozone pour faire redémarrer l'Union européenne au niveau de sa
stratégie sociale et économique.

Ik pleit ervoor dat wij verder
debatteren over het idee om in
2006 een top van de Eurozone te
organiseren teneinde de sociale
en economische strategie van de
Unie opnieuw op de rails te zetten.

Herman De Croo, président: Je crois que ce débat, qui a été
préparé avec beaucoup de difficultés, est un bon essai et j'ai
l'impression qu'il faut le poursuivre. Madame Nagy, je vous ai dit que
ceci était le premier essai et qu'il convenait que le parlement le fasse
d'abord en son propre sein.

Herman De Croo, voorzitter: Dit
debat was een eerste aanzet; wij
zullen het voorzetten.

Philippe Mahoux, président: Rien de ce qui est européen ne nous
est étranger. A l'initiative de Mme Van de Casteele qui préside la
commission des Affaires sociales au Sénat, nous organiserons mardi
prochain à 10.00 heures un débat conjoint avec la commission des
Affaires sociales et le comité d'avis chargé des Questions
européennes, en présence du ministre Demotte, sur le problème de la
grippe aviaire. Nous allons peut-être discuter de la subsidiarité du
problème. Je ne sais pas s'il est vraiment très important de discuter
de la subsidiarité du problème, mais de la grippe, sûrement, ainsi que
des mesures européennes et nationales en se disant bien que les
oiseaux migrateurs n'ont pas de débat sur la subsidiarité et la
proportionnalité!

Herman De Croo, président: Les oiseaux migrateurs ignorent les
frontières des régions belges!

Sur ces bons propos, je vous remercie tous.

Philippe Mahoux,

voozitter:

Dinsdagochtend om tien uur
organiseert de Senaat een debat
met de leden van de commissie
voor de Sociale Zaken en van het
adviescomité voor Europese
aangelegenheden inzake de
maatregelen die op Europees en
op nationaal niveau met
betrekking tot de uitbreiding van
de vogelpest moeten worden
genomen.

La réunion publique de commission est levée à 17.50 heures.
De openbare commissievergadering wordt gesloten om 17.50 uur.