COMMISSION DE L'ECONOMIE, DE LA POLITIQUE SCIENTIFIQUE, DE L'EDUCATION, DES INSTITUTIONS SCIENTIFIQUES ET CULTURELLES NATIONAL

De vergadering wordt geopend om 10.06 uur en voorgezeten door de heer Paul Tant.

La séance est ouverte à 10.06 heures et présidée par M. Paul Tant.

01 Vraag van mevrouw Hilde Vautmans aan de vice-eerste minister en minister van Begroting en Consumentenzaken over "de problemen rond de vennootschap Internetbedrijvengids" (nr. 12668)

01 Question de Mme Hilde Vautmans à la vice-première ministre et ministre du Budget et de la Protection de la consommation sur "les problèmes liés à la société internet-bedrijvengids" (n° 12668)

01.01 Hilde Vautmans (VLD): Mijnheer de voorzitter, mevrouw de minister, het gaat over een belangrijk probleem. Het werd mij gesignaleerd door een aantal Limburgse bedrijven die ermee werden geconfronteerd.

De bvba Internetbedrijvengids stuurt brieven naar ondernemers. Bovenaan die brief staat de hoofding Internetbedrijvengidsofferte. In de brief wordt gevraagd om persoonsgegevens aan te passen en door te faxen. Dat is zoals een basisinschrijving, alleen is het zo dat men, wanneer men verder in de brief kijkt, heel duidelijk ziet dat men met het invullen van die gegevens een contract aangaat voor twee jaar voor de kostprijs van 879 euro zonder btw per jaar. Ook Test-Aankoop ontving reeds meerdere klachten over de werkwijze van die firma.

Mevrouw de minister, ik had u graag volgende vragen willen stellen.

Ten eerste, bent u op de hoogte van de klachten over de Internetbedrijvengids?

Ten tweede, op welke manier kan men dat probleem aanpakken?

Ten derde, is de economische inspectie op de hoogte van de klachten? Is er een onderzoek geopend?

Ten vierde, zult u bijkomende maatregelen nemen?

01.02 Minister Freya Van den Bossche: Mevrouw Vautmans, de problemen met het internetbedrijf zijn mij bekend. De algemene directie Controle en Bemiddeling, die op de naleving van de economische wetgeving toeziet, is op de hoogte van de klachten. In 2005 werd reeds een algemeen onderzoek opgestart naar de handelspraktijken van de betrokken firma.

In eerste instantie zijn de adressanten van de Internetbedrijvengids, zoals u zelf ook zegt, geen consumenten. Het gaat om ondernemingen en vzw’s, tot wie de Internetbedrijvengids zich richt in het kader van zijn activiteiten.

Gelet op de omvang van het probleem hebben mijn diensten er dan ook alle aandacht aan geschonken. Uit het onderzoek is intussen gebleken dat dergelijke handelspraktijken de bestaande economische regelgeving overtreden en dat zij vooral lijken op oplichting of poging tot oplichting.

Er is dan ook een pro justitia opgemaakt ten laste van de betrokken firma. De pro justitia is aan de procureur des Konings bij de rechtbank van eerste aanleg te Nijvel overgelegd. Daar loopt momenteel een opsporingsonderzoek. Rekening houdend met het feit dat het onderzoek zelf geheim is, kan ik u alleen nog melden dat de directie Controle en Bemiddeling met het parket samenwerkt om de problemen op te lossen. Vanzelfsprekend is het nog wachten op de uitkomst daarvan.

01.03 Hilde Vautmans (VLD): Mevrouw de minister, dat is uiteraard goed nieuws voor de Limburgse bedrijven. Ik denk niet dat zij ervan op de hoogte zjin dat het onderzoek al zo ver gevorderd is. Ik ben heel blij dat u krachtdadig tegen die bvba bent opgetreden.

Het incident is gesloten.

L'incident est clos.

02 Vraag van de heer Dirk Claes aan de vice-eerste minister en minister van Begroting en Consumentenzaken over "de productaansprakelijkheid voor fietsen" (nr. 12825)

02 Question de M. Dirk Claes à la vice-première ministre et ministre du Budget et de la Protection de la consommation sur "la responsabilité des producteurs de bicyclettes" (n° 12825)

02.01 Dirk Claes (CD&V): Mijnheer de voorzitter, mevrouw de minister, misschien kunt u uw diensten nog even verwittigen dat ik nog steeds niet de informatie heb gekregen die u mij beloofde bij een vorige vraag in plenaire vergadering. Dat was wel zo afgesproken.

Deze vraag betreft de productaansprakelijkheid voor fietsen. Studies hebben aangetoond dat nogal wat fietsen met gebreken worden verkocht en dat gebeurt dan dikwijls aan lagere prijzen in grotere, niet-gespecialiseerde fietswinkels. Als er dan een gebrek aan die fietsen komt, komen de fietsbezitters al gemakkelijk terecht bij de fietsenmaker die dan het gebrek of de fout moet herstellen. Daar komen dan een aantal problemen boven inzake de productaansprakelijkheid van de fiets waaraan zij werken.

Ik heb van fietshandelaars zelf een aantal mails hierover gekregen. Dikwijls brengt men bijvoorbeeld een fiets binnen voor herstel van remmen, terwijl de fietshandelaar nog een aantal andere gebreken vaststelt. De vraag is dan of hij die andere gebreken ook moet herstellen, waarvoor hij eigenlijk geen opdracht heeft. Na herstelling van de remmen wordt de fiets dan terug in het verkeer gebracht, zonder de andere herstellingen. Als er nadien een ongeluk gebeurt met die fiets door kwaliteitsproblemen, waar berust dan de productaansprakelijkheid?

Kan men weigeren om een fiets te herstellen? Ik hoor van een aantal fietshandelaars dat zij soms worden overspoeld met goedkope fietsen die in grootwarenhuizen met weinig service na verkoop werden gekocht. Die komen dan terecht bij de gewone fietsenmaker die dan de problemen maar moet oplossen. Welk initiatief dienen fietsenmakers te nemen wanneer zij bepaalde gebreken vaststellen bij fietsen die bij hen worden binnengebracht? Moeten zij die dan ook herstellen?

Zouden grote, niet-gespecialiseerde winkels niet kunnen worden verplicht om een eenvoudige en toegankelijke hersteldienst te hebben, zodat mensen daar terechtkunnen en niet met de goedkope fietsen van soms minderwaardige kwaliteit naar de fietsenmaker hoeven?

02.02 Minister Freya Van den Bossche: Mijnheer de voorzitter, de wet van 9 februari 1994 regelt de aansprakelijkheid van de producenten niet, maar legt wel de verplichting op voor het op de markt brengen van veilige producten en diensten. Het herstellen van een fiets kan worden beschouwd als een dienst, maar het is natuurlijk logisch dat een hersteller enkel aansprakelijk is voor het werk dat hijzelf heeft verricht. Dat is de logica.

Er zijn natuurlijk herstellers die hun commercieel beleid anders invullen. Noch de wet op de handelspraktijken noch de wet van 1994 voorzien in een verplichting om herstellingen te leveren. Dat betekent dat fietsverkopers hun eigen commercieel beleid kunnen bepalen en hun diensten zouden kunnen beperken tot bepaalde types fietsen of bepaalde merken waarmee zij werken en die zij goed kennen, of fietsen die zij zelf verkocht hebben en waarvan zij dus ook weten op welke wijze die best hersteld worden.

Er zijn er ook die veel ruimer gaan dan dat. Daarin bepaalt elke handelaar zijn eigen commercieel beleid.

Er is wel een waarborgverplichting. Dat betekent dat er twee jaar lang een wettelijke waarborg is en dat ongeacht waar de fiets is gekocht, bij een fietshandelaar of in de supermarkt, de plek waar die gekocht is ook de plek is waar men de fiets terugbrengt. Die fiets moet dan gedurende twee jaar kosteloos worden hersteld of vervangen, of men moet schadeloos gesteld worden in geval dat niet mogelijk is. Het spreekt voor zich dat een fietshandelaar de fiets ook meestal zelf zal repareren en dat een supermarkt de reparatie in het algemeen uitbesteedt aan een firma of handelaar. Gedurende twee jaar is iedereen verplicht om het te doen of te laten doen, voor de bij hem verkochte fietsen.

Wie moet het initiatief nemen bij het vaststellen van gebreken?

Het hangt er een beetje van af wat voor probleem het is. Bij onzichtbare veiligheidsproblemen is er natuurlijk geen initiatief vereist van de hersteller. Denk aan de bagagedragers. Uit de testen die wij uitvoeren met machines, weten we dat na x-aantal keer duwen op die dragers, sommige afbreken. Men kan dat niet zien. De beste fietshandelaar zelf kan dat niet weten, tenzij er zo'n test met de computer is uitgevoerd. Voor onzichtbare gebreken of veiligheidsproblemen kan men dus zeker niemand aansprakelijk stellen.

Er zijn ook een aantal zichtbare veiligheidsproblemen ten gevolge van gebruik, slijtage. Daarover moet de hersteller de consument inlichten. Vergelijk het met uw auto, die u naar de garage brengt voor een bepaalde herstelling of een klein onderhoud. De garagist merkt een veiligheidsprobleem op en moet u daarover inlichten. Vanzelfsprekend bekijkt hij dan samen met u of die herstelling al dan niet meteen gebeurt, maar hij moet u daarover inlichten.

Er zijn ook een aantal zichtbare veiligheidsproblemen die het gevolg zijn van een foutief ontwerp of een foute constructie, zaken die van in het begin verkeerd zijn. Als de hersteller vaststelt dat de fiets voor de consument risico's met zich brengt die onverenigbaar zijn met de algemene veiligheidsvereisten van de wet van 1994, meldt de hersteller dat aan het Centraal Meldpunt voor producten. Dat Centraal Meldpunt is er om op de veiligheid van producten toe te zien. Zo is er een geval bekend van een fiets, die werd verkocht, waarvan de remmen ongeacht welke reparatie er zou gebeuren, nooit goed genoeg zouden zijn voor de bewuste fiets. Welnu, de handelaar meldt zoiets, wanneer hij zo'n fiets binnenkrijgt, aan het Meldpunt en het Meldpunt zorgt er dan voor dat het wordt onderzocht en dat, indien nodig, de modellen worden teruggeroepen. Dan wordt er echt op grote schaal gewerkt, want als het gaat om een fout ontwerp, zullen er nog meerdere fietsen met een gelijkaardig probleem zijn, fietsen waarbij het probleem misschien niet vanzelf wordt opgemerkt.

Het al dan niet aanbieden van een hersteldienst voor producten die door handelaars te koop worden gesteld, behoort tot het commercieel beleid. Dat is niet verplicht. Het is wel verplicht dat men er twee jaar lang voor zorgt dat een fiets hersteld wordt als er een probleem is. Die waarborg moet dus nageleefd worden. Volgens de wet heeft de consument sowieso recht op die kosteloze herstelling of vervanging van zijn aangekocht goed als er sprake is van een gebrek aan overeenstemming. De verkopers hoeven dat niet per se zelf te doen. Zij kunnen die diensten ook uitbesteden aan een onafhankelijke hersteller of een fietsenfabrikant, bijvoorbeeld waar zij de fietsen hebben aangekocht.

02.03 Dirk Claes (CD&V): Mevrouw de minister, ik dank u voor het uitvoerige antwoord.

Ik denk dat uw antwoord een aantal goede elementen bevat, zoals de waarborgverplichting van twee jaar. Dat neemt niet weg dat er gedurende die twee jaar gewoon onderhoud mogelijk moet zijn. Ik stel vast dat zelfstandige fietsenmakers huiverig staan tegenover herstellingen aan fietsen die gekocht zijn in grootwarenhuizen aan dumpingprijzen. De gewone fietsenhandelaars of -makers worden soms overspoeld door gewoon onderhoud van die fietsen.

Na die periode van twee jaar komen de meeste mankementen en gebreken aan fietsen. Op dat moment is die waarborgverplichting niet meer geldig en dan kan de consument, die dergelijke goedkope fiets heeft gekocht, niet anders dan bij de fietsenmaker aankloppen. Er blijft toch een zeker spanningsveld tussen de fietsenmakers en de supermarkten die die fietsen verkopen. Als een en ander niet beter in de hand wordt gehouden, vrees ik dat er in de toekomst een algemene weigering zal komen van fietsenmakers om dergelijke fietsen te herstellen.

Ik weet dat er fietshersteldiensten zijn in het sociale circuit. Moeten zij het dan gaan doen? Ook zij zullen dan enkel de minderwaardige fietsen moeten herstellen. We moeten het toch een beetje in het oog houden dat het niet ontspoort in de toekomst.

02.04 Minister Freya Van den Bossche: Ik wil sowieso nog even meegeven dat dankzij de grote veiligheidscontroles in de grootwarenhuizen, waarover u mij eerder heeft aangesproken, de modellen waar echt problemen mee waren, uit de markt werden gehaald of werden aangepast. De grote problemen die we een tijd geleden hebben vastgesteld met die fietsen uit de supermarkt, zouden in principe tot het verleden moeten behoren. Wij blijven er streng op toezien.

U hebt gelijk dat het niet opgaat om minderwaardige fietsen te verkopen. Men merkt wel dat er consumenten zijn die bij voorkeur bij een fietsenhandelaar kopen wegens de dienst na verkoop. Een aantal mensen doet het liever zonder die extra service en gaat voor een fiets uit de supermarkt. Het is vooral zaak om ervoor te zorgen dat die fiets dan veilig genoeg is. De inspectie moet op dat vlak voldoende haar werk doen.

02.05 Dirk Claes (CD&V): Ik hoop dat er dan ook spoedig controles komen voor kinderfietsen, mountainbikes, enzovoort. Tot nu toe zijn alleen de gewone fietsen gecontroleerd.

02.06 Minister Freya Van den Bossche: Op dit moment worden de kinderfietsen gecontroleerd.

L'incident est clos.

Het incident is gesloten.

03 Question de Mme Colette Burgeon à la vice-première ministre et ministre du Budget et de la Protection de la consommation sur "l'avis du conseil de la consommation sur le marketing bancaire à l'égard des jeunes" (n° 12866)

03 Vraag van mevrouw Colette Burgeon aan de vice-eerste minister en minister van Begroting en Consumentenzaken over "het advies van de Raad voor het Verbruik inzake de marketing in de banksector ten aanzien van jongeren" (nr. 12866)

03.01 Colette Burgeon (PS): Monsieur le président, madame la ministre, je reviens à nouveau devant vous au sujet du marketing bancaire dont font l'objet nos enfants. Comme vous le savez, de nombreuses études ont démontré depuis longtemps que les enfants constituent un public éminemment vulnérable vis-à-vis des campagnes publicitaires.

Lorsque je vous interrogeais, ici même, le 9 mai dernier, sur la nécessité de légiférer afin de protéger les jeunes du marketing bancaire abusif, vous nous aviez fait part de votre intention d'attendre les conclusions du Conseil de la consommation, initiateur d'un code de bonnes pratiques, qui devait procéder à son évaluation, et d'envisager d'autres mesures si, par hypothèse, cette évaluation était négative.

Le Conseil de la consommation a voté, le 7 septembre 2006, un avis sur l'évaluation des recommandations émises par ledit Conseil deux ans plus tôt, concernant la publicité et le marketing bancaire à l'égard des jeunes. Cet avis reprend la position des représentants des organisations de consommateurs qui estiment que le code de conduite actuel basé sur une autorégulation n'est pas suffisamment contraignant. Dans le même avis, il est également fait part de la position des représentants du secteur de la production et de la distribution qui estiment, eux, que les sanctions prévues par la loi sur les pratiques du commerce aux articles 93 et 94 sont suffisantes.

Manifestement, la mise en ligne du site "lecompteestbon.be" pour le compte de la banque ING démontre que le secteur bancaire n'est pas à même de s'autoréguler puisque ING bafoue allégrement le respect du code signé par le secteur. À la fin du mois d'octobre, c'était la Ligue des familles qui dénonçait une campagne de Delta Lloyd prenant pour cible les enfants et leurs parents.

Ainsi, malgré l'existence de ce code de bonne conduite connu de tout le secteur bancaire, les campagnes de marketing continuent à s'introduire dans le champ éducatif des enfants et à se servir de ces derniers comme d'une porte d'entrée commerciale dans la maisonnée. C'est pourquoi, comme les associations de consommateurs, je m'interroge sur l'efficacité de ce code et sur la nécessité de légiférer une fois pour toutes.

Madame la ministre, le code de bonne conduite a-t-il, selon vous, atteint ses objectifs de mieux responsabiliser les annonceurs de produits financiers quand ils s'adressent aux jeunes? Une amélioration est-elle encore possible?

N'estimez-vous pas que, depuis deux ans, tant le SPF Économie que le Parlement ont fait preuve de beaucoup de patience vis-à-vis du secteur bancaire, qui a eu toute latitude pour s'autoréguler en matière de marketing envers les jeunes?

Ne croyez-vous pas, après les deux dérives récentes d'ING et de Delta Lloyd, que seule l'instauration d'une loi – qui est un instrument contraignant – puisse réellement protéger le consommateur?

03.02 Freya Van den Bossche, ministre: Monsieur le président, madame Burgeon, en deux ans, trois plaintes ont été adressées à l'administration. Ces plaintes concernent soit un site web, soit une distribution de folders à la sortie des écoles. Dans ce dernier cas, un procès-verbal d'avertissement a été dressé. Les sites web visés par les plaintes ont été rapidement modifiés.

Deux incidents récents ont été signalés, à savoir une campagne d'une banque à destination des écoles – il appartient aux Communautés de prendre position dans ce dossier – et une campagne concernant un produit d'assurance non visé par le code actuel.

Suivant mon analyse, le code est bien respecté et, en cas de problème, l'administration en charge du contrôle est rapide et efficace. N'oublions pas que, pour tous les codes de conduite dont j'ai encouragé la conclusion, j'ai toujours exigé que le respect soit contrôlé par les autorités publiques et que, le cas échéant, le non-respect soit sanctionné. C'est également le cas pour les deux récents codes de conduite en matière de publicité financière.

En ce qui concerne la campagne pour les produits d'assurance, il me semble, sans pour autant me prononcer sur le fond du dossier, que les règles en matière de marketing bancaire à l'égard des jeunes pourraient également s'appliquer aux produits d'assurance. J'ai donc demandé au Conseil de la consommation de prévoir une extension du code pour les produits d'assurance ou, en tout cas, de faire savoir à M. Marc Verwilghen et à moi-même s'il estime que l'application de ce code en matière de produits d'assurance serait une bonne chose. J'attends sa réponse avant de me prononcer sur le sujet.

03.03 Colette Burgeon (PS): Madame la ministre, la mise en parallèle et l'éventuelle application des dispositions en vigueur en matière de marketing bancaire au marketing en matière de produits d'assurance me semble être une bonne idée.

Toutefois, j'estime que les familles font encore l'objet "d'agressions". Les adultes restant fidèles à leur banque, les enfants sont évidemment la première cible puisque ce sont ces derniers qui sont susceptibles de s'adresser à une nouvelle banque et, par la suite, y rester fidèles.

Ne pensez-vous pas qu'une loi serait plus contraignante qu'un code?

03.04 Freya Van den Bossche, ministre: Selon moi, le code est très bien appliqué, il est suffisant et par ailleurs très bien respecté par les banques – on a enregistré une seule plainte.

Il est évident que l'administration doit rester très vigilante mais, pour l'instant, j'estime qu'une nouvelle législation n'est pas nécessaire. À partir du moment où le code ne sera plus respecté, on pourra alors parler d'une initiative législative mais aujourd'hui, je le répète, les banques respectent le code.

03.05 Colette Burgeon (PS): Madame la ministre, je vous remercie pour votre réponse, même si je ne suis pas convaincue.

L'incident est clos.

Het incident is gesloten.

04 Question de Mme Colette Burgeon à la vice-première ministre et ministre du Budget et de la Protection de la consommation sur "la réforme de la directive 94/47/CE relative à l'utilisation à temps partiel de biens immobiliers (timeshare)" (n° 12881)

04 Vraag van mevrouw Colette Burgeon aan de vice-eerste minister en minister van Begroting en Consumentenzaken over "de herziening van de richtlijn 94/47/EG betreffende het deeltijds gebruik van onroerende goederen (timeshare)" (nr. 12881)

04.01 Colette Burgeon (PS): Monsieur le président, madame la ministre, depuis 1994, la directive européenne 94/47/CE protège les consommateurs qui souhaitent acheter un timesharing. Grâce à cette directive, l'acheteur bénéficie d'un délai de rétractation de dix jours et la société doit respecter un ensemble d'obligations informatives. Cette protection ne vaut cependant que pour l'achat d'un droit d'utilisation d'un bien immeuble durant une période déterminée - au minimum, une semaine par an - et pendant un délai de trois ans au moins.

Malgré cette protection, de nombreux contrats conclus dans le secteur du timesharing tombent hors du champ d'application de cette directive. Ainsi, un consommateur qui a conclu un contrat de revente, un contrat d'adhésion dans un club de vacances, un contrat de moins de trois ans n'est pas protégé.

Le réseau des centres européens des consommateurs reçoit régulièrement des plaintes concernant ce type de contrat. Il semblerait que la Commission européenne envisage de réformer la directive 94/47/CE relative à l'utilisation à temps partiel de biens immobiliers (timeshare). Elle a d'ailleurs décidé de lancer, en date du 1^er juin, une vaste consultation publique sur cette pratique. Il apparaît, en effet, que certains opérateurs ont mis en place de nouveaux produits analogues au timeshare qui exploitent les failles dans la réglementation, conduisant à un certain nombre de plaintes de consommateurs.

La police espagnole a effectué en mars dernier une série de perquisitions dans les bureaux de plusieurs sociétés de timesharing. Souhaitant obtenir plus d'informations, elle a dû lancer un appel à toutes les personnes lésées par l'une de ces sociétés via le réseau des centres européens des consommateurs.

Madame la ministre, pouvez-vous nous indiquer le nombre de personnes lésées en Belgique par les sociétés ainsi visées par les autorités judiciaires espagnoles? Quel est le nombre de plaintes enregistrées en Belgique par des consommateurs qui se sentent lésés par des sociétés de timesharing? Comment le nombre de plaintes a-t-il évolué depuis la mise en œuvre de la directive 94/47/CE?

Pouvez-vous nous donner quelques indications sur les mesures envisagées par la Commission européenne afin de protéger le consommateur contre les opérateurs indélicats? Quelles est la position des autorités belges en la matière? Envisagez-vous de prendre des mesures complémentaires de protection des consommateurs? Si oui, lesquelles?

Ne serait-il pas souhaitable de constituer une liste européenne des sociétés douteuses qui oeuvrent dans le domaine du timesharing, comme cela a été fait dans le domaine des compagnies aériennes? Les sociétés profitent en effet souvent de la crédulité des consommateurs européens et de leur manque de connaissance du droit européen et des droits nationaux en la matière.

04.02 Freya Van den Bossche, ministre: Monsieur le président, sur la base des chiffres fournis par la direction générale Contrôle et Médiation, le nombre de plaintes reçues cette année, jusqu'en septembre, est de huit. Sur la base des chiffres du Centre européen des consommateurs (CEC), le nombre de plaintes des consommateurs qui se sentent lésés par les sociétés de timesharing en 2006, en Belgique, est de 194 jusqu'en septembre. Mais ce chiffre reprend tant les demandes d'information que les conseils donnés ou les dossiers traités par le CEC.

L'analyse des chiffres fournis par le CEC permet de voir que, depuis la mise en œuvre de la directive, on constate une forte diminution des plaintes. L'analyse des chiffres de la direction générale Contrôle et Médiation permet un constat identique: 29 plaintes en 2002, dont 24 à l'encontre de sociétés espagnoles, 12 plaintes en 2003, un pro justitia contre une firme belge en 2004 et 13 plaintes en 2005.

Enfin, en ce qui concerne les suites des perquisitions effectuées par les autorités espagnoles en mars 2006, deux plaintes ont été enregistrées.

Les problèmes des consommateurs sont essentiellement liés à des œuvres commerciales qui sortent du champ d'application de la directive. Dès lors, la directive devrait être modifiée afin de mieux protéger le consommateur.

La Commission européenne envisage différentes mesures.

- Étendre le champ d'application de la directive aux produits analogues au timeshare: contrats de séjours successifs dans une résidence de vacances, mais d'une durée inférieure à trois ans; séjours inférieurs à une semaine; contrats portant sur le séjour en péniche ou caravane, ou clubs de vacances.

- Compléter les exigences prévues en matière d'information.

- Uniformiser la durée de la période de réflexion dans les pays de l'Union européenne.

- Exiger des garanties financières en cas de non-livraison ou d'insolvabilité de la société.

- Appliquer des sanctions pénales en cas d'infraction grave: les pratiques douteuses les plus graves sont de nature criminelle.

La loi belge va déjà actuellement au-delà des exigences minimales de la directive en vue de mieux protéger le consommateur, mais notre loi belge est rarement applicable puisque la majorité des ressortissants belges acquièrent un timeshare hors de Belgique. Les autorités belges adhèrent donc largement aux propositions de modification de la directive, qui rejoignent sur plusieurs points les dispositions nationales.

La liste noire des compagnies aériennes, dont vous avez parlé, vise un objectif un peu différent: il s'agit là de la sécurité physique des individus. En ce qui concerne le timeshare, les problèmes soulevés se situent essentiellement dans le cadre d'arnaques financières, résultant soit de pratiques de vente condamnables, soit du développement de nouveaux contrats qui échappent au champ d'application de la directive actuelle.

Il me semble que les mesures proposées par la Commission européenne sont de nature à éliminer réellement les problèmes rencontrés. C'est pourquoi, comme vous sans doute, je suis très heureuse que la Commission soit en train de prendre ces initiatives.

04.03 Colette Burgeon (PS): Madame la ministre, je vous remercie pour votre réponse complète. Je me réjouis de voir la directive modifiée en grande partie. Quand cela va-t-il intervenir?

04.04 Freya Van den Bossche, ministre: C'est encore en discussion mais ce sera probablement dans le courant de 2007.

Het incident is gesloten.

L'incident est clos.

05 Vraag van mevrouw Hilde Vautmans aan de minister van Middenstand en Landbouw over "de bescherming van 'jenever'" (nr. 12783)

05 Question de Mme Hilde Vautmans à la ministre des Classes moyennes et de l'Agriculture sur "la protection du 'genièvre'" (n° 12783)

05.01 Hilde Vautmans (VLD): Mijnheer de voorzitter, mevrouw de minister, ik dank de collega’s, omdat ik mocht voorgaan. Ik moet ook nog vragen over ontwikkelingssamenwerking stellen in de commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen.

De Nederlandse minister van Landbouw heeft aan al zijn EU-collega’s, dus ook aan u, voorgesteld om van jenever een beschermd product te maken. Jenever mag alleen nog jenever heten, als hij in Nederland, België of enkele, aangrenzende regio’s met een oude jenevertraditie wordt gestookt. In België gaat het over Hasselt, Oost- en West-Vlaanderen en Wallonië.

Europa wil via voornoemde bescherming de bedoelde producten beschermen tegen concurrentie door producten die minder goed zijn dan het oorspronkelijke product.

U weet dat ik in Hasselt woon. De Hasseltse jenever wordt al sinds 1997 door Vlaanderen beschermd. Dat betekent concreet dat de moutwijn, het basisproduct voor jenever, uitsluitend op het grondgebied van Hasselt, Zonhoven en Diepenbeek mag worden gemaakt.

Ik heb enkele vragen bij het voorstel van de Nederlandse minister van Landbouw

Ten eerste, wat is uw standpunt over het voorstel? Ik vernam uit de pers dat u ook een voorstander bent van het beschermen van jenever. Toch kreeg ik graag enige duiding bij uw standpunt.

Ten tweede, hebt u op Europees niveau mee gepleit voor de bescherming van jenever?

Ten derde, zal de bescherming ook gevolgen hebben voor de Belgische jeneverstokers?

Ten vierde, zal in dat geval ook heel duidelijk worden bepaald wat jenever eigenlijk is? Immers, in Nederland bijvoorbeeld moet het alcoholpercentage 35% zijn, terwijl dat in België 30% is. Daarover kreeg ik graag enige uitleg.

05.02 Minister Sabine Laruelle: Mijnheer de voorzitter, mevrouw Vautmans, tijdens de laatste zitting van de Raad van Landbouwministers heeft een gekwalificeerde meerderheid een algemene benadering inzake sterke dranken aangenomen.

België staat gunstig tegenover dit voorstel. Het omvat onder meer de beschermde geografische aanduiding van jenever in Nederland, België, Frankrijk, Noord-Frankrijk en Pas-de-Calais, en Duitsland. Het gaat om een belangrijke vooruitgang inzake exclusiviteit van de jeneverproductie. Deze algemene benadering zal aan het Europees Parlement worden voorgelegd, met het oog op de medebeslissingsprocedure. Het betreft dus een medebeslissingsprocedure. Er is een algemene meerderheid om de voorstellen van het voorzitterschap goed te keuren. Ik kan u de tekst toesturen. U kunt daarin de percentages zien. Er is nu dus een eenduidige definitie.

05.03 Hilde Vautmans (VLD): Mevrouw de minister, ik dank u voor uw antwoord. Ik zou graag die tekst krijgen. Worden er nu ook stappen genomen door de Belgische regering om de Europese parlementsleden goed in te lichten, zodat zij alvast het standpunt verdedigen in het Europees Parlement? Ik reken daarop. Ik zal het nodige doen bij de collega’s van mijn partij in het Europees Parlement. Ik hoop dat de anderen – ik kijk naar collega Tant – ook die stappen zetten, zodat wij vooruitgang boeken.

Hebt u enig idee van de tijdspanne waarbinnen dit behandeld wordt?

05.04 Minister Sabine Laruelle: Het grootste probleem van de tekst ligt niet bij de definitie van jenever, maar wel bij de definitie van wodka. Er zijn verschillende standpunten. De commissie gaat bijvoorbeeld niet akkoord met het voorstel voor de definitie van wodka.

Een aantal landen dat vodka produceert, gaat evenmin akkoord met het voorstel van definitie. Voor wodka zal het tijd vergen de violen te stemmen. Voor jenever is er daarentegen geen probleem.

De vier landen, Nederland, Frankrijk, Duitsland en België gaan akkoord met de tekst inzake jenever. Ik herhaal het: voor jenever is er geen probleem. Een akkoord over wvodka zal tijd vergen.

05.05 Hilde Vautmans (VLD): Mijnheer de voorzitter, ik dank de minister.

De voorzitter: Mevrouw Vautmans, ik ben tot elke medewerking bereid op voorwaarde dat we in dat verband het hoofd koel kunnen houden. Om wat goodwill te creëren, kan de daad bij het woord worden gevoegd om de mensen niet alleen met de naam van een bepaalde drank vertrouwd te maken, maar ook met de kwaliteit ervan.

Het incident is gesloten.

L'incident est clos.

06 Vraag van mevrouw Trees Pieters aan de minister van Middenstand en Landbouw over "de fusie tussen het Instituut van de Accountants en de Belastingconsulenten (IAB) en het Beroepsinstituut van erkende Boekhouders en Fiscalisten (BIBF)" (nr. 12672)

06 Question de Mme Trees Pieters à la ministre des Classes moyennes et de l'Agriculture sur "la fusion de l'Institut des Experts-comptables et des Conseils fiscaux (IEC) et de l'Institut Professionnel des Comptables et Fiscalistes agréés (IPCF)" (n° 12672)

06.01 Trees Pieters (CD&V): Mevrouw de minister, er zou een voorontwerp van wet circuleren om de fusie tussen het IAB en het BIBF te realiseren. Naar ik verneem zou dit voorontwerp opgenomen worden in de eerstvolgende programmawet. Ik heb daar mijn bedenkingen bij omdat ik niet denk dat die fusie een budgettair impact zal hebben. Zo het niet in de programmawet komt, zou het eventueel in de wet houdende diverse bepalingen kunnen komen?

Mevrouw de minister, ik wou u in eerste instantie vragen of dit klopt. Indien het in de programmawet komt, wat is dan de impact van deze fusie op de begroting? Indien het in de wet houdende diverse bepalingen zou komen, heb ik daar wel problemen mee omdat het een wetsontwerp is dat een zodanig sterke impact heeft – ik zal u verder vertellen waarom – dat wij zouden verkiezen om dit wetsontwerp apart behandeld te zien in deze commissie.

Het voorontwerp van wet zal het IAB en het BIBF samenbrengen in één nieuw instituut. Het zal in overgangsmaatregelen voorzien voor erkende boekhouders en fiscalisten om de hoedanigheid van accountant en/of belastingconsulent te verkrijgen. Hier knelt het schoentje. Op 16 januari 2006 tekenden de voorzitters van het IAB, het BIBF, het IBR – het Instituut der Bedrijfsrevisoren – en u samen met minister Verwilghen een intentieverklaring om die toenadering tussen de verschillende instituten te bewerkstelligen. Waarom is er in het voorontwerp geen sprake meer van het IBR, het Instituut der Bedrijfsrevisoren?

Uit een enquête georganiseerd door de Consultatieve Commissie van Beroepsverenigingen blijkt nochtans dat het voorontwerp van wet geen steun vindt bij de overgrote meerderheid van de beroepsverenigingen. Heel specifiek de tijdelijke overgangsmaatregelen voor erkende boekhouders en fiscalisten zouden een groot struikelblok vormen omdat men hier te maken heeft met een duidelijk verschil in opleidingsniveau, ook opgenomen in de overgangsmaatregelen, waardoor de werking zou bemoeilijkt worden.

Ik wil u nog twee bijkomende vragen stellen, naast de opname in de programmawet of in de wet houdende diverse bepalingen. Is er voldoende overleg geweest met de beroepsverenigingen? Mij blijkt dat die toch wat op hun honger blijven om een aantal van hun vragen in het wetsontwerp beantwoord te zien. U zult waarschijnlijk op de hoogte zijn van de kritiek van die beroepsverenigingen. Zult u dan ook bereid zijn om rekening te houden met hun opmerkingen en het wetsontwerp in de zin die zij vragen aan te passen? Tot daar, mijnheer de voorzitter, mijn vragen.

06.02 Minister Sabine Laruelle: Mijnheer de voorzitter, mijn kabinet en dat van mijn collega van Economie, Marc Verwilghen, werken momenteel aan de fusie van beide instituten. Op dit ogenblik is men bezig met het opstellen van de wettekst. Dit gebeurt op basis van het akkoord dat tussen beide instituten op 16 januari 2006 bereikt werd. Ik kan dus niet bevestigen of deze tekst in de programmawet zal worden ingepast.

Deze fusie zal geen enkele weerslag hebben op het begrotingsplan. Er zal in overgangsmaatregelen tussen de verschillende beroepen voorzien worden. Deze maatregelen maken evenwel nog het voorwerp uit van een evaluatie.

De fusie heeft geen betrekking op de revisoren. Nogmaals, zij waren geen vragende partij voor het protocol van januari. Zij zullen overigens aan een aparte Europese richtlijn, de achtste richtlijn, onderworpen worden.

De gesprekspartners van mijn collega van Economie en van mijzelf in dit dossier zijn de raden van de beide instituten, de accountants, de boekhouders en de fiscalisten. Daar zijn dus geen revisoren bij. De raden zijn uitsluitend samengesteld uit verkozen mandatarissen.

De commissie waarover u spreekt heeft mij enkele opmerkingen meegedeeld. Wij zullen rekening houden met deze opmerkingen en dit enerzijds uit eerbied voor het protocol van januari en anderzijds uit eerbied voor de wil van beide raden.

Tot op heden wordt het ontwerp van tekst nog steeds massaal gesteund door deze twee democratische organen.

06.03 Trees Pieters (CD&V): Mevrouw de minister, ik heb toch wel mijn twijfels over het laatste dat u zegt. Ik heb recentelijk een gesprek gehad met een aantal vertegenwoordigers van de beroepsverenigingen en die zeiden toch heel duidelijk dat zij het moeilijk hebben met het wetsontwerp. U zegt dat het weliswaar nog niet volledig is afgewerkt. Een eerste opmerking die zij hebben gemaakt, is het feit dat zij niet werden gehoord. De leden van de commissie hebben dat wellicht wel gedaan. De leden van de beroepsverenigingen klagen echter dat zij onvoldoende worden gehoord.

Uit uw antwoord leid ik af dat men nog volop aan het werken is en dat u nog niet weet wat precies in de programmawet zal worden opgenomen. Mevrouw de minister, ik meende nochtans dat er bij de vorige programmawet in ons Huis heel duidelijk is afgesproken dat alles wat geen begrotingsimpact heeft, eruit zal worden gehaald. Het betreffende punt zal dus niet in de programmawet worden opgenomen.

Ten tweede, komt de regeling in een wet houdende diverse bepalingen terecht? Ik heb u gezegd dat wij daar geen voorstander van zijn, omdat wij het een zodanig indringende wet vinden, vooral als de interne boekhouders daarin worden opgenomen, waar 20.000 mensen – accountants, fiscalisten of boekhouders - bij betrokken zullen zijn. De impact zal zodanig groot zijn, dat wij het als een apart wetsontwerp behandeld willen zien worden.

Ik leid uit uw antwoord ook af dat het beperkt blijft tot het IAB en het BIBF. De bedrijfsrevisoren worden er niet in opgenomen, omdat zij moeten voldoen aan een aparte Europese richtlijn.

Tot besluit, mevrouw de minister, als u nog eens contact wil nemen met de beroepsverenigingen, zou u misschien nog wat wijsheid uit hun opmerkingen kunnen halen. Wij volgen het dossier op de voet.

L'incident est clos.

Het incident is gesloten.

07 Question de Mme Zoé Genot à la ministre des Classes moyennes et de l'Agriculture sur "les dossiers débiteurs traités par le BIRB" (n° 12563)

07 Vraag van mevrouw Zoé Genot aan de minister van Middenstand en Landbouw over "de debiteurendossiers bij het BIRB" (nr. 12563)

07.01 Zoé Genot (ECOLO): Monsieur le président, j'avais déjà interrogé la ministre le 8 novembre 2005 sur ce problème des aides européennes qu'il faut parfois rembourser.

Le département juridique du Bureau d'intervention et de restitution belge traite, entre autres, des dossiers débiteurs. Certains de ces dossiers seraient en suspens depuis des années. Il y a des personnes qui remboursent et d'autres qui ne le font pas, ce qui est assez difficile à comprendre pour les premières citées.

J'aurais voulu avoir une vision claire de la situation.

Quel est le nombre de dossiers débiteurs au BIRB? Quel montant en euros représentent ces dossiers débiteurs? Depuis combien d'années certains dossiers sont-ils en suspens et pour quelles raisons?

Dans la question que je vous avais posée en novembre 2005, vous m'aviez répondu que, depuis 1995, six plaintes avaient été déposées par le BIRB. Or, il semblerait que, parfois, ce sont les Douanes qui font avancer les dossiers et pas le BIRB. Dans combien de ces cas le BIRB est-il le "moteur"?

Dans l'organigramme présenté par le BIRB, on constate qu'il n'y a qu'une femme sur onze personnes. J'aurais voulu en savoir un peu plus sur l'appartenance linguistique des membres du personnel du BIRB par niveau de responsabilité.

07.02 Sabine Laruelle, ministre: Monsieur le président, je vais communiquer à Mme Genot une copie de ma réponse car elle contient beaucoup de chiffres.

En ce qui concerne la dernière question posée notamment, je me permettrai de ne pas passer en revue le cadre du BIRB, degré par degré, à moins que vous ne me le demandiez explicitement, monsieur le président. Il s'agit cependant d'un exercice assez rébarbatif.

Je puis vous dire en réponse à la cinquième question qu'il y a 125 néerlandophones pour 93 francophones. Vous pourrez le constater en lisant le tableau que je vous transmets. Dans un souci de facilité, je réserve également une copie de ma réponse pour le greffe.

Pour répondre à votre première question, je puis vous dire ce qui suit: au 30 septembre 2006, la comptabilité des débiteurs du BIRB contenait 1.397 dossiers (repris dans une annexe que je vous remettrai). 518 dossiers sont traités dans le cadre d'une procédure administrative; 876 le sont dans une procédure judiciaire et 3 dossiers sont en phase finale de clôture, c'est-à-dire qu'ils se trouvent actuellement au niveau de l'organe de conciliation de la Commission européenne.

Pour les dossiers mentionnés ci-dessus, le montant total des créances ouvertes au 30 septembre 2006 s'élève à 35.756.992,31 €, dont 4.747.917,49 € concernent des dossiers traités dans le cadre d'une procédure administrative, 19.597.902,08 € en procédure judiciaire et 11.411.172,74 € pour les dossiers en phase finale de clôture.

Il est à remarquer que le montant ouvert a évolué favorablement depuis la mise en place d'un nouveau système de gestion des débiteurs instauré au deuxième semestre 2002. En effet, si l'on compare la situation au 16 octobre 2002 et celle au 30 septembre 2006, on constate que le montant des créances ouvertes a baissé de plus de 7 millions d'euros.

Par ailleurs, le contentieux total est particulièrement peu important si on le compare aux aides octroyées, qui sont d'environ 525 millions d'euros par an et si on exclut les dossiers où les opérateurs agroalimentaires contestent non pas la matérialité des faits ou l'application faite par le BIRB des règlements mais bien la validité de ceux-ci via la Cour de Justice des Communautés européennes.

53 dossiers débiteurs pour 423.987 € sont en cours d'examen administratif depuis plus de 4 ans parce qu'il faut consulter différents organismes et services externes au BIRB, tels que l'Union européenne, les services de contrôle, etc. 45 dossiers le sont depuis plus de 8 ans parce qu'ils sont pendants devant les cours et tribunaux; ces dossiers concernent un montant d'environ 1.115.000 €. Cela est dû essentiellement soit à la complexité du dossier, avec renvoi par exemple devant la Cour de Justice des Communautés européennes, soit à des enquêtes pénales particulièrement longues avec des ramifications internationales.

L'aide de l'Office de lutte anti-fraude des Communautés européennes (OLAF) a d'ailleurs été sollicitée et obtenue à de nombreuses reprises. Il existe aussi malheureusement un encombrement des rôles qui occasionne des retards importants dans l'obtention des jugements et des arrêts sollicités. Le BIRB est particulièrement attentif à un traitement rapide des dossiers débiteurs, qu'ils soient en examen administratif ou devant les cours et tribunaux.

Quant à votre quatrième question, tous les dossiers débiteurs en justice – au nombre de 876 – ont été introduits devant les juridictions pénales à l'initiative du BIRB, directement ou indirectement par le biais d'une constitution de partie civile. Parmi ceux-ci, l'action en justice a été introduite sans les Douanes pour 306 dossiers.

Pour les membres du personnel, vous aurez un aperçu non nominatif dans le texte de la réponse et ses annexes que je vous communique. Je les fais parvenir également au président, notamment les deux tableaux en annexe reprenant les soldes débiteurs.

07.03 Zoé Genot (ECOLO): Je relirai tous ces chiffres posément. Vu la masse de travail du BIRB qui a tendance à diminuer légèrement, j'insisterai pour qu'il y ait un suivi quotidien et régulier de tous ces dossiers parfois très complexes, ce qui empêche souvent d'avancer rapidement. En tout cas, il faut un suivi le plus régulier possible.

L'incident est clos.

Het incident is gesloten.

08 Question de Mme Corinne De Permentier à la ministre des Classes moyennes et de l'Agriculture sur "la mise en oeuvre de la loi du 3 décembre 2005 instaurant une indemnité compensatoire de pertes de revenus en faveur des travailleurs indépendants victimes de nuisances dues à la réalisation de travaux sur le domaine public" (n° 12800)

08 Vraag van mevrouw Corinne De Permentier aan de minister van Middenstand en Landbouw over "de toepassing van de wet van 3 december 2005 betreffende de uitkering van een inkomenscompensatievergoeding aan zelfstandigen die het slachtoffer zijn van hinder ten gevolge van werken op het openbaar domein" (nr. 12800)

08.01 Corinne De Permentier (MR): Monsieur le président, madame la ministre, chers collègues, lors des travaux en commission concernant la loi du 3 décembre 2005 instaurant une indemnité compensatoire de perte de revenus en faveur des travailleurs indépendants victimes de nuisances dues à la réalisation de travaux sur le domaine public, il avait été convenu, en vertu de l'article 2 §4, qu'un arrêté royal délibéré en Conseil des ministres fixerait une liste d'exceptions à la notion de travaux telle que définie dans la loi.

À l'heure actuelle, cet arrêté royal n'a pas encore été pris et a pour conséquence que la totalité des petits travaux et les édifices à vocation sociale, dont certains appartiennent au patrimoine d'ASBL paracommunales, doivent contribuer à l'alimentation de ce fonds de participation. Cette situation, vous le comprendrez, en plus de générer beaucoup de paperasserie pour des montants parfois dérisoires, peut mettre dans l'embarras financier certains établissements moins bien nantis.

Madame la ministre, pourquoi cet arrêté royal n'a-t-il pas encore été pris? Quand pensez-vous être en mesure de le prendre?

08.02 Sabine Laruelle, ministre: Monsieur le président, madame, votre question revient donc à nous repositionner sur la nécessité de déterminer par arrêté royal délibéré en Conseil des ministres les catégories de travaux exonérées de l'application de la loi du 3 décembre 2005.

Comme je l'ai déjà indiqué devant cette commission, le 11 octobre dernier, en réponse à une demande de Mme Pieters, une adaptation préalable de la loi est indispensable avant de pouvoir appliquer cet article et de prendre l'arrêté royal. En effet, en appliquant l'article sans passer par une modification légale, cela reviendrait à exclure du dispositif les indépendants, les commerçants concernés par les travaux exonérés du paiement, mais générateurs de dommages et de fermetures de commerces. Ce point, essentiel à mes yeux, doit être réglé.

C'est pourquoi j'ai proposé à mes collègues du gouvernement une adaptation du texte légal afin de pouvoir avancer dans l'exonération. Celle-ci serait de deux ordres: tout d'abord, la détermination du montant des travaux en-dessous duquel il n'y aura pas prélèvement et ensuite la nature des travaux sujets à exonération, tels ceux à objectifs sociaux, culturels et autres, puisque Belgacom ou la SNCB, entre autres, sont demandeurs.

Ma proposition est d'insérer dans le projet de loi portant des dispositions diverses, un article qui permettrait d'exonérer des travaux sans handicaper ou léser les commerçants touchés par ces travaux. Le gouvernement n'est pas encore parvenu actuellement à un accord à ce sujet, mais j'espère y parvenir d'ici la deuxième lecture de ce projet. Nous en avons discuté le 11 octobre et notre objectif est d'évaluer cette législation dans les mois qui viennent. Pour ce faire, le système modifié doit d'abord fonctionner. Celui-ci est mis en œuvre depuis juillet 2006, notamment par l'information aux communes quant aux prélèvements sur tous leurs travaux; il fonctionnera à partir de janvier 2007 pour l'indemnisation des indépendants. Ce dispositif doit donc être pris de manière urgente afin de permettre l'exonération et la clarification du système. J'espère y aboutir par la loi portant des dispositions diverses.

08.03 Corinne De Permentier (MR): Monsieur le président, madame la ministre, je vous remercie. Nous y resterons attentifs.

L'incident est clos.

Het incident is gesloten.

Le président: Comme les autres interpellateurs sont absents et injoignables, ils pourront décider de transformer leurs questions orales en questions écrites, ou de les poser la semaine prochaine. Nous allons donc clore nos travaux maintenant.

De openbare commissievergadering wordt gesloten om 10.59 uur.

La réunion publique de commission est levée à 10.59 heures.