Mevrouw Annemie Van de Casteele (VU&ID) : Mijnheer
de voorzitter, mijnheer de minister, er werden reeds
verscheidene vragen gesteld over de kortingen op ge-
neesmiddelen, maar dan wel meestal in de commissies
voor de Volksgezondheid en voor de Sociale Zaken, niet
in deze commissie. Bij elke vraag wordt verwezen naar
de minister van Economische Zaken. Daarom richt ik
vandaag mijn vraag tot u. Blijkbaar wordt dit een proble-
matiek waar we moeilijk uit raken. Het lijkt me nodig dat
de drie bevoegde ministers de hoofden bij elkaar steken.

Zoals u weet werden kortingen op geneesmiddelen vroe-
ger verboden door de Orde van Apothekers. Die Orde
waakt sinds haar ontstaan in 1949 over de loyale uitoe-
fening en de waardigheid van het beroep en over de
morele belangen van apothekers. Onder waardigheid
van beroep heeft men altijd begrepen dat het beroep van
apotheker niet mocht afglijden naar een puur commer-
cie¨le winkeliersfunctie.

U weet dat op de markt zowel officine-apotheken bestaan
die in handen zijn van zelfstandigen als apotheken die in
handen zijn van andere personen, rechtspersonen en
coo¨peratieven. Het zijn vooral die coo¨peratieven die door
de wet van 1949 gebruik konden maken van hun eigen
systeem van uitkering van de winst. Op de duur ontstond
zo een onhoudbare situatie tussen de zelfstandige
officine-apotheken en de coo¨peratieve apotheken omdat
deze laatsten een concurrentievoordeel hadden. Daar-
door is het geven van kortingen stilaan gaan uitdoven.

Men heeft geprobeerd wettelijk op te treden in deze zaak,
op basis van de wet op de economische expansie van
14 februari 1961 waar aan de Koning toestemming
gegeven werd om de maximumprijzen voor geneesmid-
delen vast te stellen. Ook het probleem van de kortingen
zou daardoor geregeld worden. In uitvoering hiervan
kwam er het koninklijk besluit van 17 april 1964 dat de
kortingen reglementeerde en beperkte tot 10%. Op een
bepaald moment bleek ook die situatie onhoudbaar om-
dat er opnieuw concurrentieproblemen ontstonden tus-
sen de coo¨peratieven en de zelfstandige apotheken. Men
vroeg advies aan de Raad van State, die op 20 oktober
1993 antwoordde dat er geen rechtsgrond was om
kortingen te reglementeren. Sindsdien bestaat op de
markt een totale vrijheid.

Deze totale vrijheid bleef aanvankelijk enigszins binnen
de perken, maar de laatste jaren wordt de toestand op
het terrein eigenlijk onhoudbaar. In het begin hield men
zich nog aan de opgelegde 10%, maar sindsdien werden
de remmen echter compleet losgelaten. Dit uit zich op
twee niveaus. Enerzijds geeft men in de officine-
apotheken steeds grotere kortingen aan de patie¨nten.
Men moe´t die kortingen daar vaak geven, onder druk van

4

HA 50

COM 247

28-06-2000

KAMER - 2e ZITTING VAN DE 50e ZITTINGSPERIODE

CHAMBRE - 2e SESSION DE LA 50e LEGISLATURE

1999

2000