B
ELGISCHE
K
AMER VAN
VOLKSVERTEGENWOORDIGERS
C
HAMBRE DES REPRÉSENTANTS
DE
B
ELGIQUE
Handelingen
Annales
I
NTEGRAAL VERSLAG
VAN DE OPENBARE VERGADERING VAN DE
C
OMPTE RENDU INTÉGRAL
DE LA RÉUNION PUBLIQUE DE LA
COMMISSIE VOOR DE
J
USTITIE
COMMISSION DE LA
J
USTICE
VAN
DU
11-01-2000
11-01-2000
HA 50
COM 083
HA 50
COM 083
KAMER - 2e ZITTING VAN DE 50e ZITTINGSPERIODE
CHAMBRE - 2e SESSION DE LA 50e LEGISLATURE
1999
2000
2
HA 50
COM 083
AGALEV-ECOLO
:
Anders gaan leven / Ecologistes Confédérés pour l'organisation de luttes originales
CVP
:
Christelijke Volkspartij
FN
:
Front National
PRL FDF MCC
:
Parti Réformateur libéral - Front démocratique francophone - Mouvement des Citoyens pour le Changement
PS
:
Parti socialiste
PSC
:
Parti social chrétien
SP
:
Socialistische Partij
VLAAMS BLOK
:
Vlaams Blok
VLD
:
Vlaamse Liberalen en Democraten
VU&ID
:
Volksunie&ID21
Afkortingen bij de nummering van de publicaties :
Abréviations dans la numérotation des publications :
DOC 50 0000/000 : Parlementair Document van de 50e zittingsperiode +
DOC 50 0000/000 : Document parlementaire de la 50e
het nummer en het volgnummer
législature, suivi du n° et du n° consécutif
QRVA
: Schriftelijke Vragen en Antwoorden
QRVA
: Questions et Réponses écrites
HA
: Handelingen (Integraal Verslag)
HA
: Annales (Compte Rendu Intégral)
BV
: Beknopt Verslag
CRA
: Compte Rendu Analytique
PLEN
: Plenumvergadering
PLEN
: Séance plénière
COM
: Commissievergadering
COM
: Réunion de commission
Publications officielles éditées par la Chambre des représentants
Officie¨le publicaties uitgegeven door de Kamer van volksvertegenwoordigers
Commandes :
Bestellingen :
Place de la Nation 2
Natieplein 2
1008 Brussel
1008 Bruxelles
Tél. : 02/549 81 60
Tel. : 02/549 81 60
Fax : 02/549 82 74
Fax : 02/549 82 74
www.laChambre.be
www.deKamer.be
e-mail : aff.generales@laChambre.be
e-mail : alg.zaken@deKamer.be
KAMER - 2e ZITTING VAN DE 50e ZITTINGSPERIODE
CHAMBRE - 2e SESSION DE LA 50e LEGISLATURE
1999
2000
Inhoud
Dinsdag 11 januari 2000
COMMISSIE VOOR DE JUSTITIE
-
COM 083
Mondelinge vraag van mevrouw Claudine Drion aan de
minister van Justitie over
de dossiers van Rwandese
onderdanen tegen wie in Belgie¨ een onderzoek loopt
(nr. 551)
5
sprekers : Claudine Drion, Marc Verwilghen, minister
van Justitie
Mondelinge vraag van de heer Jan Mortelmans aan de
minister van Justitie over
de tegenstrijdige adviezen van
de Vaste Commissie voor Taaltoezicht
(nr. 599)
6
sprekers : Jan Mortelmans, Marc Verwilghen, minister
van Justitie
Mondelinge vraag van de heer Jo Vandeurzen aan de
minister van Justitie over
de nieuwe fiscale procedure
(nr. 719)
7
sprekers : Jo Vandeurzen, Marc Verwilghen, minister
van Justitie
Mondelinge vraag van de heer Servais Verherstraeten aan
de minister van Justitie over
de mededeling aan de
slachtoffers van de vrijlating van een gedetineerde
(nr. 721)
9
sprekers : Servais Verherstraeten, Marc Verwilghen,
minister van Justitie
Mondelinge vraag van de heer Charles Michel aan de
minister van Justitie over
de toekomst van het Centrum
voor actie-onderzoek in de seksueel-criminologische con-
sultaties (CASC)
(nr. 591)
10
sprekers : Charles Michel, Marc Verwilghen, minister
van Justitie
Mondelinge vraag van de heer Karel Van Hoorebeke aan
de minister van Justitie over
het toenemend aantal fail-
lissementen
(nr. 732)
11
sprekers : Karel Van Hoorebeke, Marc Verwilghen,
minister van Justitie
Mondelinge vraag van de heer Geert Bourgeois aan de
minister van Justitie over
de benoemingen in het nota-
riaat
(nr. 733)
13
sprekers : Geert Bourgeois, voorzitter van de VU&ID-
fractie, Marc Verwilghen, minister van Justitie
Mondelinge vraag van de heer Bart Somers aan de
minister van Justitie over
het grote aantal seponeringen
door de parketten
(nr. 670)
15
sprekers : Bart Somers, Marc Verwilghen, minister
van Justitie
Sommaire
Mardi 11 janvier 2000
COMMISSION DE LA JUSTICE
-
COM 083
Question orale de Mme Claudine Drion au ministre de la
Justice sur
les dossiers de ressortissants rwandais
faisant l'objet d'une enque^te en Belgique
(n° 551)
5
orateurs : Claudine Drion, Marc Verwilghen, ministre
de la Justice
Question orale de M. Jan Mortelmans au ministre de la
Justice sur
les avis contraires de la Commission perma-
nente de contro^le linguistique
(n° 599)
6
orateurs : Jan Mortelmans, Marc Verwilghen, ministre
de la Justice
Question orale de M. Jo Vandeurzen au ministre de la
Justice sur
la nouvelle proce´dure fiscale (n° 719)
7
orateurs : Jo Vandeurzen, Marc Verwilghen, ministre
de la Justice
Question orale de M. Servais Verherstraeten au ministre
de la Justice sur
l'information des victimes de la mise en
libe´ration d'un de´tenu
(n° 721)
9
orateurs : Servais Verherstraeten, Marc Verwilghen,
ministre de la Justice
Question orale de M. Charles Michel au ministre de la
Justice sur
l'avenir du Centre de consultations et de
recherche - action en sexo-criminologie (CRASC)
(n° 591)
10
orateurs : Charles Michel, Marc Verwilghen, ministre
de la Justice
Question orale de M. Karel Van Hoorebeke au ministre de
la Justice sur
le nombre croissant des faillites (n° 732)
11
orateurs : Karel Van Hoorebeke, Marc Verwilghen,
ministre de la Justice
Question orale de M. Geert Bourgeois au ministre de la
Justice sur
les nominations dans le notariat (n° 733)
13
orateurs : Geert Bourgeois, pre´sident du groupe
VU&ID, Marc Verwilghen, ministre de la Justice
Question orale de M. Bart Somers au ministre de la
Justice sur
le nombre e´leve´ d'affaires classe´es sans suite
par les parquets
(n° 670)
15
orateurs : Bart Somers, Marc Verwilghen, ministre de
la Justice
HA 50
COM 083
3
KAMER - 2e ZITTING VAN DE 50e ZITTINGSPERIODE
CHAMBRE - 2e SESSION DE LA 50e LEGISLATURE
1999
2000
4
HA 50
COM 083
11-01-2000
KAMER - 2e ZITTING VAN DE 50e ZITTINGSPERIODE
CHAMBRE - 2e SESSION DE LA 50e LEGISLATURE
1999
2000
COMMISSION DE LA JUSTICE
COMMISSIE VOOR DE JUSTITIE
RE
´ UNION PUBLIQUE DU
MARDI 11 JANVIER 2000
OPENBARE VERGADERING VAN
DINSDAG 11 JANUARI 2000
De vergadering wordt geopend om 14.20 uur door de
heer Fred Erdman, voorzitter.
La re´union est ouverte a` 14.20 heures par M. Fred
Erdman
, pre´sident.
Question orale de Mme Claudine Drion au ministre de
la Justice sur
les dossiers de ressortissants rwan-
dais faisant l'objet d'une enque^te en Belgique
(n° 551)b>
Mondelinge vraag van mevrouw Claudine Drion aan
de minister van Justitie over
de dossiers van Rwan-
dese onderdanen tegen wie in Belgie¨ een onderzoek
loopt
(nr. 551)
Mme Claudine Drion (AGALEV-ECOLO) : Monsieur le
pre´sident, monsieur le ministre, lors du de´bat relatif a`
l'examen de la note de politique e´trange`re de M. Michel,
que nous avons eu en commission, nous avons beau-
coup insiste´ sur l'importance de la pacification en Afrique
centrale, principalement dans les diffe´rents pays de la
re´gion des grands lacs et e´videmment au Rwanda.
Un des chapitres de cette pacification concerne la justice
qui doit e^tre faite au sujet du ge´nocide. C'est pourquoi je
vous adresse cette question, en re´fe´rence a` celle que
M. Mahoux vous avait pose´e au Se´nat le 14 octobre. A ce
moment, vous aviez obtenu du parquet certaines infor-
mations que vous lui aviez communique´es.
Selon celles-ci, le proce`s de trois personnes serait fixe´
durant cette anne´e judiciaire, onze dossiers seraient a`
l'instruction, 20 a` l'information et trois devraient e^tre
soumis a` l'appre´ciation de la cour d'assises de Bruxelles
avant la fin de l'anne´e.
Le Rwanda est revenu au fai^te de l'actualite´ ces derniers
jours, puisque le Conseil d'Etat a blanchi une se´rie de
militaires. Or, la presse de ce matin nous informe que
deux rwandaises se sont constitue´es partie civile, pour-
suivant l'ONU pour complicite´ de ge´nocide, et seront
de´fendues par des juristes australiens.
De`s lors, je voudrais vous poser trois questions.
Avez-vous de nouvelles informations e´manant du par-
quet, puisque celles dont vous avez fait e´tat au Se´nat, au
mois d'octobre, faisaient re´fe´rence a` une re´ponse que le
procureur ge´ne´ral de Bruxelles vous avait transmise le
26 aou^t ?
Quels sont les moyens mis ou que vous pourriez mettre
a` la disposition de la police judiciaire eu e´gard aux
dossiers pour lesquels des enque^tes sont ouvertes ?
Estimez-vous ces moyens suffisants pour l'instant ? Si-
non, que pouvez-vous faire ?
Quels moyens entendez-vous mettre en oeuvre dans le
cadre de l'assistance aux victimes ? En effet, au niveau
des personnes se constituant partie civile, en Belgique, il
y aurait inte´re^t a` faire intervenir des te´moins ainsi que
des experts rwandais, ce qui implique des frais de
voyage, de se´jour et e´ventuellement d'interpre`te.
M. Marc Verwilghen, ministre : Monsieur le pre´sident,
che`re colle`gue, je voudrais vous remercier pour vos
questions, qui traitent d'un des dossiers classe´s parmi
les plus importants qui aient existe´ dans notre pays.
En ce qui concerne votre premie`re question, selon les
informations que j'ai recueillies re´cemment, a` savoir l'e´tat
d'avancement des dossiers, je peux vous re´pondre ce
qui suit. Les dossiers Ntizemana et Mukagango seront
joints afin de les traiter devant la cour d'assises. Ces
dossiers se trouvent dans la phase de re`glement de
proce´dure, c'est-a`-dire que pour le premier dossier, la
premie`re phase Franchimont est passe´e, et la deuxie`me
phase Franchimont est entame´e. Cela signifie que le
procureur du Roi prononcera un re´quisitoire de transmis-
sion avant de transmettre le dossier au procureur ge´ne´-
ral, afin que la chambre des mises en accusation statue
du renvoi devant les cours d'assises. Le dossier de la
soeur de Mukagango se trouve dans la premie`re phase
Franchimont. Le procureur du Roi prendra un re´quisitoire
de transmission de ce dossier.
En ce qui concerne le meurtre des dix paras belges, vous
savez que le dossier Ntuyamaga est bloque´ en Tanzanie
a` la suite de la de´cision d'extrader le suspect en premier
aux autorite´s rwandaises, malgre´ notre demande pre´a-
HA 50
COM 083
5
KAMER - 2e ZITTING VAN DE 50e ZITTINGSPERIODE
CHAMBRE - 2e SESSION DE LA 50e LEGISLATURE
1999
2000
Marc Verwilghen
lable d'extrader le suspect vers la Belgique. Le juge
tanzanien a de´cide´ que le proce`s concernant son extra-
dition e´ventuelle vers le Rwanda de´butera le 18 janvier
prochain. Une nouvelle demande d'extradition sera intro-
duite au cas ou` la personne cite´e ne serait pas extrade´e
vers le Rwanda, puisque la proce´dure doit e^tre renou-
vele´e a` ce moment.
En ce qui concerne votre deuxie`me question, je puis
vous confirmer que la cellule de la PJ, initialement
compose´e de cinq personnes, n'en contient plus qu'une
et ce, depuis tre`s longtemps. Depuis mon arrive´e au
ministe`re de la Justice, je n'ai pas e´te´ saisi d'une
demande visant a` augmenter les effectifs de la cellule.
L'opportunite´ d'augmenter le nombre de policiers ne
m'est pas signale´e par les autorite´s judiciaires. J'en
de´duis donc que l'e´largissement du cadre des policiers
est superflu.
Toutes les de´penses auxquelles vous faites allusion dans
votre troisie`me question, c'est-a`-dire les frais de voyage,
de se´jour et d'interpre`tes, sont conside´re´es comme des
frais de justice. Je pourrais encore en citer d'autres
puisque les expe´riences suisses ont montre´ qu'il avait
fallu notamment acheter des ve^tements au profit de
te´moins africains afin de les pre´munir du climat belge.
J'ai ainsi re´pondu a` vos trois questions. Cette affaire
reste bien entendu pre´occupante pour la Belgique. Nous
espe´rons que ces proce`s pourront e^tre mene´s jusqu'au
bout.
Mme Claudine Drion (AGALEV-ECOLO) : Monsieur le
pre´sident, je remercie le ministre de sa re´ponse. Les
familles qui se sont constitue´es partie civile, ainsi que
toutes les personnes qui s'inte´ressent au Rwanda, sui-
vront l'affaire de pre`s. Je suis e´tonne´e que la PJ n'ait pas
demande´ plus de moyens. J'espe`re en tout cas que cela
n'empe^chera pas l'enque^te d'avancer. Les informations
que vous transmettrez aux familles leur permettront de
suivre l'affaire avec inte´re^t.
L'incident est clos.
Het incident is gesloten.
Mondelinge vraag van de heer Jan Mortelmans aan
de minister van Justitie over
de tegenstrijdige ad-
viezen van de Vaste Commissie voor Taaltoezicht
(nr. 599)
Question orale de M. Jan Mortelmans au ministre de
la Justice sur
les avis contraires de la Commission
permanente de contro
^ le linguistique
(n° 599)b>
De heer Jan Mortelmans (Vlaams Blok) : Mijnheer de
voorzitter, mijnheer de minister, ik heb deze vraag reeds
gesteld aan de minister van Binnenlandse Zaken die
mijns inziens bevoegd is voor deze materie. Ik kon de
minister daarvan echter niet overtuigen en de heer
Duquesne heeft mij zelf doorverwezen naar u.
In het advies van 18 december 1975 adviseerde de Vaste
Commissie voor Taaltoezicht dat de notaris in zijn betrek-
kingen met het publiek de wetten op het gebruik van talen
in bestuurszaken moet naleven. De VCT was namelijk
van oordeel dat de notaris de administratieve taalregeling
van zijn standplaats of, indien hij buiten die standplaats
optreedt, de taalregeling van de plaats van de lokalisatie
van het voorwerp van zijn optreden moet eerbiedigen. Als
de notaris optreedt als medewerker van de rechterlijke
macht, dan is voor de handelingen die deel uitmaken van
de gerechtelijke procedure de wet van 15 juni 1935 op
het gebruik van de talen in gerechtszaken van toepas-
sing, behalve voor handelingen van bestuurlijke aard. Dit
betekent dat de notaris in zijn hoedanigheid van open-
baar ambtenaar voor alle officie¨le bekendmakingen
waartoe hij door de wet verplicht is de bepalingen van de
wet op het gebruik van talen in bestuurszaken moet
naleven. De VCT heeft in een recent advies echter
gemeend dat dit principe niet geldt indien een notaris op
verzoek van de verkoper in week- of dagbladen in
binnen- of buitenland advertenties plaatst voor de ver-
koop van onroerende goederen die eerder commercieel
van aard zijn. Dit gebeurde naar aanleiding van diverse
klachten tegen het genootschap van notarissen in ver-
band met het feit dat in het weekblad
Vlan een aantal
Franstalige advertenties werden geplaatst aangaande
huizen en onroerende goederen die via notarie¨le weg te
koop werden aangeboden.
Mijnheer de minister, het lijkt mij dat het commercie¨le
karakter van bepaalde advertenties absoluut niet duide-
lijk is voor de burger. Hierdoor kan hij spontaan reageren
met het indienen van taalklachten, wat recent ook is
gebeurd. Overigens is het commercie¨le karakter zelf niet
duidelijk omschreven. Niemand kan ten gronde aantonen
wanneer een notarie¨le advertentie commercieel is of niet,
zeker niet als zij onder de rubriek
Notarie¨le Verkopin-
gen
wordt geplaatst. In die zin ben ik dan ook van
mening dat de Vaste Commissie voor Taaltoezicht zich-
zelf in haar verschillende adviezen tegenspreekt, name-
lijk enerzijds, ontvankelijk en gegrond en anderzijds,
ontvankelijk en ongegrond. Blijkbaar worden afhankelijk
van de tijd en de samenstelling van de commissie
adviezen verstrekt. Dit is slechts e´e´n voorbeeld uit vele.
Wij kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat de
rechtspraak van de VCT eigenlijk een totale chaos is
geworden. De tegengestelde adviezen omtrent dezelfde
problematiek swingen de pan uit. In het ene geval wordt
een klacht ontvankelijk en gegrond verklaard, in het
andere geval wordt een klacht over dezelfde materie
ontvankelijk maar ongegrond verklaard.
6
HA 50
COM 083
11-01-2000
KAMER - 2e ZITTING VAN DE 50e ZITTINGSPERIODE
CHAMBRE - 2e SESSION DE LA 50e LEGISLATURE
1999
2000
Jan Mortelmans
Mijnheer de minister, bent u op de hoogte van deze
onduidelijkheid ? Welke maatregelen hebt u reeds geno-
men om die onduidelijk niet te laten voortbestaan ? Bent
u van oordeel dat notarissen in Brussel om alle
onduidelijkheden terzake te vermijden best principieel
tweetalig adverteren en dat de zogenaamde advertenties
zuiver als notarie¨le aankondigingen dienen te worden
gezien ?
Minister Marc Verwilghen : Mijnheer de voorzitter, col-
lega, ik heb begrepen dat u de vraag eerst hebtgesteld
aan de minister van Binnenlandse Zaken. Ik meen dat dit
terecht was aangezien de uitspraken van de Vaste
Commissie voor Taaltoezicht, die overigens geen bin-
dende kracht hebben, met betrekking tot de wetgeving op
het taalgebruik in bestuurszaken onder de bevoegdheid
van mijn collega van Binnenlandse Zaken vallen. Desal-
niettemin zal ik toch proberen een antwoord te geven op
uw vraag aangezien ik niet wil terechtkomen in een soort
pingpongspel.
Over de taal die de notaris moet gebruiken in het
tweetalige gebied Brussel Hoofdstad bij het openbaar
maken door middel van aankondigingen en aanplakbil-
jetten bestaat bij mijn weten reeds jaren betwisting. Mijn
voorganger heeft een jaar geleden in antwoord op een
schriftelijke vraag melding gemaakt van de tegenge-
stelde standpunten die daarover in de rechtsleer werden
ingenomen.
Ook in de rechtsleer is men het hierover dus klaarblijkelijk
niet eens. Ik verneem ook dat er bij de notarissen zelf
geen eensgezindheid bestaat. De Koninklijke Federatie
van de Belgische Notarissen heeft zich hierover nog niet
officieel uitgesproken. Ik heb haar gevraagd mij een
advies te bezorgen maar zij verwijst naar het standpunt
dat werd ingenomen bij de behandeling van de betrokken
klachten door de Vaste Commissie voor Taaltoezicht.
Het probleem heeft te maken met het feit dat de notaris
eenzelfde handeling kan verrichten in verschillende hoe-
danigheden. Hij kan optreden als openbaar ambtenaar
om bepaalde wettelijk voorgeschreven handelingen te
verrichten, bijvoorbeeld een openbare verkoping in uit-
voering van een vonnis. Hij kan ook zijn diensten verle-
nen aan particulieren en daarbij eventueel als een last-
hebber optreden. Die discussie werd in het verleden, bij
de hervorming van het notariaat, reeds gevoerd.
Bij de buitengerechtelijke verkopingen zijn in de hande-
lingen die de notaris moet verrichten niet de maatregelen
van bekendmaking begrepen. Als het gaat om een ver-
koop die onder toepassing valt van de wet van 14 juli
1991 betreffende de handelspraktijken en de voorlichting
en de bescherming van de consument, is de persoon die
de verkoop organiseert, met name de handelaar, met de
bekendmaking gelast. Hier wijken wij af van de normale
regel. Deze moeten dan de taalwetten in bestuurszaken
naleven, waarvan artikel 52 bepaalt dat hij de taal moet
gebruiken van het gebied waar zijn exploitatiezetel is
gevestigd. Deze verplichting geldt echter niet indien de
verkoop niet onder de toepassingsvoorwaarden van de
wet van 14 juli 1991 valt. De verkoper is dan niet aan de
taalwetten onderworpen. Dat is de nuance die moet
worden gemaakt.
Het advies van 20 mei 1999 van de Verenigde Kamers
van de Vaste Commissie voor Taaltoezicht, dat op 1
onthouding unaniem werd goedgekeurd, is met voor-
noemde principes volledig in overeenstemming. Wat in
dat advies wordt bedoeld met verkoop van onroerende
goederen op verzoek van de verkoper, die eerder com-
mercieel en informatief van aard zijn, is precies hetzelfde
als wat ik kom te zeggen over de buitengerechtelijke
verkopingen op vraag van respectievelijk een handelaar
of een niet-handelaar. Ik begrijp dan ook niet waarom in
de vraag sprake is van tegenstrijdige adviezen en
onduidelijkheden waartegen ik zou moeten optreden.
Ik ben ook niet de tuchtoverheid van de notarissen. Ik
ben evenmin bevoegd om de richtlijnen aan de notaris-
sen voor te schrijven. Het verdient zeker aanbeveling om
in Brussel buitengerechtelijke verkopingen openbaar te
maken in de twee talen. Een veralgemening daarvan lijkt
mij toch niet haalbaar omdat enerzijds, de beslissing
daartoe bij de particulier ligt die tot de verkoop overgaat
en anderzijds, verschillende praktische bezwaren be-
staan.
Ik meen hiermee op uw vraag te hebben geantwoord
binnen de nuances die de wet van 1991 mij verplichten.
Het incident is gesloten.
L'incident est clos.
Mondelinge vraag van de heer Jo Vandeurzen aan de
minister van Justitie over
de nieuwe fiscale proce-
dure
(nr. 719)
Question orale de M. Jo Vandeurzen au ministre de la
Justice sur
la nouvelle proce´dure fiscale (n° 719)b>
De heer Jo Vandeurzen (CVP) : Mijnheer de voorzitter,
mijnheer de minister, collega's, mijn vraag is in deze
commissie al herhaaldelijk aan de orde geweest. Volgens
geruchten die mij ter ore zijn gekomen, blijkt de reeds
enige tijd van toepassing zijnde fiscale procedure niet op
kruissnelheid te zijn. Er zou enige achterstand bestaan
omdat de personeelskaders nog niet helemaal zijn inge-
vuld. Deze zaak past ook in de problematiek van de
benoemingen van de magistraten in het algemeen. Zoals
ik bij vorige gelegenheden reeds heb gezegd, zou het
zeer betreurenswaardig zijn, mochten we bij de start van
een nieuwe procedure met een structurele achterstand
vertrekken.
HA 50
COM 083
7
11-01-2000
KAMER - 2e ZITTING VAN DE 50e ZITTINGSPERIODE
CHAMBRE - 2e SESSION DE LA 50e LEGISLATURE
1999
2000
Jo Vandeurzen
Mijnheer de minister, hoever staat het op dit ogenblik met
de invulling van de kaders van fiscale rechters in Belgie¨ ?
Hebt u een inzicht in het aantal dossiers dat hangende is
bij de verschillende rechtbanken ? Zijn bijkomende maat-
regelen niet dringend nodig om te vermijden dat men met
een gerechtelijke achterstand wordt geconfronteerd ?
Minister Marc Verwilghen : Mijnheer de voorzitter, col-
lega Vandeurzen, het antwoord op uw eerste vraag zal ik
opdelen per rechtsgebied. In Antwerpen werden 6 vaca-
tures gepubliceerd in het Belgische Staatsblad van 9 april
1999. Er werden 4 rechters benoemd. Over de 2 over-
blijvende vacatures wordt eerstdaags beslist. In Brussel
waren er in hetzelfde staatsblad 9 plaatsen vacant,
waarvan 6 voor Franstaligen en 3 voor Nederlandstali-
gen. Op dit moment werden drie rechters benoemd. Voor
de 6 overige vacatures zijn er geen kandidaturen die
voldoen aan de wettelijke basisvoorwaarden. Voor Gent
zijn er in hetzelfde Staatsblad 4 vacatures verschenen.
Men heeft 3 rechters benoemd. Voor de resterende
vacature is er geen kandidaat die nog in aanmerking
komt. Men zal dus opnieuw een oproep in het staatsblad
moeten publiceren.
In Luik zijn 6 plaatsen te begeven. De vacatures werden
in april en mei gepubliceerd. Het kader is volledig inge-
vuld. In het Staatsblad van 9 april 1999 zijn drie vacatu-
res verschenen voor Bergen. Ook daar is het kader
volledig ingevuld. De samenstelling van Luik en Bergen
is dus volledig. Binnenkort geldt dit ook voor Antwerpen.
In Gent en, voornamelijk, in Brussel is er echter nog een
probleem. In totaal waren 28 plaatsen te begeven. Het
aantal benoemingen bedraagt 19.
Voor de provincies Vlaams- en Waals-Brabant heeft men
voorzien in de benoeming van een toegevoegd rechter
voor het rechtsgebied van het hof van beroep in Brussel
met een eerste aanwijzing, respectievelijk de rechtbank
van eerste aanleg in Leuven en die in Nijvel. Beide
vacatures werden ingevuld.
Op de tweede vraag kan ik antwoorden dat het aantal
fiscale dossiers bij het hof van beroep van Luik - recht-
bank van eerste aanleg in Luik - 180 bedraagt, waarvoor
nog geen enkel vonnis is uitgesproken. Bij de rechtbank
van eerste aanleg in Namen zijn dat er 189, waarvan
ondertussen 2 zijn afgewerkt. In Aarlen zijn er 40 zaken
aanhangig. Er werd nog geen enkel vonnis uitgesproken.
In Eupen zijn er 54 zaken, waarvan 20 in behandeling. Dit
wil zeggen dat de debatten werden afgesloten en dat
men wacht op de uitspraak. Bij het hof van beroep van
Bergen zijn 287 zaken aanhangig. Ik kan u echter niet
dezelfde onderverdeling geven omdat ik de gegevens
niet heb gekregen.
Bij het hof van beroep van Antwerpen - de rechtbank van
eerste aanleg - zijn er 330 zaken hangende, waarvan nog
geen enkele in het eindstadium zit. Bij de rechtbank van
eerste aanleg in Hasselt zijn er 176 zaken aanhangig
waarvan nog geen enkele is beslecht. Wat het hof van
beroep van Gent - rechtbank van eerste aanleg - betreft,
zijn er 227 zaken ingediend. Bij de rechtbank van eerste
aanleg in Brugge zijn dat er 299. Ik heb geen informatie
verkregen over de stand van zaken van deze gedingen.
Wat het hof van beroep te Brussel betreft - rechtbank van
eerste aanleg - gaat het om 438 zaken waarvan 365
Franstalig. Dat komt neer op 84%. 73 zaken waren
Nederlandstalig. Dat is 16%. Bij de rechtbank van eerste
aanleg te Nijvel gaat het om 30 zaken en bij de rechtbank
van eerste aanleg te Leuven gaat het om 65 zaken.
Uw derde en laatste vraag luidde of extra maatregelen
nodig zijn om de dreigende achterstand te beperken. Ik
denk dat het gekende probleem Brussel is. We moeten
waakzaam zijn voor de datum van 1 april 2001, waarbij
de uitzondering die is vervat in het artikel 11 van de wet
van 23 maart 1999 zijnde de bevoegdheid van de admi-
nistratie om nog geschillen te beslechten, zou vervallen.
Aangezien de wet recent in werking is getreden, is het hic
et nunc zeer moeilijk om reeds een evaluatie te maken
van deze nieuwe fiscale procedures. De rechterlijke
wereld is zich bewust van het probleem en tijdens het
overleg daarnet in de Senaat is door een nota van het
Hof van Cassatie duidelijk gebleken hoezeer men be-
vreesd is dat dit type zaken niet de nodige ondersteuning
en opvang zou krijgen. In de nota wordt ook gepleit om
de nodige bijkomende maatregelen te treffen. Ik heb de
nota ontvangen en zal een onderzoek voeren om te zien
in welke mate een aanpassing nodig is.
De heer Jo Vandeurzen (CVP) : Mijnheer de voorzitter,
ik dank de minister voor het antwoord. Mijnheer de
minister, heeft de nota dezelfde inhoud als het verslag
van het Hof van Cassatie ?
Minister Marc Verwilghen : De nota die ik heb gekregen,
is vandaag neergelegd. Ik had het vermoeden dat dit een
herhaling was van wat was opgenomen in het verslag
van het Hof van Cassatie, maar het blijkt een bredere kijk
op de zaak te zijn. Ik heb het document vandaag gekre-
gen en ik heb geen enkel bezwaar om het document ook
ter beschikking te stellen van de leden van de commissie
voor de Justitie van de Kamer.
De heer Jo Vandeurzen (CVP) : Ik denk, zonder het er
nog eens uitvoerig over te hebben, dat we zo snel
mogelijk met een nieuwe procedure moeten starten om
te vermijden dat we van bij de start een achterstand
hebben. Kwaliteit in de uitvoering van de wet is zeer
belangrijk, en dat is niet alleen een probleem van deze
regering. Als ik zie wat nog allemaal moet worden
behandeld, kan ik mij voorstellen dat men zich zeer
ongerust maakt. Zeer weinig zaken zijn al afgewerkt. Ik
hoop dat in de nota een aantal concrete maatregelen
staan. Ik ben blij dat de minister dat prioritair stelt.
8
HA 50
COM 083
11-01-2000
KAMER - 2e ZITTING VAN DE 50e ZITTINGSPERIODE
CHAMBRE - 2e SESSION DE LA 50e LEGISLATURE
1999
2000
Jo Vandeurzen
Het incident is gesloten.
L'incident est clos.
Mondelinge vraag van de heer Servais Verherstrae-
ten aan de minister van Justitie over
de mededeling
aan de slachtoffers van de vrijlating van een gedeti-
neerde
(nr. 721)
Question orale de M. Servais Verherstraeten au mi-
nistre de la Justice sur
l'information des victimes de
la mise en libe´ration d'un de´tenu
(n° 721)b>
De heer Servais Verherstraeten (CVP) : Mijnheer de
voorzitter, mijnheer de minister, wellicht zal de wet die we
tijdens de vorige legislatuur hebben goedgekeurd met
betrekking tot de commissies voorwaardelijke invrijheid-
stelling, een overgangswetgeving zijn in het kader van
wat binnen het Octopusakkoord is afgesproken. U hebt
uw intenties inzake strafuitvoeringsrechtbanken volgens
mij ook reeds meegedeeld in verschillende teksten. Ik
denk dat we er belang bij hebben dat ook deze
overgangswetgeving behoorlijk werkt. Een van de doel-
stellingen bij de voorwaardelijke invrijheidstellingen is
volgens mij het betrekken van de slachtoffers, deze
eventueel te horen en te informeren omtrent beslissin-
gen.
Blijkbaar is er een incident geweest met grote emotionele
gevolgen. De Nederlandstalige commissie VI Brussel
heeft bij een slachtoffer dat niet in verband met de
procedure wenste te worden gehoord, maar wel in ver-
band met de beslissing gei¨nformeerd wilde worden, de
wetgeving dermate gei¨nterpreteerd dat zij de beslissing
pas kenbaar maakte wanneer ze ook uitvoerbaar was.
Dat had tot gevolg dat, toen het slachtoffer via briefwis-
seling ingelicht werd, de gedetineerde reeds was vrijge-
laten en dat ze dat ook reeds had vernomen via de pers.
De vraag is wanneer het slachtoffer gei¨nformeerd dient
te worden. Is dat op het ogenblik van het nemen van de
beslissing ? De mogelijkheid bestaat immers dat de
vrijlating er effectief niet komt omdat de gedetineerde de
voorwaarden die de commissie hem oplegt niet heeft
aanvaard. Is de kennisgeving soms alleen vereist als dit
effectief uitvoerbaar is ? Als dit via de normale commu-
nicatiemiddelen gebeurt zoals dat nu het geval is, loopt
het slachtoffer het risico dit te vernemen via andere
kanalen dan de commissie. Dat is nefast en gaat in tegen
de bedoeling van de wetgever. Mijn vraag is dus eigenlijk
hoe dit kan worden voorkomen. Kan dit onmiddellijk bij
het nemen van de beslissing waarbij dan onmiddellijk
aan het slachtoffer ook kenbaar wordt gemaakt dat de
gedetineerde de voorwaarden mogelijkerwijze niet zal
opvolgen ? Als dit gebeurt vanaf het ogenblik waarop de
beslissing uitvoerbaar is, zal het dan gebeuren via an-
dere communicatiemiddelen dan de post, bijvoorbeeld
per telefoon ? Zal men ervoor zorgen dat het slachtoffer
dit niet via de pers dient te vernemen ? Welke interpre-
tatie heeft deze commissie eraan gegeven ? Is dat ook
de interpretatie van de andere commissies ? Welke
interpretatie kan hieraan best worden gegeven ?
Minister Marc Verwilghen : Mijnheer de voorzitter, mijn-
heer Verherstraeten, de nieuwe reglementering inzake
de voorwaardelijke invrijheidstelling is zeer vaak door
mensen op het terrein beschouwd als een mijlpaal in de
hervorming van de justitie. Na meer dan een eeuw
wet-Lejeune was deze actualisering zeker op haar
plaats. U weet dat de huidige commissies slechts een
tussenstap vormen. Het is de bedoeling om tot straf-
uitvoeringsrechtbanken te komen.
Een van de vele ingrijpende wijzigingen die werden
doorgevoerd betreft de rol en de positie van het slacht-
offer in de procedure tot voorwaardelijke invrijheidstel-
ling. In de nieuwe wetgeving wordt op verschillende
niveaus aandacht geschonken aan het slachtoffer. Zo
kan het slachtoffer mits bepaalde voorwaarden wensen
om niet te worden gehoord maar wel te worden gei¨nfor-
meerd over de beslissing tot invrijheidstelling en de
eventueel in zijn of haar belang opgelegde voorwaarden.
Dit is echter facultatief. Zo niet blijft de inlichting waarde-
loos.
Artikel 4, § 8 van de wet van 5 maart 1998 bepaalt dat de
beslissing binnen de 48 uur ter kennis moet worden
gebracht van het openbaar ministerie bij de commissie,
de minister, de directeur van de strafinrichting en de
burgemeester van de gemeente waar de persoon die
voorwaardelijk in vrijheid wordt gesteld verklaart te willen
wonen.
Indien de voorwaardelijke invrijheidstelling wordt ver-
leend, deelt de commissie dit feit en de in het belang van
het slachtoffer opgelegde voorwaarden binnen de 48 uur
mee aan het slachtoffer. De hamvraag is vanaf wanneer
die termijn voor het slachtoffer begint te lopen. Blijkbaar
interpreteert de Brusselse commissie voor voorwaarde-
lijke invrijheidstelling het zo dat de termijn begint te lopen
vanaf het ogenblik waarop de veroordeelde zich akkoord
verklaarde met de opgelegde voorwaarden. Dit gebeurt
dus net voor de invrijheidstelling. Dit betekent dat de
veroordeelde reeds in vrijheid is op het ogenblik dat het
slachtoffer in kennis wordt gesteld van de invrijheidstel-
ling en desgevallend van de voorwaarden.
Ik kan mij niet akkoord verklaren met deze werkwijze die
blijkbaar gebaseerd is op een exegetische interpretatie
van de wettekst. De wetteksten spreken enerzijds, van
toekenning van de voorwaardelijke invrijheidstelling en
anderzijds, van de verlening van de voorwaardelijke
invrijheidstelling. Volgens mij dekken beide begrippen
dezelfde lading, met name de beslissing van voorwaar-
delijke invrijheidstelling. Het verschillend woordgebruik is
HA 50
COM 083
9
11-01-2000
KAMER - 2e ZITTING VAN DE 50e ZITTINGSPERIODE
CHAMBRE - 2e SESSION DE LA 50e LEGISLATURE
1999
2000
Marc Verwilghen
volgens mij te wijten aan een onnauwkeurigheid van de
wetgever eerder dan aan een bewuste keuze. Als we
naar de Franse tekst van de wet kijken, wordt ik in mijn
visie gesterkt. Er is sprake van en cas d'octroi de la
libe´ration conditionnelle wanneer men het heeft over de
kennisgeving aan het slachtoffer. Octroyer is de term die
in de Franse tekst doorgaans gehanteerd wordt in de
betekenis van toekennen van de voorwaardelijke invrij-
heidstelling.
Ik ben het overigens volledig met u eens wanneer u stelt
dat hiermee ingegaan wordt tegen de bedoeling van de
wetgever. Het slachtoffer moet tijdig op de hoogte wor-
den gebracht van de nakende invrijheidstelling om te
vermijden dat hij of zij via de media - of zelfs via
persoonlijk contact met alle gevolgen van dien - een en
ander moet vernemen of constateren.
Wat de praktische toepassing en de interpretatie door
andere commissies betreft, werd er een rondvraag ge-
daan bij de adjunct-adviseur Slachtofferonthaal in de
verschillende
gerechtelijke
arrondissementen.
De
adjunct-adviseurs Slachtofferonthaal in het Franstalige
landsgedeelte hebben ervaren dat de commissies Voor-
waardelijke Invrijheidstelling toch het slachtoffer inlichten
vanaf het nemen van de beslissing tot voorwaardelijke
invrijheidstelling.
De resultaten van de Nederlandstalige commissie zijn mij
tot op heden niet ter beschikking gesteld, maar zodra ik
ze ontvang, zal ik ze u ook overmaken.
Het is in ieder geval mijn bedoeling om te laten kennen
dat er een uniforme toepassing moet komen van de wijze
en het tijdstip waarop de mededeling moet gebeuren. De
vraag is of dit bij wetswijziging moet gebeuren of bij
eenvoudig rondschrijven.
De heer Servais Verherstraeten (CVP) : Mijnheer de
voorzitter, in het kader van de bedoelingen van de
nieuwe wetgever om naar strafuitvoeringsrechtbanken te
gaan, is het misschien te veel om daarrond nu nog een
interpretatieve wet goed te keuren. Maar ik steun in ieder
geval de minister in zijn initiatief om deze rondzendbrief
te maken, zodat de slachtoffers tijdig zullen worden
verwittigd.
Het incident is gesloten.
L'incident est clos.
Question orale de M. Charles Michel au ministre de la
Justice sur
l'avenir du Centre de consultations et de
recherche - action en sexo-criminologie (CRASC)
Mondelinge vraag van de heer Charles Michel aan de
minister van Justitie over
de toekomst van het
Centrum voor actie-onderzoek in de seksueel-
criminologische consultaties (CASC)
(nr. 591)
M. Charles Michel (PRL FDF MCC) : Monsieur le pre´si-
dent, monsieur le ministre, chers colle`gues, ma question
sera relativement bre`ve et porte sur l'avenir du Centre de
consultations
et
de
recherche-action
en
sexo-
criminologie. Il existait une convention qui liait le CRASC
au ministe`re de la Justice. Dans le cadre de cette
convention, un financement annuel de 1 750 000 francs
e´tait accorde´ a` ce centre, si les chiffres qui m'ont e´te´
communique´s sont exacts. Ce contrat venait a` e´che´ance
a` la fin de l'anne´e 1999. Je n'ai plus eu de contact avec
les responsables du CRASC depuis deux semaines
mais, a` la fin du mois de de´cembre, ils n'avaient aucune
information quant a` leur avenir par rapport au finance-
ment qui leur e´tait octroye´. Ils e´taient de`s lors vivement
inquiets de cette situation. Qu'en est-il du financement ?
Le CRASC a-t-il rec¸u des garanties pour son avenir ?
Un autre aspect de la question que je veux e´voquer ici
consiste dans la qualite´ de centre d'appui. De quoi
s'agit-il ? Des accords de coope´ration sont intervenus
re´cemment et ont e´te´ publie´s au Moniteur voici quelques
mois ou plus pre´cise´ment quelques semaines. Ils pre´-
voient la faculte´ de de´signer des centres d'appui. Mon-
sieur le ministre, entre-t-il dans les intentions du gouver-
nement de confe´rer cette qualite´ au CRASC ?
Enfin, et je conc¸ois que ce dernier aspect de ma question
est un peu plus de´licat, le CRASC prend en charge des
de´linquants qui ne sont pas ne´cessairement envoye´s par
les autorite´s judiciaires. Je conc¸ois qu'il s'agit la` d'une
compe´tence qui rele`ve pluto^t du ministre de l'Inte´rieur
mais une concertation peut-elle e^tre envisage´e pour
permettre, d'une manie`re ou d'une autre, que des cen-
tres tels que le CRASC puissent be´ne´ficier d'un type de
financement pour cette activite´-la`, qui ne rele`ve pas
directement d'une activite´ parajudiciaire, si je puis m'ex-
primer ainsi ?
Au-dela` de la question tre`s mate´rielle et tre`s pragmatique
du subside et donc du financement du CRASC, se pose
la question de la philosophie dans ce dossier, dans la
mesure ou` le CRASC a de´veloppe´ une approche du
concept de guidance qui tend a` l'e´vitement de la re´cidive.
C'est un des e´le´ments et un des aspects importants que
le CRASC, en termes de philosophie de travail, entend
mener. Ma question porte e´galement sur votre appre´cia-
tion de ce type de philosophie.
M. Marc Verwilghen, ministre : Monsieur le pre´sident,
cher colle`gue, je me permets de vous livrer les e´le´ments
dont je dispose et qui paraissent constituer une re´ponse
a` vos questions. Je peux vous les fournir maintenant
puisque j'ai pu m'informer plus amplement sur le dossier.
10
HA 50
COM 083
11-01-2000
KAMER - 2e ZITTING VAN DE 50e ZITTINGSPERIODE
CHAMBRE - 2e SESSION DE LA 50e LEGISLATURE
1999
2000
Marc Verwilghen
Il semble que le Centre de consultations et de recherche-
action en sexo-criminologie soit conside´re´ comme un
centre spe´cialise´, au sens de la loi du 13 avril 1995
concernant l'exploitation sexuelle des mineurs d'a^ge, et
non comme centre d'appui au sens de l'accord de
coope´ration relatif aux de´linquants sexuels. C'est en sa
qualite´ de centre spe´cialise´ que le CRASC a e´te´ subsidie´
jusqu'a` pre´sent et je tiens a` souligner cette nuance
importante.
Sous la pre´ce´dente le´gislature, il semble que la Commu-
naute´ franc¸aise et la Communaute´ flamande n'ont pas
voulu s'engager dans une coope´ration avec le CRASC.
Les autorite´s de la Re´gion de Bruxelles-Capitale n'esti-
ment pas pouvoir proposer le CRASC en qualite´ de
centre d'appui. Les autorite´s bruxelloises paraissent vou-
loir cre´er une nouvelle ASBL. Cette situation est semble-
t-il ne´e sous l'ancien gouvernement. Celui-ci a en effet
de´cide´ d'octroyer un subside de 2 500 000 francs au
centre d'appui bruxellois charge´ de l'orientation the´ra-
peutique et de l'e´valuation des infractions a` caracte`re
sexuel.
Mon pre´de´cesseur avait de´cide´ d'arre^ter de donner des
subventions au CRASC dans la mesure ou` des relations
tendues pouvaient compromettre la bonne exe´cution des
accords de coope´ration entre les communaute´s.
Tous les accords de coope´ration pre´voient la cre´ation de
centres d'appui fe´de´raux qui seront charge´s de ta^ches
d'appui pour les services judiciaires et pour les e´quipes
spe´cialise´es des communaute´s et des Re´gions.
Il e´tait pre´vu de reconnai^tre, en Re´gion flamande, le
centre universitaire me´dico-le´gal d'Anvers et, en Re´gion
wallonne, l'unite´ pilote en psychopathologie le´gale.
L'arre^te´ ministe´riel qui devrait reconnai^tre ces deux cen-
tres d'appui a e´te´ suspendu a` la suite de l'arre^t du
Conseil d'Etat du 25 mars 1999 sur reque^te introduite par
le CRASC.
L'arre^te´ ministe´riel ne concernait que la reconnaissance
des centres d'appui et non leur subventionnement.
Compte tenu de l'incertitude juridique cre´e´e par la re-
que^te introduite par le CRASC, dont de´coulent, notam-
ment, les difficulte´s de coope´ration entre les institutions
concerne´es, on peut constater qu'il n'y a pas ve´ritable-
ment de terrain d'entente pour une coope´ration fruc-
tueuse. C'est dans ce sens que les subventions consen-
ties au CRASC ont e´te´ diminue´es graduellement et ce,
dans l'attente d'un jugement de´finitif.
Actuellement, c'est une subvention de 2 millions qui doit
e^tre accorde´e au CRASC le mois prochain.
C'est en quelque sorte l'attitude des responsables du
CRASC qui a abouti a` une forme de mise a` l'e´cart dont je
prends acte.
Compte tenu des indications que je viens de vous
donner, il me parai^t superflu de re´pondre aux ultimes
questions que vous m'avez pose´es, la situation actuelle
de´coulant de la position claire et nette qui a e´te´ adopte´e.
M. Charles Michel (PRL FDF MCC) : Monsieur le minis-
tre, votre re´ponse a le me´rite de la clarte´. Je ne puis, de`s
lors, qu'en prendre acte.
Het incident is gesloten.
L'incident est clos.
Mondelinge vraag van de heer Karel Van Hoorebeke
aan de minister van Justitie over
het toenemend
aantal faillissementen
(nr. 732)
Question orale de M. Karel Van Hoorebeke au minis-
tre de la Justice sur
le nombre croissant des
faillites
De heer Karel Van Hoorebeke (VU&ID) : Mijnheer de
voorzitter, mijnheer de minister, ik heb vroeger over deze
problematiek ook reeds gei¨nterpelleerd. Ik vond het
evenwel noodzakelijk nog even terug te komen op dit
onderwerp en wel naar aanleiding van de publicatie van
de cijfers inzake gerechtelijke akkoorden en faillissemen-
ten voor het afgelopen jaar 1999.
Vooral de maand december zorgt ervoor dat het aantal
faillissementen in het jaar 1999 is toegenomen. Ze
hebben opnieuw het niveau bereikt van het jaar 1995.
1996 en 1997 waren op het vlak van de faillissementen
zwarte jaren. Men nam aan dat de invoering van de
nieuwe wet op het gerechtelijke akkoord op 1 januari
1998 zou leiden tot een vermindering van het aantal
faillissementen.
Mijnheer de minister, wij zijn nu twee jaar verder. Beide
wetten zijn op 1 januari 1998 in werking getreden. 1998
was een jaar op basis waarvan men eigenlijk geen
duidelijke conclusies kon trekken. Voor 1999 moet toch
worden vastgesteld dat de wet op het gerechtelijke
akkoord niet heeft opgeleverd - en ook in de toekomst
wellicht nooit zal opleveren - wat de toenmalige minister
van Justitie ons terzake heeft voorgespiegeld. Volgens
hem zouden leefbare bedrijven, die in een acute finan-
cie¨le noodsituatie terechtkomen, zich via het gerechtelijk
akkoord kunnen redden. Op die manier zou men de
negatieve spiraal inzake faillissementen kunnen doorbre-
ken.
Mijnheer de minister, ik heb de jongste weken de gele-
genheid gehad een aantal voorzitters van rechtbanken
van koophandel te ontmoeten. Uit gesprekken met die
mensen blijkt dat zij onomwonden toegeven dat de
nieuwe wet op het gerechtelijk akkoord niet werkbaar is.
Voor Gent zouden er 12 gerechtelijke akkoorden zijn
HA 50
COM 083
11
11-01-2000
KAMER - 2e ZITTING VAN DE 50e ZITTINGSPERIODE
CHAMBRE - 2e SESSION DE LA 50e LEGISLATURE
1999
2000
Karel Van Hoorebeke
aangevraagd en daarvan heeft slechts 1 gerechtelijk
akkoord effectief resultaat opgeleverd. De andere heb-
ben alsnog tot een faillissement geleid. De voorzitter
heeft mij toevertrouwd dat vooral een kapitaalsinbreng
van een aandeelhouder - vreemd aan het herstelplan -
het bedrijf heeft gered. Ik neem aan dat eenzelfde beeld
geldt voor de andere gerechtelijke arrondissementen.
We moeten echter de facto vaststellen dat de wet op het
gerechtelijke akkoord niets heeft opgeleverd.
Een ander probleem is onder meer de aanstelling van de
rechter van opschorting. Meestal gaat het hier om een
bedrijfsrevisor die heel zware kosten aanrekent. De
voorzitters van de rechtbanken zeggen mij dat zij het
werk van de bedrijfsrevisoren zouden kunnen overne-
men indien zij zouden beschikken over goede rechters in
handelszaken. Een bedrijfsleider die als rechter in han-
delszaken zetelt, heeft voldoende kennis om balansen en
jaarrekeningen te interpreteren. Dit laatste is misschien
een afzonderlijk debat.
Mijnheer de minister, mij lijkt in elk geval de tijd gekomen
om een evaluatie te maken over de zin van de wet op het
gerechtelijke akkoord. Moet deze wet worden aange-
past ? De vorige minister van Justitie heeft destijds
aangekondigd dat men na verloop van een zekere pe-
riode
zou
overgaan
tot
een
evaluatie
van
de
faillissementswetgeving. De praktijk heeft volgens mij
ondertussen aangetoond dat een aantal aanpassingen
noodzakelijk zijn.
Ik kom nu tot mijn belangrijkste vraag. Wanneer zal een
evaluatie plaatsvinden van deze twee belangrijke wetten
voor het economische verkeer, met name de wet op het
gerechtelijk akkoord en de nieuwe faillissementswet,
beide in werking getreden op 1 januari 1998 ?
Minister Marc Verwilghen : Mijnheer de voorzitter, col-
lega Van Hoorebeke, bij het indienen van de nota inzake
mijn beleidsvisie heb ik duidelijk gemaakt dat de wet
inzake de faillissementen en vooral de wet op het ge-
rechtelijk akkoord prioritair terug onder de aandacht van
de wetgever moeten worden gebracht. Ik begrijp dus ten
volle de door u gestelde vragen.
Wat uw eerste vraag betreft, waarin u mij vraagt een
overzicht te geven van het aantal gerechtelijke akkoor-
den dat werd aangevraagd en het aantal dat effectief tot
een faillissement heeft geleid, spijt het mij u geen exact
antwoord te kunnen geven. De statistische gegevens
betreffende de gerechtelijke akkoorden en faillissemen-
ten worden immers door de rechtbanken van koophandel
rechtstreeks overgemaakt aan het Nationaal Instituut
voor de Statistiek, directoraat-generaal van het ministerie
van Economische Zaken. Deze materie ontsnapt dus
deels aan mijn bevoegdheid. Vandaar dat ik niet in het
bezit ben van de door u gevraagde informatie. Het
tijdsbestek was daarvoor te kort. Ik heb evenwel deze
gegevens opgevraagd en zal ze u overmaken zodra ik
een antwoord ontvang. Het is overigens een aangelegen-
heid die ook mij interesseert, vermits ze de impact van de
nieuwe wet, die ertoe strekt faillissementen maximaal te
beperken, zal weergeven.
Uw tweede en uw derde vraag zal ik samen beantwoor-
den. Tijdens het laatste jaar van de vorige legislatuur
heeft mijn voorganger reeds een evaluatie van de nieuwe
wetten op het faillissement en het gerechtelijk akkoord op
het getouw gezet. Deze evaluatie ging gepaard met de
raadpleging van enkele bevoorrechte getuigen zoals
voorzitters van rechtbanken van koophandel, hoofd-
griffiers en curatoren. Op die manier werd een overzicht
opgemaakt van de zwakke punten in de procedures van
beide wetten. Voor de meeste van deze punten werd
reeds een oplossing gevonden. De oplossing van andere
knelpunten hangt af van de rechtspraak van de hoven en
de rechtbanken. Bovendien mag men niet uit het oog
verliezen dat een uniforme rechtspraak, zoals bewerk-
stelligd door het Hof van Cassatie, een zekere tijd nodig
heeft. Wezenlijke knelpunten zullen echter wel degelijk,
indien nodig, het voorwerp uitmaken van een
reparatie-
wet
, zoals ik in mijn beleidsnota heb aangegeven.
Wel wil ik er onmiddellijk op wijzen dat het welslagen van
de wet inzake het gerechtelijk akkoord op het terrein
afhankelijk is van een mentaliteitswijziging, zowel in
hoofde van de schuldenaar als in hoofde van de schuld-
eiser. Het is noodzakelijk dat elke handelaar voldoende
snel reageert wanneer de eerste moeilijkheden zich
voordoen en zonder dralen een adequate beslissing
neemt. Het gerechtelijk akkoord kan immers slechts
effect sorteren wanneer men optreedt op een ogenblik
dat een onderneming nog vatbaar is voor nieuw econo-
misch leven. Ook vereist de redding van een onderne-
ming dat de schuldeisers bereid zijn het nodige geduld op
te brengen en zelfs om niet de volle schuld te recupere-
ren. Ook dit is een mentaliteitswijziging die tot op heden
nog niet heeft plaatsgevonden.
Daarnaast is het noodzakelijk aandacht te schenken aan
elk initiatief dat een versteviging van de analyse-
capaciteiten beoogt en aan de vooruitziendheid van de
kamers voor het handelsonderzoek. Naar mijn mening
hangt het voornamelijk van die kamers af of het welsla-
gen van de wet op het gerechtelijk akkoord kan worden
gerealiseerd. Daarbij moet worden onderstreept dat de
vervanging van de microfilm door de cd-rom als drager
van de jaarrekeningen die worden neergelegd bij de
Nationale Bank van Belgie¨ - zoals trouwens ingeschre-
ven in het koninklijk besluit van 14 december 1999 -
sneller en gemakkelijker onderzoek van de economische
situatie van de ondernemingen zal toelaten.
Bovendien heb ik vernomen dat het aantal handels-
onderzoeken dat leidt tot het optreden van de procureur
des Konings, omdat op het vlak van het gerechtelijk
12
HA 50
COM 083
11-01-2000
KAMER - 2e ZITTING VAN DE 50e ZITTINGSPERIODE
CHAMBRE - 2e SESSION DE LA 50e LEGISLATURE
1999
2000
Marc Verwilghen
akkoord een aantal malversaties plaatsvond, sterk is
achteruitlopen. Daarom zal ik de rechtbanken van koop-
handel vragen of op dit vlak initiatieven dienen te worden
genomen. In elk geval wil ik erop wijzen dat bepaalde
rechtbanken van koophandel bij wijze van dynamische
bemiddeling erin slagen akkoorden te laten sluiten tus-
sen schuldenaars en schuldeisers buiten het strikte ka-
der van het gerechtelijk akkoord.
Ook met die activiteit moet rekening worden gehouden,
gezien de invloed ervan op de cijfers die voor een deel
moeten worden gerelativeerd.
Met het oog op de optimalisering van de kamers voor
handelsonderzoek lijkt het mij wenselijk een samenwer-
king tot stand te brengen tussen de rechtbanken van
koophandel en de regionale organisaties belast met het
bijstaan van bedrijven in moeilijkheden.
De wederzijdse wisselwerking werd reeds opgeworpen
tijdens de parlementaire voorbereidingen van de wet op
het gerechtelijk akkoord. Dit biedt meer in het bijzonder
aan de kamers voor handelsonderzoek de mogelijkheid
te beschikken over allerlei statistieken en vooruitziende
modellen, zoals bijvoorbeeld deze van de Vlaamse com-
missie voor preventief bedrijfsbeleid.
Het samenwerkingsakkoord zoals bepaald in artikel
92bis van de wet op de institutionele hervorming van
1989, wordt momenteel door mijn departement onder-
zocht, teneinde te komen tot een wederzijdse uitwisse-
ling
van
gegevens.
Meer
bepaald
kan
dit
samenwerkingsakkoord de basis vormen van een har-
monieuze samenwerking tussen de reeds aangehaalde
actoren, om elk, op hun bevoegdheidsdomein een rol te
spelen in het voorkomen van faillissementen.
Volgens mij zal het noodzakelijk zijn beide wetgevingen
aan te passen, vooral deze op het gerechtelijk akkoord.
Ik ben bereid zo snel mogelijk met deze materie te
verschijnen voor de commissie voor het Handelsrecht.
Een aantal werkzaamheden en voorbereidingen in die
zin zijn reeds aan de gang, maar de afhandeling ervan
zal nog enige tijd vergen omdat wij absoluut moeten
vermijden dezelfde fout te maken als in het verleden, met
name het nemen van belangrijke beslissingen in een
zeer hoog tempo, wat leidt tot alle allerlei gebreken in de
wetsbepalingen en tot hiaten in de uitvoering ervan.
De heer Karel Van Hoorebeke (VU&ID) : Mijnheer de
voorzitter, ik ben het eens met de minister als hij zegt dat
wij op een rustige en doordachte manier moeten over-
gaan tot de noodzakelijke evaluatie terzake. Immers, de
wetten die drie jaar geleden tot stand kwamen getuigen
niet meteen van degelijk en inhoudelijk wetgevend werk.
Ik kijk uit naar de evaluatie terzake, waaraan wij in de
praktijk wellicht op constructieve wijze zullen kunnen
meewerken.
Mijnheer de minister, sta mij toe nog even de klemtoon te
leggen op de noodzakelijke mentaliteitswijziging bij de
schuldeisers. Vooral de bankiers reageren nog steeds
zeer negatief als zij horen over de mogelijkheid tot een
gerechtelijk akkoord waaraan zij zelden bereidwillig mee-
werken. In dat verband zal het departement een inspan-
ning moeten doen om mee te werken aan de noodzake-
lijke mentaliteitswijziging, vooral van de bevoorrechte
schuldeisers die niet altijd bereid zijn een deel van hun
schuldvordering te laten vallen of constructief mee te
werken aan een herstelplan dat op termijn slechts kan
lukken op voorwaarde dat elkeen zijn steentje bijdraagt.
Ik hoop, mijnheer de minister, dat u bij uw actie ten
aanzien van de verschillende actoren, zult meewerken
aan die noodzakelijke mentaliteitswijziging.
Het incident is gesloten.
L'incident est clos.
Mondelinge vraag van de heer Geert Bourgeois aan
de minister van Justitie over
de benoemingen in het
notariaat
(nr. 733)
Question orale de M. Geert Bourgeois au ministre de
la Justice sur
les nominations dans le notariat
De heer Geert Bourgeois (VU&ID) : Mijnheer de voor-
zitter, mijnheer de minister, tijdens de vorige legislatuur
maakte de wetgever werk van een grondige wijziging van
de Vento^sewet, die hoofdzakelijk een modernisering van
het notariaat inhoudt, maar tegelijk een nieuwe manier
van benoeming van de kandidaat-notaris en de notaris-
sen. Hierbij werd enerzijds geopteerd voor het behoud
van het notariaat als instelling en anderzijds voor het
openstellen van het notariaat voor iedereen die daartoe
de bekwaamheid en de geschiktheid heeft. In feite komt
het neer op een gelijke-kansen-wet.
Deze wet van 4 mei werd gepubliceerd op 1 oktober en
werd uiteindelijk van kracht op 1 januari 2000.
In het Staatsblad zag ik de twee opeenvolgende oproe-
pen, uitgaande van de Senaat, tot de kandidaten voor
een mandaat van lid niet-notaris van de benoemings-
commissies.
De eerste oproep dateert van 6 november. De tweede
van 22 december. Wij konden eruit afleiden dat er
onvoldoende kandidaten zijn.
Mijn eerste vraag is een beetje een open deur intrappen,
vermits de oproep in het Belgisch Staatsblad inhoudt dat
er te weinig kandidaten zijn. Deze vraag is toch belangrijk
voor de toepassing van de wet. Er moeten 8 effectieven
en 8 plaatsvervangers zijn, paritair Nederlandstaligen-
Franstaligen voor de Nederlandstalige en Franstalige
HA 50
COM 083
13
11-01-2000
KAMER - 2e ZITTING VAN DE 50e ZITTINGSPERIODE
CHAMBRE - 2e SESSION DE LA 50e LEGISLATURE
1999
2000
Geert Bourgeois
benoemingscommissies. Voor de externen zijn dat een
magistraat en een docent of hoogleraaren, twee externen
met een relevante beroepservaring. Mijnheer de minister,
ik neem aan dat u, die als de hoeder van de wet, er ook
moet voor zorgen dat die wet wordt uitgevoerd, in contact
staat met de diensten van de Senaat. Weet u of er nu
voldoende kandidaten zijn voor die diverse functies ?
Graag kreeg ik hierover meer details. Hoe is de situatie
nu precies aan Nederlandstalige en aan Franstalige
kant ? Zijn er voor beide benoemingscommissies vol-
doende kandidaten ?
Ten tweede, welke gevolgen heeft dit alles ? Ik maak er
mij toch zorgen over. Die benoemingscommissies heb-
ben nogal wat te maken met de uitvoering van de wet,
niet alleen voor uiteindelijk de voordracht van de notaris-
sen die zij moeten rangschikken naar hun bekwaamheid
en geschiktheid. Deze benoemingscommissies spelen
ook nog een andere rol. Zo kunnen de evaluatie-
commissies niet in werking treden - de stagiaires moeten
ook gee¨valueerd worden - vermits er interferentie is met
de benoemingscommissies die mensen moeten aandui-
den. U benoemt een lid van de evaluatiecommissie op
voordracht van de benoemingscommissie. Zij kunnen u
ook geen advies geven over het aantal kandidaat-
notarissen. U moet het aantal jaarlijks bepalen. Dat is ook
een functie van deze benoemingscommissie. Uiteindelijk
maken zij de rangschikking op.
Ik druk hieromtrent mijn bezorgdheid uit. Mijnheer de
minister, zult u de nieuwe wet zo vlug mogelijk toepas-
sen ? Er werd al geopperd dat pas halverwege 2001 op
die manier de eerste kandidaten kunnen worden be-
noemd. Er is ook een vrij lange benoemingsprocedure
met allerlei adviezen.
Ten derde, wat zal er ondertussen gebeuren ? De wet is
van kracht, maar de organen die precies moeten waken
over de toepassing van die wet of die heel die procedure
moeten begeleiden zijn er niet. Hoe hanteert u ondertus-
sen de benoemingsprocedure ? Welke criteria past u
daarin toe ? Er werd reeds een en ander over geschre-
ven. Er zou discussie over zijn. U zou de bestaande
adviezen niet altijd volgen en ervan afwijken. Hanteert u
ondertussen de criteria van de wet, ook al krijgt u geen
lijst van gerangschikte kandidaten ? Er zijn nu eenmaal
criteria in de wet opgenomen. Houdt u zich daaraan ?
Mijnheer de minister, heel concreet, hoeveel notarissen
zijn er sinds uw aantreden al benoemd ? Hoeveel daar-
van zijn zogezegde bevoorrechte opvolgingen ? Ik denk
aan zoons, dochters, schoonzoons of schoondochters.
Zijn er reeds betwistingen bij de Raad van State ?
Minister Marc Verwilghen : Mijnheer de voorzitter, mijn-
heer Bourgeois, uw bezorgdheden zijn voor een stuk ook
mijn bezorgdheden. Wat wij moeten leren uit de wet die
aan hoog tempo werd behandeld op verzoek van de
Kamer van de Notarissen en op algemeen verzoek van
de wetgevende kamers, brengt met zich dat wij aan
tijdsconsideraties zijn gebonden. Wij slagen er niet altijd
in om de vooropgestelde termijnen in acht te nemen.
Het is een wet die de nodige aandacht moet krijgen en
die op mijn kabinet e´n in de administratie ook krijgt.
Ten eerste, de samenstelling van de benoemings-
commissies. De wet van 4 mei 1999, verschenen in het
Belgisch Staatsblad van 1 oktober 1999, die de wijziging
van de wet op het notarisambt inhoudt, voorziet in haar
artikel 38 dat de Nederlandstalige en Franstalige
benoemingscommissies zullen bestaan uit 8 effectieve
en 8 plaatsvervangende leden.
De helft zijn notarissen, de andere helft zijn externen die
de Senaat aanduidt. In het Belgisch Staatsblad van
6 november 1999 werd een eerste oproep gepubliceerd
waarbij de Senaat haar procedure startte. Helaas bleken
er op dat ogenblik onvoldoende kandidaten te zijn, zodat
in de loop van de maand december een tweede oproep
is verschenen waarvan de termijn op 31 januari 2000
verstrijkt. Tot op heden zijn er 15 binnengekomen dos-
siers, maar er zijn slechts 14 fysieke personen kandidaat
wegens 1 dubbele kandidaatstelling bij de Nederlandse
taalgroep. De verdeling over de taalgroepen is als volgt :
er zijn 10 Nederlandstalige dossiers en 9 kandidaten;
5 Franstalige dossiers en 5 kandidaten. Wat de verdeling
van de categoriee¨n betreft : bij de 10 Nederlandstalige
dossiers bevinden zich 7 personen die zich als extern
kandidaat stellen, 1 persoon als hoogleraar, die tevens
extern kandidaat is, en twee personen als magistraat. Bij
de Franstalige dossiers hebben alle personen zich kan-
didaat gesteld als extern.
Wat zijn de gevolgen voor de benoemingen ? Wel, los
van deze vertraging zou het toch tot einde 2000 hebben
geduurd vooraleer de kandidaat-notarissen en notaris-
sen konden worden benoemd in het nieuwe systeem.
Wat moet er concreet gebeuren ? De nationale kamer
van de notarissen moet op een bijzondere algemene
vergadering, die voorzien is in maart 2000, haar leden
verkiezen voor de benoemingscommissies. De oproepen
hiervoor moeten nog gebeuren. Eens de commissies zijn
samengesteld moeten zij zich organiseren om de exa-
mens in te richten en om hun taak als ombudsdienst waar
te nemen. In eerste instantie moeten de commissies
bekendmaken hoeveel Franstalige en Nederlandstalige
notarissen er in de loop van het jaar kunnen worden
benoemd. Zij moeten dus het quorum bepalen. De exa-
mens gebeuren in verschillende fasen, zowel schriftelijk
als mondeling. Daarna moeten de selecties gebeuren en
de uiteindelijke voordrachten aan de minister worden
voorgelegd. Hoe dan ook, men voorziet voor deze werk-
wijze een periode van tenminste 6 maanden. Bovendien
heeft de Raad van State, die het koninklijk besluit over de
14
HA 50
COM 083
11-01-2000
KAMER - 2e ZITTING VAN DE 50e ZITTINGSPERIODE
CHAMBRE - 2e SESSION DE LA 50e LEGISLATURE
1999
2000
Marc Verwilghen
benoemingscommissies moet adviseren, reeds laten we-
ten dat er eerst een akkoord moet worden gegeven door
Financie¨n vooraleer het koninklijk besluit van kracht kan
worden. De wet zegt niets over de financiering van de
benoemingscommissies. Er is dus momenteel geen wet-
telijke basis om een dotatie uit te betalen. Hierover lopen
op dit moment gesprekken met de kamer van de nota-
rissen.
Ik kom bij de gedane benoemingen. Ik heb sinds mijn
aantreden 44 notarissen benoemd, waaronder 17 met
familiale band. Al die benoemingen zijn gebeurd in het
stelsel dat toepasselijk was voor het in werking treden
van het moratorium van 4 mei 1999, dat de nieuwe
benoemingsprocedure van toepassing maakt. Mijn be-
slissingen zijn gebaseerd op de diverse adviezen die de
kandidaten gekregen hebben. Ik wil hierbij opmerken dat
veel van die adviezen compleet tegenstrijdig zijn voor
een zelfde kandidaat, indien hij postuleert, afhankelijk
van de standplaats waarvoor hij postuleert. Ik heb er
gehad met een zeer gunstig advies die in een andere
standplaats een voorbehoud kregen. Bij mijn weten zijn
er op dit ogenblik 2 betwistingen hangende voor de Raad
van State; een Nederlandstalige en een Franstalige. Ik
wil er volledigheidshalve nog aan toevoegen dat de wet
voorziet, in de afdeling 5, de artikelen 63 en 64, in een
moratorium waarin wordt gesteld dat bij een vacante
plaats het notarisambt wordt waargenomen door een
plaatsvervanger, die wordt verkozen uit de groep
kandidaat-notarissen en notarissen. Ik zeg het erbij om-
dat, gelet op de tijdspanne die moet worden overbrugd,
het mij niet zou verbazen dat daarvan moet worden
gebruikgemaakt.
De heer Geert Bourgeois (VU&ID) : Mijnheer de minis-
ter, ik dank u voor uw vrij volledig antwoord. Als ik het
goed begrepen heb, zijn er nog steeds te weinig kandi-
daten en kan men nog steeds niet vooruitgaan. Daarom
denk ik dat we ons bij dit soort wetgeving de vraag moet
stellen naar de samenstelling van die commissies. Als ik
mij niet vergis kende men bij de Hoge Raad voor de
Justitie een gelijkaardig probleem. Men kan zich afvra-
gen of er wel voldoende interesse bestaat in het maat-
schappelijke veld voor dit soort organen. Uit uw antwoord
leid ik af dat het best half 2001 zou kunnen zijn vooraleer
alles rond is. We hebben het hier over een zeer lange
periode vooraleer die wet definitief in al zijn aspecten in
werking zal treden.
Weliswaar hebt u benoemingen gedaan overeenkomstig
het systeem dat van kracht was tot en met 3 mei. Er zijn
echter behoorlijk veel bevoorrechte opvolgingen, 17 op
44, dat is toch een kleine helft. U zegt dat er maar twee
betwistingen zijn. Ik weet ook wel dat niet altijd betwis-
tingen gevoerd worden omdat die kandidaten soms vre-
zen om bij latere benoemingen uit de boot te vallen. Ik
weet dat u het niet makkelijk hebt met die adviezen.
Precies daarom hebben we in het verleden in een wet
opgenomen dat er uniforme advisering moest komen aan
de hand van standaardnormen en -evaluaties.
Ik reken er echter op dat, mochten er nog zulke benoe-
mingen op stapel staan, u de criteria van bekwaamheid
en geschiktheid zult hanteren.
Het incident is gesloten.
L'incident est clos.
Mondelinge vraag van de heer Bart Somers aan de
minister van Justitie over
het grote aantal sepone-
ringen door de parketten
(nr. 670)
Question orale de M. Bart Somers au ministre de la
Justice sur
le nombre e´leve´ d'affaires classe´es sans
suite par les parquets
De heer Bart Somers (VLD) : Mijnheer de voorzitter,
mijnheer de minister, mijn vraag betreft het grote aantal
seponeringen door de parketten.
Begin december heeft het Nationaal Instituut voor de
Statistiek (NIS), de cijfers bekendgemaakt van het aantal
seponeringen in 1996, het laatste jaar waarvoor men
volledige cijfers heeft. Bij het NIS wijt men dat aan het
langzaam doorzenden van de gegevens door de gerech-
telijke instanties.
Die cijfers zijn op twee manieren opzienbarend. Enerzijds
is er het grote aantal seponeringen als men de totaliteit
van de aangiften bekijkt. Niet minder dan 63% van alle
klachten die door de burgers van dit land werden inge-
diend, werden door de parketten geseponeerd. Van de
bijna 1,5 miljoen zaken die het parket ter behandeling
kreeg, werden bijgevolg bijna een miljoen zaken gese-
poneerd.
Anderzijds is er het feit dat de seponeringspercentages
per gerechtelijk arrondissement nogal uiteenlopen. Dat
gaat van 73% in het arrondissement Mechelen en Ieper,
75% in Luik en de minste zijn 42% in Gent en 50% in
Verviers. Er is dus toch wel een groot spanningsveld
tussen de verschillende gerechtelijke arrondissementen.
De oorzaken van seponering kennen we. De dader wordt
niet gei¨dentificeerd, een zaak wordt door het parket niet
als de moeite waard beschouwd om verder te behande-
len of er werden geen bewijzen gevonden.
Toch kunnen we er niet omheen dat de gepubliceerde
cijfers het rechtsgevoel van de burger in niet onbelang-
rijke mate aantasten. Men stelt zich de vraag of het
parket wel ernstig genoeg omspringt met de klachten en
de zaken die zij moet behandelen.
HA 50
COM 083
15
11-01-2000
KAMER - 2e ZITTING VAN DE 50e ZITTINGSPERIODE
CHAMBRE - 2e SESSION DE LA 50e LEGISLATURE
1999
2000
Bart Somers
Bovendien blijft de vraag vanwaar die verschillen tussen
die gerechtelijke arrondissementen komen. Iemand die
de interne wereld niet zo goed kent, zou daaruit kunnen
afleiden dat het ene parket meer inspanning doet dan het
andere om de zaken die ze moet behandelen ook
effectief tot een goed einde te brengen.
Daarom heb ik een aantal vragen. Zijn er dieperliggende
oorzaken voor de hoge seponeringscijfers in ons land ?
Waarin bestaan de algemene richtlijnen van de minister
en de parketten-generaal met betrekking tot het sepone-
ringsbeleid ? Bestaan er specifieke richtlijnen om be-
paalde klachten al dan niet te seponeren ?
Heeft u een verklaring voor de grote verschillen tussen
de gerechtelijke arrondissementen ?
Worden er maatregelen voorzien om in de toekomst een
minder hoop seponeringscijfer te bekomen. Zo ja,
welke ?
Zijn er initiatieven op komst die ervoor zorgen dat de
informatie sneller komt ? Immers, wij praten nu over
cijfers van 1996. Ik kan mij moeilijk inbeelden dat een
regering, die een beleid wil voeren waarbij men op de
voet een aantal criminaliteitsfenomenen volgt, telkens
met twee of drie jaar achterstand die belangrijke gege-
vens ter beschikking krijgt.
Minister Marc Verwilghen : Mijnheer de voorzitter, col-
lega Somers, met statistieken moet altijd opgelet worden.
U weet dat u daarmee uw gelijk en het tegenovergestelde
kan bewijzen.
Ik zou uw vraag willen beantwoorden met een nuance.
Zowel de dienst van het strafrechtelijk beleid en het
college van de procureurs-generaal die ik daarover heb
bevraagd, hebben me laten weten dat de cijfermatige
gegevens van het NIS voor het jaar 1996 eigenlijk geen
sluitend beeld geven over het seponeringsbeleid van de
parketten. Men mag zich dus niet blindstaren op deze
cijfers.
Ze zijn niet recent en dat is niet nieuw voor degenen die
in de rechterlijke wereld ronddolen. Ze zijn samengesteld
aan de hand van gegevens die niet op een eenvormige
wijze werden aangebracht door de parketten. Sommige
parketten maakten cijfers over betreffende de seponering
in de strikte betekenis van het woord. Anderen begrepen
onder een rangschikking zonder gevolg ook alle vormen
van afhandeling die niet leiden tot de behandeling voor
de strafrechter. Daaronder kunnen de strafbemiddeling,
de administratieve afhandeling, verval van de strafvorde-
ring door bepaling van een geldsom ressorteren.
Dat kan ook nog voor een berisping die is gegeven en
dergelijke meer. Om deze reden moet het cijfermateriaal
van het NIS met enige omzichtigheid worden benaderd.
Die vaststelling is niet nieuw, zoals al gezegd. Wij hebben
dan ook een aantal initiatieven genomen opdat het
ministerie van Justitie op termijn de inzameling en de
publicatie van de gerechtelijke statistieken volledig zou
kunnen overnemen van het Nationaal Instituut. Daarbij
past het departement de statistische rubrieken systema-
tisch aan de wetswijzigingen aan, zodat zij nauwer
aansluiten bij de juridische en de feitelijke realiteit, zo niet
hebben zij echt weinig zin.
Om de betrouwbaarheid van de inzameling te waarbor-
gen wordt thans elke statistische bevraging begeleid
door een nota die de noodzakelijke methodologische
richtlijnen bevat, om zoveel mogelijk eenvormigheid te
krijgen. Zo werden in 1999 door het ministerie de jaar-
statistieken voor 1998 gepubliceerd, maar partieel, voor
de vredegerechten, de politierechtbanken en de recht-
banken van koophandel. Wat de activiteiten van het
parket betreft, zullen de gegevens worden ingezameld
vanaf 2000. Daar is men dus nu mee gestart, om ze
bekend te kunnen maken in 2001. Ik denk dat we dan
veel dichter op de realiteit inspelen en meteen beant-
woord ik dan ook uw vierde vraag. Volledigheidshalve
verwijs ik u hieromtrent naar het jaarverslag van de
dienst voor Strafbeleid van 1998-1999, een document
dat reeds aan de Kamer werd meegedeeld en dat
daarnaar verwijst.
Uw eerste vraag over de dieperliggende oorzaken voor
het hoog seponeringsbeleid in ons land, daarvan denk ik
dat er toch enige reserve aan de dag moet worden
gelegd met betrekking tot de aangehaalde cijfers. Ik
meen dat we pas een duidelijk zicht zullen krijgen zodra
de inzameling op een uniforme wijze gebeurt en met
opgave
van
redenen
zoals
vermeld
in
de
wet-
Franchimont van 19 maart 1998. U weet dat het sepo-
neren van een dossier nu moet worden gemotiveerd.
Overigens bestaat er sinds 1993 een circulaire met
richtlijnen betreffende het seponeringsbeleid op het
openbaar ministerie. Deze circulaire is deels voorbijge-
streefd door de wet-Franchimont, maar houdt toch en-
kele principes in die actueel blijven met betrekking tot het
opportuniteitssepot. Ter aanvulling van dit gegeven wijs
ik u erop dat de laatste 3 jaar diverse richtlijnen werden
uitgevaardigd, die erop gericht zijn meer uniformiteit te
brengen in het crimineel beleid. Ik denk hier aan verdo-
vende middelen, verkeer en mensenhandel. Hierin wor-
den de verschillende manieren van afhandeling bespro-
ken. Samen met u kan ik alleen vaststellen dat er
blijkbaar een diversiteit is tussen de verschillende arron-
dissementen. Een eerste bedenking hierbij is dat onge-
veer 44% van de 63% geseponeerde zaken feiten betreft
waarvan de dader onbekend is gebleven of waar er geen
sprake is van enig misdrijf. Een tweede bedenking is dat
het ene arrondissement niet het andere is omwille van tal
van factoren als de personeelsbestanden, de capacitei-
ten van de politiediensten, de ligging soms nabij be-
paalde grensgebieden of de ligging in stedelijk gebied.
16
HA 50
COM 083
11-01-2000
KAMER - 2e ZITTING VAN DE 50e ZITTINGSPERIODE
CHAMBRE - 2e SESSION DE LA 50e LEGISLATURE
1999
2000
Marc Verwilghen
Sommige verschillen zijn evenwel structureel, sociaal-
economisch, en die zullen dus blijven bestaan. Aan de
andere kant is het natuurlijk zo dat de lage ophelderings-
graad die wordt vastgesteld in deze sepots - ik heb u het
percentage meegedeeld - ons natuurlijk moet aanzetten
tot het opzoeken van middelen waardoor wij er inderdaad
in kunnen slagen niet alleen de criminaliteit terug te
dringen, maar ook de ophelderingsgraad te verhogen. Ik
verwijs hiervoor naar het recente werkdocument dat werd
voorgesteld en dat zou moeten leiden tot het tot stand
brengen van een veiligheidsplan.
De heer Bart Somers (VLD) : Mijnheer de minister, ik
dank u voor dit omstandig antwoord. Ik ben blij met twee
verbeteringen voor de toekomst. Eerst en vooral is er het
versnellen van de verwerking, zodat wij kort op de bal
kunnen spelen. Dat is belangrijk als wij vanuit het parle-
ment een beleid accuraat willen opvolgen. Ten tweede
verheugt mij de uniformisering van de garing. Ik betreur
dat als vandaag de dag zulke artikels in de pers verschij-
nen, men er nog niet voor zorgt dat de burger de correctie
op de informatie meekrijgt. Dat is een kleine suggestie.
De pers behoudt haar vrijheid, maar wij moeten het
verhaal in de juiste context plaatsen. Bij het lezen en
vernemen van die informatie had ik niet echt het gevoel
dat dit was gebeurd. Ik ben alleszins zeer tevreden met
uw antwoord.
Minister Marc Verwilghen : Volledigheidshalve wil ik nog
het volgende toevoegen. Ik denk dat de heer Somers
terecht verwijst naar het feit dat statistieken soms onge-
nuanceerd en zonder de nodige toelichting worden ge-
publiceerd.
Als statistieken zonder toelichting verschijnen, kan dit
problemen veroorzaken. Ik heb reeds moeten vaststellen
dat cijfers eerder uitlekken in de pers dan ze bekend
geraakten bij de opdrachtgever. Op dat ogenblik kan men
alleen bijsturen. We zullen in de toekomst nauwkeuriger
moeten omspringen met dergelijke gegevens.
Het incident is gesloten.
L'incident est clos.
- De openbare commissievergadering wordt gesloten
om 15.40 uur.
- La re´union publique de commission est leve´e
a` 15.40 heures.
HA 50
COM 083
17
11-01-2000
KAMER - 2e ZITTING VAN DE 50e ZITTINGSPERIODE
CHAMBRE - 2e SESSION DE LA 50e LEGISLATURE
1999
2000