Schriftelijke vraag en antwoord nr : 0492 - Zittingsperiode : 54

Een officier kan, afhankelijk van de eenheid waar hij werkt, 60 kalenderdagen verlof krijgen zoals reglementair bepaald, of, sinds twee jaar, 45 kalenderdagen, omdat bepaalde korpschefs toen beslist hebben om het aantal verlofdagen van hun officiers a priori te beperken tot 45 dagen. In dit kader dient opgemerkt te worden dat wanneer een officier vrijaf neemt en die periode een weekend of een feestdag omvat, die dagen ook in mindering worden gebracht als verlofdagen. Als een officier bijvoorbeeld heel de maand augustus vrijaf wil nemen, worden er 31 dagen in mindering gebracht op het aantal verlofdagen waarover hij beschikt. Dat verschil in aantal toegekende verlofdagen heeft aanleiding gegeven tot een merkwaardige en onbillijke situatie: officieren die op eenzelfde locatie, maar voor verschillende korpsen werken, hebben respectievelijk 60 of 45 verlofdagen (d.i. 25 procent minder). Evenzo verliest een officier die in de loop van het jaar overgeplaatst wordt, zijn aanspraak op 15 verlofdagen, terwijl een andere officier datzelfde aantal dagen erbij krijgt, afhankelijk van het korps waarnaar ze worden overgeplaatst. Zou het, om meer coherentie te bewerkstelligen, niet billijk zijn om alle officieren van Defensie hetzelfde aantal verlofdagen toe te kennen, ongeacht het korps waartoe ze behoren?

De wet van 28 februari 2007 tot vaststelling van het statuut van de militairen van het actief kader van de Krijgsmacht, welke in werking getreden is begin 2014, voorziet dat elke militair jaarlijks recht heeft op een minimum verlof van 30 werkdagen. Het verlof van de officieren wordt eveneens geregeld door het koninklijk besluit van 22 maart 1921 tot goedkeuring van het reglement betreffende de verloven voor de officieren en gelijkgestelden alsook het reglement DGHR-REG-TRAVARB-001 dat de werktijden regelt. Zij voorzien dat in principe dertig verlofdagen van het korte type en tussen vijftien en dertig verlofdagen van het lange type verleend mogen worden in functie van de staat van dienst van de officier. Het gaat hier over kalenderdagen en niet over werkdagen. Het blijkt dat sommige hiërarchische autoriteiten tot 45 verlofdagen toestaan en dat boven deze 45 dagen ze een gemotiveerde aanvraag eisen terwijl anderen andere principes toepassen. Bewust van deze problematiek werd er aan de Generale Staf van Defensie gevraagd om dit probleem te bestuderen en voorstellen tot standaardisatie en eventueel tot hervorming van de verloven van officieren te formuleren.